• Gillende fans, die uit alle hoeken van de wereld leken te komen, hielden zich al ruim zes jaar gedeisd, ondanks er af en toe nog wel wat nieuws de wereld in kwam. De paparazzi hadden zich niet meer op de jongens gericht, waren opzoek gegaan naar een nieuwe prooi. Toch waren er nog altijd wel een paar mensen die de hoop niet ophadden gegeven, diep van binnen wisten dat de band nog een keer samen zou komen, door zou gaan met waar ze gestopt waren. Maar er werd altijd wel op ze ingepraat dat artiesten komen en gaan, om zo weer plek te maken voor andere. De jongens werden ook ouder en richten op hun eigen toekomst.
    One Direction was officieel na een break uit elkaar gevallen. De jongens kozen allemaal voor hun eigen leven, een eigen weg, om verder te gaan. Hoe het is gebeurd wist niemand, want er lag nog altijd een heel schema, samen met een half album, klaar. Het contact verwaterde langzaam, iedereen vond liefde en geluk, om uiteindelijk te verhuizen. Misschien zijn ze in de zes jaar tijd ook wel getrouwd, of staan op het punt, hebben kinderen gekregen, wie zou het zeggen. Het enige wat de jongens, of beter gezegd niemand, aan had zien komen was dat de jongens na zes jaar weer samen op zouden duiken met z'n alle. De populaire ex-groep werd samen met hun familie namelijk gespot op het afscheidsfeest van Paul. De jongens krijgen nog een kans om terug te keren naar de top, het contact te herstellen, omdat de gekte langzaam maar zeker weer terug te keren. Maar zien de jongens dit zitten, of gaan ze voor de families? Gaat het feest eigenlijk wel zonder problemen? Sluit iedereen elkaar in de armen, is het vergeven en vergeten, of zal daar de hel losbreken?

    Rollen:
    De jongens:
    • Niall James Horan • Bergling
    • Harry Edward Styles • KhaIeesi
    • Louis William Tomlinson • SnowfIake
    • Zayn Javadd Malik • KhaIeesi
    • Liam James Payne • Kendizzzzle


    De vrouwen/vriendinnen van de jongens:
    • Eira Amelia Hooper • KiliOfDurin
    • gereserveerd • Bergling
    • Demi Madison Payne • LegoIas
    • Anna Jane "AJ" Valentine • Whisperings


    Overige rollen:
    Denk hierbij aan fans, familie, vrienden





    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Beroep:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Had nog contact met:


    Regels:
    •Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    •Maximaal 2 personages per persoon.
    •Schrijf je alleen in als je zeker weet dat je blijft reageren.
    •Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    •16+ mag maar houd het netjes.
    •Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    •Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    •Het is geen sneltrein!


    * Dit topic is eerder geopend, maar door verschillende redenen stilgevallen.
    Er bestaat dus een kans dat sommige rollen wegvallen, vrijkomen, of je met de speler moet overleggen. De verhaallijn bevat ook een aantal aanpassingen.

    **Hier is trouwens nog een link naar het oude topic:
    Evenings in London never felt so sad



    Het begin:
    De avond van het afscheidsfeest is aangebroken en na lang twijfelen, of juist niet, heeft iedereen besloten om zich toch maar van hun goede kant te laten zien. Iedereen heeft dus besloten om naar het feest toe te gaan met misschien toch wel de lichte hoop dat het goed zou aflopen. De andere weer te zien.
    De jongens, samen met de familie, begeven zich langzaam, met misschien wel lood in de schoenen, naar de locatie waar het feest word gehouden.
    Maar wat als eenmaal daar aangekomen blijkt dat daar de rode loper al klaar ligt met allemaal paparazzi, die ineens weer geïnteresseerd zijn? Staat het zweet op de voorhoofden of weet iedereen nog precies hoe of wat? En wat als blijkt dat One Direction de eregast is, en ze later die avond nog een keer op het podium worden geroepen? Ruzie of niet?

    [ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 20:19 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Hella


    Bowties were never Cooler

    [mt.]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    [Ola]


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    MT ^^


    How far is far

    (MT)


    Because I love him, do I need another reason?

