RPG - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 6 - Hawai - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan. Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

Het is zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard. De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten. Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen. De zeemeerminnen en Rodey worden wel toegelaten, maar voor de halfwolven blijven ze vrezen. Ze zijn bang dat ze andere wezens opeten. Zij worden geacht om in de bossen, buiten het dorp te leven, tussen de andere, gevaarlijkere wezens. Daarom verlaat ook niemand het dorp. Behalve voor het water. Het dorp wordt bestuurd door een stel wijzen, die bepalen wat ze allemaal moeten doen wanneer er iets gebeurd.

Meer uitleg en het inschrijf topic vindt je hier

Personages

[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 21:29 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Dat is echt veel te optimistsch van je, Cordelia,' zei Wyatt hoofdschuddend. 'Zij heeft het uitgemaakt, hoor.'

[ bericht aangepast op 24 feb 2014 - 11:27 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Javelin knikte. 'Natuurlijk redden jullie het wel,' zei ze. 'Jullie hebben elkaar.' Ze glimlachte en dacht er dromerig aan hoe het moest zijn om een grote broer als Qako te hebben. Dat moest vast heel fijn zijn.
Ze werd uit haar droom gerukt door de realiteit. Ze had dan weliswaar geen broer als Qako, maar hij was wel haar vriend en dat was eigenlijk nog veel fijner. 'Heb je zin om vanmiddag mee te gaan jagen?' vroeg ze hem.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Hmm. Dat lijkt me geweldig.'
Hij was blij dat ze het ergens anders over wilde hebben. Hij moest ook dringend iets te eten hebben. Iets wat meer vlees bevatte dan een broodje rosbief.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dat betekent niet dat ze niet om je geeft,' zei Cordelia. 'Je moet het zelf weten. Jullie komen elkaar hoe dan ook nog wel tegen, denk ik.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Het bleek al tegen het begin van de middag te zijn. Ze liepen naar de rand van het dorp, waar ze in een wolf veranderden en door de door Kato ontdekte doorgang buiten het dorp kwamen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Qako was iets te enthousiast tussen de bomen verdwenen, waardoor hij de meeste dieren al had weggejaagd. Hij keerde een beetje beteuterd terug naar Javelin die nog aan de rand van het bos stond.

~ ~

Wyatt haalde zijn schouders op. Hij wilde niet toegeven dat hij dat eigenlijk ook wel wilde. Hij wilde haar graag zien, al zag hij er tegenop om ook daadwerkelijk met haar te moeten praten.
Hij keek naar Liae, die kalmpjes in Winnies armen lag en streek door haar lichte haartjes.
'Ze lijkt echt op jou, zeg!'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia grijnsde. 'Ja, inderdaad. Ze heeft mijn ogen.'
Winnie snoof. 'En je haarkleur. Plus dat neusje. Jouw fijne handen. Was Kato er eigenlijk wel bij?' Cordelia moest lachen en stak haar tong uit.
'Ik heb altijd gedroomd van kleine Katootjes. Maar als ik haar zie.. is het toch best bijzonder dat ze op mij lijkt.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ze is prachtig. Het is toch geweldig dat ze op jou lijkt? Nykin is net zijn vader.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Javelin drukte kort haar neus even tegen zijn vacht en liep hem toen voor. Ze konden beter dieper het bos intrekken, want daar waren veel meer diersoorten.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Qako liep stilletjes achter haar aan en spitste zijn oren toen er plotseling een onbekend geritsel opklonk.
Niet veel later hoorden ze het knappende geluid van hout en zagen ze hoe een hele boom werd neergehaald.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia knikte. 'Ze zijn allebei prachtig.' Ze kuste Nykins donkere haren. 'Het is waar ik altijd van gedroomd heb.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

De grond begon lichtjes te trillen. Javelin zakte door haar poten en stond in aanvalshouding, maar ze zag Qako vanuit haar ooghoeken wegduiken. Ze draaide haar hoofd naar hem toe, maar had niet door dat een tak van een boomstam recht boven haar omviel. Ze probeerde nog weg te duiken, maar het was al te laat en ze voelde hoe haar botten kraakten toen het dikke hout op haar achterlijf terecht kwam. Een verschrikkelijke pijn trok er doorheen en ze zakte in elkaar.

[ bericht aangepast op 24 feb 2014 - 23:43 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Qako brulde van schrik en woede, maar Peikka walste gewoon verder zonder hen überhaupt gezien te hebben. Hij wist niet waar zijn broer uithing, want die moest er voor zorgen dat Peikka verder geen schade zou aanrichten. Qako durfde alleen niet naar hem op zoek te gaan, bang dat het al te laat was en Javelin niet meer te redden was. Ze maakte nog wel geluid, maar een stem in zijn brein zei dat ze al weg was.
Hij rolde de tak van haar af, wat hem verrassend veel kracht en moeite kostte, omdat zijn hele lichaam trilde van angst. Hij durfde haar nauwelijks aan te raken, maar ze was zo gewond... Voorzichtig schoof hij zijn lichaam onder het hare, hoorde haar piepen en janken van de pijn, maar moest dat negeren. Het speet hem zo ontzettend dat hij haar niet had beschermd en dat ze nu nog meer pijn leed doordat hij met grote passen terug rende naar het dorp en op zoek ging naar iemand die hen kon helpen. Hij hoopte maar dat Limany het voor hen over had, hij zou desnoods alles doen om haar over te halen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Haar hele lichaam voelde aan alsof er iemand met een hamer op los aan het timmeren was en iemand anders in haar lichaam zaagde. Iedere beweging die haar lichaam maakte, deed verschrikkelijk veel pijn. Helder nadenken kon ze niet meer, een zwarte vlek was voor haar ogen verschenen die langzaam steeds groter werd. Als ze nu in een mens veranderde, zou het gedaan met haar zijn, want haar mensenlichaam was veel zwakker dan haar wolvenlichaam.
Eindelijk lag ze stil, al maakte dat de pijn helemaal niet minder. Ze bewoog niets anders dan haar ogen, die angstig om zich heen keken en hoopten dat er iemand zou komen die haar pijn weg zou kunnen nemen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Limany was blij dat ze gewoon thuis was en dat Qako had besloten haar daar op te zoeken, want Javelin was er niet erg best aan toe.
Qako jankte zachtjes en likte haar oor, terwijl Limany zelf over het gewonde lichaam boog dat op haar vloer lag te bloeden.
'Je moet me echt even helpen,' mompelde ze, terwijl ze voorzichtig Javelins vacht weg scheerde met een klein mes, zodat die haar wonden niet zouden infecteren. Dat zou later wel weer aangroeien. Haar leven was belangrijker dan haar uiterlijk.
Qako ging stilletjes naar Limany zitten, die hem een doek gaf om de wond mee te stelpen. Hij drukte die voorzichtig tegen Javelins flank met zijn snuit en kneep zijn ogen dicht toen ze weer zacht begon te piepen. Er was nu niemand om haar troostende woorden toe te fluisteren of haar kop te aaien...
Limany stak een naald in het vuur en maakte Javelins wond dicht, wat haar meer pijn bezorgde. Qako jankte zacht en Limany stopte alleen even om hem een tik op zijn neus te geven.
'Probeer je alsjeblieft een beetje volwassen op te stellen. Hier schiet niemand iets mee op.' Ze wist dat hij dierbaren had zien sterven, maar had verwacht dat hij daardoor wel een beetje gehard zou zijn. Ze wist dat dat voor Kato wel gold.
Qako gromde naar haar en legde zijn kop naast die van Javelin en probeerde naar haar ademhaling te luisteren.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes