[Speeltopic] Harry Potter and the Order of the Phoenix || RPG || OO5 - Speeltopics

"We accept the love we think we deserve."

Ron Weasley

‘Hij kuste mij- Ron en ik deed niks. Ik troostte hem niet, ik rende gewoon weg. Als ik gewoon bij hem gebleven was en gepraat had had hij dit nooit gedaan. Nu heb ik zijn leven verpest en niks komt meer goed. Het liefst sprong ik nu uit het raam maar iemand moet er voor hem zijn. Iemand moet niet opgeven. Iemand moet hoop hebben. Hoop voor hem.’ Ik ben even stil en weet niet goed wat ik moet denken. Ik weet niet eens hoe ik hem moet troosten.
'H-hou je van hem?' vraag ik. Het komt raar uit mijn keel, bijna als een piep. Het kwam er vast verkeerd uit. 'Sorry als het raar klinkt.. Het is gewoon...' Ik maak mijn zin niet meer af omdat ik buiten iets zie. Ginny ligt op de grond. In paniek kijk ik weer naar Campbell. Ik wil niet naar buiten omdat ik weet dat wat ik dan te zien krijg, mijn schuld is. Mijn handen beginnen te trillen en ik doe mijn best om rustig adem te blijven halen.

Fred Weasley

Holly rent weg en ik kijk haar na terwijl ik mijn arm nog steeds om George heb geslagen. Een tijdje later komt ze terug met Perkamentus. Die doet een of andere spreuk en ik kijk toe. George loopt weer naar Ginny toe en pakt haar vast.
'A-alles komt goed.. al-alles is g-goed! Ik.. ik haat je Gin!' Hij kust haar en hoewel ik het dan geaccepteerd heb, kijk ik de andere kant uit. Perkamentus loopt weer weg en nu ga ik ook naast Ginny op de grond zitten om haar te knuffelen.
'I-ik- het spijt me zo! Ik kan het uitleggen, maar je gelooft me toch niet en ik heb zo het idee dat je nu even geen zin hebt in een lang en deprimerend verhaal. Het komt erop neer dat ik het echt niet meende en ik dat echt niet over je denk.' Ik trek haar steviger tegen me aan en laat haar dan maar weer los. Nogsteeds tril ik van top tot teen. Bijna was mijn zusje dood. Door mij. Ik zou het niet aan kunnen. George zou er nooit overheen komen, en zou achter haar aan gesprongen zijn - hij heeft dat zelfs gedaan. Mijn leven zou dan voor altijd bestaan uit verdriet, hoewel ik dan wel gelukkig zou kunnen zijn met Holly, zou ik nooit meer helemaal mezelf kunnen zijn doordat een deel van mij dan altijd zou missen.

Spoiler alert: you will save yourself

Dubbelpost

[ bericht aangepast op 24 april 2014 - 17:41 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Driedubelpost

[ bericht aangepast op 24 april 2014 - 17:41 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Vierdubbelpost

[ bericht aangepast op 24 april 2014 - 17:41 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Vijfdubbelpost

[ bericht aangepast op 24 april 2014 - 17:41 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘H-hou je van hem?’ hoorde ik Ron vragen. Waarschijnlijk voelde hij zich niet fijn in de wetenschap dat ik misschien op jongens kon vallen. Maar dat deed ik niet.
‘Sorry, als het raar klinkt… het is gewoon..’ ik knikte en zweeg even terwijl ik mijn woorden afwoog.
‘Ik hou van hem als een vriend Ron, net zoals jij van Harry houd.’
Ik keek naar Ron die opeens zich niet op zijn gemak voelde.
‘Wat is er?’ vroeg ik verbaasd aan hem terwijl ik naar zijn trillende handen keek.

Ginny Weasley

Allemaal geluiden raasde om mij heen terwijl er iets op mijn longen en mijn hoofd leek te drukken. Met moeite deed ik mijn ogen weer open maar ik kon enkel wazige beelden zien.
Plotseling voelde ik lippen naast mijn mondhoek gedrukt worden en met moeite deed ik mijn ogen weer open en ik kon twee vage roodharige gedaantes herkennen. Fred, George? Mijn ogen gleden weer dicht. Waarom waren ze hier? Ik deed ze alleen maar pijn.
Waarom was ik niet weg? Naar de hemel of de hel? Was ik niet goed genoeg voor beide?
‘ik dacht dat je dood was.’ Hoorde ik een bekende stem zeggen. Was het Fred of George? Wat maakte het ook uit. Ik dacht ook dat ik dood was maar blijkbaar wilde niemand mij. Daarom kwam ik weer terug op aarde.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Fred of holly mag wel posten, ik heb geen idee wat ik met george moet gaan posten x)

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ron Weasley

'Ik hou van hem als een vriend, Ron. Net zoals jij van Harry houdt.' Ik knik en weet eigenlijk niet waarom opgelucht ben. Er is niets mis als hij inderdaad op jongens zou vallen. Mijn vader vergelijkt het met haat voor dreuzels. Hij vindt het allebei onnozel en onnodig. Weer iets waardoor mensen denken dat ze zelf beter zijn dan iemand anders.
‘Wat is er?’ Ik kan niks zeggen en klap dubbel. Er komen geen tranen maar het verdriet is er wel. Ik krijg bijna geen adem. Het is mijn schuld. Ginny is dood en het is mijn schuld.
'G-ginny,' krijg ik uit mijn mond. 'Lucht.' Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik geen adem krijg. Het doet zoveel pijn. Ik heb Ginny vermoord. Mijn eigen zusje. Ik ben een monster. Ik zou niet meer moeten leven. Het is wel een heleboel zelfmoord hier, ik moet niet de vierde zijn die het probeert. Ik moet sterk blijven. Hoe hypocriet zou het zijn als ik nu net tegen Campbell zeg dat hij geen zelfmoord mag plegen als iemand anders dat ook doet. Maar dit is anders. Dit is mijn schuld. Ik heb mijn zusje vermoord.

Spoiler alert: you will save yourself

Ginny Weasley

‘G-Ginny.’ Hoorde ik Ron zacht fluisteren. ‘Lucht.’ Ik keek naar buiten waar ik het rood harige meisje zag liggen met haar twee roodharige broers. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond terwijl ik naar Ginny, Fred en George keek. Mijn blik ging weer naar Ralf. Iets in me zei dat ik naar ze toe moest maar kon ik mijn beste vriend achterlaten? Ook al sliep hij nu?
Ik scheurde mijn blik los van Ralf. Ik moest er nu even voor Ron wezen. Net zoals hij er voor mij was.
Ik pakte Ron beet bij zijn hand en trok hem zachtjes mee. ‘Misschien is het niet zo erg.’ Mijn adem stokte direct. Natuurlijk was het erg maar ik wist niet wat ik anders moest zeggen. 'Sorry.' mompelde ik zachtjes. 'Ik weet ook niet wat ik er van moest zeggen maar we moeten haar helpen.' ik negeerde de stekende tranen achter mijn oogleden terwijl ik met Ron de grote deur open deed die naar het meer zal leiden waar Fred, George en Ginny waren met Holly.


Je kan Ralf weg laten ontsnappen Xd

[ bericht aangepast op 28 april 2014 - 17:35 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ron Weasley

‘Misschien is het niet zo erg.’ Natuurlijk is het wel erg. Ik heb ervoor gezorgd dat ze dood is. In welk universum zou dat niet erg zijn? 'Sorry.' mompelt Campbell zachtjes. 'Ik weet ook niet wat ik er van moest zeggen maar we moeten haar helpen.' Ik knik en zou willen dat ik iets zou kunnen zeggen. Hij trekt me mee naar buiten waar ik dan echt mijn broers onder ogen moet komen. Ik moet ze vertellen dat het mijn schuld is. Ik kan amper lopen. Net als ik denk dat alles niet meer erger kan, zie ik mijn zusje rechtop zitten. Ze beweegt nog. Ze leeft! Ik kan niet beschrijven hoe blij ik nu ben. Ik ren naar haar toe maar op het laatste moment durf ik haar niet te knuffelen dus sta ik er alleen bij.
'Het spijt me zo erg, ik had het nooit mogen zeggen. Ik meende het niet echt, maar toen kwam het er zo uit en...' Ik maak mijn zin niet af omdat het geen zin heeft. 'Ik ben zo blij dat je nog leeft!'

Spoiler alert: you will save yourself

Ralf Auron - 4th year Hufflepuff – audition voor seeker

Mijn ogen gleden langzaam open, en al gauw vielen ze weer dicht. Ik kreunde zachtjes en deed weer een poging om ze te openen. Ik trok mijn dekens wat strakker om me heen en hield mijn ogen deze keer open terwijl ik om me heen keek. Een vage herinnering drong mijn hoofd binnen van de laatste avond, maar het viel al gauw weg. Ik stond op van mijn bed en keek verbaasd om me heen. Ik weet nog dat er een jongen, maar wat deed hij? Wie was het..? ik weet nog dat ik gewond was geraakt en nu.. in een.. ziekenhuis ben? Ik beet op mijn lippen en stond op. Twijfelend liep ik naar de deur van de ziekenzaal toe en opende die. Lange gangen die op een doolhof leek brandde haast in mijn ogen; waar moet ik heen? Ik wil hier niet blijven, wat als ik door deze plek mijn geheugens de hele tijd verlies? Wat moet ik doen.. hoe heette ik? Waarom gebeurd dit mij de hele tijd? ik voelde de tranen mijn wangen afglijden. Dit is nou de tweede keer, waarom gebeurt dit elke keer als ik in slaap val? Moet ik nooit meer gaan slapen? Ik wil dood, dat lost wel alles op denk ik.. langzaam liep ik een willekeurige gang in en keek de honderden deuren aan. Waar moet ik heen? Wat moet ik doen? Wie was die jongen ook al weer, ik wil hem terug. Wat moet ik doen.. ik bleef maar door lopen en lopen zonder enig idee waar ik heen ging. Het liefst wilde ik nu dood gaan vallen. Ik kwam voor een raam staan en keek zuchtend naar beneden. Ik verbaasde me hoe groot deze plek was; er was nog een buitenterrein en ergen verderop zag ik een aantal mensen rondom een meisje staan. Is ze ook een van mij? Is ze ook gewond geraakt, en lijd aan hetzelfde.. ding, net als mij? Ik zuchtte en al gauw voelde ik me weer duizelig worden. Misschien moest ik in bed blijven..

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••