Chosen || Speeltopic 1 - Speeltopics

Begin: Het is een normale dag , het zonnetje schijnt mooi en er steekt een koele bries op hier in de herfstige stad. De jongeren logeren in een hotelletje. Ze hebben de luxe die ze nog nooit gekend hebben en voelen zich er fijn bij. De jongeren krijgen de kans om elkaar te leren kennen. De ene heeft al eens kennis gemaakt de ander hield zich nog wat afstandelijk. Sommigen hebben misschien zin om de stad te verkennen, want sommigen komen van ver af.
De mensen leven hun normale leven , doen hun werk of relaxen gewoon lekker thuis. Misschien gaan ze ook eens opstap in de stad en komen ze andere mensen tegen, de keuze ligt aan hun. En voor de vijanden, zij hebben een eigen huisje waar ze leven, er is niet al te veel luxe, maar het huis is zeker leefbaar.

[ bericht aangepast op 12 jan 2014 - 12:57 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik schrijf me uit. Al die moeite voor niets.
Maar na dat mes in mijn rug, kan ik hier echt niet meer aan meedoen.

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Mirte's bedoeling was vast niet om je te kwetsen ofzo, maar ik kan het wel begrijpen dat je kwaad bent. Ik vind het jammer dat je je gaat uitschrijven :c, maar als je dat echt wilt dan haal ik je er wel uit.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Bedankt voor het begrip, maar er speelt meer. Jammer genoeg.

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Stefano Leo Gold || Schild:

Rustig zat ik mijn broodjes op te eten en het viel me op dat het steeds drukker werd in het kleine restaurantje. Ik snapte nog steeds niet, waarom ik hier was. Ik was er natuurlijk, omdat ik een dak boven mijn hoofd hou, alleen ergens zat het met niet lekker. De man had voor de rest niets vertelt of gezegd tegen mij. Waarom was dat? En waarom bood hij me deze hotel aan, moest ik wel betalen hiervoor? Zoveel vragen, maar nog geen antwoorden, waardoor ik toch licht geïrriteerd was op die man. Ik hoorde een stem die mijn gedachtegang doorbrak en keek even op naar een jongen die kortte zwarte haren had en heldere blauwe ogen had. Hij glimlachte zwak en ik glimlachte zak terug. 'Tuurlijk, mogen jullie erbij komen zitten' zeg ik meteen terug tegen de jongen en ging meteen rechtop zitten. Ze gingen beiden zitten en natuurlijk begreep ik het. Er was bijna geen plaats meer en ik vond het niet erg, als mensen bij mij gingen zitten. Misschien logeerde zij ook in dit hotel, dan hadden ze vast meer informatie over die rare man. Ik hoopte het ergens, want ergens klopte er iets niet. 'Ik ben Stefano Leo Gold' stelde ik mezelf voor aan beiden jongens en schudde allebei hun handen. 'Maar noem me gewoon Stefano' vervolg ik zwak glimlachend.

(Dank je Raccoon)

One Who Travels A Higher Path.

Raccoon schreef:
Mirte's bedoeling was vast niet om je te kwetsen ofzo, maar ik kan het wel begrijpen dat je kwaad bent. Ik vind het jammer dat je je gaat uitschrijven :c, maar als je dat echt wilt dan haal ik je er wel uit.

•

(Oh oké dan, jammer hopelijk komt het weer goed ^^ )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Lydia Dorothea Godess || Telekinesie Outfit

Finley leunde grijnzend tegen de muur aan en deed zijn Cap zo dat ik zijn gezicht beter kon zien en dat enkele zwarte lokjes haar niet voor zijn gezicht zaten. ''Wat als jij nou met mij iets gaat drinken?" vroeg hij me terwijl hij iets uit zijn zakken haalde, als ik het beter bekeek zag ik dat het een pakje sigaretten was. ''Ik bedoel, we hadden misschien een slechte start maar je bent beeldschoon,'' zei hij met een lichte grijns en ik keek hem geamuseerd aan. "Nou ik weet het zo nog niet." mompelde ik twijfelend. ''Je kunt het gewoon proberen, ik heb je tenminste geholpen.''zei hij dan grijnzend. Ik gniffelde even en keek hem even kort aan, maar schrok dan op van de bekende stem. "Lydia – Ik zocht je net. Zijn er problemen hier?" vroeg de bezorgde stem van Nicardo me en ik keek hem verbaasd aan. Ik had hem totaal niet opgemerkt tot nu. "Ik euh... Struikelde en deze jongen hielp me." mompelde ik tegen hem. "Ik heb mijn enkel verstuikt." vervolgde ik dan sip en keek Nica dan even aan. Ik voelde me net een klein kind die betrapt werd met een koekjespot. Hier stond ik dan, met het oude leren boek tegen me aangedrukt en mijn andere hand had mijn blauwe naaldhakjes vast. Ik keek even in Nica's heldere ogen en liet mijn blik dan glijden naar Finley. "Ik ben blij dat je me gevonden hebt Nicardo. Kun jij mijn enkel verzorgen. "Vroeg ik hem dan en richtte mijn blik dan weer op hem. Ergens vond ik het jammer dat ik mijn spelletje niet kon afmaken, maar ik moest verder werken hij mocht me nooit afgeleid hebben.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Finley Martin Smiths
''Nou ik weet het zo nog niet,'' mompelde ze twijfelend en ik bleef haar nog steeds met een afwachtende blik aankijken. Ze gniffelde en keek me kort aan maar draaide toen haar hoofd naar de jongeman die naast haar kwam staan. Ik bekeek hem fronsend, wat moest hij nou. ''Lydia - Ik zocht je net. Zijn er problemen hier?'' Vroeg hij bezorgd en ik rolde overdreven met mijn ogen. ''Ik euh.. Struikelde en deze jongen hielp me,'' mompelde ze tegen hem. ''Ik heb mijn enkel verstuikt,'' vervolgde ze sip en ze keek de jongen naast haar weer aan.
''Ik ben blij dat je me gevonden hebt Nicardo. Kun jij mijn enkel verzorgen,'' vroeg ze aan hem terwijl ze mij aankeek en vervolgens weer haar blik afwendde. Ik deed een stap naar voren en stond nu naast Lydia. ''Je hoeft haar niet te helpen, ik help haar wel,'' zei ik met een nep glimlach en keek Lydia aandringend aan. Ze ging me nu niet vertellen dat ze weg wou gaan met een of andere Nicardo. ''Je hoeft niet zo bezorgd te doen, het komt allemaal wel goed,'' voegde ik eraan toe en keek de jongen met een speelse grijns aan. Ik liet haar ook niet gaan nu, dat zou oneerlijk zijn voor mij. Ik pakte nu het pakje sigaretten volledig en stak er ongeduldig een op. Mijn ogen gingen over de jongen - genaamd Nicardo - heen en ik beet op mijn lip. Zolang het niet haar vriend was had ik geen problemen met hem, maar dat had ze mij best wel mogen vertellen.

Everything is illuminated by the light of our past.

| Ik denk dat ik me ook uitschrijf. |

That is a perfect copy of reality.

• Nicandro Jonathan Sadler
Copycat

      "Ik euh ... Struikelde en deze jongen hielp me. Ik heb mijn enkel verstuikt. Ik ben blij dat je me gevonden hebt, Nicardo. Kun jij mijn enkel verzorgen."
Automatisch trekken mijn mondhoeken zich samen in een lichte glimlach wanneer mijn blik wordt vast gehaakt in de blik van Lydia – de gespeelde, verdrietige ondertoon in haar stem amuseerde me en dat wist ze dondersgoed. Ik stond op het punt haar richting een klein café of restaurant te leiden, totdat ik vanuit mijn ooghoeken zag dat de jongen naast haar was gaan staan.
      "Je hoeft haar niet te helpen, ik help haar wel. Je hoeft niet zo bezorgd te doen, het komt allemaal wel goed."
Vrijwel direct volgend op zijn woorden, schieten mijn wenkbrauwen omhoog – door het ongegeneerde karakter dat de jongen leek te bezitten, helemaal doordat hij er niet uit leek te zien alsof hij boven de twintig was. Het moment dat hij zeer asociaal een sigaret op stak was voor mij het toppunt, waardoor ik een zachte zucht over mijn lippen liet rollen en mijn blik weer op Lydia richtte. Wanneer de jonge knul dacht dat ik daadwerkelijk aandacht aan hem zou gaan besteden zat hij goed fout – mocht hij ruzie gaan staan schoppen, zou dat enkel en alleen dom zijn ; iedereen zou zien dat hij het onderspit zou moeten delven tegenover mij.
      "Ja – Het komt allemaal inderdaad goed. Maar, laat het nu aan de grote mensen over, knul."
Mijn stem droop van het sarcasme, waarna ik een lichte grijns aan Lydia schenk – gevolgd door een lichte knipoog. Alhoewel ik Lydia tot nu toe had gezien als een jonger zusje, vond ik het niets dat ze werd geclaimd door een jonge gast die net van de middelbare school af was.
"Ik weet toevallig precies hoe we je enkel beter kunnen maken, lief."
Het koosnaampje 'lief' was geheel speels bedoeld, maar diende eveneens om de jonge knul aan de kant te zetten en te laten zien dat hij zich niet moest bemoeien met zaken van iemand anders. De rood – harige serveerster Emileigh was direct in mijn gedachten gekomen toen Lydia me vroeg haar enkel te verzorgen. Ik zou enkel en alleen maar in het koffiehuis moeten zijn om haar gave zodanig te kopiëren dat ik haar enkel kon genezen, waardoor ze weer op die dodelijke hakken van haar zou kunnen lopen.
      "Houd je goed vast," mompel ik dan zacht tegen Lydia – waarna ik mijn arm achter haar rug laat glijden, half buk en haar uiteindelijk gemakkelijk in mijn armen omhoog til. Grijnzend richt ik nog een blik op de jonge knul, waarna ik mijn blik weer naar beneden richt op Lydia's gezicht. Alhoewel ik ontzettend graag gewoon aan zou willen lopen, leek me dat niet geheel sociaal – waardoor de nette kant van me toch de overhand nam.
"Nog een laatste paar woorden voor je redder?" mompel ik dan speels tegen haar.

•

(Waarom schrijft iedereen zich ineens uit? Ga dan niet meedoen als je weet dat je geen tijd hebt of niet goed gemotiveerd bent)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

HaIcyon schreef:
| Ik denk dat ik me ook uitschrijf. |

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

CityOwl schreef:
(Waarom schrijft iedereen zich ineens uit? Ga dan niet meedoen als je weet dat je geen tijd hebt of niet goed gemotiveerd bent)

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

CityOwl schreef:
(Waarom schrijft iedereen zich ineens uit? Ga dan niet meedoen als je weet dat je geen tijd hebt of niet goed gemotiveerd bent)

[ bericht aangepast op 30 dec 2013 - 17:11 ]

•

Sheridan schreef:
(...)

Excuseer?

That is a perfect copy of reality.