• In dit algemene topic kan je praten over je ervaringen met pesten, vragen stellen of gewoon met andere mensen over het onderwerp praten.

    Dit topic is geen dubbeltopic op dit. In dat topic ging het over wat pesten met jullie gedaan heeft, dit is een algemeen topic over pesten. Ik en xAlways hebben dan ook toestemming gevraagd (en gekregen) van Donoghue om dit topic te starten.

    Het mag. Het moet alleen wel het algemene topic over pesten zijn, en er moet duidelijk gemaakt worden wat het doel ervan is, zodat anderen kunnen zien dat het niet het zelfde doel heeft als het andere topic. Ook moet men er elkaar met respect behandelen.


    Zoals ze zelf zegt, willen we jullie even op het hart drukken dat we in dit topic elkaar met respect behandelen en iedereen in zijn waarde laten. Sommige mensen vinden het zwaar om over hun verleden te praten, denk daar ook een beetje aan.

    [ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 20:31 ]


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

    Barnabas schreef:
    (...)
    Ik ben heel erg onzeker. Als mensen niet tegen me praten, denk ik al dat ze me haten, terwijl ik zelf ook wel gewoon tegen diegene kan praten. :')
    Anyway, ik voel me heel raar als mensen tegen me zeggen: "Ja joh, we wachten wel even op je!" en dat ze het dan ook werkelijk doen. o.o Dan verwacht ik eigenlijk half dat ze al weggegaan zijn, omdat ze geen zin in mij hebben.
    Ja, ja. De beruchte Barnabas heeft een zeer onzekere kant.

    Ik herken dit héél erg, maar dan ik heb daarna ook meteen een heel goed gevoel ^^


    Deep inside, I've never felt alive

    Ik word ook heel blij als iemand zegt: het was leuk om dit met je te doen. Ik heb altijd het idee dat ik 'ultra' blij word als iemand mij waardeert.


    I am an idiot, I move.

    Als iemand mij een compliment geeft, denk ik vaak dat het niet goed bedoelt is, aangezien ik toen ik gepest werd veel 'complimentjes' kreeg, zodat ze hard konden lachen om mijn reactie.


    Spoiler alert: you will save yourself

    xAlways schreef:
    Ik lees nu verhalen van anderen, en ben nu erg benieuwd wat ze aan het pesten overgehouden hebben. Ik zelf merk dat ik heel bang ben voor wat anderen over me zeggen, aangezien ik toen ik gepest werd er altijd opmerkingen gemaakt werden over wat ik doe. Ik doe er lang over kleding uit te kiezen, en denk dan wat ze erover kunnen zeggen. Zelfs al maken ze een grapje, bij mij komen dingen vaak over als een beledeging.

    Dus, mijn vraag is: wat hebben jullie eraan overgehouden?

    Ik ben stiller geworden en in grote groepen onbekende een stuk meer verlegen
    Ook heb ik al snel het idee dat ze over mij lachen
    En ik ben door pesten blijven zitten en heb faalangst
    Als ik een presentatie moet houden sta ik helemaal te trillen
    Ik ben daardoor bang dat ik geen arts kan worden, iets dat ik al mijn hele leven wil
    Dus je zou kunnen zeggen dat ik er behoorlijk wat aan overgehouden heb


    L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

    Gestalt schreef:
    Ik word ook heel blij als iemand zegt: het was leuk om dit met je te doen. Ik heb altijd het idee dat ik 'ultra' blij word als iemand mij waardeert.

    Ja, dit ook. Als ik bijvoorbeeld zeg dat het gezellig was en iemand dat niet beaamt met zoveel woorden, dan voel ik me meteen slecht. :'D Stom brein ook. :')


    "Well, well. Look who we've got here!"

    Penthesilea schreef:
    (...)
    Ik ben stiller geworden en in grote groepen onbekende een stuk meer verlegen
    Ook heb ik al snel het idee dat ze over mij lachen
    En ik ben door pesten blijven zitten en heb faalangst
    Als ik een presentatie moet houden sta ik helemaal te trillen
    Ik ben daardoor bang dat ik geen arts kan worden, iets dat ik al mijn hele leven wil
    Dus je zou kunnen zeggen dat ik er behoorlijk wat aan overgehouden heb


    Je moet blijven doorzetten, en als je echt arts wil worden, daar gewoon voor gaan. Als je geneeskunde gaat studeren kom je bij mensen terecht die dezelfde interesses hebben als jij, en echt voor hun vak leven (anders kom je niet bij zo'n zware studie terecht), die zullen je een stuk meer aanspreken dan de mensen waarbij je nu zit. Geloof me, studenten zijn (lang niet allemaal, maar je hoeft ook niet met iedereen om te gaan) een stuk opener + leuker dan middelbare schoolmensjes.


    Aan niets denken is ook denken.

    xAlways schreef:
    Ik lees nu verhalen van anderen, en ben nu erg benieuwd wat ze aan het pesten overgehouden hebben. Ik zelf merk dat ik heel bang ben voor wat anderen over me zeggen, aangezien ik toen ik gepest werd er altijd opmerkingen gemaakt werden over wat ik doe. Ik doe er lang over kleding uit te kiezen, en denk dan wat ze erover kunnen zeggen. Zelfs al maken ze een grapje, bij mij komen dingen vaak over als een beledeging.

    Dus, mijn vraag is: wat hebben jullie eraan overgehouden?

    Ik heb belachelijk snel het gevoel dat mensen over me roddelen. Ook voel ik me snel voor no good reason buitengesloten, of als ik met iemand praat over bijv. whatsapp en diegene reageert soms met korte antwoorden of helemaal niet, denk ik meteen dat diegene me niet meer mag of me irritant vindt. Een stalker, iemand die in de weg loopt. Meestal 'stel ik mezelf gewoon aan' en was dat doemdenken helemaal niet nodig. Maar het lukt me gewoon niet om zeker genoeg van mezelf te zijn.


    :)

    xAlways schreef:
    Ik lees nu verhalen van anderen, en ben nu erg benieuwd wat ze aan het pesten overgehouden hebben. Ik zelf merk dat ik heel bang ben voor wat anderen over me zeggen, aangezien ik toen ik gepest werd er altijd opmerkingen gemaakt werden over wat ik doe. Ik doe er lang over kleding uit te kiezen, en denk dan wat ze erover kunnen zeggen. Zelfs al maken ze een grapje, bij mij komen dingen vaak over als een beledeging.

    Dus, mijn vraag is: wat hebben jullie eraan overgehouden?


    Wat ik eraan overgehouden heb.. Veel. Heel veel.
    Ik kan me niet eens herinneren wanneer ik voor het laatst écht gelukkig ben geweest, ik weet niet eens óf ik ooit wel gelukkig geweest ben omdat mijn leven altijd een hel was. Maar ik ben stil geworden, heel stil. Niet tegenover mijn vrienden (of vreemden die ik echt niet ken, ook niet 'herken') want ik kan wel druk zijn. Op school durf ik nauwelijks iets te zeggen omdat ik bang ben dat ik iets verkeerd zeg. Dat is zelfs zo erg, dat ik voor een mondelinge SO een 1 kreeg, omdat ik niets wist (ik wist het wel, ik wilde het alleen niet zeggen). Ik ben ook heel onzeker en vertrouw niemand. Ik ben nooit zeker dat iemand van mij houd en ik heb het gevoel dat ik ongewenst ben, ook al zit ik gewoon met mijn vrienden. Het heeft ook zoveel met mij gedaan dat ik nu elke avond met het gevoel zit dat ik mijn hele armen open wil snijden en dat heb ik al een paar keer geprobeerd, en ook nog wat andere dingen. Maar ik heb er nu dus nog steeds veel aan overgehouden en ik weet niet of ooit van dit allemaal afkom.

    Wat wil ik graag naar buiten rennen en 'zelfmoord is geen oplossing!' schreeuwen, nadat ik een aantal posts in dit topic gelezen heb. Maar goed, ik denk niet dat het veel helpt, ik woon in een klein wijkje.. D;


    Some people are art and do art at the same time

    Scorpia schreef:
    Wat wil ik graag naar buiten rennen en 'zelfmoord is geen oplossing!' schreeuwen, nadat ik een aantal posts in dit topic gelezen heb. Maar goed, ik denk niet dat het veel helpt, ik woon in een klein wijkje.. D;


    Als je dat graag bij mij in het dorp wil zeggen, van de week heeft eentje zich opgehangen. En dat is de 7de in 2 jaar tijd. En ons dorp is klein dus tja. Je snapt me denk ik wel.


    | 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

    Ik ben nooit echt gepest, maar wel buitengesloten en er is veel over mij geroddeld. Veel mensen vinden me raar en als ze over me praten noemen ze me 'dat rare onzekere kind dat nooit wat durft te zeggen'. Ik ben nu een stuk zelfverzekerder dan een aantal jaren geleden, maar nog steeds zijn er momenten waarop ik mensen hoor lachen of hoor praten en ik dan denk dat het over mij gaat. Dat is best vervelend, maar vaak denk ik erachteraan: de kans is klein dat het over mij gaat, en stel dat ze toch om mij lachen, so what? Laat ze maar lachen, zolang ik blij ben met mezelf mag de hele wereld me uitlachen.


    I'm like Coca Cola, I can open happiness too.

    Felina schreef:
    Pesters worden trouwens ook niet zomaar pesters. Opvoeding en omgevingsfactoren hebben daar best grote invloed op. Daarnaast zijn pesters vaak eigenlijk heel onzeker. Niet dat ik hun gedrag wil rechtvaardigen, ik ben zelf ook gepest, maar het is wel goed om je er bewust van te zijn dat alles meer kanten heeft.


    dit. maar dat geeft iemand nog steeds geen recht om te pesten.


    My thoughts are stars I cannot fathom into constellatio

    Scorpia schreef:
    Wat wil ik graag naar buiten rennen en 'zelfmoord is geen oplossing!' schreeuwen, nadat ik een aantal posts in dit topic gelezen heb. Maar goed, ik denk niet dat het veel helpt, ik woon in een klein wijkje.. D;


    Bij mij zou het ook niet echt helpen, er wonen hier vooral veel mensen van rond de 70. En die paar tieners hier...


    Spoiler alert: you will save yourself

    xAlways schreef:
    (...)

    Bij mij zou het ook niet echt helpen, er wonen hier vooral veel mensen van rond de 70. En die paar tieners hier...

    Same here. Met ongeveer 15 jongeren in het complete dorp zou het niet veel helpen.


    :)

    Ik wil even tegen iedereen hier zeggen dat het belangrijk is dat je het toch verteld aan je ouders
    Mijn ouders zijn er altijd wel van op de hoogte geweest en in enige mate, maar nooit helemaal
    Gister heb ik een ontzettende huilbui gehad en bijna alles verteld aan mijn moeder en zus
    We gaan nu op zoek naar een oplossing, voor de zoveelste keer


    L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one