[RPG] 21 Years later, Harry Potter. ~ Topic 1 - Speeltopics

Het is 21 jaar later nadat Harry Potter Voldermort heeft verslagen. Iedereen leeft weer vredig. Zo krijgen Harry en Ginny drie kinderen, Albus, James en Lily. Deze gaan ook naar Hogwarts, samen met hun 9 neefjes en nichtjes. Het jaar lijkt rustig te verlopen, toch heeft iedereen zijn eigen problemen. Albus baalt er nog steeds ontzettend van dat hij in Zwadderich zit en dat hij maar niet beter word met zwerkbal.
Er ontstaan liefdes, vriendschappen en vijanden. En natuurlijk is er weer een zwerkbalcompititie!

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 18:59 ]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Benzema schreef:
[Hey, ik was de hele dag weg dus ja.... Waren er nog reacties op mijn personage's?]

Queer zijn is gewoon alles

Victoire Weasley.
Hij draaide zich naar mij toen hij klaar was met nazwijmelen van Fay'den. "Ik- uh. Wat?" Hij schudde zijn hoofd. Cath dringde zich erg op bij hem, en ik wierp haar even een vage blik toe. "Natuurlijk niet." Onbewust kwam er een glimlachje op mijn gezicht. Zijn blik schoot snel naar mij. "Ze is gewoon een vriendin." Ik gaf hem een veelbetekenende blik. "Hm-hm. En hoe verklaar je die roze haartjes van je?" Ik glimlachte, maar mijn ogen deden niet mee. Ik was er nu dacht ik redelijk uit wat er met mij was, en ik wist dat het niet kon. Teddy was mijn beste vriend. Maar waarom was zijn haar dan nog steeds roze terwijl hij naar mij keek? Ik schudde de gedachte snel van me af. Teddy kon gewoon niet hetzelfde hebben, toch?

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Eloise Clarette Dubois || Gryffindor || 4e jaars

Ik grijnsde even, toen ik Potter zijn blik zag en hij zonder succes probeerde te zien hoe zijn haar zat. 'Je zou het misschien niet zeggen, maar ik ben best verlegen en bang voor nieuwe dingen.' Ik haalde mijn schouders op. Daar had ik niet zoveel last van. Vooral in dit geval niet. De verhalen van mijn moeder waren tien keer beter dan de huidige situatie was. Erg veel problemen met verhuizen had ik dan ook niet gehad. 'Maar dat van James zijn kapsel, weet ik eerlijk gezegd niet. Want jongens en meisjes slapen op verschillende kamers, maar het heeft er beter uitgezien dat wel ja.' Een zachte grinnik verliet mijn lippen.
'Maak je keen zorken, James. 'et ziet koed. Was maar een krapje,' zei ik hem lachend, voor hij dacht dat hij er echt belachelijk uitzag. Ik vond jongens met warrig haar sowieso al beter dan die jongens die het met gel vastzetten, net leden van de maffia of zo. Vervolgens zei ik dat ik zin had in het jaar.
'Een van mijn tantes zat op Beauxbatons. Die heeft ook wel eens over de "tutjes" verteld. Mijn moeder is echt grappig in de buurt van tante Fleur.' Er verscheen een frons op mijn voorhoofd. Fleur... waar had ik die naam toch eerder gehoord. Ik kende geen Fleur, maar toch... Ik durfde te zweren dat mijn moeder de naam meerdere keren had genoemd. Waar het mee te maken had gehad, wist ik echter niet meer. Ik zette mij wat beter tegen het raam aan en luisterde naar het gesprek tussen Emma en Jared, die eigenlijk niks zei, wanneer hij niet met Emma praatte. Ik besloot dat het mij niet genoeg interesseerde en dus richtte ik mijn blik weer op het raam, waardoorheen nog steeds het perron was te zien met haastende leerlingen en zwaaiende ouders.
'Wanneer vertrekt de trein ook alweer?' vroeg ik niet echt aan een bepaald persoon.

Happy Birthday my Potter!

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Domenique 'Nicky' Wemel

Ik sjok achter mijn ouders en jongere broertje over perron 9 ¾. Wanneer ik met mijn volgeladen karretje, waar mijn hutkoffer en de kooi van Trouble gevaarlijk op liggen te stuiteren, tegen iemands enkels oprij, kijk ik expres de andere kant op en doe alsof mijn neus bloed.
Typisch iets voor Victoire dat ze alleen naar het station wou komen, enkel en alleen omdat ze een laatste jaar is.
De vuurrode trein lijkt me toe te lachen en ik weet gewoon dat dit een leuk jaar gaat worden, nog voor het begonnen is!
Nadat mam me een kus op beide wangen geeft en pap me nog een laatste keer in zijn armen sloot, maak ik me gauw uit de voeten om een plekje in de trein te vinden.
Alles zit natuurlijk stampvol!
James zit in een couple, druk te praten met en meisje met bruin haar. Om de zoveel couples zie ik de hoofden van mijn andere familie leden, enkele jongens en meisjes lachen en zwaaiden naar me wanneer ik naar binnen kijk.
Toen ik in het midden van de trein eindelijk een lege plek had gevonden, schoof ik de deur open en liet me op de bank vallen, net te laat om te zien dat Mortensio Duran James Holmes tegenover me zat.

De trein vertrekt!

What do we say to the god of death? ''Not today.''

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Roxanne
De trein begint te rijden en ik heb nog steeds geen coupé. Ik wou wel bij James zitten, maar die coupé zit al volgeladen. Ik besluit Dominique maar te gaan zoeken. Ik kijk de trein rond en zie haar vuurrode haar net in een coupé verdwijnen. 'Nicky!' roep ik nog en ik loop naar de coupé toe. Ik schuif hem open, maar dan merk ik dat er een jongen tegen over haar zit. Hij zal wel een jaar of 17 zijn. 'Uhm, hoi.' zeg ik verlegen. 'Ik ben Roxy.' Ik noem mezelf haast altijd Roxy, omdat Roxanne veel te lang is. Ik ga naast Dominique zitten en trek me niet zoveel aan van de jongen. 'Leuke vakantie gehad?' vraag ik vrolijk. 'Kijk, ik ben aanvoerder geworden!' zeg ik trots en ik laat mijn aanvoerders badge zien.

Mason
De trein vertrekt, dat werd tijd. Ik kijk om me heen, de coupé is aardig druk. Ik besluit maar een gesprek over zwerkbal te starten met James. 'Jammer dat Ierland won he?' zeg ik tegen hem. 'Engeland had ze makkelijk aangekund, alleen is hun zoeker, Schoors, veel te goed. Die man kan duiken.' ik schud even mijn hoofd. 'De volgende wedstrijd is Ierland tegen Bulgarije, dat word nog eens spannend.' Ik laat mijn blik even uit het raam glijden. De trein komt op gang. Ik strijk even met mijn hand door mijn haar.

[Fred is nog lonely, waar kan hij heen?]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Wunjo schreef:
Roxanne
De trein begint te rijden en ik heb nog steeds geen coupé. Ik wou wel bij James zitten, maar die coupé zit al volgeladen. Ik besluit Dominique maar te gaan zoeken. Ik kijk de trein rond en zie haar vuurrode haar net in een coupé verdwijnen. 'Nicky!' roep ik nog en ik loop naar de coupé toe. Ik schuif hem open, maar dan merk ik dat er een jongen tegen over haar zit. Hij zal wel een jaar of 17 zijn. 'Uhm, hoi.' zeg ik verlegen. 'Ik ben Roxy.' Ik noem mezelf haast altijd Roxy, omdat Roxanne veel te lang is. Ik ga naast Dominique zitten en trek me niet zoveel aan van de jongen. 'Leuke vakantie gehad?' vraag ik vrolijk. 'Kijk, ik ben aanvoerder geworden!' zeg ik trots en ik laat mijn aanvoerders badge zien.

Mason
De trein vertrekt, dat werd tijd. Ik kijk om me heen, de coupé is aardig druk. Ik besluit maar een gesprek over zwerkbal te starten met James. 'Jammer dat Ierland won he?' zeg ik tegen hem. 'Engeland had ze makkelijk aangekund, alleen is hun zoeker, Schoors, veel te goed. Die man kan duiken.' ik schud even mijn hoofd. 'De volgende wedstrijd is Ierland tegen Bulgarije, dat word nog eens spannend.' Ik laat mijn blik even uit het raam glijden. De trein komt op gang. Ik strijk even met mijn hand door mijn haar.

[Fred is nog lonely, waar kan hij heen?]

kindness is never a burden.

Milan Robbert Wood
Albus knikte vaag. 'Uhm oke.' Ik ging naast Roos zitten. Volgens mij waren ze niet zo blij met me. Tja, ik stond nu eenmaal ook niet zo goed bekend. Albus keek weer naar Roos. 'We zijn bij een internationale zwerkbalwedstrijd geweest, Ierland tegen Engeland. Ierland won tot ergernis van James. Ik vond het wel prima, ik snap er toch niet zo veel van.' vertelde Albus aan Roos. 'We zijn ook nog even bij Charlie geweest, in Roemenië. Leuk hoor, met al die draken.' dat laatste zei hij sarcastisch. Draken? Zouden die Charlie en Robin elkaar kennen? Vast niet. Ik wist eigenlijk niet waar Robin precies werkte, ja in het buitenland. En dat was dan ook alles. Eigenlijk best raar, ik zou hem wel schrijven als we op Hogwarts waren.
'Maar hebben jullie nog wat leuks gedaan?' Albus keek naar Roos en mij. Op dat moment begint de trein in beweging te komen. 'Eindelijk, we gaan.' zei Albus vrolijk.
Ik haalde mijn schouders op. 'Niets bijzonders, eigenlijk. Ik wilde ook heel graag naar de zwerkbalwedstrijd en mijn broer en zus ook, maar mam vond dat niet leuk ofzo' ik zuchtte diep.

My mom says I'm pretty, so fuck you

James Mikealson

'Met mij is alles goed hoor, heel druk met het voorberijden van het nieuwe jaar. De eerstes gaan het makkelijk hebben dit jaar.' antwoord hij en ik knik. 'Dat geloof ik best ja, vooral bij jouw altijd.' zeg ik. Heer Hendrik zweeft ook even langs en ik steek mijn hand op als begroeting. 'Zeg, heb jij Kist al gezien? Niet dat ik hem normaal vaak zie maar je ziet hem wel af en toe langszweven.' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. 'Nog niet gezien.. Zit hij niet in zijn lokaal zoals gewoonlijk?' zeg ik. Ik leun tegen de muur en kijk even om me heen. 'Oh god, ik kan me nog goed herinneren toen ik hier een eerste jaars was. Ik kon echt gemeen zijn toen.' lach ik. Ik heb nog makkelijk praten, het is toch maar 18 jaar geleden. Volgens mij kan zelfs Campbell zich dat nog herinneren...

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Edgar schreef:
(...)

| lol, hij kan bij de laatstejaars komen zitten xd |

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Albus
'Niets bijzonders, eigenlijk. Ik wilde ook heel graag naar de zwerkbalwedstrijd en mijn broer en zus ook, maar mam vond dat niet leuk ofzo' zegt Milan waarna een diepe zucht volgt. Ik haal mijn schouders op. 'Zo veel was er ook niet aan. Iedereen zat alleen maar te schreeuwen en juichen. En eerst scoorde Ierland, dan Engeland en zo ging het heel lang zo door. Pas toen het 100 - 100 stond had de zoeker van Ierland de snaai en toen werd ik pas echt doof. En ik heb die zoekers bijna de hele tijd niet gezien omdat ze hoog in de lucht vlogen. Toen doken ze opeens naast elkaar naar beneden, maar de zoeker van Engeland kreeg een beuker tegen zijn kop en die Ierse greep de snaai.' Ik weet de namen van al die zwerkbalspelers niet eens, Lily weet er zelfs meer.

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Roos Wemel ~ Griffoendor ~ 3e jaars

'Leuk,-' zegt Albus.
Ik volg zijn blik en zie dan waarom hij is gestopt met praten. Er staat iemand in de opening. Wood was het volgens mij. Hij zit bij ons in het jaar maar ik ken hem eigenlijk helemaal niet.
'Hé, mag ik erbij komen zitten? Een vriend van me zit alleen maar mijn zus op te hemelen' vraagt hij. Albus knikt en Wood ploft naast me neer. Gezellig. Not.
Gelukkig begint Albus weer te praten.
'We zijn bij een internationale zwerkbalwedstrijd geweest, Ierland tegen Engeland. Ierland won tot ergernis van James. Ik vond het wel prima, ik snap er toch niet zo veel van. We zijn ook nog even bij Charlie geweest, in Roemenië. Leuk hoor, met al die draken.' Het laatste kon bijna niet nog sarcastischer.
'Dat klinkt gezellig' mompel ik. Albus kijkt mij en Wood aan.
'Maar hebben jullie nog wat leuks gedaan?'
Op dat moment komt de trein in beweging en verdwijnt het perron uit het zicht. Ik staar nog even uit het raam en luister dan weer naar wat er word gezegd.
'Zo veel was er ook niet aan. Iedereen zat alleen maar te schreeuwen en juichen. En eerst scoorde Ierland, dan Engeland en zo ging het heel lang zo door. Pas toen het 100 - 100 stond had de zoeker van Ierland de snaai en toen werd ik pas echt doof. En ik heb die zoekers bijna de hele tijd niet gezien omdat ze hoog in de lucht vlogen. Toen doken ze opeens naast elkaar naar beneden, maar de zoeker van Engeland kreeg een beuker tegen zijn kop en die Ierse greep de snaai.' zucht Albus.
Ik knik.
'Wij zijn bij opa Arthur en oma Molly geweest en naar opa Theo. Verder hebben we eigenlijk niet veel gedaan.' zeg ik. Dan wend ik me tot Wood.
'En jij heet toch Wood?' vraag ik. Dan besef ik hoe vaag het klinkt. Toch blijf ik hem vragend aankijken.

(Geen inspiratie...)

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 14:16 ]

-

Aris Plaetbek

In mezelf mompelend loop ik door de verlaten gangen. Nu nog verlaten gangen. Straks komen die herriemakende rotkinderen weer die het leuk vinden om geintjes uit te halen. Ik haat geintjes.
Ik foeter een paar schilderijen uit en hoor dan harde stemmen. Ik stap er zo kordaat mogelijk op af en begin net met mijn preek als ik Campbell en zo'n verpleger zie.
'Hou je ged- o, hallo' zeg ik en kijk de twee mannen aan.
'Oh god, ik kan me nog goed herinneren toen ik hier een eerste jaars was. Ik kon echt gemeen zijn toen.' lacht de verpleger.
Ik lach terug als een boer met kiespijn. 'Ja, van hullie heb ik nog last gehad.' zeg ik emotieloos. 'Ik heb lades over hullie in me kantoor. Lades!' dan loop ik weer verder terwijl ik me beklaag over het feit dat het congiërge zijn zoveel administratie oplevert tegen elk schilderij dat het horen wil. En ook tegenover die het niet horen willen.

-