[Speeltopic] Identity Island - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 maart 2014 - 12:03 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Mijn topics

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Hoe beginnen we? Anders begin jij, dan weten we hoe wij moeten reageren.

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

June Scarlett Carter
Er zoeven beelden door mijn hoofd. Een boot, een huis, bloed. Veel bloed. In elk beeld zie ik bloed. Ik wil beter kijken, maar het lukt niet. Langzaam begin in dingen te voelen. Ik lig ergens op een vlakte. In mijn hoofd maak ik een beeld. Ik voel zand. Lig ik op het strand? Het is warm. Het hete zand doet pijn onder mijn rug. Langzaam doe ik mijn ogen open. de zon prikt in mijn ogen. Ik probeer te gaan staan. Ik heb nergens mijn dus het gaat. Ik kijk om me heen. Er liggen jongens en meisje op het strand. Ze hebben hun ogen dicht en zien er levenloos uit. Ik tel ze, het zijn 4 jongens en 4 meisjes. Wie zijn zij? Waar ben ik? En Waarom? En... Wie ben ik?

[ bericht aangepast op 27 feb 2014 - 18:21 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Rawiyah schreef:
Mijn topics.

Everything is illuminated by the light of our past.

Jacob Jake Coleman
Ik merk ik dat ik weer bij bewustzijn ben. Ik hoor geluiden om me heen die ik niet ken. Langzaam probeer ik mijn ogen te openen. Ik knipper tegen het felle zonlicht. Al snel wen ik aan het licht en zie ik een stralende blauwe lucht boven me. Mijn hoofd ligt op iets hards. Ik voel met mijn handen onder mijn hoofd en merk dat ik op een steen lig. Ik kijk om me heen en zie dat ik op een strand lig. Maar ik ben niet de enige. Overal verspreid liggen nog meer mensen. Ik zie dat er 3 jongens liggen en verderop 4 meisjes. Met mijzelf erbij dus acht personen die hier liggen. Ik kijk om me heen of ik ergens een teken van leven zie bij de jongens. De meisjes kan ik niet goed zien dus ik weet niet of zij leven of niet. Langzaam probeer ik op te staan. Als ik eenmaal sta, loop ik richting de zee en kijk ik nog eens goed om me heen. Waar ben ik eigenlijk? En wie zijn zij? Als ik zo nadenk over deze vragen kom ik bij een nog veel grotere vraag: Wie ben ik eigenlijk?

Music is the strongest form of magic

Vivian "Ivy" Gimbert

"Hé wat?" probeer ik te zeggen, maar er komt alleen schor gekras uit mijn keel. Het lijkt wel alsof ik zand heb gegeten. Ik beweeg met mijn vingers heen en weer. Zand. Heb ik daadwerkelijk zand gegeten?Ik probeer te slikken, wat lukt, waardoor mijn keel minder droog word. Ik open mijn ogen, en zie zand, en bomen. Ik rol op mijn rug, en meteen schijnt er een felle zon in mijn ogen. "aaah" ik rol snel weer terug. Dit keer rol ik in een keer door naar mijn andere zij, en ik zie zand, en water. "Waar ben ik?" Vraag ik. Ik sta langzaam op, en kijk om me heen. Er liggen 3 jongens en 2 meisjes om me heen, en een jongen en een meisje staan al. 8 mensen dus. "Waarom..." fluister ik. Ik loop naar het water, waar een jongen met blond haar staat. "Ehm, mag ik iets vragen? Waarom ben ik hier? En wie ben jij? En... Wie ben ik?"

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

{Mijn Topics }

The duty of youth, is to challenge corruption.

Ethan James

"Ethan.." Het beeld voor mijn ogen wordt langzaam zwarter en zwarter. "Ethan!" Daar is die o zo irritante stem weer, de stem waar ik van walg, de stem die mijn leven kapot heeft gemaakt. "Kom op bro, dit kunnen we uitpraten toch?" Het lijkt alsof dat de worden zijn die me net over het randje halen.
Langzaam loop ik op de gedaante af, kiezen op elkaar geklemd en een strakke blik in mijn ogen. Een blik die geen enkele emotie weerspiegeld. Vaak zeggen ze dat je ogen, de weerspiegeling van je ziel zijn. Als dat zo is, dan is mijn ziel donker en ijskoud.
"Dude, " Die walgelijke stem weer. Mijn benen beginnen langzaam in versnelling te komen. Mijn gedachte heeft maar een doel en dát zal ik ook waar maken. "Stop..Ethan!" Hoor ik nog een tweede stem zeggen en wanneer het gebeurd is kijk ik de tweede stem aan. "Too late."

Hijgend open ik mijn ogen en een bonkend gevoel overspoelt mijn hoofd. "Argh.." hoor ik mompelend en ik sluit mijn ogen meteen nadat het eerste lichtstraaltje mijn ogen nadert.
Wacht. Dit is Cali niet.
Met een ruk zijn ze weer geopend en ik kijk suf om me heen, negen andere lichamen waarvan drie zo te zien ook net zijn ontwaakt. De rest moet nog volgen.
Een reeks van scheldwoorden poppen in mijn hoofd wanneer ik het geluid van de kalme zee hoor. "Dit kan niet waar zijn."

The duty of youth, is to challenge corruption.

Jacob Jake Coleman
Ik kijk voor me over de wijde zee. Ineens hoor ik voetstappen achter me. Ik blijf voor me uit kijken. Ik hoor een onbekende stem die tegen me begint te praten. Zo te horen is het een meisjesstem. ''Ehm, mag ik iets vragen? Waarom ben ik hier? En wie ben jij? En... Wie ben ik?" Ik draai me om. Voor mij staat een meisje met donkerblond haar. Ik schat haar ongeveer mijn leeftijd. Ik denk na over haar vragen. Het zijn precies dezelfde vragen die ik mijzelf ook net stelde. Ze kijkt me vragend aan. Ik kijk nog eens goed om me heen. ''Ik weet het niet'' antwoord ik haar dan. En het klopt, ik weet het echt niet. Niet wie zij is, wie ik ben en wat we hier doen en hoe we hier eigenlijk gekomen zijn. Ik loop richting het andere meisje wat ook rechtop staat. Ineens hoor ik wat gekreun naast mij.Ik kijk om me heen en zie een jongen zijn ogen op slaan. Zo te horen is er nog iemand wakker geworden. Ik loop verder en kijk om me heen. Ik herken geen van deze mensen. Waarom zouden ze ons hier dumpen? Zijn we soms uit de hemel komen vallen? Al deze vragen spoken door mijn hoofd. Ik schiet er niks mee op. Langzaam ben ik aangekomen bij het andere meisje. Ik zou het haar kunnen vragen. Misschien weet zij iets. Ze staart voor zich uit. Ik kuch. ''Hey, wie ben jij?''

Music is the strongest form of magic

Summer de Wit

Ik wil mijn hoofd optillen maar het lukt niet. Ik probeer het nog een keer en dit keer lukt het beter. Ik kijk even om me heen en zie dat ik op een strand lig met 4 meisjes inculsief ik zelf. En 4 jongens. Mijn naam. Wat was mijn naam? Waarom was ik hier? Wie is iedereen? Al die vragen. Zou ik daar ooit antwoord op krijgen? Nog een vraag. Jemig ik stelde ze zelfs zonder dat ik het wist. Ik zag dat iedereen bijna bij was gekomen. Ik stond op alleen zakte gelijk door mijn knieën. Ik vloekte zacht en probeerde het nu wat voorzichtiger. Ik zakte weer in elkaar dus iik besloot maar om te gaan kruipen. Ik kroop voorzichtig naar een jongen. "Weet jij misschien waar we zijn?" Vroeg ik zacht. Hij schudde zijn hoofd. "Weet jij misschien hoe ik heet?" Vroeg de jongen. Ik schudde van nee. "Weet jij misschien hoe ik heet?" Vroeg ik. "Uhm. . . Je komt me ergens vaag bekend voor." Zei hij.

(late mijn topics. Le moi heeft vanaf nu een internetverbod, dus kan niet lang genoeg online komen om te posten. Sorry)