The last creatures || RPG || Speeltopic 2 - Speeltopics

Idee van Skull en Raccoon


Het is 2074. Een hele tijd geleden is aangetoond dat mythische wezens echt bestaan, en dat deze er op uit waren om de hele mensheid uit te roeien. Deze mensheid besloot om hier een einde aan te maken, voordat het te laat is. Alle wezens werden een voor een uitgeroeid. Maar er was een wetenschapper, die het te speciaal vond om het te laten gaan. Hij heeft de wezens gefokt waardoor er nog een handje vol mythische wezens bestaan. Maar dan komt de wereld er achter. De wezens moeten vluchten voor hun leven, en zorgen dat het ze toch lukt de mensheid te bevechten.

"Those monsters have to be destroyed."

'But what if we don't kill them? '

"Then they kill us ."

_________________________________________________________________________________________


De wetenschapper had een paar rassen kunnen sparen ,maar die zijn nu nog op de vlucht.
Van de ene soort kunnen er soms meer zijn dan de andere.



Vampiers
- Illusion Aurora Smith || Vexy
-Daniel Luke Johnson || Vexy
-Darius Dave Alastair|| Gawain
-Ty Owen Anderson || Newton

Weerwolven

- Alpha :Mattheus Levi Collins|| Raccoon
- Kamalia serigala Bulan || xImaginary.
- Jack Herbert Populi ||TheDarkKing



Meerminnen/ Sirenes
- Melusine Thetys Aedefos || Skull
- Eirina Amphitrite Seirína || Ideas
- Azaria Dione Telesto || MinnieMouseX
- Dawnelle ''Dawn'' Iriers Frankle || Faisean
-Drew Tyler Frankle || Faisean


Andere Wezens
- Demoon : Draethius Infernus ||Kynareth
- Demoon :Maerwynn Sigridur Dacre || Sakura1994

---

Mens
-Valentine Louise Bellarosa || Raccoon
- Acacia Danaë Marshall || Karmin


Jagers (deze jagen op de wezens ,misschien om ze door te verkopen ,zelf te houden of gewoon om ze te vermoorden)
-Tara Kynigós|| Ideas
- Alexander Cam Gabriëls || Raccoon
-Kyra Libitina || Paddo
-Austin Iuw Gabriës || Faisean





Story
Praatopic
Speeltopic 1

Als er mensen op reis gaan ,gelieve dan te melden van wanneer tot hoelang en of je misschien wifi zult hebben of niet
Op reis :
Karmin van 28 juli tot ... (geen wifi)
[/grey]

Vragen mogen altijd gesteld worden aan Skullof Raccoon


De zon komt langzaam op en de volgende dag is aangebroken.

[ bericht aangepast op 18 aug 2013 - 23:20 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

{Mijn topics}

[ bericht aangepast op 18 aug 2013 - 20:01 ]

---

Stenenlikker

- MT -

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Mijn topics]

---

Caution first, always.

Mijn topics.

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Tara Kynigós
Ik gaap, en rek me langzaam uit, waarbij ik verschillende lichaamsdelen hoor knakken. Ik kijk versuft om me heen, om alles weer even op orde te laten komen. De gebeurtenissen van de laatste tijd verstoren mijn ritme, maar erg vind ik het niet. Ik besef me dat ik mijn reis naar Thailand nog moet afzeggen, een reis die ik had geboekt voor volgende maand. Als ik Alex zie liggen op de bank, schieten mijn gedachten weer naar andere zaken. Ik besluit hem niet wakker te maken, aangezien we deze nacht bijna helemaal doorgehaald hebben. Ik denk dat ik gelijk had toen ik dacht dat ik de geelblauwe lucht weer zag verschijnen aan de horizon. Ik open de deur naar mijn zijkamertje voorzichtig. Hij is helemaal donker, aangezien het krakkemikkige rolgordijn helemaal naar beneden is gedraaid. Op de grond ligt een matras met kussens, en ook de sirene. Ik bedenk dat ik eten moet maken voor haar als ze wakker word, terwijl de supermarkt toch ruim vijf kilometer verderop is. Ik keer terug naar de woonkamer, waar ik doelloos ronddwaal, tot ik besluit dat stilzitten niets voor mij is. Ik loop naar buiten, waar ik mijn kleren uittrek, en op de steiger blijf staan. Ik hef mijn armen hoog boven mijn hoofd, en duik dan het verfrissende meer in.

---

Tijd voor koffie.

Eirina Amphitrite Tacheía
Als ik mijn ogen open in een donkere ruimte, besef ik dat ik niet in het water lig. Ik had toch besloten de nacht door te brengen in het bassin? Ik voel aan het witte vod dat ik nog om heb, en bedenk me dat ik waarschijnlijk voor ik ging slapen nog snel van gedachte veranderd ben- Al kan ik me er niks van herinneren. Ik draai me om, om Melusine wakker te maken, als ik ineens een man zie liggen, iets verderop. Ik slaak een korte gil, waarna ik mijn hand voor mijn mond sla, zodat ik van de bank afdonder waar ik op lag. Ik word opgevangen door een stapel kleren die blijkbaar op de grond lag. Mijn blik schiet heen en weer, terwijl ik een geluidje maak van angst. Dan komt alles terug. Ik lig helemaal niet in het bassin, ik lig helemaal niet meer bij Melusine, Drew en Dawnelle. Zij zijn opgepakt door jagers, en ik ben gevlucht met een vampier. Ik knijp kort in mijn arm, terwijl ik niet stop rond te kijken. Behalve een stekende pijn gebeurt er niks, dus ik neem aan dat ik niet aan het dromen ben. Onwennig sta ik op en kijk de rommelige kamer door. Ik kijk automatisch naar Ty, alsof hij het bewijs zal zijn van het feit dat dit geen droom is.

{Sorry voor de twee posts achter elkaar}

[ bericht aangepast op 18 aug 2013 - 20:42 ]

---

Tijd voor koffie.

{Zou mijn personage in de rollenstory mogen? Of zou anders het rollentopic ook bij de topic links mogen staan? Dan kan ik mijn personage makkelijker terugvinden.}

---

Stenenlikker

Gawain schreef:
{Zou mijn personage in de rollenstory mogen? Of zou anders het rollentopic ook bij de topic links mogen staan? Dan kan ik mijn personage makkelijker terugvinden.}

[Oh oh oh de mijne ook graag als het kan ]

---

Caution first, always.

(Oké ! Daar zal ik morgen voor zorgen ,want ik moet zo weg )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Raccoon schreef:
(Oké ! Daar zal ik morgen voor zorgen ,want ik moet zo weg )

[Geen haast, dankjewel c:]

---

Caution first, always.

Ty Owen Anderson || Vampier

Ik schrik wakker door een gil en het geluid van iets dat op de grond valt. Mijn lichaam schiet meteen in de gevechtsmodus. De spieren in mijn hele lichaam spannen zich aan en mijn hoektanden schieten naar buiten. Mijn pupillen worden groot en mijn groene ogen worden nog donkerder. Ik kijk geschrokken door de kamer, opzoek naar de indringer, maar als ik Eirina zie begint mijn lichaam weer langzaamaan te ontspannen. Ze ziet er bang en verward uit en ik weet niet hoe ik moet reageren. Ik rol mijn schouders naar achteren en grom als ik de stijve spieren voel tegenwerken. Ik kom voorzichtig overeind en ik blijf even voorovergebogen met mijn gezicht in mijn handen in mijn stoel zitten. Dan komen de herinneringen. Eirina, het hert, de jagers, het werpmes. Ik haal met een grimas het mes uit mijn riem. Het voorwerp heeft heel de nacht in mijn been gestoken, maar blijkbaar ben ik er niet wakker van geworden. Ik leg het mes op de kleine eettafel en kijk dan naar Eirina. "Sorry, ik had niet gerekend op gezelschap," zeg ik met een slaperige glimlach, "en ik sla zelf mijn ontbijt meestal over." ik lach zwakjes om mijn eigen slechte grap en dan schraap ik schaapachtig mijn keel. Mijn hoektanden zijn alweer terug naar hun 'normale' grootte en mijn ogen zullen er ook alweer een stuk rustiger uitzien. "We weten helemaal niks van elkaar," zeg ik met een humorloze lach, "Gek hoe gevaar vreemden zo tot elkaar kan brengen."

---

Caution first, always.

Darius Dave Alastair

De volgende ochtend vroeg heb ik besloten wat ik ga doen. Ik moet hier weg. Ik weet gewoon niet of Jagers weten dat ik hier zit en ik kan maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Als ik weg ga, zullen ze minder gauw kunnen vinden. Als ik hier blijf, dan zullen ze me vanzelf wel een keer vinden. En ik stel dat toch maar liever uit. Langzaam loop ik door mijn huisje, afscheid nemend van alles hier. Ik heb hier vannacht lang over gepiekerd. Ik voel me vrij brak door slapeloosheid, ondanks dat ik al weinig slaap nodig heb. Ik heb gewoon niks geslapen en over het algemeen kan ik daar niet echt tegen.
Ik pak mijn weinige spullen bij elkaar en na wat een eeuwigheid lijkt sta ik pas buiten. Het doet zoveel pijn in mijn hart om dit huisje te verlaten, een plek die ik al jaren ken en waar ik me zeer aan ben gaan hechten. Ik verlaat deze plek echt alleen voor mijn eigen veiligheid. Na een laatste blik op het huisje loop ik ervan weg, het bos in. Ik loop een aardig lange tijd, zo lang dat ik de tijd niet meer bijhoud. Het bos is groot, gelukkig, ik zit er niet op te wachten om mensen tegen te komen. Het is lang geleden dat ik menselijk bloed heb gehad en zal me waarschijnlijk niet kunnen inhouden als ik een mens tegenkom. Ik heb trouwens sowieso de laatste paar dagen weinig bloed gehad. Misschien moet ik maar eens op jacht gaan naar wat dieren om mijn dorst te stillen. Dan kan ik me in ieder geval onder de mensen begeven, stel dat het nodig zou zijn.
Ik sta stil en concentreer me op de geluiden en geuren om me heen. Ergens achter me hoor ik geritsel en heel zachtjes draai ik me om. Een stuk of 30 meter verderop staat een hert. Heel zachtjes loop ik richting het hert tot er nog maar een paar meter tussen ons is. Het hert heeft me echter nog niet op gemerkt. De wind staat gelukkig ook de goede kant op, zodat het me nog niet kan ruiken. Ik zet voorzichtig nog een paar dichterbij en trek dan een sprint, klaar om het hert te grijpen. Ik voel de zachte huid onder mijn vinger en grijp het arme dier bij zijn keel vast. Het stribbelt tegen in mijn greep, maar dat stopt algauw als ik het zijn nek omdraai. Dan zet ik mijn tanden in het dier, begerig naar het bloed dat eruit zal stromen. Gulzig drink ik het hert leeg, totdat ik voldaan ben. Ik veeg mijn mond met mijn hand af en sta op. Ik werp nog even een blik op het dode hert en vervolg dan mijn weg.
Na een tijd zie ik een vervallen geel gebouw staan. Het ziet er niet bepaald bewoond uit en nieuwsgierig besluit ik een kijkje te nemen. Voorzichtig loop ik het gebouw binnen, nog altijd bedacht op gevaar. In de hal sta ik even stil, luisterend of ik nog wat hoor. Flarden van twee stemmen zijn enkel te horen naast het gekraak. Ik ruik ook nog de geur van mensen en wezens die niet menselijk zijn. Andere mythische wezens! Ik neem aan dat de stemmen van hen afkomstig zijn en anders hebben de mensen van wie ze zijn pech. Ik luister goed naar de stemmen en probeer te achterhalen waar ze zijn. Al gauw sta ik voor een deur en twijfel op dat moment wat ik eigenlijk zal doen. Ik kan ook weer niet zomaar een kamer binnenvallen, toch? Uiteindelijk open ik toch de deur en stap een kleine kamer binnen, waar twee personen zich bevinden.

---

Stenenlikker

Eirina Amphitrite Tacheía
"We weten helemaal niks van elkaar. Gek hoe gevaar vreemden zo tot elkaar kan brengen." Ik knik, en ontspan weer. Wat zou ik graag dapper willen zijn. Het is mijn grootste wens. Het lijkt me fantastisch om niet terug te deinzen willen voor gevaar, maar het te bevechten. Ik plof neer op de bank waar ik net afgevallen ben, waarna hij een depressief gekraak laat horen. "Eirina Aphitrite Tacheía, is de naam. Eirin, de naam die de professor me heeft gegeven, waarna ik er zelf letters en namen achter heb geplakt." Ik frons, om de hekel die ik heb aan mijn naam niet door te laten schemeren. "Ik heb tot nu toe geleefd in het lab van de professor, en ik ben-" Ik frons nog dieper, als ik ineens besef wat voor dag het vandaag is. "Vandaag jarig." Ik blijf even zitten, terwijl ik besef dat deze dag eigenlijk speciaal voor mij zou moeten zijn, tot ineens de deur open gaat.
Ik spring van de bank af, over de leuning heen, en ik kijk angstig naar de persoon in de deuropening. Dan besef ik ineens dat ik dapper zou willen zijn, en ik haal diep adem, terwijl ik naar Ty toe schuifel. "Wie ben jij." Zeg ik, eerder als een bevel, dan als een vraag. Bijna was het me gelukt onbevreesd te klinken. Bijna trilde mijn stem niet. Bijna.

[ bericht aangepast op 18 aug 2013 - 21:59 ]

---

Tijd voor koffie.

MT

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Kyra Libinita

Alsof bliksem mijn lichaam raakt, schiet ik omhoog,
Ik was blijkbaar in slaap gevallen in mijn laboratorium...
Langzaam maar zeker trek ik wat papier van mijn wang af waarna ik even rond kijk...
Ik had de hele avond door gewerkt, nieuwe manieren van jagen en nieuwe vallen had ik geprobeerd uit te vinden.
Zuchtend sta ik op waarna ik mijzelf uitrek,
Langzaam loop ik naar een van de tanken die ik had neergezet een paar dagen geleden,
Het was om meerminnen en sirens in vast te houden, voor als ik ze zou vangen...
Ik loop weer wat rustig door mijn lab heen waarna ik stop bij wat kooien gemaakt van zilver, speciaal voor de weerwolven...
Zuchtend stap ik door, ik had gister nacht niets gevangen, alleen maar omdat ik te veel ideeën had in mijn hoofd voor nieuwe wapens en vallen...
Ik kijk even op mijn mobieltje waarna ik hem weer wegstop als ik merk dat ik zoals gewoonlijk niet belangrijk ben voor de buiten wereld.
Ik laat mijzelf weer neerploffen op de stoel waarna ik de verschillende papieren weer door ga,
Er moest ergens een fout zijn geweest waardoor mijn nieuwe kogel niet werkte....