    Eira Amelia Hooper
    Vanavond was de avond dat ik met Harry naar het afscheid van Paul zou gaan. Zelf kende ik hem neit zo goed, maar ik had wel eens met hem gepraat en hem vaak genoeg in de studio gezien. Er was alleen een ding dat ik wist, maar Harry niet. Hij zou grvraagd worden om op te treden. Dat wist ik dan weer, omdat ik de audio zou moeten doen. Ik drond nog even voor de spiegel voor ik naar Harry zou gaan. Mijn lange zwarte haren hingen stijl over mijn rug. Ik had een klein beetje mascara en eyeliner op en wat rode lippenstift om mijn lippen net dat extra beetje rood te geven. met mijn bijna witte huid kon ik dat hebben. In dezelfde kleur bloedrood had ik een jurkje aan, dat netjes over mijn buik viel. ik wreef er even over. Nog twee maanden en dan zouden ze geboren zijn. Bain's dogtags liet in onder mijn jurkje glijden en ik deed mijn zwarte ballerina's aan. Ik kon in dit stadium echt neit meer op hakken lopen. Ik pakte mijn sleutels, voerde mijn honden en konijn en verliet toen het huis om naar Harry's appartement te lopen. Het was niet ver, dus ik kon het wel aan. Eenmaal daar drukte ik op de deurbel. De spanning gierde door mijn lijf. Zowel om allerlei oude bekenden weer te zien, als voor het optreden wat de jongens misschien zouden geven. Van alles, en de zwangerschap, samen moest ik erg nodig naar de wc, dus ik hoopte maar dat Harry snel open zou doen.


    Bowties were never Cooler

    Harry Edward Styles
    Als je niet gewend was om een dagje niets te doen, ging je, je al snel vervelen. Telde daar de zenuwen voor vanavond boven op en het maakte een Harry die constant door het apartement liep, zonder werkelijk iets te doen.
    Ik was net drie dagen thuis van het stadium tour en ik zou over een paar dagen beginnen met het nieuwe album. Ik had dus maar een paar dagen rust en ik verveelde me nu al dood. Het geit dat ik vanavond na een enorm lange tijd de jongens weer zou zien, maakte me bloed nerveus en ik was dan ook dolblij dat Eira meeging.
    Ik plukte wat aan mijn blouse en bekeek mezelf nog even in de spiegel. Ik hoefde me niet druk te maken, of iedereen me wel zou herkennen. Ik was namelijk geen spat veranderd, behalve dat ik iets ouder was geworden. Ik schok op van de bel en banjerde mijn appartement door naar de voordeur. 'Eitje!' Riep ik, terwijl ik de voordeur open trok. Ik drukte een kus op haar voorhoofd, waarna ik plaats maakte zodat ze naar binnen kon. 'Pff, jij word ook met de dag dikker zeg.' Het was duidelijk dat ik nerveus was, omdat ik op mijn nagels begon te bijten. Nu Eira er was, zou het helemaal niet lang meer duren.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Zayn Jawadd Malik
    Ik ritste Maddie haar jurkje dicht en meteen draaide het kleine meisje zich een paar keer vrolijk rond, zodat de rok omhoog waaiden. Ze giechelde vrolijk en grijnzend greep ik haar bij haar middel om haar op te tillen. 'Volgens mij heb jij er het meest zin in van allemaal.' Ik drukte een kus op haar slaap en ze sloeg vrolijk haar armpjes om mijn nek. 'Boo, ben je bijna klaar?' Ik had geen flauw idee waar die jongen zich begaf, omdat ik al een half uur met onze kleine meid bezig was, die maar door het guis bleef rennen omdat haar, haar geborsteld moest worden. Dat was altijd een ramp en zal waarschijnlijk ook nog wel even zo blijven ook. Het lijden me tenminste af van vanavond. Ik wilde er zo min mogelijk over nadenken en straks alles over me heen laten komen. Ik wist tenminste dat ik daar niet alleen zou staan. Dat ik Louis naast me had en niet te vergeten onze ondeugd. Ik liep met haar naar de woonkamer en zetten haar voor de tv. Dan zou ze tenminste even rustig blijven en niet door het huis heen blijven stuiteren. Want daar stond mijn hoofd echt niet naar nu.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Eira Amelia Hooper
    Gelukkig deed Harry snel de deur open. Ik glimlachte naar hem. "Hey Hazza." Ik ging op mijn tenen staan en woelde even door zijn krullen. Hij was toch zo'n schatje, al kon hij best grof zijn. Dat merkte ik direct weer bij zijn volgende opmerking. "Wat zijn we weer aardig, meneer Styles." Ik stapte binnen en trok zijn kleren recht. Ik merkte dat hij nog geen stropdas of strikje om had. "Moet je geen das om?" Toch zag hij er ook zonder das goed uit. Hij zag er altijd goed uit, maar dit was toch wel een situatie waar je een das om hoorde te hebben, of een strikje. Plots voelde ik een pijnscheut door mijn ribben gaan en ik kromp in elkaar. Ze konden ook voor geen twee seconden stilliggen. Ach, nog een blauwe plek erbij. Dat kon er ook nog wel bij. Hopelijk gebeurde dit straks niet op het feestje. Ik wist tenminste wel zeker dat het twee jongens van een soldaat waren. De kracht hadden ze in elk geval van hun vader. "Mag ik even naar de wc?" vroeg ik toen ik me weer oprichtte. Door de spanning moest ik heel nodig. Daarbij was het ook handig als ze straks besloten om in mijn blaas te trappen. Dat deden ze niet vaak, maar het gebeurde wel en dat leverde nog wel genante momenten op.


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    Ik wist niet dat het zo eng kon zijn om mensen, waar je zo lang mee bent opgetrokken, weer onder ogen te komen. Je zou juist zeggen dat het geweldig moest zijn, je zou staan te springen, maar op dit moment was het eerder het tegenovergestelde. Een zachte zucht rolde over mijn lippen, de gedachten opzij zettende, om voor de laatste keer naar mijn spiegelbeeld te kijken en me daarna naar beneden te begeven.
    In de deuropening bleef ik staan, kijkende naar de twee mensen die het belangrijkste voor me waren geworden in de loop der tijd. 'Klaar? Nooit. Maar laten we gok wagen, want misschien valt het uiteindelijk heel erg mee,'
    Ik liep langzaam de woonkamer in, zodat ik eenmaal bij Zayn mijn armen om hem heen kon slaan. Iets wat me toch altijd wel weer kon kalmeren.
    Ik wierp ondertussen een blik op onze kleine meid, die er blijkbaar wel zin in leek te hebben en deze keer de stuiterbal was. Geconcentreerd op de tv, richtte ik me weer op de jongen voor me. 'Wilde je het vanavond eigenlijk ook bekend maken? De uitnodigingen aan iedereen uitreiken?' vroeg ik zacht, doelende op de uitnodigingen, die achter op tafel lagen van het grote moment wat ook dichterbij kwam, en drukte een zacht kusje op zijn lippen. Dit was wel het moment dat we iedereen terugzagen, dus misschien het perfecte plan, maar aan de andere kant wist ik het allemaal niet, zorgde het voor meer nervositeit. Het enige wat ik op dit moment zeker wist, was dat ik blij was dat ik Zayn aan mijn zijde had, net als Maddie, want ik wilde er nog geeneens aan denken hoe het anders zou verlopen. Gelukkig was het ook iets waar ik niet over hoefde te denken.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawadd Malik
    Ik aaide even door Maddie haar haren heen, maar keek al snel naar de trap toen Ik Louis hoorden. Ik zuchten zachtjes en opende meteen mijn armen voor hem. Hij zat er al net zo tegenop als ik. 'Kom, we proberen er gewoon open in te gaan. Zonder verwachtingen kan het alleen maar meevallen.' Ik duwde mijn lippen tegen zijn kruin en trok hem dicht tegen me aan. Hoe gestrest ik ook was, ik voelde altijd de rustig zodra ik met Louis in mijn armen stond. Al zal al snel mijn hart in mijn keel toen hij over de uitnodigingen begon. Automatisch trokken mijn ogen naar de kleine stapel op het einde van de tafel. De rest van de enveloppen zat al op de post. Alleen die van de jongens nog niet. Ik zuchten en beet op mijn lip. 'We kunnen ze meenemen en wel kijken hoe het loopt.' Ik was nog lang niet zeker over hoe het uit zou pakken straks, maar het kon geen kwaad om ze mee te nemen. Als het goed ging konden we ze geven en anders niet.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles
    Ik wiebelde wat heen en weer terwijl ik de deur weer achter Eira sloot. Ik schoot in de lach en probeerde mijn haar weer goed te leggen, nadat Eira het door de war had gehaald. 'Je kent me toch langer dan vandaag.' Zei ik onschuldig. En daarbij kon ze me moeilijk echt ongelijk geven. Want die buik van haar leek met de dag te groeien. Ik bromde zachtjes toen ze over een stropdas begon. Ik hield niet van stropdassen of strikjes. Ze zaten altijd veelte strak om mijn nek. Daarbij wist ik niet eens hoe ik een stropdas moest strikken. 'Omdat je zo aandringt.' Grijnsde ik uiteindelijk. Ik wist ook wel dat, dat een stuk netter zou zijn. Meteen toen Eira in elkaar kromp, greep ik voorzichtig haar schouders vast, zodat ze niet echt om zou vallen straks. Ze kreeg dit steeds vaker en je zou er bijna gewend aan raken. 'Je weet hem te vinden.' Langzaam liet ik haar weer los, zodat ze kon gaan plassen en zelf ging ik opzoek naar een stropdas.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Eira Amelia Hooper
    Ik hoorde hem brommen bij mijn woorden over een das. Ik wist dat hij het niet prettig vond, maar het was wel netjes. "Ik strik hem wel voor je." zei ik met een glimlach. Hij stemde uiteindelijk in. Op dat moment trapte een van de babies in mijn buik tegen een van mijn ribben en ik kromp in elkaar van de pijn. Ik voelde Harry's warme handen me rechtop houden. Meneer de rockster had toch zeker wel een hart. Toen ik het weer aan kon ging ik recht staan en vroeg naar de wc. Ik glimlachte en knikte even voor ik vlug naar de wc liep. Gaan luchtte erg op. Ik spoelde door en waste mijn handen. Nog even drukte ik een los plukje achter mijn oor en liep terug naar de gang. "Lukt het mop?" riep ik naar boven. Ongemerkt legde ik een hand op mijn buik en de ander eronder. Daardoor bleven de jongens vaak wat rustiger. Dat werd nog wat als ze echt geboren waren. Hopelijk kon hij wel een das vinden. Anders moest hij toch zonder. Toch wist ik zeker dat hij er een had. Hij had er namelijk wel eerder een aan gehad.


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    Ik liet een lichte, gespannen glimlach zien, om me regelrecht in de armen van Zayn te storten en dicht tegen hem aan te kruipen. Hij wist op deze momenten als geen ander hoe of wat, maar was ook de enige, die sommige dingen voor elkaar kon krijgen. 'Moet degene zeggen die het liefste dicht tegen Maddie aan wilt kruipen, om desnoods nog Spongebob mee te kijken,' zei ik met zucht, wetende dat de jongen wel gelijk had, dat het dan inderdaad alleen maar mee kon vallen, en ik dat op dit moment ook het liefste wilde. Misschien waren de woorden dan ook deels over mezelf, al wist ik dat hij er net zo goed tegenop zag. De schaterlach van de gele spons was door de kamer te horen, gevolgd door die van onze kleine meid, waar mijn woorden eigenlijk van kwamen, en eigenlijk was ik best benieuwd hoe zij op iedereen en alles zou reageren, ook al moest ik daar pas aan denken als we daar waren aangekomen. Het waren stuk voor stuk tegenstrijdige gedachten, die door mijn hoofd gingen. Aan de ene kant wilde ik dan juist heel graag daar naartoe. Mijn aandacht ging dan ook al snel weer naar Zayn, die zijn lippen in tegen mijn kruin voelde, om nog dichter tegen hem aan getrokken te worden. Mijn blik omhoog gaande met een al wat ontspannen glimlach terwijl mijn armen zich strakker om zijn middel werkte, ondanks ik wist dat zijn hart in zijn keel klopte door het volgende onderwerp. 'Het word, wat er ook gaat gebeuren, ons grote moment. Niets of niemand die daar wat aan kan veranderen, want ik hou van je en zal altijd aan je zijde blijven staan.' zei ik zachtjes, om vervolgens te knikken bij zijn keuze. 'Loopt het goed, dan is het mooi meegenomen, en anders zijn we snel terug en gaat dit ook zonder hen. Het gaat sowieso goed komen,' voegde ik er nog aan toe. We konden nog geen conclusies trekken tot straks, al moest er wel wat tempo in komen zo meteen, ondanks dat zag ik het nog niet als reden om Zayn los te laten.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Anna Jane "AJ" Valentine

    Vraag me niet hoe, maar met de hulp van mijn zus Amber heb ik het voor elkaar gekregen de perfecte outfit uit te zoeken voor het feest. We hebben uren geshopt, maar het heeft wel resultaat geleverd. Mijn jurk zag er mooi uit, ik voelde me er een prinses in. Ook mijn schoenen pasten erg goed bij het beeld wat ik had voor mijn outfit. Eerst dacht ik te gaan in een simpel jurkje met ballerina's, maar toen ik even de stad in was geweest had ik er een totaal ander idee over. Niall had mijn jurk nog niet gezien, ik was dan ook erg gespannen voor zijn reactie. Als hij het niks vond moest ik in een spijkerbroek naar het feest. Mijn haar was al gedaan. Amber had me uitgelegd hoe ik het makkelijk op kon steken, krullen, en de bloemetjes erin zetten. Ik bekeek mezelf eens goed in de spiegel, ik zag er, ook al zeg ik het zelf, simpelweg geweldig uit. Nu was het tijd om het aan Niall te laten zien, ik hoopte echt dat hij het mooi vond, dat zou heel veel voor mij betekenen. 'Niall!' riep ik door het huis. 'Waar ben je?' Iet wat ongemakkelijk liep ik op mijn hakken de trap af, om te kijken of hij in de woonkamer zat.

    [Sorry voor de flut-post.]

    [ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:30 ]


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa