• Gillende fans, die uit alle hoeken van de wereld leken te komen, hielden zich al ruim zes jaar gedeisd, ondanks er af en toe nog wel wat nieuws de wereld in kwam. De paparazzi hadden zich niet meer op de jongens gericht, waren opzoek gegaan naar een nieuwe prooi. Toch waren er nog altijd wel een paar mensen die de hoop niet ophadden gegeven, diep van binnen wisten dat de band nog een keer samen zou komen, door zou gaan met waar ze gestopt waren. Maar er werd altijd wel op ze ingepraat dat artiesten komen en gaan, om zo weer plek te maken voor andere. De jongens werden ook ouder en richten op hun eigen toekomst.
    One Direction was officieel na een break uit elkaar gevallen. De jongens kozen allemaal voor hun eigen leven, een eigen weg, om verder te gaan. Hoe het is gebeurd wist niemand, want er lag nog altijd een heel schema, samen met een half album, klaar. Het contact verwaterde langzaam, iedereen vond liefde en geluk, om uiteindelijk te verhuizen. Misschien zijn ze in de zes jaar tijd ook wel getrouwd, of staan op het punt, hebben kinderen gekregen, wie zou het zeggen. Het enige wat de jongens, of beter gezegd niemand, aan had zien komen was dat de jongens na zes jaar weer samen op zouden duiken met z'n alle. De populaire ex-groep werd samen met hun familie namelijk gespot op het afscheidsfeest van Paul. De jongens krijgen nog een kans om terug te keren naar de top, het contact te herstellen, omdat de gekte langzaam maar zeker weer terug te keren. Maar zien de jongens dit zitten, of gaan ze voor de families? Gaat het feest eigenlijk wel zonder problemen? Sluit iedereen elkaar in de armen, is het vergeven en vergeten, of zal daar de hel losbreken?

    Rollen:
    De jongens:
    • Niall James Horan • Bergling
    • Harry Edward Styles • KhaIeesi
    • Louis William Tomlinson • SnowfIake
    • Zayn Javadd Malik • KhaIeesi
    • Liam James Payne • Kendizzzzle


    De vrouwen/vriendinnen van de jongens:
    • Eira Amelia Hooper • KiliOfDurin
    • gereserveerd • Bergling
    • Demi Madison Payne • LegoIas
    • Anna Jane "AJ" Valentine • Whisperings


    Overige rollen:
    Denk hierbij aan fans, familie, vrienden





    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Beroep:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Had nog contact met:


    Regels:
    •Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    •Maximaal 2 personages per persoon.
    •Schrijf je alleen in als je zeker weet dat je blijft reageren.
    •Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    •16+ mag maar houd het netjes.
    •Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    •Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    •Het is geen sneltrein!


    * Dit topic is eerder geopend, maar door verschillende redenen stilgevallen.
    Er bestaat dus een kans dat sommige rollen wegvallen, vrijkomen, of je met de speler moet overleggen. De verhaallijn bevat ook een aantal aanpassingen.

    **Hier is trouwens nog een link naar het oude topic:
    Evenings in London never felt so sad



    Het begin:
    De avond van het afscheidsfeest is aangebroken en na lang twijfelen, of juist niet, heeft iedereen besloten om zich toch maar van hun goede kant te laten zien. Iedereen heeft dus besloten om naar het feest toe te gaan met misschien toch wel de lichte hoop dat het goed zou aflopen. De andere weer te zien.
    De jongens, samen met de familie, begeven zich langzaam, met misschien wel lood in de schoenen, naar de locatie waar het feest word gehouden.
    Maar wat als eenmaal daar aangekomen blijkt dat daar de rode loper al klaar ligt met allemaal paparazzi, die ineens weer geïnteresseerd zijn? Staat het zweet op de voorhoofden of weet iedereen nog precies hoe of wat? En wat als blijkt dat One Direction de eregast is, en ze later die avond nog een keer op het podium worden geroepen? Ruzie of niet?

    [ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 20:19 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Louis Tomlinson
    Normaal lukte het nog wel om de sfeer wat gemakkelijker te maken, het allemaal maar een beetje weg te lachen, maar op dit moment leek het toch onmogelijk. Bijna net zo onmogelijk als het feit dat we hier nu echt waren en we de andere jongens na al die jaren weer onder ogen zouden komen. Kijken welke veranderingen zij hadden doorgemaakt, of juist niet. Mijn riem klikte ik los, om eventjes om te kijken naar Maddie, maar al snel de ogen van de jongen naast me op te zoeken, die mijn gezicht tussen zijn handen nam. 'Daar twijfel ik niet aan met jou,' Het kwam altijd wel weer goed met Zayn en onze kleine meid. Daarbij waren in de jaren nog geen beloftes gebroken, dus ook weer een reden om er niet aan te twijfelen. Wonder boven wonder lukte het hen twee, Zayn door de kus die ik kreeg en Maddie haar reactie erop, dat mijn mondhoeken heel voorzichtig omhoog kropen. 'Wen er maar aan, prinses,' zei ik lachend, om een klein kusje nog bij de jongen op zijn lippen te drukken en daarna met heel wat moeite en wringen ook bij onze kleine meid op haar neus.Daarna, toen Zayn het gevecht met Maddie en haar gordel aan te gaan, kroop ik de auto uit en met een, steeds breder wordende, glimlach luisterde ik toe terwijl de woorden me ook zenuwachtig maakte. Eerlijk gezegd vroeg ik me ergens ook wel hoe het kwam dat het zo groot werd uitgepakt. Ik schudde mijn hoofd, om me op de twee mensen bij me te richten en de langste zijn hand vast te pakken. Ik had het idee dat ons prinsesje het namelijk allemaal een stuk geweldiger vond, ondanks onze gezichten beide ook straalde. 'Ben je klaar om te stralen, prinses?' vroeg ik, wat ik geen tweede keer hoefde te vragen gezien ze ons beide al mee begon te trekken de juiste richting op. Ach, beter zou dan dat ze besloot om het alleen op een rennen te zetten en zo moesten wij ook mee. 'Het gaat allemaal goed komen. Verstand op nul en net als vroeger,' fluisterde ik zachtjes.

    ( Heel veel sterkte en mag de maand dan snel voorbij zijn ^^)


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [dan pas ja, stond een wachtrij van anderhalve maand ;( ]

    Harry Edward Styles
    Ik probeerde mijn beste beentje voor te zetten en lachte uitgebreid naar de flitsende camera's. Ik was er zo aan gewent geraakt, dat het raarder voor me zou zijn om ze niet om me heen te hebben. Ik wende me iets naar Eira toen ze op haar tenen ging staan om me wat toe te fluisteren en schoot meteen in de lach. Ik kon niet ontkennen dat, dat waar zou zijn. Ik was waarschijnlijk veelte vaak met Eira gespot en nu het ook nog eens duidelijk was dat ze hoogzwanger was, zouden de bladen ontploffen. Gelukkig wisten wij wel beter en wat de bladen ook zouden zeggen en hoe erg ik er ook voor Eira zou zijn en de kleintjes dadelijk, ik zou nooit hun vader kunnen of willen worden. Er was namelijk maar een iemand geweest die dat namelijk wel was en ik zou nooit zijn plaats durven innemen. Grijnzend keek ik Eira aan en wreef even over haar buik heen om het vuur aan te wakkeren, toen ze zelf nog een kusje op mijn kaak drukten. Waarna het toch echt tijd was om verder te lopen. Gelukkig werd er ruimte gemaakt voor ons, omdat de fotografen iemand anders in beeld hadden. Automatische volgde mijn blik de flitsen en eindigde bij Zayn, Louis en het kleine meisje dat ze bij zich hadden. Het eerste wat in me opkwam om te doen, was om in Louis zijn armen te springen. Maar ik bleef stokstijf staan. Ik besefte me maar al te goed dat ik zijn beste vriend niet meer was. Ik knikte afwezig bij Eira har voorstel en liet me meesleuren. Pas bij de deur wende ik mijn blik af van het overduidelijke veelte gelukkige koppel en liep ik naar binnen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Zayn Malik
    Volgens mij was er maar een plek waar Maddie thuis hoorde en dat was in de spotlights. Ze leek helemaal in haar element, bij de fotografen die maar al te graag een plaatje van haar wilde hebben. Haar bruine krullen danste vrolijk rond haar stralende gezichtje en ik besefte me maar al te goed dat we het mooiste meisje van de wereld hadden. Ik kneep even in Louis zijn hand en liet me door Maddie meetrekken. 'Net als vroeger.' Herhaalde ik zachtjes, waarna ik de vertrouwde glimlach op mijn gezicht toverde. Ik had er vroeger zo vaak op geoefend, dat het nu nog met gemak te voorschijn kwam. De flitsen deden nog net geen pijn aan mijn ogen en toen we de rode loper pas echt opliepen liet Maddie mijn hand los om vol van de aandacht te genieten. Hier was ik het alleen totaal niet mee eens. Het was me veelte druk en Maddie kenende ging ze er zo vandoor. Ik liet Louis heel even los om Maddie bij haar middel te grijpen en ik een zwaai op mijn arm te zetten. Iets wat alleen maar meer remoer gaf aan de camera's. 'Kom, nog een keer zwaaien en dan van we naar binnen. Ik liet Maddie een seconde haar gang gaan, zodat ik rustig Louis hand weer kon opzoeken en hem vol trots aan te kijken. Waarna ik hem zelfverzekerd mee naar binnen trok.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Eira Amelia Hooper
    Ik glimlachte tegen zijn kaak toen hij over mijn bolle buik wreef. Toch ging ik al snel weer plat staan door een schop tegen mijn ruggenwervels. Kleine vechtertjes met een groot hart, net als hun vader. Als ze later de krullenbol naast me als vaderfiguur zouden zien zou ik het niet heel erg vinden. Een vaderfiguur hadden ze toch zeker nodig. Maar ik zou ze nooit voorliegen dat hij hun vader was, want dat was hij niet. Harry was Harry en zou Harry blijven. Papa was een heldhaftige engel in de hemel. Ik voelde de krullenbol naast me verstarren en zag Zayn en Louis aan komen lopen samen met een klein meisje. Ik sleurde hem voorzichtig mee naar binnen. "Je kan straks uitgebreid met ze praten, net als met Niall en Liam. Maar nu kunnen we eerst even naar Paul." zei ik tegen hem voor ik hem meetrok. In de zaal stond hij dan, de man om wie het hier draaide. Hij had een pak aan, wat heel bijzonder was, en een brede glimlach stond op zijn gezicht. Ik glimlachte terug en trok Harry mee zijn kant op. "Echt heel jammer dat je gaat. Maar heel erg veel plezier en ik zal zorgen dat het hier geen puinhoop wordt." zei ik met een glimlach voor ik de altijd zo sterke maar lieve man een knuffel gaf. Nogsteeds zorgde hij voor orde in de studio. Zonder hem zou het echt heel anders zijn en iedereen ging hem missen, maar dit was een kans die hij niet mocht laten schieten.


    Bowties were never Cooler

    LegoIas schreef:
    Demi Payne

    'Ja, dat weet ik.' Ik glimlach zwakjes. Ik wil hem ontzettend graag vertrouwen maar kan dat niet. 'Je bent niet de enigste, ik ook,' zegt hij met een zucht. Ik grijns. Toen de band er nog was en een tijdje daarna ook nog volgde de paparazzi ons de hele tijd. Ik kon er echt niet tegen en ben een paar keer echt boos geworden. 'Trek je er maar gewoon niets van aan.' Ik bijt op mijn lip. Ik zou willen dat ik dat kon. Ik stap samen met hem uit en we wachten tot we binnen gelaten worden. Ik weet dat dit waarschijnlijk erg moeilijk voor Li is omdat hij na zes jaar weer zijn oude vrienden gaat zien. ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Opeens zie ik Harry en zijn vriendin. Ik tik Liam aan. 'Kijk, daar zijn Harry en zijn vriendin of vrouw,' zeg ik en ik wijs ze aan.


    Liam Payne.

    'Ja, dat weet ik.' glimlachte ze zwakjes, en ik glimlachte nu ook zwakjes. Ze beet op haar lip toen ik zei dat ze zich er niets van aan moest trekken. Even later werden we binnen gelaten, en ik zag een paar van mijn vrienden al staan. Ik heb de meeste al zes jaar niet gezien, maar ze zijn nog steeds mijn vrienden. Demi legde haar hoofd op mijn schouder, en tikte me aan. 'Kijk, daar zijn Harry en zijn vriendin of vrouw,' zei ze en wees naar Harry, en het meisje wat bij hem stond. Ik heb geen idee of het nou zijn vriendin is, of gewoon een vriendin. 'Misschien is het wel gewoon een goede vriendin van hem, ik weet het niet' zei ik Vroeger vertelden we elkaar alles, en nu hadden we elkaar inmiddels al zes jaar niet meer gezien, wat bes vreemd is. Ik liep met Demi naar hem toe, en keek ondertussen om me heen of ik Niall kon ontdekken, aangezien ik hem aan het ontlopen ben. 'Hey Hazz.' zei ik. Voor mij heeft hij nog steeds dezelfde bijnaam, en dat gaat niet zomaar veranderen.


    How far is far

    Louis Tomlinson
    Als ik zo naar ons kleine meisje keek, zou het me niet verbazen als de hele routine op een dag opnieuw zou beginnen. Niet zozeer van ons, want wij zouden de plekken van onze ouders innemen dan aangezien onze beroemde tijd er toch wel opzat, maar voor Maddie die het nog wel een keer zou gaan schoppen. Was het niet op het ene vlak dan wel op een andere, maar in de spotlight kwam ze echt wel. Mijn blik ging terug naar de jongen naast me terwijl mijn voeten afweer voortbewogen in de richting waar Maddie ons mee naartoe trok. 'Of zoals later,' voegde ik eraan toe met een schuine blik naar het meisje. Mijn blik gleed alleen al snel weer door naar de plek waar de flitsen vandaan kwamen, om te slikken. Je zou zeggen dat je deze dingen niet verleerde, maar niets was minder waar. De moed zakte me deels in de schoenen, net zoals de allereerste keer. Het was de slag weer te pakken krijgen, al kwam je met een glimlach al heel ver kwam. Een glimlach die alleen al op mijn gezicht kreeg door opzij te kijken, zelfs een lach rolde over mijn lippen door het enthousiasme van Maddie. Misschien had ze toch net iets teveel van ons beide weg. Zayn zijn blik, die vol trots stond, en zijn hand die de mijne weer vast had, zorgde voor een stralende blik van mijn kant, om op mijn tenen te gaan staan en een zacht kusje op zijn neus te planten, om opnieuw de flitsen te zien. 'Sorry jongens, maar deze twee horen toch echt bij mij,' verliet lachend, onschuldig, mijn mond terwijl ik vrolijk meeliep richting binnen. Eenmaal binnen liet gleden mijn ogen door de ruimte, hielden af en toe halt bij mensen, die ik te lang te niet had gezien. Het voelde heel vreemd, hield me nog stil. 'Wilde je -je bij de rest voegen, of eerst naar de man waar we hier voor zijn?'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Hodor = KhaIeesi de l is een hoofdletter i


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Nialler -> Snowflake


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Demi Payne

    'Misschien is het wel gewoon een goede vriendin van hem, ik weet het niet,' zegt hij. Ik knik. 'Ik heb zelf ook geen idee,' zeg ik en ik grinnik even. 'Hey Hazz.' zegt hij als we bij Harry aankomen. 'Hallo Harry,' begroet ik Harry. Verder zeg ik niet veel tegen Harry. Ik maak me een beetje zorgen om James, maar dat doe ik altijd als hij thuis is en ik niet. Ik kijk rond en zie alle leden van One Direction behalve Niall. 'Weet jij waarom Niall er niet is?' vraag ik aan Liam. Ik vond Niall altijd al een aardige jongen. Ik druk een kus op Liams wang. 'Ik ga even wat te drinken halen,' zeg ik tegen hem als smoes. Eigenlijk wil ik hier gewoon weg. Ik kan niet goed tegen de paparazzi. 'Mevrouw Payne, wat vindt u ervan dat uw man een relatie heeft met Niall Horan?' vraagt opeens een paparazzi aan mij. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Daar weet ik niks van en ik heb ook geen zin om dat soort onzin vragen te beantwoorden,' zeg ik en ik loop weer terug naar Liam. 'Praten, nu,' fluister ik in zijn oor. Ik ben opeens helemaal in paniek. Wat nou als het geen onzin is?


    Spoiler alert: you will save yourself

    [Harry en Eira zijn zonder te praten naar binnen gegaan... Sorry voor de buzzkill]


    Bowties were never Cooler

    [Kendizzzzle went PresIey. De L is een hoofdletter i]


    How far is far

    Liam Payne.

    Ze knikte. 'Ik heb zelf ook geen idee,' zei ze en grinnikte even. 'Hallo Harry,' begroette Demi Harry. 'Weet jij waarom Niall er niet is?' vroeg Demi ineens. Ik raakte gelijk licht in paniek. 'Ehh, nee. Ik heb geen idee waar hij is' zei ik gauw. Ze drukte een kus op mijn wang. 'Ik ga even wat te drinken halen,' zei ze en liep weg. Ik knikte. 'Is goed.' zei ik. Straks weet ze het al. Wat dan? Hoe moet ik me daar onderuit zien te praten? Ineens kwam ze terug nadat ze met een paparazzo had gepraat. 'Praten, nu,' fluisterde ze in mijn oor. Ik keek haar licht verbaasd aan. 'Oké, als jij het wilt' zei ik, en nam haar mee naar een gang waar niet zoveel mensen waren. 'Wat is er?' vroeg ik.


    How far is far

    Harry Edward Styles
    Ze leken zo gelukkig samen. Ergens was ik jaloers. Jaloers dat hun elkaar nog wel zagen. Dat Louis gelukkig was en verder was gegaan zonder mij. Ik kneep iets harder in Eira haar hand en wist nu zeker dat ik niet had moeten gaan. Ik liet me door haar meetrekken en was daar eigenlijk wel blij om dat ze had besloten dat we meteen naar binnen gingen nu iedereen er aan leek te komen. Ik had niet echt oog voor wat er om me heen gebeuren en liet mezelf maar een beetje meesleuren. Ik wist dat Eira hier toch wel haar dingen zou hebben hier en we daarom niet snel weg zouden kunnen. Ik zou mezelf wel opsleuten op de wc.'papa Paul!' Alsof er niets aan de hand was sprong ik nog net niet in zijn armen. Tijdens one direction noemde we hem al zo. En aangezien ik daarna ook nog lang met hem gewerkt heb, ben ik hem altijd zo blijven noemen. Ik vond het dan ook echt wel zwaar klote dat hij weg ging.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Zayn Jawadd Malik
    Er was tenminste een iemand die het echt naar zijn zin had hier. Want het feit dat het zo druk was en er zoveel aandacht voor ons was, maakte het alleen maar dat ik zo snel mogelijk weer naar huis wilde. Gelukkig maakte Louis alles minder erg en zorgde hij ervoor dat ik niet totaal door de grond wilde zakken. Ik hield hem dan ook dicht tegen me aan. De flitsen leken niet te willen stoppen en Louis maakte het allemaal nog net iets erger door een kusje op mijn neus te drukken. 'Daag ze nou niet uit.' Fluisterde ik zacht terwijl het bloed naar mijn wangen steeg. We lieten Maddie nog heel even van haar roem geniets, voordat we toch echt naar binnen gingen. Heel even bleef ik staan om een beetje stom om me heen te kijken. Bij Louis zijn worden keek ik wat beter er zag dat Harry al bij degene stond waar we hoer voor gekomen waren. Langzaam haalde ik mijn schouders op. 'Drinken!' Het was Maddie die al besloten had waar we heen gingen en ze begon aan mijn arm te trekken richting de bar. Vragend keek ik Louis aan. Mij maakte het niet uit, maar als hij eerst de rest gedag wilde zeggen ging dat natuurlijk voor.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Eira Amelia Hooper
    Harry leek zich compleet niet op gemak te voelen. Ik sleurde hem dus maar mee naar Paul. Toen ik hem had begroet sprong Harry min of meer in zijn armen. Ik glimlachte en bleef even staan kijken. "Ik ga vast wat te drinken halen, Hazza. Ik ben zo terug." zei ik tegen hem voor ik naar de bar liep. Ik haalde een whiskey cola voor Harry, dat had hij wel nodig om los te komen, en sinaasappelsap voor mij. Toen kwamen Louis, Zayn en hun kleine kindje aanlopen. Ik glimlachte naar ze. "Lang niet gezien." zei ik vriendelijk voor ik een slokje nam van de sinaasappelsap. Hen had sinds de break-up niet meer gezien. Ik had altijd wel wat connecties gezien tussen de twee gezien, maar dit had ik net niet verwacht. Ik nam nog een slokje en keek naar het meisje. Over een tijdje zou ik er twee hebben die zo rondliepen. Alleen zij hadden maar een ouder. Daar kon ik weinig aan veranderen. Er was namelijk niemand zoals kok. Ze zouden Harry misschien wel als vader figuur gaan zien, maar Luke zou ik nooit kunnen vergeten. Zijn dogtags drukten tegen mijn borstbeen en ik zuchtte zacht. Waarom moest nou altijd zoiets gebeuren als net alles goed liep?


    Bowties were never Cooler