Stalkers || One Direction || Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 31 maart 2014 - 21:43 ]

( Mijn topics)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[MT]

How far is far

[MT]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

[MT]

Bowties were never Cooler

[mt]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Chiara Valentina de la Rose
Bang keek ik om, of niemand me naar de kantine volgde. Pauze. Het meest leuke, maar ook het meest gespannen moment van een dag op school. Nou ja, voor mij dan. Het begon een aantal maanden geleden, online kreeg ik een paar lieve berichtjes van een onbekende jongen. Ik kende hem niet, maar reageerde toch, ik zag het als een complimentje. Er werden steeds meer lieve berichten gestuurd, telkens reageerde ik weer. Tot ik vroeg wie het was. Toen begon de jongen me vreselijke dingen te sturen. Dreigbrieven, van alles en nog wat, de hele dag door. 24/7. Ik werd er erg bang van en had overwogen om dit aan mijn ouders te vertellen, maar snapte al snel dat - dat niet handig was. Niemand wist af van het gestalk, zelfs mijn vriendinnen niet. Dagenlang wenste ik dat het stopte, bang dat iemand me pijn zou doen. Je weet maar nooit. Op televisie zag je duizenden mensen die na gestalk werden vermoord, of iets in die richting. Ik ging alleen, ergens in een hoekje zitten, ik had op dit moment niet echt behoefte aan aandacht, zelfs al was ik naar mijn idee redelijk populair.
Vlug keek ik op mijn telefoon, om te zien of de jongen me zijn zoveelste berichtje had gestuurd.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Zayn Malik
In de pauze stobd ik met Harley naast me tegen een muurtje te roken. Het ging weer eens erg slecht thuis, dus ik stak de ene sigaret aan de andere aan. Letterlijk. Ik had net, toen er nog niemand was, weer een brief in het kluisje gestopt waar ik dat altijd in deed. Een brief met alles wat er nu weer was gebeurt. De stokslagen van mijn vader, het verbale geweld in het huis en alle pijn die ik leed door niet mezelf te kunnen zijn. Toch had ik er ook een drijgement erin gezet. Dat deed ik sinds ik had bedacht dat al mijn geheimen wel eens uit zouden kunnen komen. Ik wilde het liever niet, ik voelde me er ook schuldig over, maar ik had geen andere keuze. Ik inhallerde nog eens diep en haalde een nieuw sticky uit mijn achterzak omdat degene in mijn hand al bijna tot aan het filter was opgebrand. Ik blies de rook uit en inhaleerde van deze peuk voor een laatste keer voor ik hem uittrapte en aan de volgende begon. Niemand moest nu ook maar een verkeerd woord zeggen of ze waren er geweest. In zo'n bui was ik nu. Thuis werd ik dan bijna dagelijks afgeranselt, hier op school maakte ik de dienst uit en dat bleef zo. Niemand solde hier met mij en als ze dqt probeerden hadden ze een groot probleem, en dat kwam niet door mijn hond. Harley was namelijk die liefste hond van de wereld, al kon hij ook vrij beschermend over me doen, zeker als ik echt gewond was. Gelukkig had hij nog nooit een pak slaag gehad. Nu likte hij aan mijn been en boog ik wat door mijn knieën om de grijze pit te aaien. Hij maakte me rustig, al was het maar van buiten, want vqn binnen was ik een wrak. Dat wist alleen niemand... Behalve degene van wie het kluisje was.

Bowties were never Cooler

[Mijn topics.]

Reality's overrated.

[Malcolm went Nymphe.]

[ bericht aangepast op 1 april 2014 - 17:29 ]

Reality's overrated.

Elizabeth "Effy" Maren Kaminski.

Terwijl op mijn ene knie mijn computer druk bezig is, rol ik op de andee knie een joint. Een sigaret brand tussen mijn lippen en druk ik pas uit als de joint compleet af is. In de pauze's moet ik iedere seconde benuttigen. Ik moet mijn cijfer voor gym nog verbeteren, gezien ik de laatste les niet op kwam dagen en ik dus een onvoldoende heb gekregen. Ik neem een trek, druk mijn sigaret uit, stop de joint tussen mijn lippen en steek deze aan. Met mijn ogen half dicht laat ik genietend de wiet zijn werk doen. Dan gaan mijn snelle vingers te werk. Eerst het cijfer, dan nog een andere absentie. Eigenlijk moet ik de mail naar mijn moeder ook nog uit haar inbox halen en een neiuwe sturen vanuit de school, maar dat doe ik zomenteen wel. Of wanneer dan ook. Haar computer gaat toch zo vaak niet aan. En zeker niet om mails te bekijken die iets met mij te maken hebben. Al kan ik natuurlijk altijd de pech hebben dat ze dat vandaag wel doet, maar eerlijk gezegd kan het me niet zoveel schelen als ze boos word. Dan krijg ik eindelijk de aandacht waar ik zo naar hunker, het kan me niet zoveel schelen of deze nou positeief op negatief is.

Reality's overrated.

[kent iedereen elkaar eigenlijk of niet?]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

- Dat mag je zelf weten maar ze zitten bij elkaar op school dus ze hebben sowieso van elkaar gehoord. -

Louis William Tomlinson
zins ik niet meer bij Harry in dezelfde klas zat, moest ik het maar doen met de pauzes. waarin ik dus ook meteen naar hem opzoek ging. Ik rende nog net de gang niet door, opzoek naar de krullenbol. dat kreeg je ervan als je licht verslaafd was aan je beste vriend. ik piekte iets omhoog toen ik een bekende bos haar bij de uitgang zag en wurmde me door wat passerende leerlingen heen. 'Hazza.' De jongen draaide zich meteen om en viel nog net niet in mijn armen. Ik drukte een kus op zijn wang en trok hem mee naar buiten waar het zonnetje scheen. Zodra ik de kans kreeg was ik het liefste buiten. Helemaal omdat ik tussen deze schoolmuren en in die muffe lokalen helemaal gek werd. Ik zuchten goedkeurend en keek even om me heen. 'Pupie!' als een hond die een eekhoorn zag, wees ik naar een grijze, nog kleine, pitbull. enthousiast keek ik Harry aan, waarna ik nog net niet naar het beestje en zijn baasje huppelde. 'Boo!' ik was er bijna toen Harry me bij mijn pols greep. ik snapte best waarom hij me tegenhield, maar vond dat hij zich niet zo moest aanstellen, Zayn zou heus niet bijten, net als zijn hondje. 'Mag ik hem aaien?' ik lachte onschuldig mijn tanden bloot en trok Harry naast me, die met een rood hoofd van schaamte naar de grond staarde.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Toen ik een wel heel bekende stem 'Puppy' hoorde roepen keek ik op terwijl Harley al vrolijk die kant op keek. Als het Jut en Jul niet waren. echt, als die twee niet later als een oud getrouwd stel jonge kinderen en de vijver in het park gingen gooien wist ik het ook niet meer. Ik had er alleen niet zo extreem veel zin in nu. vooral omdat Jul nogal wel eens keidruk kon zijn. Ik zuchtte en zag Louis in elk geval nog net niet rennend deze kant op komen. Ik inhaleerde nog eens diep en bles toen langzaam uit. "Je hoeft je niet te schamen, Haz. Ik weet dat hij altijd zo is." mompelde ik voor ik knikte op Louis' vraag en Harley zijn riem iets liet schieten zodat de hond tegen Louis zijn benen op kon springen. Ik glimlachte een beetje en haalde alweer de volgende peuk uit mijn kontzak. Ik had er waarschijnlijk zo twee pakjes doorheen vandaag. Sommige dagen was het erger dn anderen. ik had het al een hele tijd met een pakje per week gedaan maar na gister was ik weer helemaal terug bij af. "Iemand zin om vanavond naar de kroeg te gaan en net 8 glazen te veel te drinken?" vroeg ik. Ik had echt geen zin om naar huis te gaan en zeker niet sober, al zou ik wel moeten, want zeker mijn schoolspullen moeten naar huis en als mijn vader na zijn werk weer in een grafstemming was na zijn werk wilde ik thuis zijn om te zorgen dat niet mijn zusjes en moeder, maar ik, het zou moeten ondergaan. Ik zuchtte en am een lange trek van de sigaret die ik nog tussen mijn lippen had terwijl ik met de andere tussen mijn vingers speelde, die ik zo aan deze zou aansteken.

Bowties were never Cooler

Harry Edward Styles
ik hield zielsveel van Louis, maar soms kon hij zo enorm beschamend, druk en stom zijn. We wisten allebei dat als Zayn 5 sigareten in een minuut rookte, dat je beter uit zijn buurt kon blijven en toch trok die stomkop me zijn kant op. Niet dat ik bang voor hem was, ik had gewoon geen zin in problemen en om mezelf voorschut te zetten. of mezelf eerder voorschut te laten zetten door Louis, die poeslief aan Zayn vroeg of hij zijn puppy mocht aaien. ik sloeg mijn blik naar de grond en probeerde mijn rode wangen te verbergen. iets wat duidelijk niet werkte, aangezien Zayn erop inging. Ik sloeg mijn ogen naar hem op en glimlachte verlegen naar hem. 'Weet ik wel, het zou raar zijn als je dat nog niet was opgevallen.' Louis knielde ondertussen bij de kleine pit neer en begon hem enthousiast aan te halen. Het was ook echt net een klein kind. Wat ongemakkelijk wiebelde ik wat heen en weer op mijn hielen en keek ik met grote pupillen naar Zayn toen hij ons meevroeg om vanavond naar de kroeg te gaan. Louis was de eerste die meteen instemde en ik wist dat ik geen andere keuze had, omdat hij toch wel zo lang zou doordrammen totdat ik meeging. 'Alleen als ik bij jou kan slapen.' mijn moeder zou me aan de waslijn hangen als ik lazurus thuis zou komen op een doordeweekse dag. Daarbij sliep ik nu toch al zo vaak bij Louis dat het vreemder zou zijn om ubberhaupt thuis te slapen. 'Of je er niet al praktisch woont.' dat was waar. ik had er zelfs een eigen kledingkast. ik haalde nonchalant mijn schouders op en glimlachte naar Zayn. 'Blijkbaar heb je twee drinkmaatjes gevonden voor vanavond.' ik snapte nog steeds niet zo goed waarom Louis graag wilde, maar het zal vast wel gezellig worden.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''