Another Cinderella story • One Direction • Speeltopic 1. - Speeltopics

Louis, Harry, Niall, Zayn, en Liam zijn het allemaal zat om altijd maar in een pak gehesen te worden, en om als maar te doen wat hun ouders willen dat ze doen, en verwachten dat ze zich altijd serieus, volwassen, en wel opgevoed gedragen. Maar de jongens zijn rond de achttien, en willen ook de wereld ontdekken, inplaats van altijd maar bij saaie besprekingen zitten. Nee, als prins is je leven niet al te leuk, wat sommige denken. Daarom hebben ze besloten om te gaan studeren, en dan ook echt aan niemand te vertellen dat ze eigenlijk van adel zijn. Maar wat nou als er hechte vriendschappen ontstaan, en misschien wel liefde? Kan je daar wel zo'n groot geheim voor bewaren?

• Rollen.


• Regels.


• De kamergenoten.


Het begin.
De studenten komen na de vakantie weer aan bij hun studie, en de jongens komen daar voor de eerste keer. De ene doet net zoals als alle anderen, en de andere doet net alsof hij nog steeds in het paleis is, dat verschilt per karakter. Als ze hun kamergenoot hebben ontmoet, gaan de jongens alles verkennen. Alleen of begeleid door hun kamergenoot.

[ bericht aangepast op 12 maart 2014 - 21:55 ]

---

How far is far

Morose "Rose" Wynter Collins.

"Jup, it's me. No problem," bevestigde Niall.
      Toen ze had verteld was Niall even stil, maar voeg Liam van wat voor muziek ze hield.
      Ze glimlachte. "Van alles, The Script, The Fray, maar ook Paramore. En ik speel gitaar. Jullie?"
      Niall beschreef hoe hij eruit zag, waarna Liam dat zelfde deed, het verbaasde haar dat ze langer was als Niall en evenlang als Liam. Blond of bruin haar zei haar niet zoveel, net als een oogkleur. Ze had geen idee. Toch was het leuk om te horen en ze glimlachde opnieuw. Toen ze dan ook nog beiden zeiden dat ze het goed vonden om rondgeleid te worden knikte ze en fluitte op haar vingers, Duca kwam meteen aanzetten en ze klopte op zijn rug. "Ehm, ik weet niet of jullie zin hebben me te geleiden, maar anders pak ik mijn stok wel even, als jullie me daar wel mee kunnen helpen? Dan zou ik wel naar mijn tas moeten."
      Ze voelde Duca's tong over de rug van haar hand en ze grinnikte even. Ze hield echt van haar hond, al had hij zijn eigen willetje en was hij niet altijd de beste geleidenhond, hij was haar maatje en betekende alles voor haar.

---

Reality's overrated.

Zayn Malik
Ik luisterde kalmpjes naar Harry zijn antwoord op mijn stelling. Bij zijn voorbeeld beet ik op mijn onderlip. Dit kwam erg dichtbij huis. Gelukkig was hij het er ook niet mee eens wat er met mensen als ik gebeurde, maar dat betekende nog niet dat ik direct uit de kast moest komen, daarvoor zat ik er te diep in. Pas toen uit zijn mond rolde dat hij net als ik biseksueel was werden mijn ogen enorm groot. Hoe konden we in hemelsnaam zoveel gemeen hebben? Het was gewoon eng. Op dat moment zag ik wel dat Harley wat had achtergelaten, wat ik snel opruimde met een zakje wat in de prullenbak verdween. Daarna richtte ik me weer op de andere jonge prins. "Ik snap het, maar in jou land gaan ze er volgens mij niet de gevangenis voor in voor minimaal 2 tot maximaal 10 jaar. Alleen omdat ze liever de nacht doorbrengen met hetzelfde geslacht. Stenen worden gegooid naar de mensen, zeker in de meer religieuze streken. Mijn ouders doen er niets tegen, want het hoort nou eenmaal niet volgens ons geloof. Als ze erachter komen dat hun kroonprins niet alleen op het andere geslacht valt, zullen de koning en koningin geen erfgenaam meer hebben voor de troon en zal de kroonprins de cel in draaien, in het minst erge geval." Ik zuchtte en haalde een hand door mijn zwarte haren voor ik mijn sjaal nog wat hoger optrok. Ik had het echt heel erg koud. Waarom kon het in dit land niet wat warmer zijn? Ondertussen liepen we gelukkig net langs een koffietentje op campus. "Wil je koffie? Ik trakteer." zei ik met een glimlachje. Ik wilde hem graag beter leren kennen, want de jongen intrigeerde me. Daarbij was het altijd fijn om een vriend te hebben en om de mensen met wie je samen woonde te vriend te houden. Ik kon namelijk best een erg gesloten en asociaal persoon zijn, dus op de tijden dat ik wel uit mijn stulp was, was het beter om wel contacten te leggen, anders werd dit een hele eenzame tijd. Nog veel eenzamer dan thuis op de kostschool, als ik geen vrienden wist te maken.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik liet een soort zwakke halve grijns zien toen ik hem zo verbaasd zag om mijn bekentenis. Het was meer onbewust over mijn lippen gerold, bijna automatisch. Ach, er was nu toch niks meer aan te doen, gebeurd is gebeurd. Hij leek me er in ieder geval niet om te veroordelen, want anders had ik een probleem. Ik wachtte rustig af tot hij klaar was met het dier, dat nog vrolijk van hot naar her sprong. Vervolgens luisterde ik aandachtig naar zijn woorden, en snapte daardoor dus ook waarom hij er verder niks over had gezegd. Ik begreep het wel, religie was in Bulgarije een minder groot probleem, maar het was wel aanwezig. Nog iets dat hetzelfde was bij ons beide, nu werd het wel een heel lange lijst van dingen die we gemeen hadden. Ietwat ongemakkelijk stopte ik mijn handen in mijn broekzakken en keek naar de grond. Ik kon wel sociaal zijn, juist wel, maar om de een of andere reden lukte het mij hier gewoon niet. Wel keek ik op en glimlachte dankbaar bij zijn vraag. "Graag, dat zou lekker zijn." Het werd namelijk best koud, wat me liet wensen dat ik toch mijn jas had meegenomen. Ik kon prima tegen kou, zolang het maar tijdelijk was, dit leek alsof het nog wel even bleef waaien. Hoeveel ik ook van de winter hield, het mocht best zomer worden. Vooral omdat ik geen enkele sneeuwvlok voorbij had zien komen thuis. Kou was maar saai zonder sneeuw, en een stuk minder fijn. "Als je er wat gebak bij zou willen is het aan mij," grinnikte ik zacht. Ik vond het vervelend anderen voor alles te laten betalen, en wat was koffie nou zonder een klein stukje gebak? Zelf wilde ik er altijd wel iets bij, tenzij ik gewoon thuis was, dan was het overbodig. Een koude windvlaag sneed door me heen en ik rilde even, om vervolgens over mijn armen te wrijven in een poging warm te blijven. Ja, de zomer mocht echt wel opschieten.

---

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan

Liam vroeg van wat voor muziek Rose hield. Waarop ze antwoordde dat ze echt van alles hield. The Script, The Fray, maar ook van Paramore. En ik kwam te weten dat ze gitaar speelde.
'Te gek, The Script en The Fray zijn echt een paar van mijn favoriete zangers of bands,' glimlachte ik. 'En, sorry dat ik het vraag hoor, maar is gitaar spelen niet lastig voor jou? Ik bedoel, omdat je, eeeh, blind bent? Zelf speel ik piano,' vervolgde ik.
Ook Liam leek het leuk om met zijn drietjes een rondje te lopen, zodat Rose ons kon rondleiden.
'Ehm, ik weet niet of jullie zin hebben me te geleiden, maar anders pak ik mijn stok wil even, als jullie me daar wel mee kunnen helpen? Dan zou ik wel naar mijn tas moeten,' deelde ze mede.
'Oh, ik vind het niet erg om je te begeleiden hoor. Dan kun je die stok ook hier laten. Ik denk dat anderen eerder zullen denken dat je blind bent, wanneer je met een stok loopt in plaats van zonder,' glimlachte ik flauw.
Rose floot en Duca kwam aangesneld.
'Ik ben klaar. Jullie?' zei ik en ik opende de deur alvast.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Zayn Malik
Toen hij zijn handen in zijn eigen zakken stopten en niet meer door mijn arm haakte zuchtte ik. Ondanks dat je de cel in ging als je sex had met iemand van hetzelfde geslacht, was het ook heel normaal om hand in hand te lopen met iemand van hetzelfde geslacht, of met je arm om diegene heen of zelfs om met ze te knuffelen. Het zat allemaal erg raar in elkaar vond ik. Ik liep verder met de krullenbol tot aan het koffiezaakje op de campus. Ik had het wel erg koud, zelfs met mijn jas aan en sjaal om. Ik wilde wel eens weten hoe Harry het overleefde zonder jas. Bij mijn voorstel voor koffie stemde hij in. Ook begon hij over gebak. Ik hoopte erg dat ze iets zoets hadden wat me deed denken aan thuis. Baklava ofzo. Ik knikte dus bij zijn voorstel en hield dit keer de deur voor hem open. Ondanks dat ik grotendeels opgevoed was op een vrij strenge kostschool, had ik daar ook zeker wel manieren geleerd. Van binnen uit het cafeetje kwamen de heerlijke luchten van koffie en zoet gebak. Net was ik, en Harry blijkbaar ook, nodig had. Even alle zorgen vergeten en nieuwe energie opdoen met een bak sterke koffie en wat zoets. Nu alleen nog eens zien wat ze hier voor gebak hadden, want dat zou vast iets heel anders zijn dan thuis. De heerlijkste zoetigheden had ik thuis gekregen en ook bij de thee op het internaat kregen we vaak verschrikkelijk zoete lekkernijen. Af en toe hadden we zeker in het paleis ook traktaties uit andere landen gehad, maar onze eigen gebakjes bleef ik toch het lekkerst vinden. Die waren dan ok het aller zoetst van allemaal.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik was oprecht blij dat hij een teken gaf van instemming op mijn voorstel, want ik ging sowieso zelf wel iets nemen, maar dat vond ik ongepast als hij niks wilde. De geuren die vrijkwamen dankzij de deur die Zayn voor me open hield waren simpel gezegd hemels, waardoor ik op vlugge pas het kleine café binnenliep. Het was kleiner dan ik had gedacht, maar wel erg knus en gezellig. Een paar hoekbanken en overige tafeltjes die her en der verspreid stonden. Impulsief draaide ik me terug naar de jongen en greep zijn hand vast om hem mee te sleuren naar de ene hoekbank die nog vrij was. Ik ging daar zitten en keek hem afwachtend aan, Harley was ondertussen ook al door het gebouw heen aan het struinen. De reden dat ik eerst was gaan zitten was omdat ik geen zin had om naar de toonbank te gaan en ik gewoon een goed plekje wilde. Vanaf hier kon je prima naar buiten kijken en het hele café overzien. Ik wilde altijd alles kunnen zien, ander voelde ik me ongemakkelijke en onveilig. Zo was het veel beter. Plots merkte ik op dat ik nog steeds niet zijn hand had losgelaten en liet vlug los, om vervolgens lichtelijk rood en beschaamd mijn hoofd af te wenden. Hopelijk gaf ik geen verkeerde signalen af, want zo bedoelde ik het helemaal niet. Gegeneerd wreef ik mijn handen over elkaar, het was hier een stuk warmer dus ging dit een stuk sneller. Om mijn gedachten wat af te leiden bedacht ik alvast wat ik wilde. "Ik wil graag een mochaccino en een klein stukje appeltaart, jij?" vroeg ik zachtjes, mijn blik nog steeds niet op hem gericht. Qua gebak was ik niet zo lastig en hoefde ik geen moeilijke, exotische dingen. Met koffie probeerde ik graag verschillende dingen, elke soort had ik nu wel een keer gehad en ik ging telkens opnieuw mijn lijstje af. Misschien een beetje vreemd, maar het was iets typisch van mezelf.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
Rose glimlachte toen ik vroeg van welke muziek ze houd. "Van alles, The Script, The Fray, maar ook Paramore. En ik speel gitaar. Jullie?" zei ze, en ik glimlachte. 'Te gek, The Script en The Fray zijn echt een paar van mijn favoriete zangers of bands,' antwoordde Niall er op. 'Ik vind AC DC, Elvis Presley, Nirvana, the Cure, The Rolling Stones, en Bastille erg goed. Ik houd eigenlijk ook van alles. Ik speel vooral elektrische gitaar, en ik drum ook een beetje, maar dat vonden mijn ouders niet zo leuk.' zei ik met een kleine grinnik. 'Ehm, ik weet niet of jullie zin hebben me te geleiden, maar anders pak ik mijn stok wil even, als jullie me daar wel mee kunnen helpen? Dan zou ik wel naar mijn tas moeten,' zei Rose. 'Oh, ik vind het niet erg om je te begeleiden hoor. Dan kun je die stok ook hier laten. Ik denk dat anderen eerder zullen denken dat je blind bent, wanneer je met een stok loopt in plaats van zonder,' glimlachte Niall flauw. 'Ik vind het ook niet erg om je te begeleiden.' zei ik met een glimlach. Rose floot, en binnen een paar seconden was Duca er. 'Ik ben klaar. Jullie?' zei Niall en opende de deur. 'Yep, ik ben ook klaar.' zei ik. 'Is het goed als ik je aan je arm vast houd om je te begeleiden?' vroeg ik aan Rose, en haakte mijn arm in die van haar om haar te begeleiden, en liep met haar naar de deur.

---

How far is far

Louis William Tomlinson
Een tikkeltje zenuwachtig loop ik in de richting van het gebouw, het gebouw waar ik de komende tijd zal verblijven. Niet als een rijke, verwende prins, een vooroordeel dat mensen nog wel eens over mij hebben, maar als een doodgewone student. Ik merk dat mijn pas automatisch steeds langzamer wordt naarmate ik het gebouw verder nader. Ik zucht en sta dan even een moment stil, al is het maar om mezelf wat moed in te kunnen spreken, iets wat ik dan ook doe. Al helpt het niet echt, want ik ben veel te bang dat mijn geheim uitkomt en alles weer van vooraf gaan begint, het gepest, het getreiter, het minderwaardigheidsgevoel dat mijn oude klasgenoten mij continue gaven, om de reden dat zij dachten dat ik mezelf juist te goed voor hen voelde. Dit laatste was totaal niet waar, maar ik had nu eenmaal het imago van een rijke, verwende prins, en dat was ook niet heel vreemd als je zag wat mijn ouders mij allemaal gaven. En dit bleven ze doen, al had ik al op vele manieren duidelijk proberen te maken dat ik dat niet wilde. Dat ik niet zo in de watten gelegd wilde worden, dat ik behandeld wilde worden als een gewone jongen. Maar op één of andere manier leek dit nooit tot hun hersenen te zijn doorgedrongen.
Ik schudt even zacht mijn hoofd en probeer weer wat tot mezelf te komen, terwijl ik langzaam doorloop. Ik moet niet zoveel denken; Het maakt mij alleen maar somberder.
Ik stap inmiddels naar binnen en ga dan op zoek naar de kamer, die ik komende tijd met nog een ander zal moeten delen. Onderweg zie ik een jongen, eentje die in dezelfde richting lijkt te lopen als ik doe. Zou dat hem zijn?
Ik besluit een gokje te wagen en stap nerveus op hem af. 'Hey,' zeg ik dan zacht, op een dermate laag volume dat ik hoop dat hij het überhaupt heeft gehoord.

---

"Family don’t end in blood”

[Ateara > Recruit *O*]

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Zayn Malik
Toen ik de deur voor Harry open hield verraste hij me door mijn hand te pakken en me mee te trekken. Erg raar vond ik het niet dat mijn hand werd gepakt tijdens het lopen, zolang onze vingers niet verstrengeld waren. Toch was het niet handig met Harry die aan mijn ene arm trok en Harley die vrolijk rondsnuffelde aan de riem door het cafe. Toen Harry eindelijk ging zitten floot ik tussen mijn tanden om mijn hond terug te krijgen. Hij kwam gelukkig wel. "Hey Harley." zei ik toen de hond me vrolijk aankeek. Toen Harry plots zijn hand wegtrok keek ik naar hem en trok een wenkbrauw op bij zijn rode wangetjes. Ik vergat telkens weer dat het hier niet normaal was. Het voelde dan wel beter dan normaal, maar goed. "Het geeft niet, Harry. Het is meer dan normaal waar ik vandaan komt." zei ik met een glimlach. Ik knikte toen hij zei wat hij wilde. "Muntthee en een stukje baklava als ze het hebben." zei ik tegen hem, al zou ik zelf de bestellingen waarschijnlijk doen. Ik hoefde niets exotisch, al zouden ze hier vast denken dat het erg exotisch was. Ik keek even naar Harley en besloot toen een groot risico te nemen en hem hier te laten. "Wil jij alsjeblieft op Harley letten? Dan haal ik het eten en het drinken." zei ik met een glimlachje voor ik de riem naar Harry uit hield. Harley keek me raar aan. Nog nooit in zijn leven had iemand anders ook maar zijn riem vast gehad, al was hij wel eens door anderen, vooral mijn zusjes, geaaid. Net als dat hij nog nooit buiten mijn armen had geslapen sinds ik hem had. Ik haalde nog even een hand door mijn haren. Met mijn portemonnee in mijn kontzak wist ik dat ik wel kon betalen, maar of ik het ook zonder angst kon zonder Harley was zeker niet zo. Waarschijnlijk had ik geluk als ik mijn accent wist weg te werken. Dan leek ik hopelijk namelijk op een normale student hier, die het koud had en vrij mager was, en niet op een buitenlander.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Langzaam liet ik mijn vingers over de stof van de bekleding van de bank glijden, het was erg zacht, dus ik gokte op satijn of zijde of iets dergelijks. Ik was altijd al gevoelig geweest voor stoffen, geuren en aanrakingen, soms was het vloek, soms een zege. Nog wat beschaamd keek ik op bij zijn woorden dat het niet gaf, maar voor mijn gevoel was het nog steeds een beetje vreemd. Want waar ik vandaan kwam was dit helemaal niet normaal, eerder ongepast en vreemd. Misschien was het feit dat ik amper met jongens van mijn eigen leeftijd omging, en meer met mijn zus die ik zonder problemen overal heen kon slepen. Ik knikte bij hetgene dat hij wilde hebben, zelf hield ik ook wel van thee, maar koffie had toch echt mijn voorkeur. Daar zat meer smaak aan en hield je tenminste wakker. "Natuurlijk," bracht ik vlug uit bij zijn vraag, en pakte voorzichtig de riem van het dier over. Met een glimlach aaide ik over de kop van de hond, ik was echt dol op dit soort rassen. Stoere beesten met een klein hartje, geen kleine schattig lijkende honden, die zo ontzettend vals waren. Harley keek me wat argwanend aan, waardoor ik in de lach schoot. "Ik ben heus wel lief tegen je, hoor," grinnikte ik, en schudde mijn hoofd in ongeloof. "Raar beest," voegde ik er nog aan toe, dit keer in het Bulgaars. Ik bedoelde het niet verkeerd, maar het zou verkeerd kunnen vallen dus deed ik het maar zo. De kans dat ook maar iemand hier in het café me kon verstaan was dan nihil. Handig, dan hadden mensen namelijk geen idee of ik ze uitschold of niet. "Ik betaal je zo wel terug voor het gebak," zei ik nog, om vervolgens met mijn vrije hand mijn portemonnee uit mijn broekzak te vissen en het bruine leren ding op het tafeltje voor de bank te gooien.

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Harry pakte Harley's riem van me over. Direct voelde ik me een heel stuk onzekerder en onveiliger. De grijze pitbull keek verward van mij naar Harry en weer terug. Harry sprak tegen hem, maar hij bleef verward naar mij kijken. "Blijf, mopsie. Ik ben zo terug" mompelde ik tegen hem in onze moedertaal. Hij blafte en ik glimlachte. Daarna keek ik naar Harry. "Komt zo wel, joh." zei ik terwijl mijn vingers wat nerveus begon te tikken. Ik liep wat ongemakkelijk naar de balie. Er stond een aardig uitziend meisje achter. "Een mochaccino, een muntthee, een appelgebak en als jullie het hebben een stukje baklava." zei ik dit keer zonder accent. Het meisje knikte en noemde een bedrag. Ik keek in mijn portemonnee, die ik uit mijn kontzak had gevist, en viste er de juiste hoeveelheid geld uit en een pond en een beetje fooi zodat het een rond getal was. Het meisje borg het op en glimlachte voor ze de bestelling ging maken. Ik wachtte geduldig en keek achterom naar Harry en Harley. Zo zonder hem, mijn steun en toeverlaat, voelde ik me toch wel best onzeker. Nog nooit sinds ik hemhad waren we gescheiden geweest en al helemaal nog nooit hand iemand anders zijn riem vast gehad. Het meisje schoof een dienblad met een flink stuk taart en baklava en de twee dranken naar me toe. Zelf pakte ik nog twee pakjes suiker en daarna liep ik terug naar het tafeltje, na een kort bedankje. Bij het tafeltje zette ik het dienbladje neer en glimlachte naar Harry terwijl ik mijn hand uitstak voor de riem. Ik wilde toch graag Harley weer terug hebben. Dan voelde ik me zo veel fijner. Ik pakte ondertussen een van de pakjes suiker en gooide deze compleet in mijn thee. Ik hield van de zoetigheid, al niet in normale maaltijden, maar alles eromheen wel.

---

Bowties were never Cooler

Morose "Rose" Wynter Collins.

"Te gek, The Script en The Fray zijn echt een paar van mijn favoriete zangers of bands," zegt volgens mij Niall. "En, sorry dat ik het vraag hoor, maar is gitaar spelen niet lastig voor jou? Ik bedoel, omdat je, eeeh, blind bent? Zelf speel ik piano."
      Ze ergerde zich er verschrikkelijk aan. Iedereen dacht altijd dat ze helemaal niks kon, door haar handicap zou ze meteen een afhankelijke baby zijn. Okay, medeleven kon soms heel fijn zijn, maar verder kon de mensheid oprotten.
      "Ik vind AC DC, Elvis Presley, Nirvana, the Cure, The Rolling Stones, en Bastille erg goed. Ik houd eigenlijk ook van alles. Ik speel vooral elektrische gitaar en ik drum ook een beetje, maar dat vonden mijn ouders niet zo leuk," klinkt de stem van Liam met een kleine grinnik.
      "Bastille, natuurlijk. Ook zeker goed," zei ze met een glimlach.
      Ze bood hen een rondleiding aan en vroeg hen of ze het erg zouden vinden haar te geleiden. "Oh, ik vind het niet erg om je te begeleiden hoor. Dan kun je die stok ook hier laten. Ik denk dat anderen eerder zullen denken dat je blind bent, wanneer je met een stok loopt in plaats van zonder," zei Niall. Hier begreep hij haar weer wel. Dan was hij tot nu toe ergens nog niet zo kwaad.
      "Ik vind het ook niet erg om je te begeleiden," zei ook Liam.
      Ze floot en Ducan kwam er meteen aan. Ze stond op en één van mijn twee kamergenoten blijkbaar ook, aan de geluiden te horen. "Ik ben klaar. Jullie?" Het was blijkbaar Niall geweest, die de deur ook opende.
      "Yep, ik ben ook klaar," klonk Liam. "Is het goed als ik je aan je arm vast houd om je te begeleiden?" vroeg hij en haakte zijn arm in de haarre, om haar dan naar, ze gokte de deur, te begeleiden.
      Ze knikte. "Ja hoor, bedankt." Ducan's riem en de stang had ze stevig vastgegrepen. "Waar willen jullie eerst heen? En wat willen jullie zien?"

[ bericht aangepast op 13 maart 2014 - 20:00 ]

---

Reality's overrated.