The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 4] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

[ MT thnx! Obliviate (: ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

‘Het is al goed, ik ben niet boos op je.’ Zei ze.
‘Je zou het moeten zijn, Amy. Wat ik deed is niet… niet normaal.’ Bekende ik beschaamd. Ik weet dat ik dit wel vaker ooit had gedaan maar dat was om leuk te zijn; dit voelde echter anders. Toen ik haar nek kuste voelde ik me per kus onzekerder te voelen. Iets in me zei dat ik moest stoppen en dat ik fout bezig was, maar toch ging ik door.
‘Ik weet niet wat het precies is, maar wanneer iemand zo dicht bij me komt dan raak ik gewoon in paniek. Alsof ik een soort trauma heb opgelopen, alleen weet ik niet van wat. Het brengt mij soms heel erg in de war. Finn is eigenlijk de enige geweest bij wie ik normaal kon reageren wanneer hij mij aanraakte, maar zelfs net leek ik te schrikken van zijn vertrouwde handen.’
Ik ging naast haar zitten en eigenlijk wilde ik mijn armen om haar heen slaan; geruststellende woorden zeggen maar mijn fout van denet behield mij.
Er zat nog een ruime afstand tussen ons in. ‘Het is echt niet jouw schuld.’ Zei ze.
Het zorgde echter dat ik mijzelf nog schuldiger voelde. Ik had haar wat aangedaan; en ze denkt nog aan mij.
‘Amy, maak je niet ongerust over mij.’ Ze verstrengelde haar vingers in mijne en ze nestelde haarzelf tegen mijn borst aan waardoor mijn lichaam ongewild toch een soort schokje maakte.
‘Ik ben gewoon bang om gevoelens voor iemand te krijgen, terwijl die persoon mij vervolgens laat barsten. Ik heb het té vaak zien gebeuren.’ Een steek ging door me heen bij het horen van haar woorden.
Ik wreef over haar hand. ‘Als iemand dat jou ooit aan doet Amy..’ ik zweeg even.
‘Than I’ll cut out his heart and serve it to you.’ Zei ik demonstratief. Ik drukte een kus op haar kruin terwijl ik beschermend mijn armen rond haar neer legde.

[ bericht aangepast op 23 feb 2014 - 20:30 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[Aawww Campbell is zo cute ^^ Ik reageer over een kwartier weer want ik moet nu heel even snel iets afmaken en zit op mijn mobiel (: ]

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
[Aawww Campbell is zo cute ^^ Ik reageer over een kwartier weer want ik moet nu heel even snel iets afmaken en zit op mijn mobiel (: ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Mijn topics

Spoiler alert: you will save yourself

Amy Lynn Winchester || Zesde jaars || Klassenoudste || De gangen

Ik keek op in Campbell zijn gezicht en glimlachte dankbaar naar hem. Ik was zo blij met hem, dat hij mij bregeep en mij nu niet raar vond.
Voor een lange tijd bleef ik enkel zo zitten. Tegen Campbell zijn borst aangenesteld terwijl ik hem enkel in zijn ogen staarde. Zijn armen om mij heen gaven mij een veilig gevoel en ik merkte hoe ik mij weer volledig kon ontspannen onder zijn aanrakingen.

[Sorry voor het korte stukje hoor, maar ben op mijn mobiel xd]

"We accept the love we think we deserve."

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

Ik zat met mijn hoofd tegen de muur aan terwijl ik Amy vast hield. Ze leek nu niet bang voor mij te zijn- of ze kon goed acteren. Geen woord genoeg kon ik verzinnen om deze stilte te onderbreken terwijl de regendruppels tegen de raam spatte wat deze avond toch iets koeler maakte. Ik luisterde naar het getik terwijl in mijn hoofd afspeelde wat er was gebeurd allemaal in een avond. Mijn hele gevoelens leken op zijn kop te staan.
Ongewild moest ik terug denken aan Austin. Wat ik hem aangedaan had. Ik zou ongetwijfeld net zoals hem geweest zijn als ik niet verbeten was geworden door mijn vader. Ik leerde mijn gevoelens wel op te kroppen tot vanavond. Ze leken totaal verslonden te zijn door een meisje- of een jongen. Schoot er toch ondanks door mijn hoofd. Ik probeerde die gedachte weg te wuiven maar ik hoorde mijzelf nog zeggen;
‘Sorry hoor, dat ik niet perfect ben.’ Een steek ging door mij heen aan de herinnering wat ik hem toegeschreeuwd had. De steek was harder dan ik kan veroorloven.
Ik hield er niet van om mijzelf te binden; maar ik denk als het met iemand moest Amy de ware was.
Amy leek dingen te begrijpen zonder dingen te verwoorden terwijl andere meisjes altijd willen praten en bevestigingen wilden horen. Altijd als ik met een meisje flirtte zeurden ze altijd om meer; om vastigheid.
Terwijl Amy leek te waarderen wat er gaande was en niet om meer vroeg.
Ik drukte nog een kus op haar wang terwijl uit mijn maag een harde knor te horen viel.
‘Heb jij honger en zin in een avontuur?’ vroeg ik haar met een grijns.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars

Campbell drukte een kus op mijn wang terwijl uit zijn maag hard geknor kwam 'Heb jij honger en zin in een avontuur?' vroeg Campbell mij met een brede grijns en even keek ik verbaasd naar hem op.
'Om eerlijk te zijn, heb ik inderdaad honger.' bekende ik. 'En betreft dat avontuur, daar sta ik altijd voor open.' glimlachte ik breed waarnaar ik iets rechter ging zitten zodat ik hem beter kon aankijken.
Zijn bruine ogen twinkelde ondeugend in het schemerige licht van de gang. 'Wat had je in gedachten?' vroeg ik hem nieuwsgierig en onwillekeurig leunde ik iets naar hem toe zodat ik de uitdrukking op zijn gezicht en de blik in zijn ogen beter kon zien in het donker. Ik voelde zijn adem langs mijn gezicht strijken en ik merkte de geur van mint tandenpasta op. Het rook heerlijk.
Ik kantelde mijn hoofd lichtjes terwijl ik zijn blik vasthield. 'Iets zegt mij dat wij regels gaan overtreden.' grinnikte ik zacht. 'En als dat zo blijkt te zijn, zal ik voor het eerst instemmen, alleen maar om jou een plezier te doen.'

[ bericht aangepast op 23 feb 2014 - 23:54 ]

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars

Campbell drukte een kus op mijn wang terwijl uit zijn maag hard geknor kwam 'Heb jij honger en zin in een avontuur?' vroeg Campbell mij met een brede grijns en even keek ik verbaasd naar hem op.
'Om eerlijk te zijn, heb ik inderdaad honger.' bekende ik. 'En betreft dat avontuur, daar sta ik altijd voor open.' glimlachte ik breed waarnaar ik iets rechter ging zitten zodat ik hem beter kon aankijken.
Zijn bruine ogen twinkelde ondeugend in het schemerige licht van de gang. 'Wat had je in gedachten?' vroeg ik hem nieuwsgierig en onwillekeurig leunde ik iets naar hem toe zodat ik de uitdrukking op zijn gezicht en de blik in zijn ogen beter kon zien in het donker. Ik voelde zijn adem langs mijn gezicht strijken en ik merkte de geur van mint tandenpasta op. Het rook heerlijk.
Ik kantelde mijn hoofd lichtjes terwijl ik zijn blik vasthield. 'Iets zegt mij dat wij regels gaan overtreden.' grinnikte ik zacht. 'En als dat zo blijkt te zijn, zal ik voor het eerst instemmen, alleen maar om jou een plezier te doen.'

"We accept the love we think we deserve."

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

‘Om eerlijk te zijn, heb ik inderdaad honger.’ Bekende ze waardoor mijn grijns nog groter werd.
Ik wist het. Waarschijnlijk waren ze in de grote zaal inmiddels aan het eten. Ergens voelde ik een teleurgesteld gevoel dat Scorpius me niet kwam zoeken. Was ik dan zo slechte vriend?
‘Wat had je in gedachten?’ Vroeg Amy waardoor ik uit mijn gedachten werd gehaald.
‘Hmmm. Geheim.’ Zei ik met een glimlach naar haar. Ze boog iets naar mij toe en haar hemel blauwe ogen ontmoette de mijne waardoor er een zuchtje lucht uit mijn keel ontsnapte.
‘Iets zegt mij dat wij regels gaan overtreden.’ Ze grinnikte. Eigenlijk was het niet zo- alhoewel ik niet zeker wist of je in de keukens van de huiselfen mocht komen als leerling.
Ik was echter nog nooit betrapt dus zo gevaarlijk was het ook weer niet.
‘En als dat zo blijkt te zijn, zal ik voor het eerst instemmen, alleen maar om jou een plezier te doen.’
Ik lachte. ‘Ik ben heel stout hoor.’ Grijnsde ik waarna ik haar hand pakte en haar zachtjes mee trok door de donkere gangen.
Uit het niets hoorde ik haastige voetstappen naderen en Vilders gemompel; ‘We zullen Foppe wel krijgen liefje, deze keer komt hij niet zomaar van ons af.’
Resoluut deed ik de dichtstbijzijnde deur open en trok Amy er mee door waarna ik de deur sloot.
Ik hoorde Vilders voetstappen stoppen. Snel trok ik Amy dicht tegen mij aan achter de deur.
‘Spoken doen geen deur open.’ Mompelde Vilder. Toen hij dat gezegd had, hoorde ik wat breken op de gang een stuk verder. Meteen begon Vilder te vloeken en ik hoorde snelle voetstappen wegrennen.
Ik grinnikte. ‘Vilders jaar begint ook weer goed.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || De gangen

Met ingehouden adem wachtte ik geduldig af tot Vilders zijn voetstappen weg stierven en ik weer normaal adem kon halen. Ik ademde diep uit terwijl ik opkeek in Campbell zijn zenuwachtige gezicht.
'Camp,' grinnikte ik zacht toen ik mij besefte dat we in een kast stonden. Het was redelijk donker, maar desondanks kon ik toch nog zijn gelaatsstreken onderscheiden. 'waarom staan we in een kast?'
Campbell had mij nog steeds vast en ik stond dicht tegen hem aangedrukt door de kleine oppervlakte van de kast die eigenlijk niet ruim genoeg was voor twee personen.


[sorry voor de late reactie, ik was aan het werken. En ook sorry voor het korte stukje ): ]

"We accept the love we think we deserve."

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

‘Camp.’ Grinnikte ze zacht. ‘Waarom staan we in een kast?’ vroeg ze. Nu pas werd ik bewust hoe dicht bij ze mij stond. Ik kon mijzelf wel voor mijn hoofd slaan.
‘Uhm sorry, ik dacht dat we misschien straf zouden krijgen als Vilder ons zou zien… hij leek nou al moordlustig.’ Een beetje geneerd deed ik de deur open met mijn andere hand omdat ik sinds dien niet Amy’s hand los gelaten had. Ik liep met haar door de donkere gangen en ik vond het wel wat hebben. Terwijl de regendruppels tegen het raam tikte.
Het deed me denken aan de Zwerkbal wedstrijd die tot ’s avonds laat had geduurd; we waren doorweekt. Samen met Scorpius waren we als natte honden naar binnen gelopen. We hadden toen uiteindelijk gewonnen maar het had aan het eind van het jaar niet de Zwerkbal Cup opgeleverd.
We kwamen aan bij een schilderij waar een fruitmand op stond.
Het schilderij was dicht bij Huffelpuf en niet iedereen kende de ingang naar de keukens.
Diep van binnen hoopte ik dat Amy het ook niet kende; misschien zou ze het anders ‘stom.’ Vinden of dat ik met een on origineel idee kwam.
Ik kietelde het peertje wat giechelde waarna hij ons er door liet.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || De keuken

Het peertje begon te giechelen en niet veel later zwaaide het schilderij open. Een grote keuken verscheen in de opening en met open met en verbaasde ogen stapte ik achter Campbell aan door de opening. Hij had mijn hand nog steeds vast en hielp mij beleefd over de rand.
'Wow.' mompelde ik toen de grote, ruime keuken gevuld was met allemaal huiselven die druk heen en weer aan het rennen waren en allemaal dingen naar elkaar piepte.
De grote zilveren schalen die meestal op de tafels verschenen in de Grote Zaal, passeerde mij her en der en ik zag allemaal lekkernij op de schalen liggen. Het water liep mij direct in de mond toen ik een grote schaal met aardappelpuree mij zag passeren.
'Oke, dit,' mompelde ik en wees op de schalen. 'is geweldig.'
Plots kwam er een huiself op mij en Campbell afgelopen en boog het diep voor ons. 'Wat willen jullie eten?' piepte de huiself beleefd. 'We hebben echt alles.'
Ik keek even om naar Campbell, niet zo goed wetend wat ik nu moest doen. Het aanbod aannemen of niet?

[ bericht aangepast op 24 feb 2014 - 21:44 ]

"We accept the love we think we deserve."

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

‘Wow.’ Hoorde ik Amy zeggen nadat ik haar erin had geholpen.
‘Heeft Finnick het je nooit laten zien?’ vroeg ik aan haar. Eigenlijk was ik wel blij dat ze het niet kende, dan leek ik niet zo saai.
‘Oke, dit.’ Mompelde ze terwijl ze op de schalen wees. ‘is geweldig.’ Een glimlach sierde mijn gezicht.
‘Vind ik nou ook. Ik heb hier veel tijd doorgebracht met Scorpius. Het maakte me dan niet meer uit of ik met Zwerkbal verloor of niet.’ Zei ik met een grijns.
Een huiself die ik herkende als; Dinckey kwam aangelopen.
‘Wat willen jullie eten?’ piepte de huiself beleefd. ‘We hebben echt alles.’
‘Hey Dinckey. Lang niet gezien.’ Zei ik met een glimlach. Ik weet dat het misschien raar leek maar ik praatte altijd met de huiselfen met Scorpius.
Af en toe had ik mijzelf wel schuldig gevoeld met allemaal eten opeten maar des te meer je at hoe leuker ze het leken te vinden. Als ruil daarvoor toonde we interesse in hen, alleen leken ze ons interessanter.
Ik zag dat Amy naar mij keek. Ik boog me naar Dinckey toe.
‘Dit is Amy, een vriendin van mij, kan jij het even uitleggen hoe het hier werkt?’
Dinckey glimlachten. ‘Ja meneer Saunders.’ Zei hij beleeft met een piep erin.
‘Noemt u maar en wij hebben het voor u mevrouw.’ Zei Dinkey met een lieve glimlach.
Ik stond weer op en boog me naar Amy. ‘Je kan beter wat kiezen voordat ze alles wat ze hebben aan je gaan voeren.’

Oke, Bij MACdonalds werken lijkt me gaar volgens mij verveel je jezelf dan echt de ****

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || Keuken

Ik moest lachen en boog mij toen iets naar voren zodat ik op de zelfde hoogte was als de huiself. 'Ehm, doe anders maar gewoon een glaasje poempoensap.' En nog geen tel later was er een andere huiself bij gekomen die nu een dienblad omhoog hield met daarop een glas pompoensap.
'Oh, bedankt.' mompelde ik verbaasd en nam het glas van de huiself aan en glimlachte vervolgens dankbaar naar het kleine wezentje met de grote oren en ogen. De huiself boog diep en liep toen weer weg naar de anderen die nog steeds druk bezig waren met het eten klaar maken.
'Nou, ik wist wel dat er een keuken was, maar ik ben er nooit geweest. Finn ongetwijfeld wel.' zei ik Campbell. 'En ik wist niet dat jij en Scorpius hier vaker kwamen.'
Ik voelde Campbell zijn hand nog steeds om die van mij heen en keek even naar beneden. Het voelde eigenlijk best raar om nu ineens met iemand hand in hand te lopen en van alles samen te delen. Om met iemand te binden. Begreep me niet verkeerd, het was een fijn gevoel. Vooral omdat het Campbell was. Maar toch raar. Nieuw. Ik was namelijk altijd al bang geweest om me echt met iemand te binden. De dichtstbijzijnde persoon op deze school was dan ook Finn geweest, maar hem zag ik meer als een broer. Ik kende hem immers al vanaf mijn geboorte. Ik vond het ook best grappig dat heel veel mensen dachten dat Finn en ik een relatie hadden, terwijl dat gewoon totaal niet zo was.
'Bedankt dat je dit met mij wilde delen.' Ik keek weer op in Campbell zijn gezicht en glimlachte warm naar hem. Ik boog mij iets dichter naar hem toe en drukte vervolgens een kus op zijn wang. 'Je bent geweldig.'

[ bericht aangepast op 24 feb 2014 - 22:19 ]

"We accept the love we think we deserve."