Askroth meespeelverhaal - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 2

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 10 juni 2014 - 0:12 ]

Hermes veegde haar tranen weg en omhelsde haar nog een keer, want hij kon haar niet zo aanzien.
'Het is al goed,' zei hij toen 'ik ben er nu. niemand kan je kwaad doen.'

Alice wist niet wie het meisje was, maar dat Hermes haar kende, was duidelijk. Ze hield het de dekbedhoes boven haar hoofd en gebruikte dit moment om even uit te puffen, want het was erg heet en dat maakte het lopen behoorlijk vermoeiend.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Nee...' Ze kuste voorzichtig zijn lippen en keek hem toen weer aan. 'Waar zijn we nou weer terecht gekomen?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Epialthes blikte verslagen om hem heen. Overal waar hij keek, zag hij zand en hij kon zich niet herinneren of dat vroeger ook al zo was geweest.
'Zijn we terug?' vroeg hij Ardaneus. 'Het lijkt zo... anders.'

Every villain is a hero in his own mind.

Moon had het gevoel dat ze in een oven was beland, zo warm had ze het. Het ene moment had ze nog in Li's omhelzing gezeten en het andere moment... zat ze nog steeds in Li's omhelzing. Ze keek langs hem heen, naar de dorre woestenij die hen omhulden.
'Wat is er nu weer gebeurd?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Het is thuis,' bevestigde Ardaneus Epialthes' vraag.
'Ik ben vaak door dit soort woestijnen getrokken, al ben ik hier nog nooit geweest.'
Hij draaide nog een rondje en snoof de droge, hete lucht op. Hij kon zichzelf er nauwelijks van weerhouden om meteen te gaan huilen.

Hermes haalde zijn schouders op.
'Ik weet het niet,' bekende hij, en hij keek even achterom naar Alice.
'Ver weg, denk ik.'

Alice zei niets. Ze had niet geweten dat Hermes een relatie had en het stak haar meer dan ze had gehoopt. Ze begreep niet waarom hij er geen woord over had gerept: in de afgelopen maand had hij er echt wel de mogelijkheid voor gehad.
Het zand brandde onder haar voeten en daarom bleef ze heen en weer lopen, tot ze uiteindelijk het laken gedeeltelijk op de grond legde en erop ging staan. Dat luchtte behoorlijk op.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Quinn zuchtte en sloeg ondanks de hitte haar armen weer om hem heen.
'Ik ben in ieder geval blij dat we elkaar weer gevonden hebben. Samen kunnen we alles aan.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes knikte.
'Zeker nu ook Alice er is.'

Quinn keek niet eens naar het meisje en legde haar hoofd op zijn schouder.
'Ik ben blij dat we geen ruzie meer hebben.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Maar je hebt me wel geslagen,' zei Hermes en er klonk teleurstelling door in zijn stem.
'Ik vergeef het je, maar ik vergeet het niet.'

Alice had haar hand uit willen steken, maar trok die weer terug toen het meisje er niet op reageerde. Ze beet even op haar lip en vond dit een erg ongemakkelijke situatie. En tegelijk was het bloedheet en smachtte ze naar een slokje water.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ze sloeg haar ogen neer.
'Kan ik het niet écht goedmaken?' wilde ze weten. Het zweet liep over haar rug, maar dat kon haar eigenlijk niet zo veel schelen. Hermes was belangrijker.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'We zijn weer verplaatst,' zuchtte hij en hij veegde het zweet van zijn voorhoofd. Hij trok zijn shirt uit, omdat hij het warm had, maar voelde toen de zon op zijn huid branden en deed hem met tegenzin weer aan.
Li vroeg zich af of dit ooit zou stoppen of zouden ze om de zoveel tijd gewoon wakker worden op een andere plek? Dan zou hij liever sterven.
Dat leek echter niet eens zo moeilijk, want het was hier stikheet en hij zag nergens water of schaduw.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes