RPG - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 10 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ben je boos?' vroeg Cordelia, omdat ze niet echt wijs werd van zijn houding.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Hij haalde zijn schouders op.
'Nee, hoor. Ik vond het wat vreemd dat je zomaar weg liep, maar ik ben blij dat er niets ernstigs is.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik was overdonderd toen ik hem ineens zag. Ik ben zonder na te denken naar buiten gerend.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato knikte. Dat was wel duidelijk.
'Dat heb ik begrepen.'
Hij hoopte niet dat ze weer over Athiabbe en Wyatt zou beginnen of hem zou verwijtend at hij niet meer wilde weten over die orka, want at kon hem eerlijk gezegd niet veel schelen. Hij was blij dat Cordelia een vriend had teruggezien, maar voor hem bleef het een vis waar je niet zo veel aan had, behalve dat het kon dienen als voedsel.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia vond het echter wel jammer dat hij verder niets vroeg, al verbaasde dat haar niets. Hij interesseerde zich nooit voor haar leven in het water. Ze nam opnieuw een bad en maakte een vlecht in haar haren. Ze ging naast Kato op de bank zitten en streek met haar vinger even langs Liae's voetje.
'Sorry dat ik ruzie heb gemaakt.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

HIj kuste haar slaap, maar wist niet of hij wilde zeggen dat hij het niet erg vond of dat het nu wel weer goed was. Hij vond het namelijk wel erg, maarals zij er over op hield, was het wat hem betrof wel oké.
'We hebben het weer overleefd,' zei hij uiteindelijk en zijn mondhoeken krulden een beetje op.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ja.' Het had geen zin om er nu verder over te discussiëren. Er waren nu eenmaal dingen waar ze het nooit over eens zouden worden. Ze liet haar hand even op Kato's been rusten en gaf Liae een knuffeltje in haar handjes.
'Is er nog nieuws over Ferapyle's dood?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato schudde zijn hoofd.
'Zijn lijk is weggehaald, maar ik betwijfel of er echt een onderzoek komt. Er zijn al teveel geruchten om te achterhalen wat nou waar is.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia zuchtte. 'Ik vind het zo'n vreselijk idee dat er hier een moordenaar vrij rond loopt. Hoe kun je straks je kind buiten laten spelen met dat idee.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato streelde haar haren.
'Onze kinderen zijn wel veilig, hoor. Ik denk niet dat die moordenaar Ferapyle zomaar vermoord heeft. Dan had hij dat ook wel op straat kunnen doen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Satyr had voor de rest van zijn familie gekookt, hoewel hij niet verwachtte dat er enthousiast van gegeten zou worden. Ze hadden hun vader in de beslotenheid van hun gezin begraven. Het was een somber afscheid geweest, zonder al te veel poespas en hij was neergelaten naast het lege graf van hun moeder, wier lichaam nog was teruggevonden. Tranen waren gevallen en woorden waren gemompeld, maar uiteindelijk hadden ze elkaar in een omhelsing getrokken en hadden ze een tijdlang naar het graf gestaard.
Satyr deelde de kommen uit aan zijn broers en zussen. Zijn gezin bleef thuis vanavond, maar zelf voelde hij de behoefte om zich te bezatten, zeker nu hij wist dat zijn broers op de rest zouden letten. Na de afwas keerde hij naar Athiabbes huis toe, hopend dat zij nog een fles drank had staan die hem wat verlichting kon bieden.

Every villain is a hero in his own mind.

Athiabbe had haar haren gewassen en was van plan om naar bed te gaan toen de bel rinkelde. Ze nam niet de moeite om de handdoek van haar hoofd te halen terwijl ze naar de deur liep, zich afvragend wie er nu weer op haar stoep zou staan. Het zou Kato wel zijn, dacht ze. Die wilde vast weten hoe het met haar ging of wat er vannacht écht gebeurd en gezegd was. Misschien - maar daar was maar een kleine kans op - kwam hij zijn excuses aanbieden, hoewel ze da niet van hem verlangde.
Ze sloeg haar ogen neer toen ze niet haar broer, maar Satyr voor de deur zag staan. Athiabbe had gedacht dat ze alles wel had gehad vanavond, maar dat bleek dus niet zo te zijn.
Ze zag aan hem dat hij het moeilijk had en vroeg hem ongemakkelijk of hij binnen wilde komen. Hoewel hij het nergens uit zou kunnen afleiden, had ze net toch een tijdje om hem gehuild en ze wist nu niet goed wat ze moest zeggen. Het was alsof haar huisje haar gevoelens op hem probeerde over te brengen en ze begon een beetje dwangmatig de kussens van haar bank recht te leggen.
Ze trok de handdoek van haar hoofd en nam hem even in zich op toen hij op de bank ging zitten.
'Wil je wat drinken?' vroeg ze. Ze moesten morgen werken - of zij, in ieder geval - en ze had zich voorgenomen om het bij een glas te houden. Dat was alleen voordat Yati haar zijn gevoelens min of meer had willen opdringen en eigenlijk had ze er nu wel meer behoefte aan.

[ bericht aangepast op 4 mei 2014 - 21:35 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Graag,' mompelde hij verstrooid. 'Sorry dat ik zo laat nog kom. Ik had behoefte aan iets sterks, maar het café is gesloten en ik wist niet bij wie ik anders terecht kon.'

Every villain is a hero in his own mind.

Athiabbe knikte alleen maar voor ze naar de keuken liep en met twee lege glazen en een fles rum terugkeerde. Ze was zo blij geweest dat die drank hier gebrouwen en gedronken werd. Het deed haar denken aan thuis en op dit moment wilde ze niets liever dan op Montserrat zijn.
Ze schonk zijn glas vol en deed na een korte aarzeling hetzelfde in haar glas.
'Het is oké. Ik had niet echt plannen. Dat was niet waar, want ze wilde gaan slapen en vooral nergens meer aan denken, maar ze wist dat dat toch nooit gelukt zou zijn. Ondanks alles was het fijn dat Satyr in haar buurt was en ze vond dat gevoel maar niets.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Satyr nam het glas aan dat Athiabbe had volgeschonken en dronk hem snel achter elkaar leeg. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar haar. Hij had de behoefte om zijn verdriet te verdrijven door andere bezigheden, maar hij wist dat hij Athiabbe daarmee zou kwetsen en dat wilde hij niet, hoe groot zijn behoefte ook was op dit moment. Hij liet zijn glas opnieuw volschenken en keek haar glazig aan. 'Jij hebt je ouders ook verloren toch?'

Every villain is a hero in his own mind.