• Crashed on hell


    Verhaal:
    Jullie zijn op weg met vlucht 746 van wellington international airport in Nieuw-Zeeland richting Albany international airport in de staat New York. Plots is er turbulentie, er wordt gevraagd om de gordels aan te doen. Onverwacht komen jullie in een luchtzakking terecht. Eén van de motoren valt uit en de piloot vraagt om kalm te blijven, terwijl hij het vliegtuig veilig gaat proberen te landen. Maar dan plots ontploft de 2e moter. Het vliegtuig begint aan een ontstopbare val naar de grond en de staart van het vliegtuig breekt af. Het voorstuk valt op het strand van een onbewoond eiland, terwijl de staart helemaal de andere kant in de zee terecht komt, op enkele honderden meters van het strand.
    Hier begint dan de RPG. Jullie zoeken naar geliefden, vrienden, broers of zussen waarmee jullie op het vliegtuig zaten of helpen mensen. De mensen uit het staartgedeelte zijn sowieso in het water gevallen, de mensen uit het voorstuk kunnen zowel op het strand als in het water terechtkomen, of zelfs tot in de jungle geslingerd worden, waar je zelf liever begint.


    regels:
    -Je kiest zelf hoeveel personages, maar zorg dan wel dat je het kan bijhouden. Want hoe meer personages, hoe moeilijker het wordt als je even een dagje niet online kan komen of zo
    -duidelijk je naam en het stuk van het vliegtuig waarin je gecrasht bent bovenaan je tekst zetten.
    -Wanneer je out character gaat dan tussen haakjes, of *, of op een andere manier duidelijk af te scheiden van je tekst
    -Deze RPG maak ik samen met LogitG27. We zullen af en toe eens de dag laten eindigen en dan gedurende de nacht enkele dingen laten gebeuren. Wat er gebeurt? Dat is nog geheim, om het spannend te houden! ^^
    -Gelieve in het begin nog zoveel mogelijk op het strand te blijven en dan pas de jungle te gaan ontdekken. In het begin wachten jullie namelijk nog op redding, later in de RPG zal blijken dat alle pogingen tot contact maken met de buitenwereld falen.
    -Iedereen heeft een reden om op reis te gaan, dus jullie moeten wel een beetje een achtergrond te hebben. Gewoon een plezierreisje, voor je werk, familiebezoek,…
    -Er zijn duistere wezens in de jungle. In het begin zien jullie die NIET. Jullie mogen wel schrijven over vage schaduwen, fluisteringen, enge geluiden, maar nog niet over hoe het monster eruit zou zien. Later zullen wij een beschrijving van de monsters erop zetten, zodat jullie weten wat er jullie te wachten staat.
    -Er zijn wilde dieren op het eiland, dus of je daar een aanvaring mee krijgt beslis je zelf
    -Langere teksten zijn leuker en vlotter om te lezen, dus liefst geen oneliners.
    -Als je aan de RPG begint, dan niet om de volgende dag weer te stoppen. Het zou leuk zijn als iedereen het een beetje volhoudt.


    Voorstuk:
    - Felicia Chloe Curtis Huaso
    - Felicé Eve Gonzales LostMagic
    - Scarlett Bennett Irvine tijdelijk inactief
    - Aishlinn ''Linn'' Jay Quinn Butera
    - Mark Curtis LogitG27
    - Finn David Gonzales LostMagic
    - Dannick "Dan" Christopher Bradley Roar
    - Laurent Jared Dupont xAlways

    Staartgedeelte:
    - Alice Dupont Chocolata
    - Amelia Melody Daisiree Williams ginnypond
    - Emmett Robin Bradley Roar
    - Joseph Mason Dupont xAlways

    ER ZIJN NOG ALTIJD MEER DAN GENOEG PLAATSEN VRIJ. Mensen die interesse hebben kunnen zich in het rollentopic inschrijven. :)

    Voor vragen kan je zowel bij mij als bij LogitG27 terecht! :)

    [ bericht aangepast op 18 sep 2013 - 18:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik besef me dat hij gelijk heeft. Dat stuk daar is perfect. Maar andere mensen zullen dat ook zien, dus we zullen snel moeten zijn, om nog een plaatsje te vinden.
    Peinzend luister ik naar Mark, terwijl hij tegen de jongen praat. Ik knik meteen als hij me vraagt of we willen helpen.
    "Natuurlijk. Ik snap maar al te goed hoe erg het moet zijn." knik ik. Ik trek Mark nog wat dichterbij. Zonder hem zou ik echt niet meer weten wat te doen...
    "Zou je ons willen helpen?" vraag ik dan. "We moeten mensen aanzetten tot hout verzamelen. Het vuur moet voor vannacht branden. En heb je iets om het aan te steken misschien? Dat zou ook enorm helpen." glimlach ik dan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    {Ik ga dat spoilerding eens proberen, want ik heb geen idee hoe het werkt

    Trallalie!! ;p
    Geen idee wat ik hier moet zetten!!
    }


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Felicé Eve Gonzales - VS
    'Het is niet omdat ik een meisje ben dat ik te zwak ben om het woud in te gaan.' mompel ik iets tegensputterend maar knik dan. 'Jij zoekt hout, ik bessen. Als je de kustlijn die kant volgt kom je vanzelf het kleine schuilhutje tegen.' zeg ik omdat ik er geen andere naam voor vind. Ik loop naar het begin stuk van het woud waar er braambessen groeien en rode bessen. Ik houd mijn shirt zo vast als een mandje en begin er de bessen in te doen. Appels volgen en als ik tevreden ben met wat ik heb loop ik het strand terug op. De zon is al bijna onder wat betekend dat Dan mag opschieten. Ik loop naar het afdakje en pak een kleedje van het kleine meisje waar ik het fruit op leg. De andere kleren, die van een man zijn, die ik te droge had gelegd, vouw ik op en leg ze op het dekentje.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Joseph Mason Dupont

    'Ja... Ja, dat zou wel m-moeten, J-Joseph. Ik-' Ze begint weer te huilen. Ik kijk om me heen. Waar is een steen of zoiets waarmee ik een graf kan graven. Ik zie opeens een kleine spleet tussen twee rotsen. Ik kijk naar binnen. Hier kun je niet in overnachten, maar het is een goed graf. Ik wil Alice roepen, maar dat kan ik niet. In mijn keel zit een gigantisch brok, maar ik weet dat ik de lijken van mijn ouders erheen moet tillen. Alsof er lood in mijn schoenen zit, zo voelt het als ik naar de lijken van mijn ouders loop. Ik til mijn moeder op, en merk hoe licht ze eigenlijk is. Net voor de grot leg ik haar neer. De angst is duidelijk op haar gezicht te zien. Ze was iets aan het roepen en heeft toen waarschijnlijk teveel water ingeslikt. Ze zwom hand in hand met mijn vader, en die is ook dood gegaan. Ik loop naar mijn vader en de tranen kan ik niet langer bedwingen. Hij kijkt met de blik waarmee hij mij vroeger altijd aankeek als hij bezorgd was. Die blik. Die blik doet mij pijn. Ik leg ook zijn lichaam voor de rotsen, en loop naar Alice. 'Wil... Wil je ze nog voor een laatste keer zien?' Vraag ik met moeite aan mijn lieve kleine zusje, die op breken stond.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Scarlett Bennett - Voorstuk
    Moeizaam kom ik overeind, en dat komt niet door mijn gewicht, maar door de impact die alles op me heeft gehad. Ik veeg al het natte zand van mijn kleding af en recht mijn rug. Er moet toch iets zijn wat deze situatie verdraaglijker maakt? Maar als ik om me heen kijk, weet ik dat helemaal niets dat kan doen. Ik probeer mezelf wat hoop in te spreken, maar het raakt noch kant noch wal. Hier en daar lopen een aantal mensen, zoekende naar elkaar, maar ik heb niemand om naar te zoeken. Ik was alleen op de vlucht en waarschijnlijk zal ook niemand me aanspreken. Ik kijk naar het woud dat grenst aan het strand. Ergens doet het me denken aan POTC. Alleen is hier geen rum en ook Jack Sparrow mist. Mijn gedachten dwalen weer eens af en ik realiseer me dat ik me moet focussen. Moet ik alsnog mensen aanspreken? Ik twijfel erover en ik bijt zacht op mijn lip terwijl ik naar de anderen kijk.


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Huaso schreef:
    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik besef me dat hij gelijk heeft. Dat stuk daar is perfect. Maar andere mensen zullen dat ook zien, dus we zullen snel moeten zijn, om nog een plaatsje te vinden.
    Peinzend luister ik naar Mark, terwijl hij tegen de jongen praat. Ik knik meteen als hij me vraagt of we willen helpen.
    "Natuurlijk. Ik snap maar al te goed hoe erg het moet zijn." knik ik. Ik trek Mark nog wat dichterbij. Zonder hem zou ik echt niet meer weten wat te doen...
    "Zou je ons willen helpen?" vraag ik dan. "We moeten mensen aanzetten tot hout verzamelen. Het vuur moet voor vannacht branden. En heb je iets om het aan te steken misschien? Dat zou ook enorm helpen." glimlach ik dan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Laurent Jared Dupont

    "Zou je ons willen helpen?" vraagt ze. "We moeten mensen aanzetten tot hout verzamelen. Het vuur moet voor vannacht branden. En heb je iets om het aan te steken misschien? Dat zou ook enorm helpen."Als ze zeggen dat ze Alice en Joseph niet gezien hebben, besluit ik maar weg te gaan. Ik mompel zachtjes bedankt en loop weer verder. Nu is het nog licht, nu moet ik opzoek naar eten. Ik loop het bos in en kijk rond. Snel verzamel ik wat steentjes om dieren af te schrikken. Ik stop ze in mijn zak en loop verder. Yes, bosaardbeien. Ik pluk er een paar en stop ze in mijn andere zak. Op dit moment wou ik dat ik beter op had gelet op school toen we het over eetbare planten hadden. Ik besluit dieper het bos in te gaan. Ik loop een tijdje rond, en verzamel wat brandhout, als ik gegrom hoor. Ik kan het niet plaatsen, maar waarschijnlijk zit ik op het territorium van een of ander boos beest. Ik ren weg met het meeste hout nog in mijn handen, en weet het bos uit te komen na een paar keer struikelen. Eenmaal op het strand laat ik het hout vallen. Ik zie ergens in de verte een meisje (Scarlett) dat is aangespoeld. 'Hey, ik ben Laurent. Kan ik je ergens mee helpen?' Vraag ik.

    [ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 18:02 ]


    Spoiler alert: you will save yourself

    [@Huaso, sorry, niet gezien, pas mijn post ff aan.]


    Spoiler alert: you will save yourself

    Alice Dupont || Staartgedeelte

    Langzaam draai ik mijn hoofd naar Joseph. Hij wil weten of ik ze nog voor een laatste keer wil zien, mijn ouders. Ik laat de woorden tot mij doodringen.
    'N-ja. Ik- ik weet niet goed. Het is-'
    Ik kijk hem even aan. Ik sta daar maar te twijfelen, terwijl hij me medelevend aankijkt. Het is best heftig, je ouders dood zien. Maar aan de andere kant zou het mijn laatste kans zijn om ze te zien.
    Ik hak de knoop door; ik wil ze nog zien. Heel even maar. Ik heb toch al genoeg tranen vergoten, een paar extra kunnen geen kwaad.

    Het ziet er verschrikkelijk uit, moet ik zeggen. Zoals verwacht wellen de tranen alweer op. Deze keer veeg ik ze echter met een krachtig gebaar weg. Als mijn klasgenoten dat gezien zouden hebben... Ze zouden me weer lekker voor een maand een aanstelster noemen. Nou, dan was ik dat maar. Het kon me allemaal niks meer schelen...


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik staar de jongen na als hij gewoon zonder iets te zeggen of zich ook voor te stellen weer wegloopt.
    "Euhm... ok. Van hem moeten we dan ook niet meten wat hulp verwachten." zucht ik. "Kom, dan zoeken we wat meer mensen bij elkaar. We moeten opschieten." zeg ik, terwijl ik Mark aankijk. We zijn al op enkele meters van het wrak dus al bijna in de buurt van de andere mensen. Ik snap dat ze het allemaal moeilijk hebben, maar ze zouden allemaal hun steentje moeten bijdragen. Zo zullen ze zich even afgeleid en een klein beetje beter voelen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Laurent Dupont

    Opeens realiseer ik me dat ik de twee mensen heb beloofd het brandhout te geven. Ik loop naar het hout en breng het naar de twee. 'Sorry van net.. Ik...' Ik durf eigenlijk niet te zeggen dat ik niets kon zeggen aangezien ik niet wou huilen en het niet anders kon. 'Ach ja, hier is het hout, alleen ik heb helaas niets om het mee aan te steken. Misschien dat hier ergens vuursteen ligt?' Vraag ik hopend, maar ik denk van niet. Ik hoop maar dat er iemand rookt en zijn aansteker heeft meegebracht. Wel zielig voor die gene aangezien die dan moet stoppen.


    Spoiler alert: you will save yourself

    LostMagic schreef:
    Felicé Eve Gonzales - VS
    'Het is niet omdat ik een meisje ben dat ik te zwak ben om het woud in te gaan.' mompel ik iets tegensputterend maar knik dan. 'Jij zoekt hout, ik bessen. Als je de kustlijn die kant volgt kom je vanzelf het kleine schuilhutje tegen.' zeg ik omdat ik er geen andere naam voor vind. Ik loop naar het begin stuk van het woud waar er braambessen groeien en rode bessen. Ik houd mijn shirt zo vast als een mandje en begin er de bessen in te doen. Appels volgen en als ik tevreden ben met wat ik heb loop ik het strand terug op. De zon is al bijna onder wat betekend dat Dan mag opschieten. Ik loop naar het afdakje en pak een kleedje van het kleine meisje waar ik het fruit op leg. De andere kleren, die van een man zijn, die ik te droge had gelegd, vouw ik op en leg ze op het dekentje.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Huaso schreef:
    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik staar de jongen na als hij gewoon zonder iets te zeggen of zich ook voor te stellen weer wegloopt.
    "Euhm... ok. Van hem moeten we dan ook niet meten wat hulp verwachten." zucht ik. "Kom, dan zoeken we wat meer mensen bij elkaar. We moeten opschieten." zeg ik, terwijl ik Mark aankijk. We zijn al op enkele meters van het wrak dus al bijna in de buurt van de andere mensen. Ik snap dat ze het allemaal moeilijk hebben, maar ze zouden allemaal hun steentje moeten bijdragen. Zo zullen ze zich even afgeleid en een klein beetje beter voelen.


    Mark Curtis - Voorstuk

    "Is goed liefje, da's een goed idee.." zeg ik als antwoord op haar vraag van meer mensen zoeken. En zo doende praten we meer mensen om om te helpen. Dan komt de jongen terug die we als eerste vroegen. Helaas heeft hij niks om vuur mee aan te steken, maar een vuursteen zou inderdaad kunnen, al heb ik geen idee hoe zoiets eruit ziet. Ondertussen wordt er al hout verzameld op een hoop en wat kleinere hoopjes zodat er meerdere vuren over het strand zijn. "Weet.. een van jullie hoe een vuursteen eruit ziet?" vraag ik aan Felicia en Laurent. "Die kunnen Felicia en ik anders gaan zoeken terwijl we nog wat hout bijeen verzamelen." zeg ik dan en kijk Felicia aan of ze t eens is.


    It's high noon.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik schud spijtig mijn hoofd. "Nee, ik heb geen idee, maar ik weet wel dat zo'n vuursteen niet zo handig is. Zelfs met dat doe je er waarschijnlijk uren over om 1 vuur aan te steken. We wagen onze kansen beter nog eens in de koffers."
    Mijn oog valt op de bosrand als ik daar beweging zie. Een groepje mensen komen aan met hout, maar 1 ervan herken ik niet.
    "Hey, Mark, heb jij die vrouw al gezien?" vraag ik terwijl ik naar de groep wijs. "Aan haar hebben we volgens mij nog niet gevraagd of ze iets heeft om het vuur aan te steken." peins ik


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Roar?


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'