Askroth meespeelverhaal - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 2

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 10 juni 2014 - 0:12 ]

'Ik heb geen idee waar we zijn,' antwoordde hij. 'Het is nu al de vierde keer dat ik ergens anders wakker wordt.'
Hij kon niet zeggen dat hij hoopte dat het de laatste keer was, want erg veelbelovend vond hij het er hier niet uitzien.

Every villain is a hero in his own mind.

Daisy knikte.
'Maar de vorige keer werden we tenminste nog wakker in een bed!'

Joshua schoot overeind en keek ongelovig om zich heen.
'Had je geen koelere plek kunnen kiezen?' bromde hij, waarna hij zijn shirt uittrok.

'Jij bent degene met de toverstaf,' antwoordde Assa. 'Jij had kunnen verdwijnselen.' Ze keek even grijnzend naar zijn ontblote bovenlijf. 'Maar dit vind ik ook geen straf.'

Every villain is a hero in his own mind.

Brian haalde een hand door zijn haar, maar het was nog steeds niet zo lang als hij gewend was. Het ontging hem niet dat Daisy hem niet aankeek.
'Ben je je zicht weer kwijt?' vroeg hij bezorgd.

Every villain is a hero in his own mind.

Li schudde zijn hoofd.
'Ik ben bang van niet. Ik heb woestijnen gezien, maar deze is... anders.'
Hij kwam overeind en stak zijn klamme hand uit om Moon te helpen.
'Misschien is er een oase in de buurt. Anders kunnen we beter tot vannacht wachten met rondlopen.'

~ ~

Zoë slaakte een kreet toen ze de grond raakte. Het bleek geen vaste grond te zijn, want het kronkelde en krioelde onder haar en ze hoorde ook twee mannenstemmen onder zich vandaan komen.
Toen ze haar blik van de hemel boven zich afwendde, zag ze dat ze bovenop twee mannen lag.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Al na enkele minuten kon Quinn niet meer verder. De zon brandde zo venijnig op haar hoofd, dat het pijn deed hen het was zo warm dat ze zeker wist dat ze allang was uitgedroogd als een vergeten sponsje.
'Ik wil niet meer verder,' klaagde ze. 'Waarom wachten we nie tot het nacht is? Dan is er geen zon...'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ardaneus duwde haar van hem af.
'Verdomme,' gromde hij, en hij keek naar het geval dat net op hem geland was.
'Wat doe jij hier?'

-

Daisy knikte enkel.
'Maar er zijn nu belangrijkere dingen.'

'Weet ik veel! Waar is 'hier'?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Je hoort hier niet thuis,' gromde Ardaneus weer en hij trok haar overeind.

'Dat bepaal ik zelf wel,' bromde Zoë die zich los trok. Ze keek om zich heen. Het was er warm en ze kende deze plek niet. 'Wat is dit? Wat ehbben jullie gedaan?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'We zijn naar huis gegaan,' zei Ardaneus, die zich nu voorover boog. Toen ze op hem geland was, had hij de ketting in het zand laten vallen.

Hermes knikte en keek even naar Alice.
'Misschien is het beter om te wachten tot het nacht is, ja.'

Quinn plofte in het zand en trok Hermes gauw met zich mee, zodat hij niet naast Alice kon aan zitten.

~ ~

'Naar huis?' vroeg Zoë niet-begrijpend. Het irriteerde haar dat ze weer op een vreemde plaats wakker werd en ze dat neit zelf in de hand had. Als ze haar magie nou terug had gehad, zou het fijn zijn, maar de hitte irriteerde haar bijna nog meer. Ze was dus nog steeds een Dreuzel.
'Ik woon hier niet en ik wil hier ook niet wonen, dus breng me nu terug!'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Waarom kom je mee als je nu weer terug wilt?' vroeg Ardaneus geïrriteerd.
'Was dan weggebleven!'