Chosen || Speeltopic 1 - Speeltopics

Begin: Het is een normale dag , het zonnetje schijnt mooi en er steekt een koele bries op hier in de herfstige stad. De jongeren logeren in een hotelletje. Ze hebben de luxe die ze nog nooit gekend hebben en voelen zich er fijn bij. De jongeren krijgen de kans om elkaar te leren kennen. De ene heeft al eens kennis gemaakt de ander hield zich nog wat afstandelijk. Sommigen hebben misschien zin om de stad te verkennen, want sommigen komen van ver af.
De mensen leven hun normale leven , doen hun werk of relaxen gewoon lekker thuis. Misschien gaan ze ook eens opstap in de stad en komen ze andere mensen tegen, de keuze ligt aan hun. En voor de vijanden, zij hebben een eigen huisje waar ze leven, er is niet al te veel luxe, maar het huis is zeker leefbaar.

[ bericht aangepast op 12 jan 2014 - 12:57 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

CityOwl schreef:
(Even quick; Wie voor mijne en waar? ^^)

• Nicandro Jonathan Sadler
Copycat

      "Emileigh. Emileigh Cherboury."
Mijn vermoedens – over het feit dat 'Em' slechts een afkorting was van haar naam – werden bevestigd door de prevelende stem van de jongedame. Alhoewel ze verschillende momenten richting de grote spiegelwand keek – hoogstwaarschijnlijk om aan mijn blik te ontsnappen – liet ik niet merken dat ik daar weet van had, zodat ze zich hoogstwaarschijnlijk meer op haar gemak zou gaan voelen.
"Ik ben dus een genezer, zoals de symptomen mij noemen."
Alhoewel er geen enkel woord over mijn lippen naar buiten komt zetten, draaien mijn gedachten op volle toeren. Emileigh had me zojuist duidelijk gemaakt dat ze zelfstandig al een en ander onderzoek had gedaan naar haar gave – en hoogstwaarschijnlijk ook naar de gaven van andere personen, die eveneens zoals haar waren. Het deed me echter goed were te horen dat ze nog nooit van mijn gave had gehoord – het had haar in ieder geval verrast dat ik kon wat ik zojuist had gedaan.
      "Emileigh! Waar ben je!? Wat doe je hier in hemelsnaam met meneer Sadler?"
Wanneer Emileigh uit mijn zicht is verdwenen – laat ik mijn gedachten langzaam tot rust komen, waarna ik me op de bal van mijn voeten rond draai en Ruby een stralende glimlach schenk. Binnen enkele seconden zijn haar wangen opnieuw vuurrood en haalt ze nerveus een hand door haar haren – iets wat ze altijd doet wanneer ze nerveus was, iets wat ik na mijn eerste dag in de koffie – tent al had opgemerkt.
"Perfecte timing, Ruby – Je collega Emileigh en ik waren zojuist klaar, bedankt."
Met enkele stappen stond ik voor haar neus – dichterbij dan ik eigenlijk zou moeten – en druk de verbandtrommel voorzichtig in haar handen, waar uiteindelijk niets mee gebeurd was. Voor de tweede keer deze dag schenk ik Ruby een lichte knipoog, hoor haar kort naar adem happen en loop dan met een zelfverzekerde tred naar buiten. Emileigh had mijn kaartje, ze wist wat ik kon – het was nu aan haar om te besluiten of ze mijn hulp wilde hebben of gewoon een gesprek. Daarnaast, had ik andere – belangrijkere zaken te regelen.
Eenmaal buiten aangekomen zet ik mijn zwarte zonnebril op en neem mijn iphone uit mijn jaszak, waar ik kort de naam Emileigh Cherboury in toets – met een beschrijving van haar gave erbij en de mate waarin ik het had kunnen overnemen. Met een voldane glimlach laat ik mijn telefoon terug in mijn zak glijden en laat mijn blik rond gaan door de drukke straat – bedenkend wat me nu stond te wachten.

•

Imagines schreef:
(...)

• Je kan naar Flynn toe? Hij is net buiten zijn hotelkamer? •

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

(Praattopic graag ! ^^ )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jack Tyler Wynter || Ijssturen

Nadat ik het had laten sneeuwen op mijn handen, had Ethan een kinderlijke fonkeling in zijn ogen gekregen. "Dit is niet te geloven." Had hij zacht gezegd waardoor ik even zacht had gelachen. Ethan was volgens mij wel te vertrouwen. Op mijn vraag of hij al ontbeten had schudde hij zijn hoofd. "Nog niet, maar momenteel heb ik nog geen trek." antwoordde de jongen vriendelijk. "Jij?' vroeg hij me terug. Net als hem schudde ik ook mijn hoofd. "Nee, maar ik heb ook niet zulke trek." Zei ik tegen Ethan. Blijkbaar kon hij zijn nieuwsgierigheid niet laten en hij vroeg nieuwsgierig:
"Hoe doe je dat? Ik bedoel het laten sneeuwen op je hand?" Even lachte iken ik kijk hem met een glimlach aan.
"Dat is mijn gave. Ijssturen. Hier. Let maar op." Zei ik met een glimlach. Ik hield van mijn gave. Een seconde later begon het te sneeuwen in de gang waar we stonden. Lachend keek ik om me heen. Ethan ging met zijn hand door zijn haren heen en even dacht ik dat er iets aan de hand was. Ik kon alleen niet zeggen wat. Op het hoofd van Ethan viel ook wat sneeuw. Op het plafond maakte ik een kroonluchter van ijs. Toen ik voetstappen hoorde zorgde ik ervoor dat al het ijs en sneeuw in een vlag weg was. Een medewerkers van het hotel kwam nietsvermoedend langslopen en vriendelijk knikte ik haar toe.
"En. Wat is jouw gave?" Vroeg ik deze keer nieuwsgierig.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Aval Niméro White || Supersterk ||

Ik kijk rond in de kamer wat, voor een tijdje, de mijne zal zijn. Waarom? Dat weet ik niet. Maar ik vind het zo erg nog niet. Ik heb tenminste wat mensen om mij heen, als het er maar niet te veel zijn. Hoewel, dat maakt niet uit. Maar als ze maar niet allemaal op één en dezelfde plek zijn. Het is hier dan wel een stukje makkelijker om weg te lopen naar buiten of naar mijn kamer. Ik geeuw even en kijk rond.
"Hoe krijg ik het toch voor elkaar om telkens, al zijn het maar een paar dagen of uren, mijn kamer omver te gooien en er zo'n grote troep van te maken?" vraag ik aan mezelf en schud mijn hoofd. Dat is gewoon onmenselijk. Ik rek mij even uit, pak een shirt van de grond en kijk ernaar.
"Neh," zeg ik terwijl ik het shirt weer op de grond laat vallen. Ik draai mij er vanaf en loop naar de spiegel die aan de muur hangt, naar mijn mening hangt hij een beetje scheef. Ik zet mijn vinger tegen de zijkant en geef een zacht duwtje. De spiegel schiet van de muur af naar de andere kant van de kamer en ik slaak een korte kreet.
"Holy crap!" zeg ik en kijk rond. Ik zie niemand wegschieten en ik hoor geen gelach, ook zie ik geen vreemde dingen aan de muur hangen. Ik loop naar de spiegel en pak hem op. Gelukkig is hij, door de berg kleding waar hij op viel, nog heel. Ik loop terug naar de plek aan de muur en kijk achterop de spiegel. Het rondje van karton waaraan hij hing is gebroken. Ik zet de spiegel op de grond tegen de muur aan waaraan hij hing en draai mij om. Ik haal even een hap lucht en loop naar de deur toe. Ik open deze en kijk de gang rond. Ik stap deze op en loop erdoor heen. Wanneer ik de hoek om ga sta ik net op tijd stil voordat ik tegen een jongen aan loop.
"Liep ik toch bijna tegen je op," zeg ik terwijl ik een goede afstand neem zodat ik niet in zijn persoonlijke cirkel sta. Ik kijk naar de jongen. Hoewel ik nog niemand hier ken, kan het dus kloppen dat ik hem ook niet ken. Ik steek mijn hand een stukje uit en kijk de jongen aan.
"Aval White," zeg ik met een glimlachje.

[Hij is dus bij Flynn ^^
Aval i weet nog niets van zijn eigen gave af (: ]

[ bericht aangepast op 27 dec 2013 - 20:16 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ethan Russel Spielman || Telepathie Outfit

Jack schudde ook zijn hoofd, waardoor zijn donkere warrige haren vrolijk meebewogen. "Nee, maar ik heb ook niet zulke trek." zei hij en ik knikte begrijpelijk. Op mijn vraag lachte hij en keek hij me met een glimlachje aan. "Dat is mijn gave. Ijssturen. Hier. Let maar op." zei Jack met een brede glimlach en slechts enkele seconden later begon het te sneeuwen. Gefascineerd en vrolijk keek ik naar de koele ijsvlokjes die zich lieten neerstrijken op de grond en op mij. "Dus jij bent ook die koele gloed, die ik daarnet voelde." zei ik dan bedenkelijk. Ik was nu al lichtelijk gewend aan deze koude, maar het was best wel vreemd dit alles zo te zien. Alles leek bezaaid te worden met een tapijt van ijswitte sneeuw, de meubels hier kregen ook zijn winterse charme en zelf de kroonluchter werd veranderd in ijs, wat eigenlijk mooier stond dan eerst. Net als Jack hoorde ik het getik van hakken en plots was all het sneeuw weg, wat ik best spijtig vond, want de vloer had weer dat donkere tapijt en de meubels leken nooit veranderd te zijn geweest. De vrouw liep nietsvermoedend door en ik keek haar vriendelijk aan om vervolgens gefascineerd naar Jack te kijken. "En. Wat is jouw gave?" vroeg hij me plots e ik keek hem vragend aan en zuchtte teleurgesteld. "Ik ben helaas normaal." zei ik schouder ophalend. "Ik ben denk ik vreemd genoeg op mijn eigen manier." vervolgde ik , niet wetend of hij het daarnet had opgemerkt van mijn beperking of niet. "Het enige wat ik kan is hoofdpijn hebben denk ik." zei ik met een zacht lachje, maar ik was ook best teleurgesteld in mezelf.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Ethan had Jack moeten heten, Jack Russel xd ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Hahaha, ja.:'D]

Jack Tyler Broock

Gefascineerd en vrolijk had Ethan gekeken naar de sneeuwvlokken die door de gang en op hemzelf neerstreken. "Dus jij bent ook die koele gloed, die ik daarnet voelde." zei hij toen bedenkelijk. Even lachte ik zacht en knikte toen "Ja. Dat ben ik." Zei ik bevestigend. Nadat de vrouw langs was gelopen keek hij me gefascineerd aan. Na mijn vraag keek hij me vragend aan en zuchtte teleurgesteld. "Ik ben helaas normaal." zei de jongen schouder ophalend. "Ik ben denk ik vreemd genoeg op mijn eigen manier." vervolgde hij. Ik had het van zijn arm opgemerkt, maar ik had er expres niets van gezegd. Ik zou het in ieder geval niet leuk vinden als ik er telkens naar gevraagd zou worden. Daarom liet ik het maar zo. En het was niet zo dat het hem opeens minder aardig maakt. "Het enige wat ik kan is hoofdpijn hebben denk ik." zei hij met een zacht lachje, maar ik kon zien dat hij teleurgesteld in zichzelf was. Even fronste ik. Ik had het zo zeker geweten. Als hij hier voor onderzoeken was of zo, dan moet hij wel een gave hebben. Terwijl mijn gedachten in volle toeren draaien kijk ik hem onderzoekend aan. Hoofdpijn. Ik had net al iets gemerkt. Als hij een gave heeft, is het waarschijnlijk iets met zijn hoofd. Zo snel kon ik niet zoveel gaves bedenken met je hoofd. Laserstralen uit je ogen laten komen. Je pijn laten lijden. Telepathie. Gedachten lezen, maar dat valt volgens mij ook onder telepathie. Ehm...
Even ging ik met mijn hand door mijn haren heen en kijk hem toen weer aan.
"Je bent hier voor onderzoeken. Net als ik. Er hangt iets over je heen, iets anders. En we zijn in hetzelfde hotel. Ik weet wel zeker dat je een gave hebt. Maar je weet het gewoon nog niet. En niet wat." Zei ik toen. Want ik wist echt bijna honderd procent zeker dat hij een gave had. Het kon niet anders. Een klein glimlachje kwam op mijn gezicht te staan.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Ethan Russel Spielman || Telepathie Outfit

Jack had mijn gedacht bevestigd dat hij die koele gloed was.Een frons ontstond op Jack's voorhoofd toen ik vertelde dat ik niets kon. Ik liep weer verder de gang door met hem, en hij leek diep na te denken, dus besloot ik hem niet te storen. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hem een hand door zijn haar halen en dan richtte hij zijn blik op mij. "Je bent hier voor onderzoeken. Net als ik. Er hangt iets over je heen, iets anders. En we zijn in hetzelfde hotel. Ik weet wel zeker dat je een gave hebt. Maar je weet het gewoon nog niet. En niet wat." zei hij en ik keek hem vragend aan. Ik wilde mijn mond open doen om hem te verduidelijken dat ik niet bijzonder ben, maar ik hield weer wijselijk mijn mond en liet mijn blik vallen op mijn handen. "Misschien, ...., misschien kan ik het proberen en dan zien we wel." mompelde ik bedenkelijk. Ik was altijd al een enorme fan geweest van de Marvel Comics al die superhelen waren ook erg bijzonder. Misschien kon ik wel net zijn zoals hen of Jack. Ik keek hem weer even aan. "Dus je wilt zeggen dat al deze mensen hier ook een gave hebben zoals jij?" vroeg ik hem verbaasd. Dat waren er wel erg veel. Ik beet kort op mijn lip en keek weer naar mijn handen. Ik hield ze zo, zoals Jack net deed en concentreerde me diep en begon dan elke superheld die ik kende en zijn krachten in mijn hoofd te steken. Vuur,...Nee. Water nee dat ook al niet. Na zo'n heel lijstje af te hebben gelopen kreeg ik weer enorme last van mijn migraine en haf ik het maar op. 'Wat ben ik toch een enorme oen.' dacht ik in mezelf en ik leunde teleurgesteld tegen de muur aan. "Helaas, ik ben niet speciaal." zuchtte ik en wreef weer even over mijn hoofd. Nou erg vond ik het niet, misschien wel een beetje, maar ik was heus wel tevreden met mijn leven...

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jack Tyler Wynter || Ijssturen

Ethan keek me vragende aan en ik zag aan hem hoe hij zijn mond open maar hij hield zijn mond.wou doen om tegen me in te gaan. Daarna liet hij zijn blik vallen op zijn handen. "Misschien, ...., misschien kan ik het proberen en dan zien we wel." mompelde de jongen bedenkelijk en keek me weer even aan. "Dus je wilt zeggen dat al deze mensen hier ook een gave hebben zoals jij?" vroeg hij me verbaasd.
"Nou ja, de mensen die hier voor onderzoeken zijn. Waarschijnlijk wel ja. Ik weet zeker dat we nog wel iemand tegen komen met een gave." Zei ik toen met een halve glimlach naar hem toe. Ik zag hem even kort op zijn lippen bijten en toen naar zijn handen kijken. Ethan hield ze net zo als ik had gedaan en ik zag hem diep concentreren. Op een gegeven moment zag ik het hem opgeven en hem teleurgesteld tegen de muur aan leunen. "Helaas, ik ben niet speciaal." zuchtte hij en wreef weer even over zijn hoofd. Zacht grinnikte even en keek hem toen weer aan.
"Ik denk niet zozeer dat je een gave hebt met je handen, maar met je hoofd. Je hebt vaak hoofdpijn, heb ik begrepen. Ik zou het me goed kunnen voorstellen dat het misschien iets met je gave te maken hebt. Je hebt misschien vaker dan de normale mens hoofdpijn. Denk aan gaves die je met je hoofd/gedachten kunt hebben." Zei ik tegen hem en ging met mijn.hand over de muur heen zodat er een ijzige spoor achterbleef, die al snel weer verdween.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Ethan Russel Spielman || Telepathie Outfit

"Nou ja, de mensen die hier voor onderzoeken zijn. Waarschijnlijk wel ja. Ik weet zeker dat we nog wel iemand tegen komen met een gave." zei Jack met een halve glimlach en ik knikte even. "Ik denk niet zozeer dat je een gave hebt met je handen, maar met je hoofd. Je hebt vaak hoofdpijn, heb ik begrepen. Ik zou het me goed kunnen voorstellen dat het misschien iets met je gave te maken hebt. Je hebt misschien vaker dan de normale mens hoofdpijn. Denk aan gaves die je met je hoofd/gedachten kunt hebben." zei Jack en ik keek hem twijfelend aan, maar knikte dan. Eens denken... Ik richtte mijn blik op een plant die in de gang stond en concentreerde me er erg goed op, na minuten als een idioot gestaard te hebben naar een dode plant, kwam ik er dus achter dat het niet ging werken. "Euhm." zei ik nadenkend en perste mijn lippen even op elkaar en dacht weer na aan een gave. Tijdreizen ,misschien was dit wel iets. Ik sloot kort mijn ogen en dacht terug aan deze ochtend, maar zodra ik deze weer opendeed was er weer niets. Ik keek even naar Jack. "Denk aan een getal." zei ik dan tegen hem en keek hem dan weer geconcentreerd aan. Helaas er kwam me niets te binnen. 'Denk aan 14.' dacht ik dwingend tegen hem, in de hoop dat er iets zou gebeuren. 14 was altijd al mijn geluksgetal geweest, dus nam ik dit gokje maar. "Is het 14?" vroeg ik Jack dan nieuwsgierig. Zo niet dan gaf ik het werkelijk op.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(Kunnen jullie wat minder snel gaan? Please, want volgens mij raken andere de weg kwijt hier. Ik wel in ieder geval, ik weet niet meer waar mijn post staat ook )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Een beetje late MT]

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Jack Tyler Wynter ||Ijssturen

Ethan keek me even twijfelend aan, maar knikte toen. De jongen richtte zijn blik op de plant die in de gang stond en ik zag hoe hij zich concentreerde. Ondertussen leunde ik tegen de muur aan en keek naar hem onderzoekend.
"Euhm." zei hij nadenkend en perste zijn lippen even op elkaar. Ik zag hoe hij kort zijn ogen sloot en weer open deed. Even keek hij me aan. "Denk aan een getal." zei hij toen tegen hem en me toen tegenweer geconcentreerd aan. Ik keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan maar deed het toen. 8. Het getal 8 bonsde in mijn hoofd tot ik opeens een drukkend gevoel voelde. Het getal 14 kwam in mijn hoofd. Mijn gedachten wouden weer terug gaan naar het getal 8. Maar het was alsof iets me tegenhield, alsof ik tegen een muur aanliep. Ik bleef aan 14 denken. "Is het 14?" vroeg Ethan me toen nieuwsgierig. Ik keek hem even ondoorgrondelijk aan. Telepathie. Dat was het. Een halve glimlach kwam op mijn gezicht te staan.
"Ja. Telepathie. Een hele interessante gave. Je kunt andere mensen zowaar dwingen om iets te doen. Zolang je dat maar niet te vaak bij mij doet," zeg ik lachend. "Ik wist het wel. Je bent net als ik. Alleen dan met een andere gave. Ik voelde het aan. Je hebt iets magisch over je heen. Fijn voor je." Zei ik met een glimlach naar hem toe.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 23:00 ]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki