Lonely Road || #1 - Speeltopics

Walking on the lonely road.
Finding your way home.
Trying to remember the things,
You almost forgot.

Deze rpg is heropend vanwege het feit dat de vorige al snel overleed.

Een groep vrienden gaan voor het eerst op een kampeervakantie met elkaar. Sommige haten elkaar. Sommige hebben een crush op elkaar. Maar als er opeens een hevige storm op komt zetten raakt iedereen verspreid door de bergen. En wat doe je dan als je met degene die je haat moet proberen te overleven? Hun herinneringen zijn weg, tot het stuk dat ze op vakantie gingen. Terwijl ze wanhopig hun herinneringen terug proberen te krijgen moeten ze ook overleven en de anderen te vinden. Of elke andere hulpmiddel. En kunnen ze zich meer alleen voelen dan ooit...

Meiden VOL:

- Odaryse Carin Briar || 1,2 || Sculpture
- Avalee “Avah” Blue Cheshire || 1,2 || Rider
- Jacy Farrah Adams || 1,4 || Sempra
- Phoebe Cameron Ramona || 1,6 ||Inanis
- Lindsey Mcollow || 1,12 || RingKeeper
- Wynter Julie Black || 1,8 || Magnus
- Zayna Layla Chen || 1,9 || iMickeyMouse
- Stella || 1,11 || Confiance

Jongens VOL:

- Lucian ''Luke'' McClain || 1,4 || iMickeyMouse
- Christian "Chris" Jonas Lawson || 1,2 || Myle
- Jay Matthew Underwood || 1,2 || Magnus
- Matthew Johnson || 1,2 || Karthus
- Vincent ''Vinny'' Smiths || 1,3 || Tootles
- Christopher Raymond || 1,5 || Inanis
- Judah Isaiah Reed || 1,7 || Paracosm
- Joshua Alexander Kingster || 1,13 || Magnus

Invullijstje:

Naam:
Leeftijd:
Karakter:
Uiterlijk:
Eventueel; Wie haat/mag hij/zij -niet:
Extra:

Regels

# Minimaal 230 woorden.
# Bestuur alleen je eigen personage.
# Jongens en meisjes gelijk houden.
# Naam veranderingen doorgeven.
# Hou het gezellig met elkaar.
# Mag 16+, mar hou het netjes.
# Minstens een keer in de week reageren.
# Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik er iemand voor aanwijs.
# Reserveringen blijven 48 uur staan.
# Max. 2 personages.
# Maar bovenal: Veel plezier.

Begin: Je neemt afscheid van je familie en gaat naar het huis van Jay toe. Als iedereen daar is vertrekken we.

Rollentopic
Praattopic

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 15:09 ]

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

(mijn topics)

---

Happy Birthday my Potter!

[Mijn topics]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

umræðuefni {betekent mijn topics in het Ijslands}

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Confiance schreef:
umræðuefni {betekent mijn topics in het Ijslands}

[Alleen "Topics" :p ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Vlahos schreef:
[Mijn topics]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Vlahos schreef:
(...)
[Alleen "Topics" :p ]

Nou en ;p De schuld van google translate (;

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

[Mijn topics]

---

26 - 02 - '16

| Mijn topics. Raging -> Sculpture|

[ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 17:39 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Avalee Blue Cheshire

Zachtjes neuriënd sloeg ik de deur van de oude mustang dicht en deed hem op slot. Het wrak was duidelijk toe aan een opknapbeurt, maar ik had er de laatste maanden geen tijd voor gehad en zou nu op vakantie gaan met vrienden, dus ik zou er waarschijnlijk ook niet snel aan toekomen, maar de roest viel nog mee, dus hij overleefde het vast wel. Met rustige grote passen liep ik de straat door richting het huis van één van de leden van onze redelijk grote vriendengroep. Puur toevallig de persoon waar ik het minst mee had -met andere woorden, ik had een hekel aan hem- maar het moest voor nu maar. Ik ging die hele groep echt niet opwachten bij mij thuis, noch had ik de neiging gehad de dingen zelf te regelen en een bijkomstigheid van mijn luiheid was dat ik nu naar zíjn huis moest. Maar ja, er zouden een heleboel anderen komen, dus waarschijnlijk hoefde ik amper naar hem te kijken, laat staan te praten. Het enige waar ik mij nu dus vooral zorgen om maakte, was dat ik misschien de eerste was en alleen met hem in een huis zitten was niet bepaald slim. We zouden elkaar nog wurgen, gezien hij mij ook niet mocht en mij constant irritante bijnamen gaf, waar ik dan weer op in ging en we zo het bloed onder elkaars nagels vandaan haalden. Jup, ik zou niet dood naast hem gevonden willen worden. Gelukkig mocht ik de meeste anderen heel graag en zou mijn beste vriend ook komen.
Aangekomen bij de deur, drukte ik de bel in en liet mijn hand door mijn lange blonde haren gaan, voor ik mijn goed gevulde weekendtas even wat beter over mijn schouder hing, omdat hij sneed in mijn tere huid. Geduldig wachtte ik tot er iemand open zou doen. Echt haast had ik immers niet en ik vond het wel verfrissend buiten. Echter werd de tas wel vervelend, maar om die nu voor kort op de grond te zetten voelde ook zo nutteloos. Mijn blik ging de omgeving langs om te kijken of er al meer aankwamen.

---

Happy Birthday my Potter!

''Ben je eindelijk eens een keer weg, rotjong!'' ik hoorde mijn vader lachen en mijn moeder keek even met een scheve grijns aan. ''Kom eens hier?'' mijn vader wenkte me en ik liep naar hem toe. Voor ik het wist kreeg ik een klap tegen mijn wang met een vlakke hand. Je hoorde de klap voor mijn gevoel door het hele huis. ''En wáág het niet te bellen door je zogenaamde ''heimwee'','' sprak de man en ik wreef langs mijn wang. Ik knikte even en liep met gebogen hoofd naar de gang, daar pakte ik mijn koffer op en liep naar buiten. Ik pakte mijn oude, gammele fiets die bijna uit elkaar viel. uit de schuur en deed mijn koffer op de bagagedrager. Toen stapte ik op en reed de straat uit.
Ik had vaak genoeg gedacht om echt weg te gaan. Te verdwijnen, uit het leven te stappen. Maar ik zou zelfs weten dat mijn ouders het juist wilde, daarom deed ik het niet. Plus, ik kreeg echt geen afscheid, laat staan een begrafenis. Het waren een stel gieren.
Met moeite slikte ik even en reed toen de straat van Jay. Daar zette ik mijn fiets aan de binnenkant van het hek vast met een slot en liep, met mijn koffer in mijn linkerhand, naar de deur. Daar stond Avalee.
''Hé..." sprak ik zacht en keek de andere kant uit. Ik wist zeker dat mijn wang rood was. Als er vragen zouden komen verzon ik wel iets, als dat lukte.

[ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 17:44 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

ODARYSE 'DARCY' CARIN BRIAR

      Het donkerrode behang van mijn slaapkamer kijkt op me neer als ik het enige venster in de ruimte sluit en vervolgens de luxaflex naar beneden laat komen. Ik weet dat er niemand is die zich om mijn kamer bekommert als ik weg ben, en daarom neem ik graag de nodige voorbereiding.
      Mijn koffer staat al sinds gisteravond beneden, en mijn bed is opgemaakt en recht getrokken. Op het teakhouten bureau in een hoek van de slaapkamer staat mijn verzameling gedroogde bloemen; perfect geordend voor als ik thuis kom.
      ‘Odaryse, het is tijd!’ Mijn moeders stem is dun en schril. Ze leeft op antidepressiva en ingeblikte groente. Zo lang ik me kan herinneren is ze een angstige, terughoudende vrouw geweest. Desondanks heeft ze twee kinderen op de wereld gezet; mijn broer Aiyden van drieëntwintig en ik. Kleine Odaryse. Ze heeft de naam waarschijnlijk gekozen gedurende een zweverig moment, dus ik houd het erop dat ze Darcy bedoelde. Veilig en uniek zonder dat het freakerig klinkt.
      ‘Je hebt je medicijnen? Warme kleding? En je zorgt ervoor dat geen enkele jongen je aanraakt.’ Nadat ze me keurend in zich heeft opgenomen, slaat ze haar smalle armen om mijn schouders en begraaft ze haar gezicht in mijn lichte haar. Ik heb mijn uiterlijk niet van de vrouw die voor me staat; een pezige, lange vrouw met donkerbruin haar en grijsblauwe ogen. Ik moet lijken op iemand die ons gezin al heeft verlaten nog voor ik geboren was. Ik weet niet wie hij is, omdat mijn moeder in elkaar stort bij iedere herinnering aan de man die haar verlaten heeft, maar heel gelukkig hoeft hij zich niet te prijzen als ik ooit voor zijn neus verschijn.
      ‘Ik heb alles. Zorg voor jezelf terwijl ik weg ben. Aiyden komt eens per dag om je gezelschap te houden.’ Mijn poging tot beleefdheid zit er op als ik de deur met een hoorbare klap achter me in het slot laat vallen, en koers zet naar de voordeur vlak naast de mijne; het huis van iemand die niet ten prooi is gevallen aan mijn boze blikken.
      ‘We komen te laat, Luke. Zorg dat je naar buiten komt voor ik je mooie gezichtje door de brievenbus naar buiten trek.’ Ik glimlach nadat ik de onheilspellende woorden heb uitgesproken, en laat mijn schouder vervolgens nonchalant tegen de deurpost leunen. Ik weet dat hij het zal horen, omdat isolatie een woord is dat in geen van onze huizen voor komt.

[ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 22:25 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

|| Mijn topics.

"... En doe je de deuren op slot als je vertrekt? De ramen dicht, kranen dicht..." En zo ging het al een paar uur. Mijn ouders behandelden me alsof ik net uit de luiers kwam en ze echt weg moesten en me alleen thuis gingen laten. Nou jippie. En dit is zelfs mijn eigen huis, ze moesten zo nodig komen om afscheid te nemen. Nou best, zo lang ze maar weg zijn als de rest komt.
Ik zuchtte luid toen ze overgingen naar het stuk dat ik uit moest kijken op de vakantie, geen vreemde dingen moest doen. Blablabla.
"En neem je wel bescherming mee, voor je weet wel..." Zodra ik deze woorden hoorde keek ik mijn moeder met grote ogen aan.
"Mám!" Ik kon niet geloven dat ze dat zojuist tegen me zei. Wat was ik blij dat de anderen er nu niet waren en al helemaal Blondie niet. Ik kon haar snerende opmerkingen bijna horen.
Mijn moeder lachte en ging met haar hand over mijn haren heen, uit automatisme zette ik een stap naar achter toe.
"Sorry liefje, ik hou al op.... Maar heb je het bij je of niet?" Dit is echt niet te geloven.
"Mám, alsjeblieft zeg."
"Is dat een ja, of een nee?" Echt waar, ze ging gewoon door.
"Volgens mij moeten jullie gaan. Mijn vrienden en Avalee komen zo," zei ik terwijl ik hun naar de voordeur loodste.
"Oké, liefje. Doe voorzichtig, doe het vei-"
"Mam." Zei ik waarschuwend.
"Sorry," zei ze verontschuldigend en kuste me op mijn wang terwijl ze me in een knuffel trok. "Ik ga je missen." Ik wreef zacht over haar rug heen, je kon gewoon niet boos op haar blijven.
"Ik jou ook." Na mijn vader gedag gezegd te hebben deed ik opgelucht de deur dicht en ging terug naar de woonkamer. Juist op het moment dat ik zat ging de bel en ik gelijk stond ik weer op. Wat een timing mensen.
Ik deed de deur open en gelijk keek ik tegen mijn meest favoriete persoon ooit aan, de meest favoriete persoon die ik het liefst van een klif afduw. Achter Blondie staat Christian, toen ik hem zag glimlachte ik. Van de hele groep was hij nog wel mijn beste vriend. Even vervaagde mijn glimlach toen ik zijn rode wang zag maar besloot daar later wel om te vragen.
"Blondie, jij ook hier? Ik had gehoopt dat je niet kwam, heel jammer. Kom binnen." Het laatste zei ik tegen hun allebei en ik stapte opzij zodat ze erdoor konden. "Hé, Chris. Hoe is 't?" Vroeg ik terwijl ik een schoen voor de deur schoof zodat die open bleef staan. Dan hoefde ik niet de hele tijd op te staan. Ik pakte een briefje en schreef:
Kom binnen. (=
Vervolgens plakte ik die op de deur en ging hun voor naar de woonkamer toe waar ik op de bank plofte.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Matthew Johnson

'Ga-w je we-heg?' lalde mijn moeder die voor de zoveelste keer dronken was. Ze hikte en keek me aan terwijl ze een fles in haar handen had. Ik wist precies waar dit naartoe zou gaan en ik moest haar vooral niet boos maken op dit moment. Anders kreeg ik misschien nog een fles op me af gegooid en nog een litteken. Daar zat ik niet op te wachten. Ineens begon ik terug te denken aan vroeger, aan vader met zijn veel te losse handen en aan moeder met haar nog heftigere alcoholisme. Ik huiverde even. Ik zou dit niet nog een keer mee willen maken eigenlijk. Het was verschrikkelijk, het idee dat je eigen moeder je haatte en drankflessen naar je gooide. 'Ja, ik ga weg' zei ik op rustige toon. 'Goe-oed!' riep mijn mijn moeder uit. 'Oke' mompelde ik. Ik pakte mijn grote tas, die ik nog had van vroeger, van de voetbal en verliet het huis. Het was een minuut of tien lopen richting Jay zijn huis, dus dat viel nog wel mee. Toen ik zijn straat binnenliep zag ik nog wat andere mensen bij zijn deur staan. Het waren volgens mij Darcy, Christian en Avalee. Avalee was wel een aardig meisje, Darcy vond ik altijd maar een apart geval met haar spierwitte huid en Christian was volgens mij ook wel aardig. Ik kende hem echter niet zo super goed. Ik ging bij ze staan en zei maar niks, wachtend tot de deur geopend zou worden.

[ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 20:16 ]

---

26 - 02 - '16

Avalee Blue Cheshire

Terwijl ik rondkeek, merkte ik dat Christian op de fiets was aangekomen. 'Hé,' was zijn begroeting en ik glimlachte vrolijk naar hem. Ik had echt zin in de vakantie. Ik ving een vlaag op van een abnormaal rode wang, maar hij draaide bijna meteen zijn gezicht de andere richting op wat voor mij een teken was om er niks over te zeggen. Als hij iets kwijt wilde, moest hij dat zelf maar beslissen en dit was duidelijk een hint dat het tegenovergestelde aan de hand was en ik was ook niet zo vreselijk dat ik dit soort dingen eruit kwakte. Ik maakte eerder opmerkingen wanneer mensen gewoon rare combinaties aanhadden of iets helemaal niet stond, niet wanneer het erop leek dat iemand een flinke klap te verduren had gekregen. Dat zou echt ronduit gemeen zijn. Een simpele "hi" was dan ook mijn antwoord, net op het moment dat ook Matthew aan kwam lopen. Veel meer kon ik overigens ook niet zeggen, want de deur ging eindelijk open en Jay kwam tevoorschijn. Mijn gezicht vertrok van glimlach naar emotieloos, terwijl ik wachtte tot hij klaar was met brabbelen en ik lang hem heen kon stappen om zijn aanblik de rest van de vakantie zoveel mogelijk te kunnen vermijden.
'Blondie, jij ook hier? Ik had gehoopt dat je niet kwam, heel jammer. Kom binnen.' Ik rolde met mijn ogen -nog steeds te dom om mij bij mijn naam te kunnen noemen blijkbaar- en stapte langs hem heen. Ik merkte nog wel dat hij Chris begroette en ik hoopte maar dat er snel interessantere mensen zouden komen. Chris was hartstikke aardig, maar om hem nou alleen tussen mij en Jay te laten zitten was niet heel handig. Ik was zo'n persoon dat van nature niet heel afhankelijk leek, maar toch altijd wel mensen nodig had. Gewoon omdat ik anders zou verdrinken in eenzaamheid.
Ik zette mijn tas netjes in een hoek van de gang, zodat niemand er last van had en ging verstandig genoeg op een stoel zitten, zodat ik geen bank hoefde te delen met mister arrogant -ik kon ook prima bijnamen geven. De rest zou vast snel komen. Ik was nou eenmaal vaak op tijd. Een trekje dat ik waarschijnlijk van vroeger had overgehouden.

---

Happy Birthday my Potter!