• Gillende fans, die uit alle hoeken van de wereld leken te komen, hielden zich al ruim zes jaar gedeisd, ondanks er af en toe nog wel wat nieuws de wereld in kwam. De paparazzi hadden zich niet meer op de jongens gericht, waren opzoek gegaan naar een nieuwe prooi. Toch waren er nog altijd wel een paar mensen die de hoop niet ophadden gegeven, diep van binnen wisten dat de band nog een keer samen zou komen, door zou gaan met waar ze gestopt waren. Maar er werd altijd wel op ze ingepraat dat artiesten komen en gaan, om zo weer plek te maken voor andere. De jongens werden ook ouder en richten op hun eigen toekomst.
    One Direction was officieel na een break uit elkaar gevallen. De jongens kozen allemaal voor hun eigen leven, een eigen weg, om verder te gaan. Hoe het is gebeurd wist niemand, want er lag nog altijd een heel schema, samen met een half album, klaar. Het contact verwaterde langzaam, iedereen vond liefde en geluk, om uiteindelijk te verhuizen. Misschien zijn ze in de zes jaar tijd ook wel getrouwd, of staan op het punt, hebben kinderen gekregen, wie zou het zeggen. Het enige wat de jongens, of beter gezegd niemand, aan had zien komen was dat de jongens na zes jaar weer samen op zouden duiken met z'n alle. De populaire ex-groep werd samen met hun familie namelijk gespot op het afscheidsfeest van Paul. De jongens krijgen nog een kans om terug te keren naar de top, het contact te herstellen, omdat de gekte langzaam maar zeker weer terug te keren. Maar zien de jongens dit zitten, of gaan ze voor de families? Gaat het feest eigenlijk wel zonder problemen? Sluit iedereen elkaar in de armen, is het vergeven en vergeten, of zal daar de hel losbreken?

    Rollen:
    De jongens:
    • Niall James Horan • Bergling
    • Harry Edward Styles • KhaIeesi
    • Louis William Tomlinson • SnowfIake
    • Zayn Javadd Malik • KhaIeesi
    • Liam James Payne • Kendizzzzle


    De vrouwen/vriendinnen van de jongens:
    • Eira Amelia Hooper • KiliOfDurin
    • gereserveerd • Bergling
    • Demi Madison Payne • LegoIas
    • Anna Jane "AJ" Valentine • Whisperings


    Overige rollen:
    Denk hierbij aan fans, familie, vrienden





    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Beroep:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Had nog contact met:


    Regels:
    •Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    •Maximaal 2 personages per persoon.
    •Schrijf je alleen in als je zeker weet dat je blijft reageren.
    •Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    •16+ mag maar houd het netjes.
    •Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    •Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    •Het is geen sneltrein!


    * Dit topic is eerder geopend, maar door verschillende redenen stilgevallen.
    Er bestaat dus een kans dat sommige rollen wegvallen, vrijkomen, of je met de speler moet overleggen. De verhaallijn bevat ook een aantal aanpassingen.

    **Hier is trouwens nog een link naar het oude topic:
    Evenings in London never felt so sad



    Het begin:
    De avond van het afscheidsfeest is aangebroken en na lang twijfelen, of juist niet, heeft iedereen besloten om zich toch maar van hun goede kant te laten zien. Iedereen heeft dus besloten om naar het feest toe te gaan met misschien toch wel de lichte hoop dat het goed zou aflopen. De andere weer te zien.
    De jongens, samen met de familie, begeven zich langzaam, met misschien wel lood in de schoenen, naar de locatie waar het feest word gehouden.
    Maar wat als eenmaal daar aangekomen blijkt dat daar de rode loper al klaar ligt met allemaal paparazzi, die ineens weer geïnteresseerd zijn? Staat het zweet op de voorhoofden of weet iedereen nog precies hoe of wat? En wat als blijkt dat One Direction de eregast is, en ze later die avond nog een keer op het podium worden geroepen? Ruzie of niet?

    [ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 20:19 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Liam James Payne.
    Ze keek me aan. 'Ow, je bent wel boos dus. Nou ja, ik kan je ook geen ongelijk geven, ik zou ook boos zijn.' zei ik. Ik kon precies aan haar blik zien wanneer ze wel of niet boos was, en dit was een typische "ik ben wel boos" blik. Ze knikte. 'Nog steeds halen ze oude roddels tevoorschijn. Ze zijn niet creatief genoeg voor nieuwe,' zuchtte ze, en ik knikte. Ze grinnikte toen ik het liedje begon te zingen. 'Toen vond ik het echt niet leuk dat jij je haar zo kort had,' zei ze. Ik trok een pruillip en keek haar aan. 'Stond het me niet schattig dan?' vroeg ik met een grinnik. Ik was zelf inderdaad ook wel blij dat het weer aangegroeid was, maar ja, het was voor het goede doel. Ze glimlachte en haalde een hand door mijn haar. Opeens werd de deur geopend, en stond James met tranen in zijn ogen in de deuropening. 'Ik had een enge droom,' zei hij. Demi trok een pruillip. Hij kwam bij ons zitten, en Demi knuffelde hem, en daarna knuffelde ook ik hem. 'Waar ging dat over dan?' vroeg ze aan hem. Het was zo aan hem te zien dat hij echt geen leuke droom had gehad. 'Nou papa ging naar een ander land en toen zat hij in een vliegtuig en toen viel dat vliegtuig en was hij er niet meer,' vertelde hij, en begon weer te huilen. 'Maar papa is er nog, wees maar niet bang.' zei ik, en knuffelde hem. 'Wees maar niet bang, papa zal altijd bij je blijven, en je beschermen.' zei ik en drukte een kusje op zijn kruin.


    How far is far

    Harry Styles
    Achteraf had ik het kunnen weten. Ik kende Eira hier lang genoeg voor. Maar ik wist niet of alcohol nu wel zo'n goed idee was. Ja, ik moest wat losser komen, maar daar was meer voor nodig dan een zo'n glas. Ik kende Eira alleen ook lang genoeg om te weten dat ze het anders gewoon bij me naar binnen zou gieten. 'Oke, maar als we straks tegen een boom rijden en we allebei dood zijn, is het jou schuld.' Grijnsde ik overdreven. Niet dat, dat echt zou gebeuren. Als een zo'n glas me al niet eens kon laten ontspannen, laat staan dat het me dan dubbel zou laten zien en ik er niet meer door kon rijden. Maar Ik wilde het risico gewoon niet lopen. Ik zuchten toen ze het glas terug in mijn handen duwde en me weer eens de les begon te lezen over ontspannen en sober zijn. 'En we weten ook allebei dat als ik niet sober ben, ik niet meer kan autorijden.' Negeerde ik de opsie taxi. Ik had gewoon geen zin om dan morgen weer terug te moeten om mijn auto op te halen. 'Maar jij je zin. Als je ons zograag dood wilt hebben.' Stak ik lachend mijn tong uit. Ik hield gewoon van overdrijven en dat wist ze best. Toch nam ik dan maar een klein slokje van mijn drinken. Eira zou wel weer eens gelijk hebben en het zou me vast beter goed dan kwaad doen op dit moment.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Zayn Malik
    We zouden elkaar altijd speels blijven uitdagen. Het was een soort van ons ding en het kon hier uren mee doorgaan. Alleen was dat nu een beetje moeilijk. Helemaal als er andere mensen bijkwamen. Daarom liet ik mijn ego en onze achternamen even rusten en richten ik me op Paul. Ik kon me maar moeilijk inbeelden dat zelfs hij zijn vermoedens had over ons. Al was hij wel een soort van vader voor ons geweest tijdens heel onze one direction leven. Oke, misschien was het toch niet zo gek. Ik tilde Maddie op terwijl Louis haar aan Paul voorstelde. Maddie die vrolijk naar de grote man zwaaide, verborg daarna haar gezicht in mijn nek. Toen besefde ik me iets, terwijl Paul werd gestoord door iemand die hem kwam begroeten. 'Boo, de uitnodiging.' Fluisterde ik zacht. Want ook voor Paul was er eentje en aangezien hij waarschijnlijk niet heel de avond tijd voor ons had. Ik beet op mijn lip en keek Louis vragend aan. Niet wetend of het eigenlijk wel zo'n goed idee was om het nu te doen. Maar ik wist überhaupt niet of ooit wel het goede moment zou zijn. Net als bij de jongens. Ik werd er alleen maar misselijk van.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    [khaleesi is trouwens weer styles]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Eira Amelia Hooper
    Terwijl ik Harry probeerde te overtuigen dat hij maar gewoon niet moest zagen maar zijn glas moest opdrinken, bleef hij zijn standaard drama-queen zelf uithangen. Af en toe grinnikte ik en rolde met mijn ogen, maar hij wist vast ook dat er niet met mij, laat staan een zwangere versie van mij, te discussiëren viel. Ik stak mijn tong terug uit en glimlachte toen hij echt zijn drankje dronk. "Zo erg is het toch niet, drama-queen." zei ik met een glimlach terwijl ik mijn eigen sapje opdronk. "Is het trouwens weer goed tussen jou en Lou, of is het allemaal nog erg onwennig en ongemakkelijk?" vroeg ik terwijl ik mijn bekertje wegzette en een hand door mijn lange losse haren haalde. Ik hoopte dat ik hiermee niet iets fouts vroeg, want ik wilde dit vooral gewoon voor Paul erg gezellig houden en niet laten uitlopen op een drama. Dat verdiende de extreem aardige man niet. Ik voelde me niet extreem gemakkelijk niet, zeker niet door het jurkje en mijn losse haren, maar met de krullenbol zo bij me ging het best. Nee, vriendje en vriendinnetje waren we niet, dat hoefde voor mij ook niet. Ik was echt nog niet over Luke heen en Harry vond zijn single leven volgens mij wel prima. Daarbij was hij gewoon een erg goede vriend, maar als meer dan een vriend zag ik hem zeker nu eigenlijk niet.


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    Misschien was het goed dat Paul ons momentje kwam verstoren, omdat we in dit opzicht misschien toch niet helemaal verstandig waren. Normaal zou er nog een verstandig iemand zijn, die nergens op in zou gaan en wijzen op het feit dat we hier niet thuis waren, maar bij ons mistte die persoon toch duidelijk wel, omdat dit ons ding was. Blijkbaar net als het feit dat we allebei in de tijd van One Direction blind waren geweest, want iedereen had volgens mij al een vermoeden dat we ooit samen zouden eindigen. Ach, het was uiteindelijk toch goed gekomen, dus op zich hadden we niets om over te klagen of moesten we spijt van iets hebben. Ik richtte me heel even op ons kleine meisje, die blijkbaar de aandacht van Zayn meer dan genoeg vond, waarna ik me op de laatste richtte. 'Die heb jij toch?' vroeg ik op dezelfde fluistertoon, om me naast hem te voegen. Heel even keek ik met twijfeling richting Zayn, want was dit het juiste moment? Was er überhaupt een geschikt moment? Al was dit eigenlijk toch ergens wel een perfect moment. Paul had zich ondertussen naar ons gedraaid en had door dat er wat was waardoor de vraag toch al snel werd beantwoord. Mijn hand legde ik op Zayn zijn arm terwijl mijn mond toch opende. 'Omdat je altijd als een tweede vader voor ons bent geweest, en er zoveel is gebeurd in al die jaren, vinden we dat je op deze dag ook niet mag ontbreken. Het zou ook niet compleet zijn dan,' verliet mijn mond, als begin, om heel even stil te vallen. 'Nou ja, waar dit eigenlijk naartoe moet gaan, is of je misschien naar onze bruiloft wilde komen?' kwam er als toevoeging, om de uitnodiging erbij te toveren en erna opzij te blikken naar Zayn. Niet wetende of het de juiste woorden waren geweest, of dat hij nog toevoegingen had.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    PresIey schreef:
    Liam James Payne.
    Ze keek me aan. 'Ow, je bent wel boos dus. Nou ja, ik kan je ook geen ongelijk geven, ik zou ook boos zijn.' zei ik. Ik kon precies aan haar blik zien wanneer ze wel of niet boos was, en dit was een typische "ik ben wel boos" blik. Ze knikte. 'Nog steeds halen ze oude roddels tevoorschijn. Ze zijn niet creatief genoeg voor nieuwe,' zuchtte ze, en ik knikte. Ze grinnikte toen ik het liedje begon te zingen. 'Toen vond ik het echt niet leuk dat jij je haar zo kort had,' zei ze. Ik trok een pruillip en keek haar aan. 'Stond het me niet schattig dan?' vroeg ik met een grinnik. Ik was zelf inderdaad ook wel blij dat het weer aangegroeid was, maar ja, het was voor het goede doel. Ze glimlachte en haalde een hand door mijn haar. Opeens werd de deur geopend, en stond James met tranen in zijn ogen in de deuropening. 'Ik had een enge droom,' zei hij. Demi trok een pruillip. Hij kwam bij ons zitten, en Demi knuffelde hem, en daarna knuffelde ook ik hem. 'Waar ging dat over dan?' vroeg ze aan hem. Het was zo aan hem te zien dat hij echt geen leuke droom had gehad. 'Nou papa ging naar een ander land en toen zat hij in een vliegtuig en toen viel dat vliegtuig en was hij er niet meer,' vertelde hij, en begon weer te huilen. 'Maar papa is er nog, wees maar niet bang.' zei ik, en knuffelde hem. 'Wees maar niet bang, papa zal altijd bij je blijven, en je beschermen.' zei ik en drukte een kusje op zijn kruin.


    Demi Payne

    'Ow, je bent wel boos dus. Nou ja, ik kan je ook geen ongelijk geven, ik zou ook boos zijn.' Ik kijk hem niet aan maar pak wel zijn hand vast. 'Ik weet niet of ik boos op je ben of niet. Wat ik wel weet is dat het me ontzettend veel pijn deed en het moeilijk gaat worden om erover heen te komen.' Ik zucht en kijk hem weer aan in zijn bruine ogen. 'Stond het me niet schattig dan?' Ik haal mijn schouders op. 'Nu vind ik van wel. Maar vroeger zag jij er altijd schattig uit.' Ik grinnik en knuffel hem even. 'Maar papa is er nog, wees maar niet bang.' Ik kijk naar Liam en wrijf over James' arm. 'Wees maar niet bang, papa zal altijd bij je blijven, en je beschermen.' Ik knik. 'Papa gaat niet zo makkelijk weg hoor,' zeg ik met een knipoog. Hij knikt en geeft ons nog een knuffel. 'Ik denk dat ik wel weer kan slapen,' zegt hij. Ik knik en knuffel hem nog een laatste keer. 'Moet ik je in bed sto....' 'Nee dat kan ik zelf. Ik ben al groot.' Ik glimlach en kijk hoe hij naar boven rent.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Zayn Malik
    Ik hield Maddie stevig tegen me aan. Hoe klein en jong het meisje ook was, ze zorgde er altijd voor dat ik rustig werd. En dat had ik nu wel nodig. Helemaal omdat het straks over ging op de bruiloft. Met grote ogen staarde ik Louis aan en klein schudden ik mijn hoofd. Louis had de uitnodigingen, dat wist ik zeker. Paniek sloeg toe en ik beet hard op mijn lip. Niet dat de uitnodigingen zo heel enorm belangrijk maakte, maar het maakte de uitnodiging wel officieel. Ik keek naar Paul en schok toen Louis zijn hand op mijn arm legde. Heel langzaam liet ik mijn onderlip los toen Louis begon met zijn praatje. Hoe stom het misschien ook was, het maakte me doodzenuwachtig. Al was ik wel opgelucht toen Louis toch de uitnodiging tevoorschijn haalde. Ik glimlachte goedkeurend naar hem, waarna ik zijn hand vastpakte. 'We zouden heel erg blij zijn als je kwam.' Voegde ik er nog stil aantoe, zodat het niet alleen vanaf Louis kant kwam. De glimlach op Paul zijn gezicht vertelde me dat het goed zat en zijn woorden bevestigde het. 'Het is me een eer. Natuurlijk kom ik.' En er viel meteen een enorme last van mijn schouders.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Liam Payne.
    Ze keek me niet aan, maar pakte wel mijn hand vast. 'Ik weet niet of ik boos op je ben of niet. Wat ik wel weet is dat het me ontzettend veel pijn deed en het moeilijk gaat worden om erover heen te komen.' zuchtte ze en keek me weer aan. Ik knikte. 'Snap ik.' zei ik. Ze haalde haar schouders op na mijn vraag. 'Nu vind ik van wel. Maar vroeger zag jij er altijd schattig uit.' grinnikte ze, en knuffelde me even. 'Papa gaat niet zo makkelijk weg hoor,' zei ze met een knipoog toen ik James enigszins gerustgesteld had. Ik keek haar met een glimlach aan. James knikte en gaf ons nog een knuffel. 'Ik denk dat ik wel weer kan slapen,' zei hij. Demi knikte, en knuffelde hem nog een laatste keer. 'Moet ik je in bed sto....' 'Nee dat kan ik zelf. Ik ben al groot.' Ik grinnikte, en keek hem na toen hij naar boven rende. 'Welterusten.' zei ik nog, maar ik had niet het idee dat hij het nog hoorde. 'Ook hij word groot.' zuchtte ik. Het is jammer dat hij zo snel opgroeit, je bent zo druk bezig met alles goed proberen te doen, dat je eigenlijk gewoon vergeet te genieten van dat hij nog zo klein is.


    How far is far