Saviours | Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

6 april 2014 - 19:46

Rivals 1414

Saviours

Het is het jaar 3100. Precies 100 jaar na het Heljaar, het jaar dat de wereld ten onder ging aan het egoïsme van de mensheid. Door nieuwe technologieën werd alles mogelijk en gaven mensen om niets meer dan henzelf. Rellen braken uit en ze waren niet meer te stoppen. De helft van de wereldbevolking werd van de aardbodem gevaagd. Wereldleiders zagen in dat het zo echt niet langer kon. De helft van de wereldbevolking werd uitvoerig gekeurd en alleen de besten werden uitverkozen tot ‘saviours’ van de Nieuwe Wereld, het lot lag in hun handen. Alleen zij konden de wereld weer opbouwen. Hoewel er nu een goede basis lag voor een nieuwe wereldbevoling, waren de Wereldleiders nog niet tevreden. Ze wouden niet weer het risico lopen op een tweede Heljaar. Ze besloten elk kind een Daemon te geven, een dier die overal waar het kind gaat, meegaat. Elk Daemon weerspiegelt het bijbehorende kind. Is een Daemon strijdlustig en nieuwsgierig, dan wordt verwacht dat het kind dat ook is. Als een Daemon en het kind elkaars uitersten zijn, is het gedoemd te mislukken. De Daemon verdwijnt en het kind wordt door de overheid ingenomen, wat hierna met het kind gebeurt is een raadsel, maar er gaan vreselijke verhalen in de rondte.
Met de komst van de Daemons kunnen de Wereldleiders precies bepalen hoe zij hun ideale bevolking willen hebben.

De achttiende verjaardag is een keerpunt in het leven van de kinderen. Ze zijn nu officieel volwassen. In de Nieuwe Wereld betekend achttien iets anders. Elk kind wordt de dag na zijn achttiende verjaardag gescheiden van zijn/haar familie en opgehaald en meegenomen naar het Residentie, de hoofdstad. Hier bevindt zich een heel centrum waar de inmiddels jongvolwassenen allerlei lessen krijgen over de Nieuwe Wereld. Vijf jaar lang worden ze als het waren getraind, zodat ze de perfecte bevolking worden. Aan het eind van deze vijf jaar worden ze getest, als ze slagen, krijgen ze een vrij leven. Zakken ze, dan moeten ze hun hele leven werken voor de overheid of de Wereldleiders.

Lessen:

- Geschiedenis
- Gedragsregels
- Sociale vaardigheden
- Lichamelijke opvoeding (hier krijgen ze voornamelijk dingen als vechtkunst, klimmen, dat soort dingen)
- Kunstvakken (muziek, kunst beeldend, drama)
- Techniek voor de mannen
- Handwerk voor de dames
- Economie
- Talen
- Cultuur
- Geografie/aardrijkskunde

Aan het begin van de training krijg je een test, aan de hand van deze test wordt je in een groep in gedeeld. De Economen, de Sporters, de Cultuursnobs, de Talenknobbels, de Kunstenaars en de Handarbeiders, deze groepen zijn bepalend voor je latere leven. Elke groep krijg zijn eigen tatoeage van het bijbehorende symbool op zijn pols, zodat duidelijk is bij welke groep je hoort. De dikgedrukte vakken zijn verplicht. De vakken van de groepen hebben elk een kleur.

Regels van het centrum:

- Na 22.00 moet iedereen op zijn kamer zijn, dit wordt gecontroleerd.
- Het ontbijt begint om 8.00, de lessen beginnen om 9.00, je mag niet te laat zijn.
- Je mag nooit het terrein verlaten.
- Vechten wordt niet gedoogd.
- Iedereen draagt zijn uniform, andere kleding is niet toegestaan.
- Geen jongens in de damesslaapzaal, geen dames in de jongensslaapzaal.
- Breng jezelf en/of anderen niet in gevaar.
- Geen geren door de gangen.
- Alleen in de pauzes en na schooltijd mag je op het schoolplein komen.

Niveau 1: 18 jaar
Niveau 2: 19 jaar
Niveau 3: 20 jaar
Niveau 4: 21 jaar
Niveau 5: 22 jaar

Lijstje personages:

Meisjes:
- Rose Amélie Linders - Mamo (niveau 1, de Sporters)
- Mae Harrison - Rawiyah (niveau 1, de Sporters)
- Chyou-Marise "Marie" Smiths - Curuxa (niveau 1, de Sporters)
- April Willow Lee - Confiance (niveau 1, de Handarbeiders)
- Katherine James Gilbert - xShopAHolic (niveau 1, de Sporters)
- Evelyne "Eve" Sophia Keck - RingKeeper (niveau 2, de Talenknobbels)

Jongens:
- Logan Doughlass Hoult - Raccoon (niveau 3, de Kunstenaars)
- Dennis Hugh Henderson - Microwave (niveau 1, de Handarbeiders)
- Stephen Kingston - LyraPhoenix (niveau 4, de Economen)
- Fergal Carbrey Teagan - Dorocha (niveau 3, de Kunstenaars)
- Jamie Colin Dallas - MissMills (niveau 1, de Kunstenaars)
- Raymond Edward Valentino Sharman - Raccoon (niveau 2, de Sporters)

Regels van het topic:

- Schrijven in ABN. Verleden tijd of tegenwoordige tijd maakt niet uit, zolang het maar in de ik-vorm is.
- Probeer een beetje snel te antwoorden.
- Als je weet dat je er een tijdje even niet bent, geef dat dan aan.
- Dit spel gaat niet om liefde, meteen al relaties is ook niet geloofwaardig.
- Rond de 250 woorden per bericht. Dit is makkelijk haalbaar, denk aan het omschrijven van omgeving, gevoelens etc.
- Perfecte personages zijn niet leuk, maar overdrijf ook niet, maak dus geen overdreven probleemkind van je personage, dat is weer teveel van het goede.
- Wees creatief, alleen als je met leuke ideeën komt kan een topic blijven leven, vrees dus niet, als je een leuk idee hebt om te doen meld het!
- Blijf een beetje realistisch spelen, zoals ik al zei, binnen een dag heb je nog geen relatie.

Rollentopic

De mensen uit niveau 1 komen dus de dag na hun verjaardag aan. Ze komen met een trein (dus niet beschrijven dat ze met een taxi worden gebracht o.i.d.) en er lopen bewakers met ze mee (het is dus ook niet zo dat ze in hun eentje lopen). De andere niveau's zijn al op school. Het is 's ochtends, dus voor hen begint de dag pas net.

[ bericht aangepast op 21 april 2014 - 20:54 ]
"The most beautiful things in life go unnoticed..."

23 april 2014 - 12:52

Rivals 1414

Rose Amélie Linders
“Nu je het zegt, breng je me wel op gedachten ja,” grijnsde Ray naar me. Ik zuchtte even en wilde dat ik niets had gezegd. “Het is niet zo erg hoor,” zei Ray geruststellend over zijn tatoeage. “Het heeft je eerlijk gezegd wel een soort steun hier. Na een tijdje besef je wel dat je hier met een doel zit en niet zomaar opgesloten bent,” zei hij, met een glimlachje. Ik wist een glimlach op mijn gezicht te toveren. Het drong nu pas echt tot me door dat ik hier niet even een weekje zou zijn, ik zou hier vijf jaar opgesloten zitten. In dit grauwe gebouw. De enige frisse lucht die ik kon krijgen was in de tuin, maar daar zaten enorme hekken om heen dus heel geruststellend was die gedachte ook niet. Ray opende een deur en liet me voor. “Dames eerst,” glimlachte hij, terwijl hij een buiginkje maakte en grijnsde. Ik glimlachte en maakte hetzelfde buiginkje. “Dankjewel,” zei ik lachend. “Dit is dus de ruimte waar je de komende jaren zult zitten,” vertelde hij. “Je hebt hier van alles eigenlijk.” Ik keek even om me heen. De muren van de ruimte waren dezelfde grauw blauwe kleur als de vloer. Het enige licht dat binnenkwam was van de tl-buizen die aan het hoge plafond hingen. Er stonden allerlei toestellen en er was zelfs een soort van boksring. Ik was wel wat sporten gewend, maar ik had nog nooit echt een vechtsport beoefend. “Hebben alle niveaus met elkaar les?” vroeg ik aan Ray, terwijl ik hem aankeek. Ik probeerde mijn angst niet te laten zien. Als alle niveaus met elkaar les hadden, zou dat betekenen dat ik misschien ook tegen een oudere zou moeten vechten en gezien mijn gebrek aan ervaring zou dat nog wel eens mijn dood kunnen worden.

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

23 april 2014 - 18:40

Ken_ 18285

Logan Doughlass Hoult || Niveau 3 - Wasbeer, Thief

"Oh, dank je!" Riep Fergal toen de bewakers uit ons zicht verdwenen waren, en dan gebeurde iets dat ik nooit had zien aankomen. Fergal drukte zijn lippen op de mijne en een warm tintelend gevoel ging door me heen, maar zo gauw hij zijn lippen op de mijne gedrukt had. Waren die er meteen al weer af. Mijn hoofd kleurde enorm rood net zoals die van hem. "Ik- ik moet mijn- Jayun?" ratelde hij en mijn blik stond wat vragend en geschrokken. Was dat gevoel nou echt? Had ik nou echt gevoelens voor Fergal die meer dan vriendschappelijk waren. Misschien wel, maar het kon niet... Fergal durfde me zelfs niet meer aan te kijken, maar volgens mij meende hij het wel. Ik beet op mijn lip en draaide me om, om weg te willen lopen maar ik deed het niet. De twijfels overheersten me. Een zucht verliet mijn lippen en ik maakte na lang aarzelen toch een beslissing. Mijn hand vormde zich tot een vuist en ik draaide me weer naar Fergal toe. Ik sprokkelde al mijn moed bij elkaar en.... En kuste hem. Mijn ogen hield ik dicht en ik focuste me op mijn gevoel om dan toch zeker te weten dat ik werkelijk gevoelens had voor hem. Ik was verliefd op Fergal.Mijn hand ging door zijn zwarte haren heen, maar niet zo erg dat ik zijn kapsel zou ruïneren maar eerder teder en nog wat onzeker. Misschien was die kus van daarnet gewoon stom toeval en meende hij het niet....

Raymond Edward Valentino Sharman || Niveau 2 - Hond, Boyd

Rose keek de grote zaal rond. Je kon zeggen dat deze sportzaal net was als die van school, alleen meer grauwer en killer. De sfeer lag dan af en toe ook wat minder goed hier, daarom kwam ik hier vaak alleen. De zaal was toch open en iedereen kon binnen en buiten. “Hebben alle niveaus met elkaar les?” vroeg Rose me. Haar vraag klonk redelijk neutraal en ik had het gevoel dat ze wat probeerde te verbergen voor me, maar ik vroeg er niet achter aangezien ze wel een reden zou hebben. "Ja alle niveaus. Je kunt hier altijd binnen en buiten, maar tijdens de lessen ben je verplicht hier te blijven." zei ik en volgde haar blik richting de boks ring voor best wel gruwelijk veel bloed heeft gevloeid , maar zover ik weet geen doden zijn gevallen. Ik keek Rose even bemoedigend aan. "JE hoeft je geen zorgen te maken Rose, je zult het wel rap onder de knie krijgen." zei ik met een glimlach en hield de deur weer open. "Zin in wat frisse lucht? Ik bedoel na deze dag voor je is het goed om wat te ontspannen." stelde ik dan voor aan haar. Het was hier inderdaad niet gemakkelijke en er zal altijd een onderscheid te zien zijn tussen de sterkere ervarenere mensen dan de nieuwe zwakkelingen.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

23 april 2014 - 18:57

Linkle 45596

Fergan Carbrey Teagan

Ik schaamde me diep. heel diep. Nu wil Logan niet meer met me praten, ik weet het zeker. Hij heeft nu al de hele tijd niets gezegd. Niets... Ik heb het verpest, ik ben hem kwijt als beste vriend. Ik weet het zeker.
Ik kijk onder mijn wimpers vandaan wanneer hij zich omdraait. Zie je wel. Hij wil me niet meer. Waarom loopt hij niet weg? Waarom maakt hij het nu zo lastig. Waarom gaat hij niet gewoon. Ik zie Logan een vuist maken en ik knijp mijn ogen dicht terwijl ik op een dreun wacht. Maar deze komt niet. Wanneer ik mijn ogen een klein stukje open zie ik zijn gezicht heel dicht bij het mijne. En dan besef ik me pas dat hij me kust. Een korte zucht verlaat mijn mond, maar mijn ogen staan wagenwijd open. Hij kust me... Hij kust me? Hij... kust me!
Ik voel zijn hand lichtjes door mijn haar gaan, maar het maakt me helemaal niet uit hoe hard of hoe zacht hij dit doet. En of mijn kapsel door de war raakt of niet. Voor alsnog sta ik half verstijft aan de grond vastgenageld en kan mezelf gewoon niet bewegen.
Uiteindelijk weet ik mezelf te overmeesteren en ik laat mijn ogen dichtzakken. Mijn armen worden weer van mezelf en ik leg deze lichtjes om zijn hals heen. Voorzichtig ga ik dichter tegen Logan aanstaan en kus hem terug.
Ik was niet bekend met de liefde, ik stond er nooit zo bij stil. Maar het voelt helemaal niet verkeerd. Het voelt wel goed. Is dit dan hoe liefde voelt? Die kriebel in je onderbuik wanneer zijn lippen het jouwe raken? Dat warme gevoel dat door je lichaam raast als hij je aanraakt? Is dat liefde... echte liefde?

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

24 april 2014 - 15:20

Rivals 1414

Rose Amélie Linders
Ik keek weer even om me heen, maar toen Ray begon te praten draaide ik me om zodat ik hem aan kon kiken. “Ja, alle niveaus,” antwoordde hij. “Je kunt hier altijd binnen en buiten, maar tijdens de lessen ben je verplicht hier te blijven.” Ik knikte begrijpend. Mijn vorige school was al streng, maar ik had zo’n gevoel dat deze school nog veel strenger was. Logisch eigenlijk, alle kinderen hier op school moesten worden opgeleid tot de perfecte samenleving. Ray keek naar de boksring waar ik zojuist ook heen had gekeken. Automatisch gleed mijn blik weer naar de boksring. “Je hoeft je geen zorgen te maken Rose, je zult het wel rap onder de knie krijgen,” zei ik. “Ik hoop het,” zei ik met een glimlachje. “Zin in wat frisse lucht?” vroeg hij, waarna ik me weer omdraaide en zag dat hij de deur openhield. “Ik bedoel na deze dag voor je is het goed om wat te ontspannen,” stelde hij voor. Ik knikte en glimlachte. “Goed idee,” zei ik, waarna ik door de geopende deur liep. Eenmaal op de gang keek ik om me heen. Hier en daar liepen wat mensen rond, maar niemand leek op elkaar te letten. Niemand lette op mij. Waarschijnlijk omdat ze het al gewend waren dat er elke dag nieuwe mensen binnenkwamen en dus niet meer opkeken als er een nieuwe rond liep in de gangen. “Hoe lang duurde het voordat jij hier gewend was?” vroeg ik zacht aan Ray.

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

26 april 2014 - 11:57

Ken_ 18285

Logan Doughlass Hoult || Niveau 3 - Wasbeer, Thief

Even leek Fergal stil te staan, waardoor mijn gevoel onzeker werd en die gevoelens vast niet wederzijds waren. Blijkbaar vergiste ik me hij sloeg zijn armen licht om mijn nek heen, maar het voelde geruststellend en aangenaam aan. Ik voelde die kriebels weer zodra hij mij terug kuste en het liet me wat ruwer door zijn haren woelen. Hoewel ik zijn lippen niet wilde loslaten, moest ik toch om even op adem te komen. Ik keek hem even aan in zijn ogen en glimlachte zwakjes naar hem, waarna ik hem losliet en ik wat verlegen wegkeek. Mijn blik ving die van Thief die wilde dat ik hem aandacht haf, waarna ik hem dan optilde en in mijn armen hield. Deze keer wist ik geen woorden uit te brengen en keek ik vanonder mijn wimpers Fergal aan. Ik wilde ergens zijn reactie zien, maar langs de andere kant... "1v-vind je m-me leuk?" kwam er half stotterend over mijn lippen. Ik beet zachtjes op mijn lip en wachtte zijn antwoord af. Ik wist niet waarom ik nu pas opmerkte hoe aardig, leuk en mooi Fergal wel niet was. Dat hij voor mij niet zomaar een vriend was. Hij was meer dan dat en ik besefte dat nu pas. Ik aaide Thief zachtjes aan zijn oortjes en zijn staart bewoog genietend mee.

Raymond Edward Valentino Sharman || Niveau 2 - Hond, Boyd

Rose knikte begrijpend. Ik weet dat het hier erg streng is, maar dat is het overal. Je bent eigenlijk nooit alleen, thuis op school gewoon buiten en hier. Ze weten gewoon alles van je. “Ik hoop het,” zei Rose met een glimlachje en daarna knikte ze instemmend met mijn idee om naar buiten te gaan. “Goed idee,” zei ze waarna ze de ging weer inliep en ik naast haar ging lopen. “Hoe lang duurde het voordat jij hier gewend was?” hoorde ik Rose haar stem zacht vragen en ik keeek haar even aan. "Nou fysiek enkele weken, maar mentaal..." even stopte ik en zuchtte ik zacht. "Mentaal toch een stuk langer. Het was redelijk zwaar voor me geweest." zei ik wat kortaf. Mijn 18de verjaardag was vreselijk geweest, waardoor ik op het moment dat ik hier toekwam al gekraakt was. De eenzaamheid hier had me daarop nog eens verbrijzeld. Ik had hulp gehad van enkele mensen om me er weer bovenop te krijgen, maar ze zijn bijna allemaal al weg. De een op een goede de andere... Helaas niet. "Je moet hier gewoon sterk blijven en wat vrienden kunnen je ook goed helpen hier." zei ik met een waterig glimlachje. Ik wilde niet laten werken dat ik een rottijd achter de rug had hier. Na even waren we buiten en snoof ik de frisse lucht op. Ook Boyd leek te genieten van de frisse lucht en de zon die scheen. "Dus hoe goed is jou relatie met Zorro?" vroeg ik Rose met een glimlachje. Ze moest nog veel leren en ik wilde haar niet echt bang maken met de verhalen dus probeerde ik het zo normaal mogelijk uit te gaan leggen aan haar.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

27 april 2014 - 16:46

Rivals 1414

Rose Amélie Linders
"Nou fysiek enkele weken, maar mentaal..." Ray stopte even met praten en zuchtte zacht, maar wel hoorbaar. "Mentaal toch een stuk langer. Het was redelijk zwaar voor me geweest," voegde hij toe. Ik knikte, maar zweeg. Zijn woorden spraken me niet bepaald moed in, in tegendeel zelfs. Ik had nu één iemand leren kennen en hoewel dat voor mijn doen heel veel was, wist ik dat ik nog veel meer mensen moest leren kennen. Zonder vrienden zou ik het hier waarschijnlijk geen vijf jaar volhouden. Ik moest ook zorgen dat ik sterk over kwam, zodat ik niet meteen het watje van de klas zou worden en het doelwit van pesterijen zou worden, zoals dat op mijn vorige school wel was gebeurd. "Je moet hier gewoon sterk blijven en wat vrienden kunnen je ook goed helpen hier," zei Ray. Ik toverde met wat moeite een glimlach op mijn gezicht. "Dat gaat nog lastig worden," zei ik mompelend, terwijl we door een brede deur naar buiten liepen. Ik ademde diep in en keek om me heen. De tuin van het Trainingcentrum was kleurrijk en stukken mooier dan de natuur buiten het centrum. Zoiets moois had ik nog nooit gezien. "Dus, hoe goed is jouw relatie met Zorro?" Ray's stem liet me even schrikken. "Wel goed," zei ik met een glimlach. "We zijn na zestien jaar inmiddels wel aan elkaar gehecht en gewend geraakt." Mijn blik gleed van Zoro, die instemmend knikte, naar Boyd en vervolgens naar Ray. "En hoe zit het tussen jou en Boyd?"

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

27 april 2014 - 20:29

Linkle 45596

Fergal Carbrey Teagan

Ergens vond ik het wel jammer toen Logan zijn lippen van de mijne haalde. Maar toen ik hem verlegen zag glimlachen was alles weer goed. Ik keek met een glimlachje toe hoe hij Thief, zijn daemon, optilde. Ik zag hem van onder zijn wimpers naar mij kijken en nu was het mijn beurt verlegen weg te kijken. Oh wat ben ik hier slecht in.
"V-vind je m-me leuk?" Vroeg Logan half stotterend. Ik keek op, recht in zijn ogen. Ik zag hoe Logan Thief aaide waardoor zijn staart heen en weer bewoog. Een zacht lachje verliet mijn mond even en ik keek hem aan.
"Denk jij dat ik je terug zou zoenen mocht ik je niet leuk vinden?" Vroeg ik zacht terwijl ik even glimlachte. "Als verliefdheid zo voelt dan moet ik je wel leuk vinden." Ik dacht helemaal niet meer aan het feit dat ik voor hem een vriendin heb, die helemaal niet bestond. Ik pakte zijn stropdas en priegelde er wat mee. Ietwat onhandig, dat wel. Ik keek even richting Jayun die wat argwanend naar ons leek te kijken. Ik negeerde het. Vanavond zou ik wel met hem praten. Heel onbewust was ik een paar stapjes dichter bij Logan gaan staan.
"Ik krijg kriebels in mijn buik van jou." Prevelde ik zachtjes als een klein kindje dat voor het eerst in een achtbaan heeft gezeten. Een soort jongensachtige giechel verliet mijn keel en ik voelde mijn wangen rood kleuren. Ik voelde me wel wat ongemakkelijk, maar het was een soort prettige ongemakkelijkheid.

[ bericht aangepast op 27 april 2014 - 20:32 ]
Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

28 april 2014 - 21:49

Ken_ 18285

Logan Doughlass Hoult || Niveau 3 - Wasbeer, Thief

Fergal keek me recht in mijn ogen aan en een zacht lachje verliet zijn onweerstaanbare lippen."Denk jij dat ik je terug zou zoenen mocht ik je niet leuk vinden?" vroeg hij zacht en glimlachte lief, waardoor ik glimlachte en even naar mijn schoenen die ineens interessant leken, maar Fergal was veel interessanter, waardoor ik het niet kon laten om hem weer aan te kijken. "Als verliefdheid zo voelt dan moet ik je wel leuk vinden." mijn hart maakte een sprongetje toen hij dat zei. Fergal nam mijn stropdas wat onhandig vast, waardoor ik een stapje dichterbij hem kwam staan, ook hij liep wat dichter naar me toe. "Ik krijg kriebels in mijn buik van jou."hoorde ik hem zachtjes prevelen en er verschenen blosjes op mijn wangen. Thief begon de klefheid op te merken en sprong uit mijn armen om vervolgens naar Jayun toe te trippelen. Ik vermoedde dat hij het goede voorbeeld wilde tonen aan de vogel, maar ik betwijfel of dat wel zou werken. Het gegiechel van Fergal bezorgde me aangename kippenvel en ik kon het niet meer laten. Mijn lippen drukte ik weer op die van hem. Ze waren zoet en zacht. Kortom gewoon perfect. Mijn armen sloeg ik om zijn middel heen en éé hand liet ik op zijn borstkas rusten. "Ik heb overal de liefdeskriebels van jou." fluisterde ik iets wat opgewonden tegen zijn lippen aan.

Raymond Edward Valentino Sharman || Niveau 2 - Hond, Boyd

Ze wist met wat moeite toch een glimlach op haar gezicht te toveren. "Dat gaat nog lastig worden," zei ze mompelend, terwijl we door een brede deur naar buiten liepen. Vragend keek ik haar aan. "Nou je kent mij toch al? Als je gewoon jezelf blijft dan komen er gauw bij hoor." zei ik met een glimlach tegen haar. .
De tuin liet me lichtjes glimlachen. Dit was werkelijk de enige plek waar ik me niet gevangen voelde, of tja als je niet op die gigantischer muren let.
Rose leek ook verwonderd te zijn door de mooie tuin en schrok op toen ze mijn stem "Wel goed," zei ze met een glimlach, wat me erg opluchtte."We zijn na zestien jaar inmiddels wel aan elkaar gehecht en gewend geraakt." vervolgde haar stem en mijn blik gleed naar haar daemon die instemmend knikte wat me deed glimlachen. "En hoe zit het tussen jou en Boyd?" vroeg ze me terug en ik keek haar even aan. "Gaat prima, niet Boyd." zei ik met een lachje en de hond sprong vrolijk op me. "Héééél goed zelfs!" zei hij vrolijk. Ik aaide hem lachend en keek toen weer naar Rose. "Ik ben blij dat jullie het goed vinden." zei ik tegen haar met een glimlach, maar na even verdween die. "Het zit namelijk zo, deze plek heeft vele regels, maar de belangrijkste is een goede band hebben met je daeomon. Als dat niet zo is, dan... Dan verdwijnt die persoon en zijn daeomon voorgoed." zei ik zacht.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

30 april 2014 - 19:19

Rivals 1414

Rose Amélie Linders
"Nou je kent mij toch al? Als je gewoon jezelf blijft dan komen er gauw bij hoor," zei hij met een glimlach. Ik haalde mijn schouders op en sloeg mijn armen over elkaar heen. "Ik weet het niet. Ik ben niet iemand die vanzelf op iemand af stapt, dat doe ik eigenlijk nooit. Pas als iemand op mij af stapt durf ik tegen iemand te praten en zelfs dan vind ik het af en toe nog wel lastig. Bij een enkele uitzondering gaat het vanzelf, maar dat komt bijna nooit voor," zei ik zacht. Ik keek op naar Ray en keek even naar het profiel van zijn gezicht voordat ik mijn mond opende. "Heb jij veel vrienden hier?" vroeg ik aan hem. "Gaat prima, niet Boyd," zei hij. De hond sprong vrolijk tegen de jongen op. "Héééél goed zelfs," zei Boyd vrolijk. Ik glimlachte even. "Gelukkig maar," zei ik met een glimlach. Het was goed om te zien dat Ray en Boyd zo goed met elkaar op konden schieten. Zorro en ik waren ook dikke maatjes, hij was er altijd voor me als ik het nodig had en andersom was het precies hetzelfde. Toch waren we op een hele andere manier close dan Boyd en Ray waren. Zorro en ik hielden allebei niet zo van lichamelijk contact. Meer dan een aai over zijn kop, of een kopje van hem tegen mijn been was het niet. We vonden het allebei ook niet nodig, we wisten tenslotte dat we elkaars beste vrienden waren geworden in die zestien jaar dat we nu samen waren. "Ik ben blij dat jullie het goed vinden," zei hij glimlachend, maar de glimlach verdween al snel weer. "Het zit namelijk zo, deze plek heeft vele regels, maar de belangrijkste is een goede band hebben met je daemon. Als dat niet zo is, dan... Dan verdwijnt die persoon en zijn daemon voorgoed," zei hij zacht. Ik knikte. Mijn oma had me hier al heel vaak voor gewaarschuwd. "Ik weet het," zei ik. "Het is niet alleen hier de regel. Het is overal de regel. Ik ben er inmiddels wel redelijk aan gewend geraakt."

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

30 april 2014 - 19:35

Linkle 45596

Dorocha >> Vlahos

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Index RPG Actieve Topics Zoek