RPG - Atlantica - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:


Uitverkorenen: Vol!
Zij zijn mensen, maar veranderen in meerminnen bij een aanraking met water.
-
- Damianne Abigail Darce - BarnOwl. 1,4
- Lavoir (Larv) Sharktale - LyraPhoenix. 1,3
- Lordeanne 'Lorde' Zeyra Callister - Bronze. 1,4

Onderzoekers: Mogen nog aangemaakt worden!
Zij zijn normale mensen, die enorm nieuwsgierig zijn naar Atlantica en haar mythen.
- Ethan Joshua Rosefield - Raccoon. 1,3
- Linn Severges - MinimuisBeta. 1,4
- Sam Winther - LyraPhoenix 1,6

Meerminnen: Mogen nog aangemaakt worden!
Zij zijn half mens, half vis. Ze zijn ook sirene van oorspronkelijk, waardoor ze allen een melodieuze zangstem hebben. Hiermee lokten ze vroeger mensen mee onder water, om ze te verdrinken.
Koning: Triton Ocean - Mag door iedereen bespeeld worden! 1,6
Koningin: Loretta Ocean - walkingfar. 1,4
Prinses: Sephora Eleonora Ocean - Pebble. 1,1
- Eloise Niamh LIandrindod - Regbo. 1,2
- Avalon 'Ava' Marina Royals - Aquari. 1,1
- Dealorian Khaleesi Elvira - Meliora. 1,2
- Michael David Cristal - Raccoon. 1,5
- Mako Christian Fin - Pebble. 1,5
- Thalia Rose Yae - Stillinski. 1,6

Regels:
- Geen oneliners! Minstens 7 regels.
- Het is geen sneltrein! Zorg dat het voor iedereen te volgen is!
- Reservaties blijven 24 uur staan, daarna vervalt deze!
- Schelden mag, maar houdt het gepast.
- Maximaal 2 personages per persoon.
- Het liefst al een beetje ervaren RPG'ers.
- Geen perfecte personages
- Melden als je een tijd niet kunt posten.
- Alleen ik, Pebble, maak nieuwe topics aan.

Begin:
De onderzoekers zijn een nieuwe onderzoeksreis aan het plannen.
De vier uitverkorenen komen achter hun gave of gaan op onderzoek uit.
Het onderwaterleven gaat gewoon door, maar er zijn roddels over uitverkorenen en mensen die op zoek zijn naar meerminnen.

[ bericht aangepast op 1 nov 2013 - 18:11 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Loretta Ocean// meermin

ik werd pas laat wakker. Ik geeuwde lichtjes en zwom uit mijn lichtroze koraalbed. Vanavond zou het Vollemaan feest weer plaats vinden en er moesten nog veel voorbereidingen worden gemaakt. Snel ik liet een van mijn bediendes me helpen met een top gemaakt van schubben van de meerval aan te trekken, borstelde daarna even snel mijn blonde haren met een goude kam, die ik ooit eens gevonden had op de bodem, ergens iets dichtebij de kust dan was toegestaan. En zwom vervolgens ik mijn kamer uit, de gang op, richting de grote hal. Triton en ik hadden afgesproken om daar verder te overleggen over het grote feest. Een bediende was al bezig met de gang te versieren met hier en daar wat koraal en zeewier. Ik keek er even naar en zwom naar hem toe.'Pardon, ik vind het erg mooi hoor daar niet van maar pobeer eens wat bloemen er in te verwerken, ik hou daar erg van'. De bediende knikte vlug en mompelde iets van ' jawel koningin', en ging weer snel aan het werk. Toen ik de grote hal binnenkwam zag ik tot mijn verbazing nog geen spoor van versieringen. Ik zuchte diep en ging op zoek naar Triton. Dit begon al goed.

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Haar wenkbrauwen schoten kort omhoog en ze zwom wat dichterbij de boot ,waardoor er nog maar een halve meter tussen ons zat. "A-avalon," had ze dan zacht gezegd en zwom nog ietsje dichterbij. Ik voelde haar blik op me branden ,maar ik vond het niet erg. Ik was ook erg gefascineerd over haar. "Wat doe je hier op dit deel van de oceaan?" vroeg ze nieuwsgierig en ik glimlachte licht. "Je moet hier met een reden zijn want normaal gesproken komen hier amper schepen, laat staan kleine bootjes." zei ze dan met een twijfel in haar stem. "Nou ik doe een onderzoek hier. Ik zocht uit of de verhalen over Atlantica weldegelijk waar zijn en jij bent gewoon al het levende bestaan van meerminnen."zei ik enthousiast. "Ik was nu bezig om de juiste liggen van Atlantica te vinden."legde ik daarna rustig uit ,aangezien ik misschien ietsje te enthousiast was."Ik wist niet dat meerminnen naar de oppervlakte kwamen." zei ik daarna bedenkelijk en keek haar vragend aan. Ze moest vast ook een rede gehad hebben om hier naartoe te komen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Jace = Regbo]

---

To love is to destroy.

Eloise Niamh LIandrindod
Toen ik aan Damianne vroeg of ze er klaar voor was knikte ze, een onzekere glimlach verscheen op haar gezicht. 'Ik denk het.' Ze keek voor enkele seconden achter haar, waar het meisje wat Mako blijkbaar kende nog altijd zwom. Ik wenkte Damianne en zwom richting de rotsen, zo onopvallend mogelijk. Ik hoorde dat Damianne me volgde.
'Wat is Atlantica?' vroeg ze nieuwsgierig. Ik zou het haar graag willen vertellen, maar het was beter als ze het zelf zou zien.
'Je zult het vanzelf wel zien,' sprak ik mijn gedachten hardop uit.
'En trouwens als Atlantica onder water is... hoe kom ik er dan ik kan toch niet minuten of uren lang mijn adem inhouden in het water?' Damianne keek me vragend aan. Ik had er niet echt over nagedacht, maar het leek me dat ze hetzelfde kon als ik kon?
'Je hebt geen zuurstof nodig,' verzekerde ik haar met een glimlach. Ik wist het niet helemaal zeker, maar anders zouden we daar snel genoeg achter komen, toch? En dan zou ik haar zo weer boven brengen, zonder dat ze een glimp van Atlantica had gezien. 'Laten we gaan, volg mij en kijk niet achterom.' Ik hoopte dat Mako snel terug zou zijn, want ik was eerlijk gezegd nogal bang voor de reactie van de koning.

---

To love is to destroy.

Avalon Marina Royals // Meermin.
"Nou ik doe een onderzoek hier. Ik zocht uit of de verhalen over Atlantica weldegelijk waar zijn en jij bent gewoon al het levende bestaan van meerminnen." zei hij enthousiast. Mijn kaak spande zich aan en mijn wenkbrauwen fronsden iets dichter naar elkaar toe. "Ik was nu bezig om de juiste liggen van Atlantica te vinden." legde hij daarna uit. "Ik wist niet dat meerminnen naar de oppervlakte kwamen."
Mijn rechterhand vormde een vuist, juist ja. Ik wíst dat dit een slecht idee was. "Je kan nog lang blijven zoeken, Ethan. Het is hier niet, en je zit ook niet eens in de buurt, jammer voor je." verliet vel mijn mond waarna ik hem pissig aan keek. Wat dacht hij wel niet? "Ik heb al te veel gezegd, meer krijg je ook niet te horen." Ik schudde licht teleurgesteld mijn hoofd. "En ik ben hier omdat ik nieuwsgierig was, trouwens het is beter dat ik weer ga," het laatste met een twijfelende toon. Eigenlijk wou ik niet weg, ik wou meer dingen weten maar het is veiliger om weg te gaan. Ik heb zo het idee dat als ik hier blijf ik Ethan dichter bij thuis breng, ookal zijn we daar ver van af. Een klein zuchtje verliet mijn mond waarna ik kort mijn turquoise/gele kijkers sluit.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Sephora Eleonora Ocean II Mermaid.
Op een langzaam tempo vond ik mijn weg weer naar huis, waar bedienen al hectisch heen en weer zwommen om de versiering perfect neer te hangen. Er werden bloemen tussen verwerkt, wat waarschijnlijk de vraag van mijn moeder was geweest. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht bij het aanzien van de versieringen en ik schonk de bedienden een brede lach. 'Jullie doen het geweldig! Het is werkelijk prachtig!' Voor ik vlug verder zwom, op zoek naar mijn ouders. 'Mam?' riep ik door de lege gangen. 'Pap?'
Zoekend zwom ik door het grote paleis, met het mandje vol bloemen nog in mijn handen. Toen ik mijn vaders stem hoorde, ging ik erop af. In de hal stond hij aanwijzingen te geven over de inrichting van de feestzaal, die er elke volle maan weer anders uitzag. Vandaag zou het afgewerkt worden met rode bloemen.
'Vader?' Mijn vader keek op en terwijl ik naar hem toe zwom, verdween de bediende weer, die er nogal gestrest uitgezien had. Ik geloofde best dat zijn werk op dagen zoals deze erg hectisch was. 'Sephora, waar ben je de hele ochtend geweest? Je was niet bezig met je taken,' mopperde mijn vader, overduidelijk ook gestrest. Een korte zucht verliet mijn mond. 'Ik ben het dorp in geweest. Ik heb bloemen gehaald,' vrolijk liet ik hem de bloemen zien, waaronder ook de bloemen die ik voor mezelf en voor hen had gekocht. 'Onzin!' Bromde hij, met een ondertoon die alleen hij kon opzetten. 'We hebben bedienden die dat kunnen doen, je moet prioriteiten stellen, Sephora. Je bent de prinses en de toekomst van Atlantica!'
Woede kwam in me opborrelen. Ik had niet vaak ruzie met mijn vader, maar als ik dat wel had, ging hij altijd dreigen met mijn toekomst. 'Ik heb er niet voor gekozen prinses te zijn, wat liever was ik het niet geweest!' schreeuwde ik tegen hem. 'Die taken die ik krijg slaan helemaal nergens op, de meermensen houden van het maanfeest! Daarbij heb ik mijn kamer opgeruimd, de bloemen in de binnentuin verzorgd en heb ik mijn bijdrage geleverd in de keuken. Dus ik heb wel degelijk mijn taken gedaan!' Woedend dat ik was sprongen de tranen in mijn ogen en draaide ik me om, waar ik mijn moeder aan zag komen zwemmen. Ik haalde vluchtig de rozen uit het mandje en duwde die in haar handen, voor ik de rozen bloemen naar mijn grote kamer bracht en het paleis weer uitzwom. De enige persoon waar ik mijn hart echt bij kon luchten was Mako, maar omdat ik hem de hele dag nog niet had gezien, was er maar één plaats waar ik tot rust kon komen, en dat was mijn grot en het koraal dat het omringt.
Eenmaal daar aangekomen nam ik plaats op een uitstekende steen en zuchtte diep, waarna ik enkele minuten nors voor me uit keek. De woede zwakte langzaam af en rust nam mijn lichaam over. Soms had ik het helemaal gehad met mijn ouders, het paleis en Atlantica. Dan wilde ik gewoon helemaal in mijn eigen wereld zijn, wat hier goed lukte. Zingen zorgde er altijd voor dat ik me meer op mijn gemak ging voelen en dus opende ik mijn mond, waarna er een zoete melodie over mijn lippen rolde. Met een kam, die ik ooit gevonden had en binnen in de grot bewaarde, borstelde ik op een regelmaat door mijn lange, lichtblonde haar, terwijl ik genoot van de stilte van de oceaan naast mijn stem.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Larivor Sharktale-uitverkorene
Ik dreef midden op de oceaan en bekeek wat er zonet gebeurd was. Mijn benen hadden zich veranderd in een lange haaiachtige staart. Ik wist nu niet wat ik moest doen en probeerde zachtjes naar voren te zwemmen, maar er kwam geen enkele beweging in. Het voelde alsof die benen er helemaal niet bestonden. 'Help,' riep ik,al had het geen enkele nut, toen ik alles opgaf en bleef drijven tot er iets zou gebeuren. Even dacht ik iets te horen, maar het kon ook de zee zijn. Ik bleef stil luisteren tot het melodieuze zang steeds harder werd. Het klonk zo zacht, ik haalde diep adem en dook naar beneden, maar voelde dat mijn longen zuurstof nodig hadden, maar ik was al vrij diep om naar boven te zwemmen.
Even verkrampte mijn longen zich, waarbij ik adem moest halen. Een zee van belletjes verlieten mijn mond, maar verdrinken deed ik niet. Zelfs mijn longen bleven doog. Ik keek over een heldere koraalrif, waarbij vissen van verschillende vormen en kleuren door elkaar zwommen. Ik keek naaar mijn staart die ritmisch met de stroming meebewoog. De stem die ik had gehoord, was nu veel sterker en ik volgde het geluid, dat uitkwam op een grot omringt door koraal.
Ik zwom naar de rand van de grot. Ik zag iemand in de grot. 'Wie ben jij?' zei ik, terwijl er bubbeltjes mijn mond verlieten.

(als het te snel gaat, verander ik het)

---

Vampire + Servant = Servamp

Loretta ocean

Ik was de bediendes aan het instructueren in de zuiderlijke vleugel toen ik ergens geschreeuw hoorde. Ik zwom er heen om het meinen er van te weten. Ik zag mijn dochter boos tegen over haar vader staan. Ik slaakte een zucht. Triton zou het wel weer over het je bent de prinses en je moet je er naar gedragen want je bent de troonopvolgster, hebben gehad. Ik zwom er sereen heen en Sephora raasde langs me heen. Ze droeg een mandje bij zich met prachtige bloemen en drukte in het voorbijlopen een boeketje rozen in mn handen. Ik stopte enkeek mijn dochter verbaasd na. Dat kind zat vol verassingen. Ik liet haar maar even na razen. Ik hielt triton tegen die haar boos achter na wou zwemmen.` Triton laat haar mar even. Het is voor ons allemaal een drukke dag. Je zult zien dat rond vanavond ze weer helemaal tot rust is gekomen`. Ik drukte nog n lichte kus op zn wang en zwom weg. Evenlater beval ik een van mijn kameniersters het dorp in om nog meer van die prachtige rozen te kopen voor de versiering. En begon zelf een vaas te gaan zoeken om de mijnen in de grote hal te zetten zodat iedereen er van kon genieten.

(holy shit, ik wist niet dat er al een topic was:$)

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Een frons vormde zich om haar voorhoofd en ze leek kwaad. Had ik dan iets verkeerd gezegd? "Je kan nog lang blijven zoeken, Ethan. Het is hier niet, en je zit ook niet eens in de buurt, jammer voor je." zei ze plots pissig en ik keek haar verbaasd aan. Ze schudde teleurgesteld haar hoofd."Ik heb al te veel gezegd, meer krijg je ook niet te horen." Ik beet op mijn lip. Ik had beter mijn mond gehouden. Straks was ik de enige kans kwijt om aan te tonen dat ik echt Atlantica geen kwaad wilde doen. "En ik ben hier omdat ik nieuwsgierig was, trouwens het is beter dat ik weer ga," zei ze plots. Het was net even alsof alles stil stond en ik kwam tot het besef dat ik mijn eigen droom aan het verscheuren was. "Nee ,Avalon acht!" riep ik bijna . "Ik doe jullie heus niets, dat zweer ik." zei ik daarna en beet op mijn lip ,waarna ik even naar het golvende water keek en kort mijn ogen sluit. "Je moet me vertrouwen. Ik zou het liefst jullie soort willen bedanken ,want toen ik bijna verdronk hielpen jullie me ook."zei ik dan en zuchtte even om vervolgens een hand door mijn haar te halen. "Ik wil gewoon bewijzen dat er wel aardige wezens bestaan en hun bedoelingen nooit slecht zijn geweest ,zoals er vele mensen ooit gezegd hadden." mompel ik dan. Ze zou wel denken dat ik inderdaad gek ben, maar ik wil haar niet zoals water door mijn vingers laten glippen.

Michael David Cristal || Meerman

Zo'n halfuurtje nadat Sephoria was geweest ,kwamen plots mensen van het hof en een grote bestelling te maken van de rode rozen en gelukkig waren mijn grootouders net optijd terug met een hele lading bloemen. Ik hielp hun nog even met boeketten te maken en we kregen een flink budget bij. Ik kreeg zelf mijn bijverdienste van mijn grootmoeder en daarna mocht ik gaan. Ik wist nog niet echt wat ik wilde doen ,dus zwom ik gewoon wat door de stad, maar bleef stil. Ik was nooit echt een zeer spraakzaam iemand geweest en had ook geen behoefte daaraan. Ik besloot naar mijn favoriete grot te gaan ,die dat verborgen zit tussen de rotsen. Ik hield ervan ,want doordat de golven tegen de rotsen kaatsen zorgden ze voor een speciaal geluid. Ik zwom ,naar de oppervlakte, ookal mocht ik daar niet komen ,maar iedere meermin heeft er al eens geweest of komen er nog steeds. Ik zag de rotsen al in de verte en ook de ingang van de grot. Bij de rotsen kwam ik even boven water ,aangezien ik wist dat de kust veilig was. Ik fronste even toen ik niet veel verderop bij een andere rots een meermin zag zitten met lange rode lokken. Ik herkende haar als Thalia, ik had nog ooit bij haar in dezelfde klas gezeten.Ik beet zachtjes op mijn lip. Niet echt wetend wat te doen. Ik kon eens hoi zeggen ,maar misschien wilde ze alleen zijn...

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Thalia Rose Yae

Ik sloeg mijn armen om me heen en voelde kippenvel. Misschien was het toch maar tijd om weer naar beneden te gaan. Net toen ik het water weer in wou duiken voelde ik aanwezigheid. Toen ik mij omdraaide zag ik in de verte Micheal. Ik herninnerde hem als een stille jongen. Daarbij had hij nooit iemand pijn gedaan of uitgescholden. Langzaam schoof ik het water weer in en maakte mijn gezicht en haren nat. Vervolgens zwom ik iets dichterbij en schonk Mike een glimlach. Een donkere wolk had plek gemaakt voor een paar zonnige stralen en ik kon mijn weerspiegeling beter zien in het water. "Hay.' zei ik dan maar, om harde stiles te verkomen. 'Je bent Mike, toch?' Ik vroeg het maar voor de zekerheid. Ik zag mezelf er wel voor aan dat ik de verkeerde naam zei. Aan de andere kant verbaasde ik mezelf ook hoe aardig ik deed. Ik kwam soms zo bot over.

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 13:28 ]

Michael David Cristal || Meerman

Net als ik weer onderwater wilde duiken om zo ongezien naar de grot toe te gaan ,draaide Thalia zich om en keek me even aan. Ze ging langzaam het water weer in en zwom mijn richting om. Als ze wat dichterbij was ,verscheen er een glimlach op haar gezicht en het leek net door haar glimlach dat het donkere wolken gordijn opening zodat de zon er weer door kon stralen."Hay." begroete ze me. 'Hey.' zei ik dan ook maar beleefd. 'Je bent Mike, toch?' vroeg ze en ik knikte ter bevestiging. Ergens verbaasde het me wel dat ze het nog wist, aangezien we vroeger niet echt veel tegen elkaar gesproken hadden. "Ja dat klopt."zei ik met een waterig glimlachje. "Lang geleden hé."zei ik dan maar aangezien ik niet echt wist wat te zeggen. Het was vast zo'n 2 jaar geleden dat ik haar nog eens had gezien. En nog veel langer geleden dat ik haar überhaupt nog eens gesproken had. Meestal durfde ik niet ,of was ze met anderen of had ik er al geen zin in. Nu vreemd genoeg vond ik het wel aangenaam een oude klasgenote terug te zien.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Thalia Rose Yae

