Askroth meespeelverhaal - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 2

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 10 juni 2014 - 0:12 ]

Hermes schudde zijn hoofd.
'Nee, dat kan niet.'

Quinn keek weg en knipperde verwoed met haar ogen, wat niet hielp.
'Waarom kan het niet worden zoals het was?' vroeg ze en ze wierp nu voor het eerst een blik op Alice. 'Het komt niet alleen omdat ik je sloeg...'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nee, dat klopt,' zei Hermes met een frons.
'Ik ben andere dingen ook nog niet vergeten. Of vergeven.'

'Wat?' Ze keek hem verschrikt aan. 'Wat dan? Ik wil dat je het me vergeeft!'
Ze keek hem smekend aan en legde haar handen op zijn borst.
'Wat - wat kan ik doen om dat te laten gebeuren? Alsjeblieft...'
Ze wilde niet dat hij bij haar weg zou gaan. Wie zou ze dan hebben nu Adrienne dood was? Al haar andere familie was dood en ze zou hier niet overleven zonder hem. Voor haar was het alles of niets. Ze kon niet naar hem kijken als hij niet meer bij haar zou horen. Dan was er niets meer voor haar.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Die jongen,' zei Hermes wat stijfjes.
'Ik kan niet vergeten dat hij jou en jij hem hebt gezien, aangeraakt, waarschijnlijk meer zelfs.'

Haar ogen werden groot van afschuw, omdat hij haar blijkbaar niet vertrouwde.
'Nee!' zei ze schril. 'Nee... Ik heb niets gedaan. Ik zou nooit iets doen. Ik ben toch bij jou? Alleen bij jou!'
Ze legde haar klamme handen rond zijn gezicht en keek hem diep in de ogen. Hij moest de waarheid lezen, hij moest het zien. Ze zou hem niet bedriegen. Niet met een ander, nee... Ze had geen idee wat er gaande was toen die jongen naar boen kwam. Ze wilde niet. Ze wilde hem niet zien...Ze dacht dat dat normaal was voor Dreuzels.

[ bericht aangepast op 23 april 2014 - 23:58 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dat wil ik ook wel geloven,' zei Hermes ,' maar ik weet het nooit meer zeker.'
Terwijl hij in haar ogen keek kreeg hij weer het drukkende gevoel op zijn hart.

Ze streek met haar duimen langs zijn gezicht.
'Maar... Jij was daar... Je zag me.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'En je kleedde je uit,' vervolgde Hermes.
'Je kleedde je uit voor hem.'

Quinn ging verslagen in het hete zand zitten.
'Het spijt me... Als ik wist wat hij van me wilde, dan...'
De tranen liepen weer over haar wangen. niet alleen om wat Hermes haar verweet, maar ook door de rest van de situatie. Ze wist gewoon dat er ook iets aan de hand was met die Alice en dat hij niet eerlijk tegen haar was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Als, als,' zei Hermes.
Hij draaide zich om naar Alice en toen weer naar Quinn.
'Kom,' zei hij toen en hij stak zijn hand uit.
'We moeten schaduw vinden.'

Moon blikte om zich heen, maar de omgeving kwam haar onbekend voor. Ze blikte naar de hemel en zag toen dat de zon veel groter en meer oranje leek dan normaal. ‘Zijn we nog op aarde?’ vroeg ze zich peinsend af.

-
Assa was opgestaan en schudde het zand van zich af. Ze had geen idee waar ze nu weer was beland en zakte naast Joshua neer, terwijl ze stevig aan zijn schouder schudde

-
Aenea zat voorover gebogen in het gras en schepte water over haar gezicht heen om de hitte wat te verdrijven.
‘Wat is dit nou weer?’ zuchtte ze terwijl ze zich weer in het gras van de kleine oase liet zakken en Ignatius aankeek.

[ bericht aangepast op 25 april 2014 - 18:32 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Héél interessant!' beantwoordde Ignatius haar vraag en hij stak zijn voeten in het water.
'Ik denk zomaar dat we op een andere wereld aangekomen zijn en ik heb ook zo een vermoeden welke wereld dit is.'

-

Daisy voelde de zon branden op haar huid. Haar zicht was verdwenen, maar op het moment schonk ze daar niet veel aandacht aan. Haar voeten verbrandden door het hete zand waar ze doorheen strompelde.
'Jurgen!' riep ze, 'iemand? Hallo?'

-

Viktor keek om hem heen. Hoewel hij eerder in woestijnen was geweest, leek dit een woestijn die hij niet kende. Het zand was roder, de zon leek groter en de lucht was er heter. Hij keek om zich heen en zag in de verte schaduwen in het zand. Iemand leek zich over iemand anders heen te buigen en wild te schudden. Langzaam zette hij stappen die kant op, want hij wist dat rennen hem te veel energie zou kosten in deze hitte.

[ bericht aangepast op 25 april 2014 - 19:27 ]

Brian dacht slechts aan één ding en dat was water. Het was ongelofelijk heet en hij had geen idee hoelang hij al in het gloeiende zand lag. Hij zag nergens bomen die op de aanwezigheid van water duidde en dus strompelde hij verder.
'Hé!' riep hij toen hij een eenzaam figuur voort zag stappen. Hij ging ietsje harder lopen en zag tot zijn verbazing dat het een bekende was.
'Daisy!' riep hij, waarna hij haar omhelsde.

[ bericht aangepast op 25 april 2014 - 19:37 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Brian!' zuchtte Daisy opgelucht en ze omhelsde hem terug. Ze voelde meteen dat hij net zo bezweet en plakkerig was als zijzelf.
'Wat is er gebeurd?' vroeg ze ,'waar zijn we?'