RPG - Atlantica - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:


Uitverkorenen: Vol!
Zij zijn mensen, maar veranderen in meerminnen bij een aanraking met water.
-
- Damianne Abigail Darce - BarnOwl. 1,4
- Lavoir (Larv) Sharktale - LyraPhoenix. 1,3
- Lordeanne 'Lorde' Zeyra Callister - Bronze. 1,4

Onderzoekers: Mogen nog aangemaakt worden!
Zij zijn normale mensen, die enorm nieuwsgierig zijn naar Atlantica en haar mythen.
- Ethan Joshua Rosefield - Raccoon. 1,3
- Linn Severges - MinimuisBeta. 1,4
- Sam Winther - LyraPhoenix 1,6

Meerminnen: Mogen nog aangemaakt worden!
Zij zijn half mens, half vis. Ze zijn ook sirene van oorspronkelijk, waardoor ze allen een melodieuze zangstem hebben. Hiermee lokten ze vroeger mensen mee onder water, om ze te verdrinken.
Koning: Triton Ocean - Mag door iedereen bespeeld worden! 1,6
Koningin: Loretta Ocean - walkingfar. 1,4
Prinses: Sephora Eleonora Ocean - Pebble. 1,1
- Eloise Niamh LIandrindod - Regbo. 1,2
- Avalon 'Ava' Marina Royals - Aquari. 1,1
- Dealorian Khaleesi Elvira - Meliora. 1,2
- Michael David Cristal - Raccoon. 1,5
- Mako Christian Fin - Pebble. 1,5
- Thalia Rose Yae - Stillinski. 1,6

Regels:
- Geen oneliners! Minstens 7 regels.
- Het is geen sneltrein! Zorg dat het voor iedereen te volgen is!
- Reservaties blijven 24 uur staan, daarna vervalt deze!
- Schelden mag, maar houdt het gepast.
- Maximaal 2 personages per persoon.
- Het liefst al een beetje ervaren RPG'ers.
- Geen perfecte personages
- Melden als je een tijd niet kunt posten.
- Alleen ik, Pebble, maak nieuwe topics aan.

Begin:
De onderzoekers zijn een nieuwe onderzoeksreis aan het plannen.
De vier uitverkorenen komen achter hun gave of gaan op onderzoek uit.
Het onderwaterleven gaat gewoon door, maar er zijn roddels over uitverkorenen en mensen die op zoek zijn naar meerminnen.

[ bericht aangepast op 1 nov 2013 - 18:11 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Linn

Na lang stil blijven staan op een open vlakte bedekt met alleen maar water verveel ik me
Ik heb alles al gecheckt en ik zie helemaal niks. Niets abnormaals te bekennen. Ik bel de professor dat dit duidelijk de plek niet is en pak mijn sleutel. Ik had er een sleutelhanger aan gedaan van een sleutel zodat als iemand mijn boot wouden stelen ze hopelijk eerst de verkeerde sleutel gebruikte. Het was iets wat ik geleerd had van mijn vader, om misdadigers altijd een stap voor te zijn. Had hij altijd gezegd. Hij had wel meer trucjes. Ik pakte de goede sleutel en stak hem in het slot. Ik zie op de monitor dat vlakbij nog een boot is. Ik had niks te doen dus misschien kon ik degene helpen die daar op wacht stond. Misschien hij of zij iets gevonden. Ik stuur een beetje bij en kijk over de vlakte, ik zag een klein stip je, bijna niet te zien dus met het blote oog. Ik zorgde er voor dat de boot hard ging zodat het niet al te lang duurt voordat ik bij het bootje ben. Als ik op een afstand ben waarop ik redelijk wat details kan zien zie ik een man niet mijn kant op over zijn bootje hangen. Ook een vrouwen lichaam was duidelijk te zien. Zo zij waren dus met zijn tweeën? En ik maar in mijn eentje rond varen. Ik kwam met mijn boitje nog iets dichter bij en riep. 'Hee!' Zei ik iets harder dan verwacht. Als ik iets beter kijk zie ik dat het ethan is naar wie ik geroepen had. Maar wie had hij daar bij zich? Ik herkende haar niet. Nog een stukje kwam ik dichterbij.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

"Oh en op je vraag van daarnet ,ik zal wel weer hierheen komen ,dezelfde plaats en hopelijk ook met dit bootje."zeg ik dan met een glimlachje tegen haar. "Dat is wel lang, of valt dat mee? En op je vraag, sommige kunnen mooi zingen maar ik ben barstens slecht in zingen. Zo zie je maar weer dat we niet allemaal even zo perfect zijn als ze zeggen." zei ze dan en ik glimlachte. "3 jaar is best wel lang, maar met zo'n interessant thema ging het wel sneller dan verwacht."zeg ik met een glimlachje en daarna kijk ik haar even aan met mijn groene ogen. "Als je niet zo goed bent in zingen ,waar ben je dan wel goed in? En wat zijn je hobby's?" vroeg ik haar dan nieuwsgierig. "Ethan? Heb je misschien nu toevallig iets bij je wat ik niet ken? Iets typisch wat jullie, mensen, dagelijks gebruiken?" vroeg Avalon me dan plots en ik dacht even na. Ik ging met mijn hand naar mijn broekzak en haalde mijn Iphone uit. Het was een oudere versie ,maar hij werkte nog prima.Avalon was ondertussen al op de rand van de boot gaan zitten. "Hier ,dit is een mobieltje of je kunt het ook een gsm noemen. Het kan niet tegen water ,maar je kunt er wel mensen mee spreken ,die bijvoorbeeld aan de andere kant van de wereld wonen. Ook kun je hun kleine berichtjes sturen. Of foto's mee nemen." leg ik uit. Over Foto's gesproken ik had nog geen foto van Avalon. "Wil je anders een foto met me nemen?" vroeg ik haar dan met een glimlachje. Niet veel later schrok ik op door een stem en keek ik om. "shit." mompel ik. Waarom kwam Linn deze kant op? Het laatste wat ik wel wilde is dat ze Avalon wegjaagde om vervolgens uit te komen op een ruzie tussen ons. De laatste keer dat we die hadden betekende ook het eind van onze relatie. En dat was zo'n 3 weken geleden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Linn

Na het wat draaien van mijn boot haalde ik de sleutel eruit zodat mijn boot tot stolstand stond. Het was duidelijk dat Ethan schrok van mijn Hee. Ook was duidelijk dat hij mijn stem direct herkent had, wat mij op de een of andere manier goed liet voelen. Ik stop de sleutel in mijn zak en stop hem zo diep mogelijk, zodat hij er niet uit valt. Misschien was het toch niet zn goed idee om hierheen te komen. Ethan was duidelijk gefrustreerd en ik wist niet waar om. Ik was te vrolijk om hem te gaan vragen waarom hij zo ernstig keek dus liep ik maar naar de rand van mijn bootje. 'Als jullie druk bezig zijn spijt het me dat ik jullie stoor. Maar ik wou gewoon vragen of jij misschien al iets van atlantis waar hebt genomen?' Vraag ik als ik op mijn onderarmen klein op de zijkant van mijn bootje. Het meisje dat op zijn kant van zijn bootje zat was mooi. Een beetje te mooi. Eigenlijk werd ik er een beetje jaloers door. Ze had sprekende ogen en mooi haar. De was nat, waarschijnlijk was ze hier gaan zwemmen en had een praatje gemaakt met Ethan. Mijn bootje schommelde een beetje en dat maakte dat ik maar weer rechtop ging staan, een beetje bang dat ik anders nog tussen de twee boten zou vallen. Ik trok mijn shirt je recht e. Zorgde dat mijn haar uit mij gezicht blijft. Als ik merk dat dit niet zo goed werkt pak ik mijn witte elastiek je en vlecht snel een vlecht in mijn haar.Als hij klaar is gooi ik hem naar achter zodat hij langs mijn rug komt te liggen. Afwavhtend keek ik meer het meisje dan Ethan aan.