Ik knikte snel. 'Ja!' Mike was erg veranderd. Zijn zachte stem had nu een zware, mannelijke ondertoon. Ik weet niet waarom ik zo ineens met hem ging praten. Maar iedereen was zo druk bezig met het feest dat ik niet de kans had om met iemand te praten. 'Het leek nog wel gisteren toen we in de te kleine lokaaltje zaten, met een stuk of 20 anderen.' Ik grijnsde en zag voor me hoe ik in de rumoerige klas schetsjes maakte van mijn moeder. Ik wist niet hoe ze eruit zag, maar daar had ik genoeg fantasie voor. Ik draaide me even om en vermoedde dat Micheal naar de grot wou gaan. Het was een mooie plek om te relaxen. Tenminste dat had ik gehoord. Ik was er zelf nog nooit geweest. Hoe raar het ook klonk, ik dacht dat het stom was om daar alleen heen te gaan. Maar aangezien Mike echt niet de enige was die dat deed vond ik dat ik het ook maar eens moest proberen. 'Ging je toevallig naar de grot?' vroeg ik.

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 18:06 ]

Avalon Marina Royals // Meermin.
"Nee, Avalon wacht!" riep Ethan op het punt dat ik weer weg wou gaan, onder water. Afwachtend blijf ik waar ik was, hem aankijkend. "Ik doe jullie heus niets, dat zweer ik." zegt hij daarna en bijtend op zijn lip, waarna hij naar de golven kijkt van de oceaan. "Je moet me vertrouwen. Ik zou het liefst jullie soort willen bedanken ,want toen ik bijna verdronk hielpen jullie me ook." zegt hij vervolgens en een klein zuchtje verlaat mijn lippen. "Ik wil gewoon bewijzen dat er wel aardige wezens bestaan en hun bedoelingen nooit slecht zijn geweest ,zoals er vele mensen ooit gezegd hadden." mompelt hij dan. "Bewijs het dat je ons, en mij, niks aan wilt doen. En hoe kan ik iemand vertrouwen die ik niet ken? Laat staan een ander soort dan mij." zeg ik waarna ik iets dichter naar Ethan's boot zwem. Ik was nog best pissig over het geen wat hij net had gezegd. Ik sluit kort mijn ogen waarna ik ze weer open, "Ethan, hoe is het eigenlijk om een mens te zijn? Wat is er anders dan als een meermin zijn? Wat zijn de voordelen en nadelen? Is het leuk om een mens te zijn? Wat hebben jullie wat wij niet hebben?" vuurde ik op hem af en ik glimlach onschuldig naar hem. Langzamerhand kreeg ik een beetje last van mijn nek omdat ik steeds naar boven moest kijken.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Sam whinter
Vermoeid van een lange onderzoek, kwam in eindelijk thuis. Ik had me dit keer niet aangenomen om te gaan zoeken op de plaatsen, want ik wilde gewoon voor even rust. Ik stak een sleutel in het slot en draaide het om. Ik liep de grote hal door naar de ruime woonkamer, waar het vuur zachtjes knetterde. Vrouwe was zeker niet thuis en Larv nog niet terug van voetbal. Ik legde mijn tas op tafel, haalde mijn macbook eruit en klapte het open, waarbij er twee documenten open stonden. Ikbegon ze rustig na te lezen, pakte een stoel, ging zitten en legde mijn elebogen op tafel.
'Mmm..' kwam er uit mijn mond vandaan. Het waren plekken in de oceaan waar, misschien het land van de meeminnen en meermannen zouden zijn. Ik klikte de documenten weg en keek op de grote klok die boven de bank hing. Larv was laat, maar misschien had hij gewoon lol. Ik stond langzaam op, liep naar de keuken en zette een grote mok met koffie.

---

Vampire + Servant = Servamp