Mutant and proud || Rpg || Speeltopic 1 - Speeltopics

Begin

Het is de eerste schooldag op beide academies , vrienden zien elkaar terug en maken plezier ,sommige ontzien het om hun vijanden terug te zien. De eerste schooldag is een maandag ,maar de lessen zijn pas vanaf morgen. De leerkrachten houden een oogje in het zeil en helpen de nieuwe leerlingen. Iedere student krijgt bij binnenkomst een fiche ,bij de ene is dit bekender dan de ander. Het fiche heeft informatie in welke gang je slaapt ,in welke richting je ingedeeld bent en de kamer waar je slaapt. De lessenroosters en boeken zullen op je kamer te vinden zijn.

[ bericht aangepast op 19 okt 2013 - 17:11 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[MT]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Wolfheart schreef:
[MT]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Shadow

Rustig liep ik het schoolterrein over, het was weer begonnen... school...
Mijn pakje sigaretten had ik in mijn hand waarna ik er een opsteek, het pakje zelf verdwijnt in de binnenzak van mijn jas.
Rustig en zeker kijk ik rond waarna ik op een muurtje ga zitten.
De lessen zouden morgen pas beginnen, we zouden kamergenoten krijgen en de andere school zat ook hier in de buurt...
Het zou een jaar worden om gek van te worden...
Gelukkig houd ik ervan om een lolletje te trappen met mijn gave, ik zag het namelijk niet als een vloek, maar als een geschenk.
Het had mij een kracht gegeven waar ik van hielden van gedroomd had, en nu is die droom werkelijkheid geworden.
Rustig rook ik mijn sigaret terwijl ik alles om min heen observeer.

Wolfheart schreef:
[MT]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

[Misschien handig om praattopic aan te maken zodat het hier niet word vol gespamd met wie, wie wil ontmoeten.:'D]

Ryan "Ry" Lucas Ashford ll Brighton

Ik nam nog even afscheid en liep toen naar de school toe. Net buiten het schoolgebied bleef ik staan om een sigaret aan te steken en die op mijn gemak te gaan roken. Even keek ik om me heen naar de bomen die er stonden en de strak blauwe hemel waar de zon scheen. Ik was blij dat ik mijn pet op had gezet, want die hield de warmte een beetje achterwege ook al droeg ik mijn pet achterstevoren. De neiging om mijn shirt uit te trekken weersta ik en ik neem op mijn gemak weer een trek van mijn sigaret. Waar zou ik zijn zonder mijn sigaretten? Dat dacht ik en ik gooide mijn sigaret op de grond die inmiddels op was gerookt en trapte hem uit. Toen liep ik naar de school toe. Zodra ik naar binnen liep kreeg ik een papiertje in mijn handen gedrukt. Ik knikte degene die hem aan me gaf even toe en liep toen verder het gebouw in terwijl ik ondertussen op mijn papiertje keek om te kijken waar ik moest zijn. Zodra ik in mijn kamer kwam zette ik mijn tas bij een van de twee bedden neer en keek even op het blaadje met wie ik deze kamer moest delen; Joseph Mason Jaspers. Geweldig, not. Volgens mij kende ik hem wel ergens van, maar het was me opgevallen dat ik hem nogal arrogant vond.
Met een zucht liep ik weer naar buiten toe om te kijken of ik al bekende gezichten zag, of mensen met wie ik kon praten.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Wolfheart schreef:
[MT]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[My topics]

Caution first, always.

Kendall:

Ik hoorde dat mijn wekker afliep. Ik mepte er hard op zodat hij zou ophouden met dat irritante gepiep. Ik zuchtte en ging weer liggen om verder te kunnen slapen. Ik schrok wakker van het geschreeuw van mijn zus boven mijn hoofd. "Kendall! Wakker worden, anders kom je te laat!" "Rustig ik kom al hoor! Schreeuwde ik geirriteerd terug, ik was heus wel uit mijn bed gekomen zonder haar geschreeuw, ik wordt er zo gek van dat ze me behandeld als een klein kind! Ik kan heus wel voor mezelf zorgen. Ik stapte mijn bed uit en sjokte naar de badkamer toe. Ik pakte mijn tandenbostel en begon geergerd mijn tanden te poetsen, daarna kamde ik mijn haar en pakte wat gel om het in model te krijgen, daarna liep ik naar mijn kast om mijn kleding te pakken. Ik trok mijn kleding aan en pakte mijn motorsleutels en pakje sigaretten plus aansteker. En ik liep, chagrijnig de deur van het internaat uit, en liep naar mijn moter en wachtte op mijn zus Jade, die ik elke dag een lift naar school gaf. Alsof het nog niet erg genoeg was dat ze bij mij in het internaat zat, zat ze ook nog is op dezelfde school als mij. Ik pakte mijn pakje sigaretten en mijn aansteker en stak er een aan, aangezien het toch nog wel even zou duren tot dt Jade kwam. Ik keek wat om me heen en rookte mijn sigaret op. Toen zag ik Jade eindelijk. Ze liep naar me toe en ging achterop mijn motor zitten. "ben je eindelijk klaar?" vroeg ik grijnzend. "ja, snel he?" zei ze met een lach op haar gezicht. Om de een of andere reden was Jade altijd vrolijk, in tegenstelling tot mij want ik ben meestal altijd chagrijnig, de meeste mensen geloven ook niet dat wij broer en zus zijn. Ik startte mijn motor en reed naar school toe. Ik stapte van mijn motor en zuchtte, geweldig, school is weer begonnen. En ik zette mijn motor op slot. Ik liep naar het dichtst bijzijnde bankje en ging erop zitten om vervolgens een sigaret op te steken.

Ik hoop dat het zo goed is, zeg het maar als ik wat moet veranderen.

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 20:23 ]

How far is far

Olivier Jackson Skyes || Academie of Guillotine

De zachte wind suisde door mijn donkerbruine haren. School was weer begonnen en eerlijk gezegd ,had ik er echt zin in. De afgelopen weken ,had ik me echt verveeld ,want ik had eigenlijk niemand ,waarmee ik wat kon doen. Met mijn oude leren koffer achter me aangesleept ,liep ik op het grindterrein van mijn school. The academie of Guillotine. Zoals het hoort had ik een zwart shirt aan en een rode vlinderdas. Mijn bril stond op mijn neus en een beanie zat om mijn hoofd.
Een lichte glimlach stond op mijn gezicht toen ik de gigantische poort binnenging en ik kreeg een briefje met de nodige info op. Ik besloot dat ik eerst naar mijn kamer zou gaan om mijn spullen daar de plaatsen en dan opzoek te gaan naar mijn vrienden. Ik keek strak voor me uit en liep wat verder door. Het enige nadeel van het internaat is dat het zo ver is. Erg vond ik het niet dat de andere school ook vermengd zit in het internaat. Het zijn nou eenmaal domme mensen en dat kun je moeilijk veranderen. Ik keek nog even naar het al wat gekreukte briefje dat tussen mijn vingers zat en zag dat ik op verdieping 6 moest zitten. Wat hatelijk ,maar ach... Na verdomd veel trappen opgelopen te hebben zat ik dan toch in verdieping 6 en liep ik de verschillende gangen door dat ik dan eindelijk kamer nummer 661 te bereiken ,ik liep naar binnen en keek naar de bedden om dan vervolgens te glimlachen. De beide bedovertekken ,waren rood en zwart ,wat dus betekende dat mijn kamer genoot ook van deze academie kwam. Ik leg mijn koffer bij het linkse bed en ga dan terug ,naar beneden ,in de hoop een bekend iemand tegen te komen.

Evelynn Josephine Heartman ||Nieuwe leerlinge || Academie of Brighton

Met een lichtroze koffer naast me ,liep ik op mijn hakjes het schoolgebouw binnen. Het was echt veel groten dan ik verwacht had en verbaasd keek ik rond. Een vriendelijke man ,waarschijnlijk een leerkracht haf me een briefje en vreemd genoeg was die speciaal voor mij. Mijn naam stond in sierlijke letters opgeschreven en er stond allemaal informatie op ,waar ik moest slapen enzovoort. Maar hoe in hemelsnaam moet ik weten ,wat waar is en waar ik heen moet. Ik zag verschillende mensen ,of nee mutanten ,maar ze leken zo normaal... Sommige daarentegen hadden aan andere huidskleur of zagen er echt uit al mutanten. Ik vond dit allemaal zo speciaal. Met mijn hand ging ik door mijn bruine lokken en wat hulpeloos keek ik rond. Ik durfde niet echt aan iemand om hulp te vragen ,omdat ik bang was dat ik hun ging storen. Ik keek wat onzeker naar mijn kleren en keek dan nog even rond.

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 20:18 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ryan "Ry" Lucas Ashford ll Brighton

Toen ik niet zo gauw iemand zag die ik op het eerste gezicht herkende liep ik maar weer naar binnen toe om in eerste instantie weer naar mijn kamer te gaan om mijn spullen uit te gaan pakken. In gedachten liep ik door de grote hal waardoor ik bijna tegen een meisje opbotste. Nog net op tijd hield ik op met lopen. Verontschuldigend glimlachte ik naar haar en zei:
"Sorry, ik zag je niet." Ik bekeek haar even, niet omdat ze een meisje was, maar ik merkte dat ze nieuw was dus ik keek haar weer met een glimlach aan.
"Ben je nieuw? O, ik ben trouwens Ryan," zei ik met een glimlach en stak mijn hand naar haar uit. "Kun je de weg vinden?" Vroeg ik er daarna achteraan. De meeste mensen die hier nieuw waren konden niet zo snel hun weg vinden. Dus er was waarschijnlijk een redelijk grote kans dat zij de weg ook niet wist. Ergens was ik wel benieuwd wat haar gave was, maar ik vroeg er niet naar.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

{mijn topics en ik post straks of morgen iets}

You can't not look cool with a crossbow.

Evelynn Josephine Heartman ||Nieuwe leerlinge || Academie of Brighton

Ik liep nog steeds met mijn best wel zware roze koffer in mijn ene hand door het gigantische schoolgebied. Ik zat nu ergens in de gang ,maar vraag me niet waar. Ik keek wat zoekend om me heen en schrok toen er een jongen bijna tegen me aanliep. Ik had mijn ogen al toegeknepen en een botsing verwacht ,maar toen ik niets voelde opende ik mijn ogen weer. Een jongen die ik ouder dan mezelf schatte ,had gelukkig net op tijd kunnen remmen. "Sorry, ik zag je niet." zei hij met een verontschuldigend glimlachje rond zijn lippen. De jongen had bruine haren en grijs/blauwe ogen ,die erg vriendelijk stonden. "I-is niet erg ,ik keek niet goed uit."zeg ik zachtjes. "Ben je nieuw? O, ik ben trouwens Ryan," stelde hij zichzelf dan voor en ik glimlach lichtjes. Misschien wilde deze jongen me wel de weg wijzen. Ik knikte even. "Aangenaam ik ben Evelynn , maar je mag me Lynn noemen ,dat hoor ik liever." stelde ik mezelf ook dan voor en schudde zijn hand dan om die vervolgens dan weer los te laten. Zijn hand was erg warm ,in vergelijking dat mijn ijzig koude hand. Ik had dat wel waker als ik zenuwachtig was. De koelheid van mijn kracht trad dan in werking ,waardoor ik het niet al te warm kreeg. "Kun je de weg vinden?" vroeg hij er dan achterna ,maar deze keer schud ik mijn hoofd. "Nee ,helaas. Ik heb totaal geen idee waar ik ben." mompel ik zacht en kijk dan nog eens naar het blaadje in mijn hand. "Is dit het internaat gedeelte of, ..." vroeg ik dan zacht en keek de jongen ,genaamd Ryan dan vragend aan.

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 20:46 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Casey Abel Day || Guillotine

Ik trek mijn capuchon verder over mijn gezicht en kijk, al lopend, naar de grond. Mijn hand zakt weer naar beneden en glijdt in de zak van mijn hoodie, zodat die weer bedekt is door de stof. Zo zijn mijn oren en nagels in ieder geval verstopt. Jammer genoeg is een staart te moeilijk om weg te moffelen. Ik loop stevig door en probeer geen oogcontact te maken met de mensen die ik onderweg passeer. Ik zie er wellicht uit onoplettend uit, maar mijn oren staan op scherp, wachtend op pijnlijk commentaar. Ik zou opgelucht willen zuchten als ik het schoolterrein op loop, maar hier voel ik me nog steeds niet op mijn gemak. Zelfs onder de mutanten ben ik een uitzondering, een freak. Het bittere gevoel van zelfhaat brandt in mij en ik bijt gefrustreerd op mijn onderlip. Ik neem het blaadje aan dat me gegeven wordt en dan ga ik mijn kamernummer na. Ik doe langzaam mijn capuchon af; het heeft nu toch geen zin meer om me te verstoppen. Ik kijk langzaam om me heen en hoop dat ik een aantal bekende gezichten kan spotten.

Caution first, always.

Jayden 'Jay' O'Brien|| Academie of Guillotine

Ik liep het schoolplein een beetje onzeker op, dit kwam vooral door mijn uiterlijk op dit moment, Ik had te weinig slaap gekregen dus had ik me verslapen waardoor ik snel een zwarte joggingbroek met een rode t-shirt erboven aanhad getrokken en de deur uitgerend was en de bus net had gehaald. Ik stopte even en keek om me heen en zuchtte even, ik kende helemaal niemand die er rondliep maar ik schudde het van me af en deed mijn oordopjes in terwijl ik naar binnenliep waar ik achter mijn kamernummer kwam en nog een blaadje erbij kreeg. Na een paar minuten zoeken en een paar kreeg vragen waar ik heen moest was ik eindelijk bij mijn kamer, ik opende duur rustig en zag dat er al een paar koffers bij het linkse bed stond, wat ik best prettig vond want dan hoefde ik niet te kiezen. Ik plaatste mijn sporttas op mijn bed en ging naar beneden om de boel te verkennen.
toen ik eindelijk de weg terug vond zag ik een jongen lopen met kleren die de kleuren van mijn school had dus besloot ik op hem af te gaan, het kan geen kwaad om alvast een vriend te maken. "Hey, ik ben Jayden maar je mag me ook wel Jay noemen wat jij het prettigst vind, jij komt ook van Guillotine? " zei ik terwijl ik een hand uitstak.

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 21:27 ]

You can't not look cool with a crossbow.

Casey Abel Day || Guillotine

Ik schrik een beetje als ik zie dat er iemand op me af loopt. Ik ken de persoon niet en ik heb geen idee wat hij komt doen. Waarschijnlijk komt hij een rottige opmerking maken en ik ga meteen recht staan. Ik raak in verwarring als ik geen misselijkmakende grijns op zijn gezicht zie. Aan zijn kleding te zien is hij ook van Guillotine. Als hij bij me staat begint hij te praten, "Hey, ik ben Jayden maar je mag me ook wel Jay noemen wat jij het prettigst vind, jij komt ook van Guillotine?" Hij steekt sympathiek zijn hand uit en langzaam pak ik deze beet om hem te schudden. "Ja," zeg ik zacht, het is nauwelijks te horen. Ik herpak mezelf en dan schraap ik mijn keel. "Ja, ik ben ook van Guillotine. Casey Day, noem me maar Cas. Leuk je te ontmoeten, Jayden." Ik durf hem nog niet goed bij zijn bijnaam te noemen. Mentaal sla ik mezelf voor mijn hoofd. Ik ben verdomme 22 jaar oud, geen zesjarig jongetje. "Hoe gaat het?" vraag ik schaapachtig. Ik forceer een glimlach en mijn wantrouwen zorgt voor zenuwtrekkingen in mijn linkeroor. Ik hoop vurig dat ik mijn kans om een nieuwe vriend te maken niet heb verpest door mijn achterlijke verlegen gedrag. Dan slaat de twijfel weer toe. Ik heb altijd moeite gehad met het maken van vrienden, waarom zou het nu dan wel makkelijk gaan?

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 21:45 ]

Caution first, always.