• Written in these walls are the stories that I can't explain.
    Written on these walls are the colors that I can't change.





    Het beroemde leven eist zijn tol en dat weten de jongens van One Direction maar al te goed. Het leven lijkt verschrikkelijk veel op het beroemdste Monopoly spel met de jongens, en hun vrienden, als pionnen. Zij mogen namelijk ook niet doen wat ze willen doen, of zeggen, en worden als het ware bestuurd door het management. Als ze moeten springen, springen ze, als ze moeten zeggen dat hun relatie alleen een bromance is, doen ze dat met pijn in hun hart. Heel het leven is voor de jongens uitgekauwd. Maar hoe lang zullen de jongens, samen met de rest, de schijn nog vol kunnen houden? Hoe lang gaan ze nog doen wat er van hun word verwacht? Wanneer nemen ze het besluit om hun eigen leven te leven en te genieten van de fame? Wanneer laten ze de echte jongens en hun leven naar voren komen, om zich niets van andere aan te trekken? En als ze besluiten de waarheid te vertellen, hoe zal het dan uitpakken? Raken ze alles kwijt wat hen lief is of word het met open armen ontvangen? Raken ze hun baan kwijt of rijken de jongen ook de top, om zo te ogen van de andere mensen te openen?
    We all have stories to tell, but who are the ones that will listen for the truth and not just for our fame?

    Let op, deze RPG is meer gericht op de nadelen van het leven van de mensen, dus een happy end kan ver te zoeken zijn. Het eist zijn tol en er leiden vele wegen naartoe.






    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Geheim:
    Extra:


    Jongens:
    -Niall James Horan: Liked
    -Harry Edward Styles: 1946
    -Louis William Tomlinson; Memorias
    -Liam James Payne: HelloSweety
    -Zayn Javadd Malik: Walsh


    Vriendinnen:
    Niet iedere jongen heeft een vriendin, of kunnen als dekmantel dienen.
    Overleg het dus met degene die het personage speelt

    - Vriendin Louis: Safiya Amirah Malik Phantasie
    - Vriendin Harry: Lizz Marie Meadow Phyre
    - Vriendin Zayn: Julia Mary Tomlinson HelloSweety
    - Vriendin Niall: Abigail 'Abby' Luciana Carrick Memorias
    - Vriendin Liam: Sky Madison Grey Candira



    Overige rollen;
    Denk hier vooral bij bij de familie van de jongens, want deze kunnen een grote rol spelen in het verhaal.
    - Zusje Zayn: Safiya Amirah Malik Phantasie
    - Catlynn "Cat" Violetta Mustafa xMeCrazyMofo
    - Zusje Liam: Hope Logan Payne Phantasie
    - Zusje Louis: Julia Mary Tomlinson HelloSweety
    -
    -
    -




    Regels:
    -Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden en je hebt het zo geschreven.
    -Maximaal 2 personages per persoon.
    -Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    -16+ mag maar houd het netjes.
    -Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    -Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    -Topics worden alleen aangemaakt door Memorias en Phantasie, tenzij dat is aangegeven.
    -Het is geen sneltrein!


    Het begin:

    De jongens hebben net weer een bespreking gehad met het management. Iedereen denkt dat het over het nieuwe album gaat met als titel Midnight Memories, maar de jongen en iedereen rondom de Direction family weet wel beter. Het management was weer een keer aan het zagen over het hele doen en laten van de jongens.
    Dat is ook de reden dat de andere, ondanks het verbod van het management, de jongen met open armen op staan te wachten voor een knuffel en bemoedigende woorden.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Catlynn "Cat" Violetta Mustafa

    Wat twijfelend loop ik met de man mee, naar binnen. Hij leidt me door verschillenden gangpaden, naar een deur waar groot op stond Simon Cowell. Holy shit, moet ik ook meedoen aan het drama? Zometeen word ik ook nog eens zo'n aandachttrekker op internet, terwijl ik helemaal niet zo ben!
    'Succes.' De man duwt me het kamertje in en laat me achter, terwijl ik verbaasd naar Simon kijk, die achter zijn houten bureau zit. 'Hallo, Cat.' zegt hij zakelijk. 'Neem plaats.' 'Bedankt…' mompel ik maar en ik ga op een stoel zitten. 'Waarom ben ik hier?' vraag ik brutaal.
    'Ik zag dat je je had opgegeven voor X Factor.' vertelt Simon. 'Nu kan ik ervoor zorgen dat je doorgaat.' Een blij gevoel overstroomt me. Dit gaat dus helemaal niet over de jongens! 'Bedankt!' roep ik blij.
    'Maar…' o help, een "maar". Dat betekent vast niet veel goeds. 'Ik zag ook dat je veel optrekt met Niall.' Ik knik maar wat. 'Nu zou ik het wel leuk vinden als jij, Ct Valentine, de beste zangeres van X Factor, ineens allemaal onaardige dingen over One Direction verspreiden. Zo krijgen de jongens meer aandacht.'
    'Wat?' roep ik boos. 'Hoe kun je?! Hoe durf je!' krijs ik. 'Nee! Dat ga ik never doen! Dan maar niet beroemd worden. Daar is mijn vriendschap veel te belangrijk voor!' Simon draait de bureaustoel een rondje. 'Dat is dan jammer voor je, Cat. Je zal wel moeten.' Opeens begin ik te huilen. 'Nee!' roep ik nogmaals.
    'Heb je Twitter? Daar kan je ook wat dingen op plaatsen. Zeg dat je Lizz dood wil hebben, zodat jij Harry's aandacht krijgt!' De man is overenthousiast, maar ik huil nog steeds. 'Nee! Lizz is mijn beste vriendin! Als ik dat post, zet ik er meteen ook even bij wat voor klootzak jij bent!'
    'Gaan we schelden, jongedame?!' roept Simon dreigend. 'Begin meteen maar.' Hij grist snel mijn schoudertas van mijn schoot en rommelt er wat in, wat al belachelijk is, want dat zijn mijn privé-spullen. Als hij mijn mobiel heeft gevonden, ziet hij dat mijn Twitter nog aanstaat. Shit. Hij typt en leest hardop voor: 'Hey iedereen! K mag meedoen aan X Factor. Wedde dat het me meer gaat opleveren dan die losers van One Direction? X Cat.'
    'Stop!' roep ik bang. 'Rot op!' ik pak mijn mobiel af, maar zie dat het al te laat is. Simon lacht duivels. 'Dit is nog maar het begin, Cat. Dit is nog maar het begin.

    [ooowwhh, wat is ie toch gemeen o.o]


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    Zayn Malik
    Ik voelde me verschrikkelijk. Het gesprek was... niet bepaald leuk. Het management was absoluut duivels. Vooral Simon Cowell. Ja, hij deed zich voor als een geweldige coach, maar hij was het tegenovergestelde. En nu moesten wij het spelletje mee gaan spelen. Het lag allemaal erg ingewikkeld. Die heeft een relatie met die, en die gaat vreemd, en... Ik snapte er nu al niks meer van. Het ergste was nog dat we niet met onze echte vriendinnen samen mochten zijn. Dit kon nog wel eens knap lastig gaan worden.
    Nadat ik een tijdje als verdoofd op mijn stoel bleef zitten nadenken, kwam ik overeind en verliet als laatste de kamer. Toen ik buiten kwam, liet ik mijn ogen de omgeving scannen. Mijn blik viel vrijwel gelijk op mijn zusje, die met Louis stond. Ze waren echt schattig samen. Ik was zó blij voor haar. Maar, als Louis haar wat aan zou doen, zou ik haar beschermen. En dat weten ze allebei.
    Vlak daarna kreeg ik Julia in het oog. In een reflex sprintte ik op haar af en drukte een zachte kus op haar lippen. "Hey," begroette ik haar zacht.


    The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

    Julia Mary Tomlinson
    Uiteindelijk zag ik Zayn dan toch door de deuren komen. Hij zag er niet goed uit. niet perse diep triets, maar eerder verdoofd en emotieloos. Dat was in mijn ogen zelfs erger. Toch hoopte ik dat ik hem in elk geval een beetje kon opbeuren. Ik glimlachte en sprong op toen hij bijna bij me was zodat ik mijn armen om zijn nek kon slaan en mijn benen sloepeltjes om zijn middel. Ik was gewoon te klein als ik niet op de punten van mijn tenen stond of dit deed. Gelukkig woog ik nog maar 41.8 kilo, dus hij zou me wel moeten kunnen houden. Ik voelde een zacht kusje op mijn lippen en glimlachte. "Hey." zei ik vrolijk. "Problemen bij de baas?" Ik drukte nog een kusje op zijn lippen en keek hem met een stralende glimlach aan. Ik hoopte gewoon enige emotie te zien. Emoties kon je namelijk iets mee, maar als hij alles weg ging stoppen zou ik hem ook niet kunnen helpen. Iets wat ik heel graag wilde doen. Ik hing nogsteeds als een klein aapje om zijn torso. "Zullen we zo anders naar de Starbucks gaan? Of ga je liever naar huis?" Ik had geen idee wat hij wilde. Het probleem was wel dat ik niet kon rijden en zijn appartement best een endje hier vandaan lag, dus als hij nu alleen ging en ik koffie mee wilde nemen, moest ik het hele stuk ofwel lopen ofwel met de bus. Dan kon ik wel mijn spitzen omwisselen voor vans en mijn haar uitborstelen, maar ik zat toch liever tegen mijn vriendje aan dan alleen in een klamme langzame bus.


    Bowties were never Cooler

    Catlynn "Cat" Violetta Mustafa

    Boos stamp ik het gebouw uit. Wat voor idioot idee is dit nou weer? Die Simon Cowell moet naar een psycholoog! Of nog beter, een psychiatrische inrichting! Iedereen zou nu mijn belediging aan One Direction kunnen lezen op Twitter, ook al heb ik hem zelf niet gepost. Lizz, schiet het door mijn hoofd heen. Als zij dit leest, ben ik haar ook kwijt! Alsof zij dan de enige is die ik kwijt ben. De hele One Direction Family ben ik kwijt! Ik kan alleen nog naar mijn opa, maar hij… Op een dag gaat hij ook dood. Moet ik dan op mezelf gaan wonen? Zonder geld, zonder mensen die me steunen? Ik vis mijn mobiel uit mijn mobiel en zie dat mijn Tweet al heel vaak bekeken is. Ik ben dood. Snel tik ik Lizz' nummer in, hopend dat ze opneemt. 'Neem op… Neem op…' snik ik. 'Alsjeblieft Lizz…' Wilt ze me niet meer spreken?
    Ik ben echt dood.


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    Lizz Marie Meadow.
    "Het is toch altijd hetzelfde. Ze wijken nooit is van hun eigen mening af, we mogen nooit iets zelf bepalen." Hij draait zijn hoofd iets naar mij toe en ik knik begrijpend. "Je kan de rest wel raden, denk ik." Ik voel hoe dit gesprek hem juist meer down maakt. Ik zucht even en ga dan weer op zijn schoot zitten. Ik druk zacht een kusje op zijn wang en leg mijn hoofd dan op zijn schouder neer. Zo blijf ik eventjes zitten totdat mijn telefoon een geluidje maakt. Ik vis mijn Iphone uit mijn kontzak en open de tweet van Cat. 'Hey iedereen! K mag meedoen aan X Factor. Wedde dat het me meer gaat opleveren dan die losers van One Direction? X Cat.' Zuchtend ga ik wat rechter zitten, maar ik pas op dat ik Harry geen pijn doe. ‘Wat is dit nou weer?' Ik draai mijn schermpje naar Harry toe zodat hij het ook kan lezen. Ik bijt op mijn lip. Dit kan er ook nog wel bij. Ik voel hoe de wijn en de pillen hun werk doen en ik voel me steeds beter worden. Zodra Cat me dan ook belt hang ik weer op, ik heb geen zin in haar; ik doe het liever persoonlijk, maar niet nu.

    - Phyre > Imagines.

    [ bericht aangepast op 3 dec 2013 - 19:49 ]

    Harry Styles.

    Lizz zegt niets, het enige wat ik hoor is een zachte zucht die haar mond verlaat. Dat maakt het er toch wel wat makkelijker op, ze begreep vast wel dat ik er verder niet over wilde praten. Een kleine glimlach verschijnt langzaam rond mijn lippen als het meisje weer bij me op schoot komt zitten en haar lippen tegen mijn wang aandrukt, waarna ze haar hoofd op mijn schouder neerlegt. Ik sla mijn rechterarm om haar heen en wrijf met mijn vingertoppen over haar arm heen. Na een paar minuten, net nu ik eigenlijk wel fijn zat, maakt haar telefoon een geluidje, waardoor ze rechtop gaat zitten en haar telefoon uit haar kontzak haalt. "Wat is dit nou weer?" Ze draait het schermpje van haar telefoon naar me toe, zodat ik het kan lezen. Vragend kijk ik even naar het schermpje, om dan de kleine woorden in me op te nemen. Het is een tweet. 'Hey iedereen! K mag meedoen aan X Factor. Wedde dat het me meer gaat opleveren dan die losers van One Direction? X Cat.' Ik frons licht mijn wenkbrauwen en wrijf opnieuw met mijn beide handen over mijn gezicht heen, waarna er een zachte zucht mijn mond verlaat. "Ik heb geen idee, zal vast wel weer iets zijn van het management of zo..." Mompel ik zacht, het boeide me niet zoveel meer. Zonder mij zou de band ook wel doorkunnen, ik ben toch waardeloos.


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Catlynn "Cat" Violetta Mustafa

    Ik werd weggedrukt. Weggedrukt! Dat had Lizz nog nooit gedaan! Ze had het vast al gelezen en nu haatte ze me vast. Als ze bij Harry was kon het nog meevallen, hij had vast het idee dat dit weer een belachelijke stunt van het management was. Wat moest ik er nu nog aan doen? Ik bekeek Twitter en las alle haatberichten die naar me toe waren gestuurd. Zachtjes begon ik opnieuw te huilen, wat had dit alles nog voor zin? Op dat moment rinkelde mijn telefoon. In de hoop dat het Lizz was nam ik op. 'Hallo, met Cat?'
    'Hallo, Cat, met Angelina van het Londen Hospital.' zei een stem aan de andere kant van de lijn. Ik schrok, Londen Hospital was een plaatselijk ziekenhuis hier in de buurt. Waarom belde ze mij? 'Ik moet u mededelen dat uw grootvader, Samir Mustafa, een hartaanval heeft gehad.' Boem. Daar was het. De klap die mijn leven in een hel veranderde. 'Onze artsen onderzoeken hem op dit moment. Zou u langs willen komen? Ook mag u een steun meenemen.' Toen hing ze op. Een steun ja, iemand die ik niet heb.

    [Iemand die met Cat mee zou willen gaan? Cat kan hem / haar bellen.]


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    Lizz Marie Meadow.

    "Ik heb geen idee, zal vast wel weer iets zijn van het management of zo..." Opnieuw heb ik door dat het onderwerp 'management' hem down maakt. Ik leg mijn mobiel aan de kant en plaats één been aan elke de zijdes van zijn lichaam. Ik streel zijn wang en druk een kusje op zijn mond. Mijn blik glijdt naar zijn ogen; zijn prachtige, mosgroene ogen. Elke keer wanneer er licht opvalt ontdek ik weer iets nieuws. De amberkleurige puntjes in zijn ogen glinsteren, maar de twinkel die er vaak te vinden is kan ik niet echt terugzien. Soms is die verstopt onder de regenboog van kleuren. Wanneer het licht verdwijnt en de schaduw zijn plek inneemt, zie je alleen de groene glinstering: mysterieus en uitnodigend. Ik bijt zachtjes op mijn lip. Ik kan wel duizend redenen bedenken waarom zijn ogen zó mooi zijn. Ik verplaats mijn lippen langzaam naar zijn nek, waar ik ook een paar kusjes in druk. Elke keer als ik er een kus op plant, zie je dat er een rode vlek ontstaat, die langzaam terugkleurt in Harry’s normale huidskleur. Je kan de rode kleur vergelijken met de band, en de huidskleur met het management: hoe hard Harry en de anderen ook hun best doen, het management heeft het laatste woord. Ik verplaats mijn blik weer naar zijn ogen terwijl ik zachtjes over zijn wangen streel.

    Harry Styles.

    Lizz legt haar telefoon aan de kant, waarna ze met haar benen elk aan een weerszijde van mijn lichaam houd, zo gaat zitten. Ik vouw mijn beide handen samen en laat ze rusten op mijn buik. Ik voel hoe haar vingers licht mijn wang strelen, om daarna haar lippen heel kort tegen die van mij aan te voelen. Hoe veel minder het dan tussen ons mocht gaan, dit vond ik toch wel prettig. Ik sluit langzaamaan mijn ogen als ik haar lippen in mijn nek voel, waar ze kusjes drukt. Een paar voel ik er, waarna ik haar blik weer op mijn ogen voel, deze open ik dan en onderzoekend kijk ik haar aan. Opnieuw voel ik haar vingers over mijn wangen gaan en nu sla ik mijn armen langzaam om haar heen, om haar dan tegen me aan te trekken. "Dankjewel," mompel ik zachtjes. Mijn lippen druk ik vlak onder haar oorlelletje, om dan mijn hoofd op haar schouder neer te leggen en met mijn rechterhand wrijf ik lichtjes over haar rug heen. Opnieuw sluit ik mijn ogen, om een zachte zucht over mijn lippen te laten rollen.


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Louis William Tomlinson.
    'Schat, ik moet zelf nog wat verzinnen en ook al weet ik het wel, dan vertel ik je het nog niet. Anders is heel het begrip verrassing weg,' grinnikte Safiya, vlak voordat ik mijn lippen op de hare had gedrukt en haar steviger tegen mij aan had getrokken. Zo bleven we een tijdje staan, tot ik Zayn in het oog kreeg. Ik haalde mijn lippen voorzichtig en met tegenzin weer van die van Safiya af en zag hoe Zayn naar Julia sprintte, waarna zij haar armen rond zijn nek sloeg en haar benen rond zijn middel. Ze waren een ontzettend lief stelletje samen.
    'Kijk,' zei ik tegen Safiya, met mijn hoofd een knikje in Zayn's richting gevend. 'Daar is ie dan, die broer van je. Eindelijk. Zullen we hem maar het voorstel dat we hadden voor straks voorleggen?


    "Family don’t end in blood”

    Zayn Malik
    Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht terwijl ze haar armen en benen stevig om me heen klemde. Mijn linkerhand ondersteunde haar onder haar kont, en mijn andere hand lag licht op haar onderrug. "Hey," zei ze enthousiast terug. "Problemen bij de baas?" Ze drukte nog een kusje op mijn lippen. Vraag me niet hoe, maar Julia wist me altijd op te vrolijken. Elke keer weer. Zo ook nu ontwaakte ze een blije glimlach bij me. "Ja. Hij heeft een idioot plan bedacht om ons wat meer in beeld te brengen bij de media." zei ik met een norse uitdrukking op mijn gezicht. Ik zag het plan echt niet zitten. Niemand, volgens mij.
    "Zullen we zo anders naar de Starbucks gaan? Of ga je liever naar huis?" stelde Julia voor. Ik knikte. "Ja, lekker!" Ik stopte even om na te denken. De bus zou denk ik wel het handigst zijn. "Laten we de bus maar nemen?" zei ik met vragende ondertoon.


    The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

    [Wilt iemand / meerdere mee met Cat naar het ziekenhuis?]


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    Julia Mary Tomlinson
    Ik zag een glimlach op Zayn's gezicht verschijnen toen ik terugtrok. Ik luisterde naar zijn woorden en knikte. Ik zag aan zijn norse gezicht hoe erg hij het wel niet vond. Het was ook verschrikkelijk wat het management allemaal aan de jongens wilde veranderen. Ik stelde aan hem voor om naar de Starbucks te gaan om hem wat op te vrolijken. Ik zag zijn gezicht wat oplichten en hij stemde in. Een stralende glimlach sierde inmiddels mijn gezicht weer. Wat was ik blij met mijn geweldige vriendje. Bij zijn vraag dacht ik eigenlijk niet na. " Tuurlijk. Waarom ook niet." Ik had niets tegen bussen. Zelfs niet omdat Zayn beroemd was en dan zoveel aandacht kreeg. Hij was de mijne en ik moest erop vertrouwen dat hij niet vreemd ging. Dat deed ik ook. Ik kon ook niet anders. Daarbij was Zayn de liefste en eerlijkste jongen die ik kende. Ik drukte nog een kus op zijn licht stoppelige kaak. "Ik hou van je." fluisterde ik zacht in zijn oor. Het waren maar 4 woorden, maar ze kwamen van het diepste van mijn hart. Afgezaagd, zeker, maar ik kon niets anders bedenken nu. Hij was mijn alles en ik hield zo veel van hem. Ik rustte mijn hoofd even tegen zijn schouder terwijl ik me nogsteeds rustig aan hem vastklampte.


    Bowties were never Cooler

    Liam Payne
    Ik zat al een tijdje onder de douche. Loki stond nogsteeds blaffend voor de deur en mijn bloed vloeide rijkelijk. Ik voelde me leeg van binnen en dat beangsigde me. Ik voelde niets meer. Geen hoop, geen pijn, geen verdriet. Helemaal niets. Zelfs geen fysieke pijn. Niets kon me meer schelen. Ik zag geen punt meer in mijn leven. Mezelf actief omleggen ging me nig net te ver, maar als ik aangereden werd vandaag nog zou ik er niet over inzitten. Normaal was ik de 'verantwoordelijke', maar ik zou nu niet eens terugdijnzen van dronken de weg op gaan. Nee, mijn leven was me niet meer lief. Het was namelijk mijn leven al lang niet meer. Dat was het voor de X-factor. Ja, ik had meegedaan om een zanger te worden. Was ik nou maar brandweerman geworden. Dan had ik gewoon mezelf kunnen blijven. Dan zat ik nu niet onder de littekens en wonden met de wens te sterven onder de douche. Nee, dan was ik nu een stoere brandweerman geweest die ik een rode auto dingen deed voor de mensen van Wolverhampton. Ik maakte nog een diepe haal over mijn dij. Het bloed stroomde eruit. Uiteindelijk deed ik de douche uit en wikkelde mezelf in een grote warme handdoek. Mijn wonden bloedden nogsteeds, maar het maakte me niets uit. Ik droogde me af en liep naar mijn slaapkamer. Daar trok ik een trui en joggingbroek aan. Nu had ik het weer warm, maar vanbinnen voelde ik me ijskoud en leeg. In de spiegel kamde ik mijn krullen uit en zag hoe dof en levenloos mijn ogen stonden. Ik zuchtte en gooide de kam neer. Ik slofte naar de bank en liet me erop vallen. Loki smeekte om aandacht, maar ik gaf hem niets. Naast de bank stond nog een fles whiskey van gister. Ik draaide de dop eraf en nam een slok. Het branden in mijn keel was nog het enige warme wat ik voelde van binnen. Ik nam nog een slok en bleef toen futloos op de bank liggen.

    [ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 10:28 ]


    Bowties were never Cooler

    [1946 -> Atalay.]


    stay safe because I like being alive at the same time as you