[ bericht aangepast op 28 okt 2013 - 0:22 ]

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Avalon Marina Royals // Meermin
Ethan ging met zijn hand naar zijn zak en hij haalde er een rechthoekig voorwerp uit. "Hier, dit is een mobieltje of je kunt het een gsm noemen. Het kan niet tegen water maar je kunt er wel mensen mee spreken, die bijvoorbeeld aan de andere kant van de wereld wonen. Ook kun je hun kleine berichtjes sturen. Of foto's mee nemen," legt hij uit. Fascinerend kijk ik naar het rechthoekige ding wat blijkbaar een mobieltje heet. "Intressant," mompel ik. "Wil je andere een foto met nemen?" vraagt hij dan aan me. Ik wist wat een foto was en gelijk schud ik mijn hoofd. "Nee sorry, dat heb ik liever niet."
Een stem riep over het water waardoor mijn ogen groot werden. "Shit," mompelt Ethan. "Het is beter dat ik ga, Ethan. Ik zie je wel weer hier." Zeg ik en als afscheid zwaai ik kort naar hem. Ik laat me in het heldere water zakken waarna ik met een rotvaart naar beneden zwem. Ik kon nog net zien hoe een andere boot Ethans boot passeert.

[Sorry, ik typ dit op mijn telefoon.]

[ bericht aangepast op 28 okt 2013 - 0:27 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Natuurlijk had Avalon mijn voorstel afgewezen, maar het feit dat Linn ervoor zorgde dat ze wegging ,maakte me echt teleurgesteld en pissig tegelijkertijd. "Het is beter dat ik ga, Ethan. Ik zie je wel weer hier." had ze nog gezegd ,voordat ze kort naar me zwaaide en het water indook. Ik draaide me om naar Linn en keek haar aan alsof er niets gebeurt was. 'Als jullie druk bezig zijn spijt het me dat ik jullie stoor. Maar ik wou gewoon vragen of jij misschien al iets van atlantis waar hebt genomen?' vroeg Linn dan en ik keek haar aan. Aangezien ik Avalon niet wilde verraden ,deed ik net alsof ik niet begreep wat ze bedoelde met het storen. "Hoe bedoel je? Ik ben hier alleen en nee helaas ik heb niets gevonden." zeg ik wat kortaf en kijk dan naar de camera ,die ik nieteens aan had gelegd het afgelopen uur. "Jij bent vast ook niet veel verder?" zeg ik dan en haalde een wenkbrauw op. Ondanks dat Linn en ik niets meer hadden. Voelde ik me nog steeds rot en ongemakkelijk bij haar ,maar het ergste is dat ik me rot voelde dat ik over dit alles zat te liegen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Larvior sharktale
'Sephora,' zei ze toen ik vroeg wie ze was. 'Ik heb geen idee waar je het over hebt. Wie ben jij en wat doe jij hier? En wat bedoel je met veranderen?' vuurde Sephora op me af. Ik zuchtte langzaam en keek omhoog naar de eindlose zee. 'Ik weet hoe het gekomen is, maar ik was een mens, een gewone jongen,' zei ik om haar vragen te beantwoorden. 'En hoezo weet je niet wat Meerminwetten zijn? Iedere meermin of -man weet ervan,' zei ze als laatste vraag. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik kom van boven, ik weet niets van de regels hier,' zei ik en keek haar vriendelijk aan. 'Maar mag ik damn vragen wat meerminwetten zijn?' Vroeg ik toen aan haar. 'En ik ben hier gekomen, omdat jij zo fantastisch kon zingen, en daar werd ik door aangetrokken, maar zoon meisje met dat prachtige gouden haar, is gewoon voor mensen een verleiding.

---

Vampire + Servant = Servamp

Linn

Ik zie het meisje haastig bewegen en snap niet waarom
Als ze even heeft gezwaaid duikt ze het water in en is ze weg. Gewoon weg. Alaof ze niet bestaat. Vervolgens draait Ethan zich naar mij toe om te gaan ontkennen dat er was geweest. 'Hoe bedoel je? Ik ben hier alleenwn nee helaas ik heb niks gevonden. Jij bent vast ook niet veel verder?' Vraagt hij. 'Nee, nee' zeg ik snel op zijn vraag, waarna ik verder ga met vragen. 'Ethan, je kan me niet beweren dat daar niemand was. Als het een meisje is vind ik dat niet erg hoor. Maar het rare is dat ze weg is. Ik heb haar nog niet zien boven komen. Of het nou raar is of schrikwekkend. Moet je niet even kijken of ze okee is?' Vraag ik aardig bezorgd. De enige oplossing voor dit zou zijn dat ze een zeemeermin is maar ik heb haar toch gezien? Ik heb niks geien van een staart. Maar anders zou iemand nooit zolang onder water zijn en vervolgens ook nog eens weg zijn. Ik trek mijn vlecht strak en bujg iets verder over de rand van de boot. Niemand. Ik voelde me niet helemaal fijn bij het gevoel dat mensen zomaar verdwenen dus pakte ik mijn sleutel en deed het zo tussen mijn vingers, die ik in een vuist rolde, zodat ik er iemand mee bewusteloos zou kunnen slaan. Ook al durf ik dit nooit. Ook een trucje van mijn vader.Hij wou gewoon zeker weten dat ik veilig was. Ik lach als ik zijn gewicht weer voor me zie maar snel kinken mijn ogen weer naar die van hem smachtend om antwoord.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

'Nee, nee' had ze snel gezegd. 'Ethan, je kan me niet beweren dat daar niemand was. Als het een meisje is vind ik dat niet erg hoor. Maar het rare is dat ze weg is. Ik heb haar nog niet zien boven komen. Of het nou raar is of schrikwekkend. Moet je niet even kijken of ze okee is?' zei Linn dan en ik beet kort op mijn lip ,waarna ik begon te lachen. " Linn ,ik heb echt geen idee waarover je het hebt. Je ziet waanbeelden."zeg ik met een lachje. Ik haalde vlug een hand door mijn bruine haren en sloot even kort mijn ogen ,waarna ik die weer open en kijk naar de zon die al langzaam naar beneden begon te zakken. "Kom laten we terug naar het eiland waren. Je bent vast zeeziek." zeg ik dan tegen haar en glimlach ietsje geforceerd. Ik deed het sleuteltje in het contact ,zodat de motor van mijn bootje weer tot leven komt. Het was best wel vreemd om weer tegen Linn te praten aangezien we elkaar hadden lopen te ontwijken deze afgelopen weken.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Linn

Je ziet waanbeelden, had hij gezegd. Waanbeelden? Nee ze was er echt, maar ik had geen zin om dit tegen hem te schreeuwen de laatste keer dat ik met hem ruzie had gehad had dit het einde van mijn relatie met hem betekent. Ik vond het juist wel fijn weer met hem te praten. Eigenlijk qou ik het in eerste instantie niet maar toch was het vertrouwd. 'Kom laten we terug naar het eiland varen. Je bent vast zee ziek' had hij gezegd. Nu maakt hij het me toch erg moeilijk om niet op hem in te gaan maar ik hou me nog net in. Ik knik en lach terug. Ik haald Ede sleutek uit mijn vuist en keek even om zeker te weten dat ik de goede had en stak hem in het slot. Zijn motor start eerder en ik had zin in een wedstrijd je. Snel laat ik ook mijn motor starten en vaar achter hem aan. De bootjes gingen niet speedbootsnel maar je kon er weleen wedstrijd je mee doen. Ik hang mijn ketting weer goed om mijn nek en kijk voor me. Het duurde vast niet al te lang voordat we aankwameb op het eilandje. Alleen jammer genoeg met slecht nieuws. Geen van beide had iets gehoord of gezien, alhoewel ikhem op een ander moment nog wel zou vvragen wie het was en waar ze is gebleven. Ik keek even achter me en zie niemand. Snel kijk ik weer voor me om er zeker van te zijn dat ik nergens tegen aan bots.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Sephora Eleonora Ocean II Mermaid.
'Ik weet niet hoe het gekomen is, maar ik was een mens, een gewone jongen,' beantwoordde Larvior een van mijn vragen. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik kom van boven,' ging hij verder. 'Ik weet niets van de regels hier. Maar mag ik dan vragen wat meerminwetten zijn?' vroeg hij. Even wist ik niet wat ik moest zeggen. Ik kon een vreemde jongen toch niet het geheim van de meermensen vertellen?
'En ik ben hier gekomen, omdat jij zo fantastisch kan zingen, daar werd ik door aangetrokken. Maar zo' n meisje met dat prachtige gouden haar, is gewoon voor mensen een verleiding,' zei hij en ik keek hem verbaast aan. 'Pardon?' Opnieuw sloeg ik mijn armen over elkaar en leunde wat naar achter op de rots waar ik op zat. 'Ik weet niet hoe het mogelijk is dat jij, een mens, in een meerman veranderd bent, maar dat is een goede reden dat ik je niet de meerminwetten vertel. Je weet al teveel.' Op zijn eerdere, tamelijk vreemde compliment ging ik niet in. Ik wendde mijn blik af naar de grond, terwijl ik nadacht over wat ik in Poseidonsnaam met de jongen aan moest. Ik kon hem moeilijk meenemen naar Atlantica, niet?
Mako wist vast wel wat we in een situatie als deze moesten doen, maar hem had ik de hele dag nog niet gezien. Ik kon hem wel gaan zoeken, maar wat moest ik dan met Larvior hier aan? Een diepe zucht verliet mijn mond.
'Wel, ik zal eerlijk zeggen dat ik geen idee heb wat ik met je aan moet,' zuchtte ik, waarna ik een hand door mijn haar haalde.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Larvior Sharktale
Ik zag dat Sephora wat verbaast keek toen ik zei over verleiding. 'Pardon?' Dat had ik maar niet moeten zeggen, ik had het moeten houden bij dat ze zo ongelovelijk kan zingen.
Ik weet niet hoe het mogelijk is dat jij, een mens, in een meerman veranderd bent, maar dat is een goede reden dat ik je niet de meerminwetten vertel. Je weet al teveel,' zei ze en im haalde onschuldig mijn handen op. Wel, ik zal eerlijk zeggen dat ik geen idee heb wat ik met je aan moet,' zuchtte Sephora, waarna ze een hand door haar haar haalde.
'Laat me dan maar hier gewoon achter, dan weet je ook wat je met me aan moet, maar ik had dat over het haar niet moeten zeggen,' zei ik wat fel. Ik had mijn hele kindertijd al aanleg voor de wereld onderwater en was gewoon te nieuwsgierig voor.
'Weet je, ik zal niets vertellen aan de wereld boven, oke?' Zei ik om haar te vertellen over hun wereld.

---

Vampire + Servant = Servamp

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Ik zag aan Linn dat ze het zeker niet met mee eens was en dat ze graag haar mond had opengezet. Maar ik was echt zo blij dat ze zich stilhield. Bij mijn voorstel om terug naar het eiland te gaan stemde ze in door te knikken en terug te lachen. Ik vaarde voor haar richting hat eiland ,die stilaan beter in zicht kwam. Ik beloofde mezelf nog te zwijgen over het feit dat ik Avalon had ontmoet. Eerst wilde ik zelf genoeg te weten komen en vrienden met haar zijn ,voordat ik mijn ontdekking zou bekennen. Ik kijk even kort achter me. Eigenlijk kon ik het niet geloven wat er net was gebeurt. Het terugdenken aan net deed me glimlachen. Ik keek weer voor me uit en zag dat we juist aan de haven waren. Ik voer het bootje de juiste richting uit en parkeerde die om hem vervolgens vast te zetten aan de baai ,zodat hij niet wegdrijft. Linn kwam net achter me en ik wachtte even en stak dan vervolgens mijn hand naar haar uit om haar op het land te helpen. Misschien was het beter gewoon weer vrienden met haar te worden ,aangezien ik vast vaker met haar zal moeten samen werken. Ik wist eigenlijk nog steeds niet over wat we hadden ruzie gemaakt. Ik wist wel dat ik de volgende dag ,wakker werd met een kater en een rode kaak wakker werd en er geen spoor meer te bekennen was van haar. Ik schudde de vage gedachten uit mijn hoofd. Nu moest ik me vooral focussen op de onderzoekers.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Linn

Als we dichterbij het eiland komen zet ik mijn motor wat zachter. Eenmaal aankomen zette ik mijn boot naast die van Ethan. Hij hielp me uit de boot, en ik wist ineens weer waarom ik eigenlijk zo verliefd op hem was geweest. Maar ja, toen kwam die nacht. Ik wist het nog precies. Hij had met zijn maten te veel gedronken en wou mij, nog steeds als een echte heer, naar huis brengen. Ik wou niet en hoe dronken hij was zeurde hij steeds meer. Ik werd boos liep weg. Maar hij pakte mijn arm, niet wetende hoe sterk hij eigenlijk was. Ik zei nog dat hij me los moest laten maar hij liet me niet. Toen was ik zo boos, dat ik hem geslagen heb, blijkbaar ook niet wetende dat ik ook sterker was dan ik dacht, hij was achteruit gedeinsd en ik was er helemaal klaar mee. Ik heb geschreeuwd dat ik het niet langer zo kon en ik ben het eerste stukje huilend weggerend en even later was ik om een hoekje gaan staan huilen. Ik schrik op al ik een motor hoor aangaan en ik zie Ethan al wat verderop lopen. Ik ren een klein stukje zodat ik naast hem kom te lopen. 'Sorry, dat ik te laat was' zei ik maar om de stilte te verbreken.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Linn leek even te dagdromen, maar algauw schrikt ze wakker en komt ze naast me lopen. 'Sorry, dat ik te laat was' zei ze plots tussen de stilte door. Ik kek haar even aan en glimlachte licht naar haar."Is niet erg, we hebben wel even gewacht ,maar uiteindelijk waren ze toch al begonnen." zei ik schouder ophalend. We liepen samen naar het onderzoejs gebouw en ik haalde mijn pasje uit en ging dan naar binnen. Samen met Linn liep ik richting één van de hoofdprofesoren en vertelde ik of eigenlijk loog ik dat ik niets gevonden had. De professor leek teleurgesteld. "Dan kloppen geen van de coördinaten ,dan zullen we helemaal opnieuw moeten beginnen." mompelde de oude man. Daarna vertelde hij dat we morgen terug moesten komen in de hoop dat ze nieuwe plaatsen hadden gevonden. Ik had gewoon braaf geknikt en me stilgehouden. Ergens wilde ik gewoon naar huis toe om alles wat ik nog wist op te schrijven ,maar ik voelde me toch verplicht om iets met Linn te gaan doen. Niet dat ik momenteel een relatie weer zou zien zitten ,maar gewoon om onze vriendschap weer levend te maken.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Linn

Als de professor begint over dat ze overnieuw moesten beginnen dacht ik aan het meisje, maar ik kon het niet maken erover te beginnen tegenover Ethan. 'Kom morgen maar terug, jullie hebben goed werk verricht.' zei hij om ons niet te laten merken dat we eigenlijk niks opgeschoten waren. Ik pakte mijn spullen weer en stopte de nieuwe papieren in mijn map. Het papier met de coordinaten, die toch niet klopte, verkreukelde ik en gooide raak in de prullenbak. Ik had de tik om alles in de prullenbak te moeten mikken, al was het bijna nooit mis als ik dat mag zeggen. Als we samen voor de deur staan gebruik ik ditmaal mijn pasje om hem te openen en vraag,'Zin om iets te drinken?' Ik wist niet zeker of het een goed plan was, maar het was de moeite waard. Ik liep door de deur en zoek ik de sleutel van mijn fiets in mijn tas. Ondertussen kijk ik Ethan aan.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!