[RPG] The Dark Brotherhood {Speeltopic} 1 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 22 juni 2014 - 21:55   Gibigianna is offline
    Gibigianna
    Gibigianna 15113


    Deze RPG speelt zich af in de duistere, onzekere tijd van de Middeleeuwen. Uit verschillende weeshuizen in het land, worden pasgeboren baby’s uit hun wiegjes gestolen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: bij de geboorte stierf hun moeder. De vaders besloten het kind in een weeshuis achter te laten, omdat ze niet kunnen leven met de dood van hun vrouw of omdat ze er de middelen en tijd niet voor hebben een kind op te voeden. Tijdens een donkere nacht, verdwenen de baby’s uit hun wiegje. Er klonk hoogstens nog een bang gehuil voor er helemaal niets meer van hun terug te vinden was. Angstig fluisterden de dorpelingen over demonen en kwade geesten die de kinderen waren komen halen.
    Wat er werkelijk was gebeurd: Een donkere schim was zonder enige moeite en zonder een geluid te maken ingebroken in de verschillende weeshuizen, om de baby’s vliegensvlug mee te nemen, voor ze iemand konden waarschuwen met hun gehuil. De kinderen werden opgevoed in een grottencomplex, verborgen in de bossen rond de hoofdstad. Daar is het de Dark Brotherhood die de staf zwaait. Ze werden getraind in de kunst van het vechten. Ze leerden zich geruisloos te bewegen en hoe ze met vergiffen moeten werken. De kinderen zijn ondertussen jongeren geworden en weten niets anders dan de grotten van de assassins guild en de bossen er rond. Rond hun 16e verjaardag beginnen ze plots vreemde, ontluikende krachten in zichzelf te ontdekken. Ze moeten leren ze te gebruiken en te beheersen. Ondertussen ontstaan diepgewortelde vriendschappen en rivaliteiten. Hoe reageren jongeren met exact de tegengestelde kracht op elkaar? Sluiten ze tegen alle verwachtingen in toch vriendschap?
    Maar middenin deze groep getalenteerde jongeren is er één iemand die doodnormaal is. Hij blijft maar wachten tot ook zijn krachten komen, alleen komen die nooit. Uiteindelijk wordt de jaloezie hem teveel. Iedere keer als iemand zijn krachten gebruikt, ziet hij dat als een belediging. Verteerd door jaloezie en een gebrek aan zelfvertrouwen besluit hij dat hij wraak moet nemen. Hij waarschuwt de bewakers van de stad over het grote gevaar dat in de bossen leeft. De assassins guild wordt helemaal onverwacht overvallen door een leger aan soldaten. Zullen ze het gevecht overleven? Slagen ze erin te vluchten? En waar moeten ze nu heen?

    Het doel van deze RPG:
    De RPG zal van start gaan in de periode waarin ze hun krachten ontdekken. Alle krachten zijn hier mogelijk. In deze periode kunnen vriendschappen en vijanden ontstaan. Misschien wel een relatie? Maar houdt dat allemaal stand? Een assassins guild is immers een harde wereld met mensen die allemaal kunnen doden voor je het zelfs ziet aankomen. Het is een plaats waar achterdocht altijd wel een beetje heerst, ook al vallen guild members elkaar doorgaans niet aan.
    Hierna zal de RPG overgaan naar de oorlog met de City Guard, die door de de jongen zonder krachten is gewaarschuwd. Sommigen zullen gewond geraken of erger... De hele assassins guild zal moeten verhuizen naar een nieuwe schuilplaats, maar waar?


    Hoe ziet alles er uit?
    Het speelt zich voornamelijk af in de bossen rond de hoofdstad. Meer bepaald in een grottencomplex. De ingang is goed verborgen, aangezien je je eerst door een smalle spleet moet wurmen en er pas na een minuutje wandelen een deur richting de geheime schuilplaats bevindt. Voor je binnen wordt gelaten moet je altijd het wachtwoord geven, namelijk: sanguinis.
    Daarna kom je door nog een lange gang binnen in het hoofdkwartier, waar een lange zware, eikenhouten tafel staat. Daar wordt niet alleen gegeten, maar ook belangrijke zaken omtrent de guild worden er besproken. De eerste deur recht leidt naar de keuken, maar daar mag normaal gezien alleen de kokkin binnen. Zij is ook een beetje de moeder van de guild.
    De deur links leidt naar een andere kamer waar opnieuw twee deuren zijn. Als je daar links gaat, kom je in de trainingszalen terecht. Die worden niet zo vaak gebruikt, aangezien ze meestal buiten trainen. De deur rechts leidt naar de slaapvertrekken. (Ik zal later nog kijken met hoeveel je per slaapkamer mag liggen, zodra ik weet hoeveel mensen er mee willen doen)


    Sfeerbeeldjes


    Personages:
    Assasins:
    Guild leader: ~ Markus Maisson - Stannis {1|4}
    Kokkin/Huishoudster: ~ Anteia Auffrye - Illwill {1|11}
    Jongeren: (hebben sowieso krachten)
    ~ Anya Crivelli - VladiFerr {1|20}
    ~ Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins - Caelestis {1|8}
    ~ Helena Brynn Morales - Kilicious {1|14]}
    ~ Lykon Sallie Challes - NymeriaDorne {2|3}
    ~ Raven - TheHorcrux {1|7}
    ~ Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell" - NymeriaDorne {1|6}
    ~ Tristana Ward - Illwill {1|4}

    ~ August Auvray - Eichen {1|5}
    ~ Blake Hayden McCarty - Magnus {1|10}
    ~ Dallas Dior - Magnus {1|13}
    ~ Delron Midarm - NymeriaDorne {1|17}
    ~ Edon Jenkins - Illwill {1|7}
    ~ Jackson - VladiFerr {1|6}
    ~ James Robert McMahon - PeterParker {1|19}
    ~ Mortem Viper - Wensekronik {1|18}
    ~ Riley Luke McMahon PeterParker {1|19}
    ~ Rowan Buzzer - Ring {1|5}

    Ouderen: (kunnen ook krachten hebben, hoeft niet)
    ~ Lana Bell - MissMills {1|17}
    ~ Yuki Nagisa Minami - Tigresse {1|2}

    ~ Elijah Woods - TheHorcrux {1|14}
    ~ Lestat Daniel Malloy - Joaq {1|12}
    ~ Typhon - OakenshieId {1|16}
    ~ Xavier Phoenix - Lazulis {1|1}

    City guard:
    Hoofd van de City guard: ~ Cesare Ludovico Crivelli - Tigresse {1|2}
    ~ Ayla Hearling - Ring {1|10}
    ~ Sifanta - VladiFerr {1|13}

    ~ Alessandro Charles Mason - Kilicious {1|14}
    ~ Isaiah Lemuel Dennis - OakenshieId {1|17}
    ~ Jordan Halfaxe - Stannis {1|10}

    Inwoner:
    ~ Audrey La Bóuton - xLenox {1|13}
    ~ Coco Butterfly - OakenshieId {1|18}
    ~ Cora Applebee/Halfaxe - Illwill {1|10}
    ~ Lily Mikaelson - TheHorcrux {1|7}
    ~ Lucrezia Giovanna Crivelli - Tigresse {2|1}
    ~ Magdalena La Beauvie - Espada {1|6}
    ~ Vajèn Butterfly - Kilicious {1|18}
    ~ Parse Applebee - Espada {1|5}
    ~ Lena - Wensekronik {2|[http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=163703&page=2]2[/url]}

    ~ Donatello Storum - Wensekronink {1|18}
    ~ Florense - Lazulis {1|2}
    ~ John Hildebrand - xLenox {1|16}


    Krachten
    Markus Maisson: Shadowstep: enkele meters vooruit teleporteren voor afschudding of om achter iemand te verschijnen voor een onmiddelijke dodelijke genadeklap uit te delen
    Anteia Auffrye: Anteia heeft het vermogen om tijdelijk het lichaam van iemand over te nemen. Dit betekent niet dat ze gedachten kan horen van die persoon. Ze kan alleen het lichaam besturen.
    Xavier Phoenix: Adelaars oog, daarbij heeft hij het vermogen om verweg en dichtbij te kunnen kijken. Hij kan hem scherpstellen om details te kunnen zien.
    Yuki Nagisa Minami: Yuki is gespecialiseerd in het beheersen en voelen van emoties. Ze kan de emoties van anderen manipuleren.
    Tristana Ward: Tris kan praten met de geesten van de overledenen. Als ze op de top van haar krachten is en die volledig kan beheersen, kan ze ook de doden tot leven wekken.
    August Auvray: Temporale Stasis. Het vermogen om de tijd in je omgeving stil te kunnen zetten waardoor alles en iedereen om je heen als het ware bevroren/stilgezet wordt in de tijd.
    Rowan Buzzer: Rowan kan met vogels communiceren.
    Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell": Ze kan in iemands gedachtes/hoofd komen. Ze kan dan bijvoorbeeld iets zeggen, of iets laten zien, herinnering of iets wat zij heeft gezien.
    Jackson: Telekinese. Het vermogen om voorwerpen of personen zonder ze aan te raken dus met de kracht van de gedachten te laten bewegen/zweven/door de lucht te gooien of op een andere manier te beïnvloeden.
    Raven: Shapeshifting, het vermogen om in een ander persoon, dier of zelfs een voorwerp te veranderen.
    Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins: Helderhorendheid. Ze hoort geen nog geesten, maar kan gedachten horen en afluisteren.
    Blake Hayden McCarty Hij kan zich met de wind mee laten voeren, hij vervaagd dan tot je hem niet meer ziet en kan zich dan naar wat hij maar wil verplaatsen. De kracht van wind is dan ook zijn kracht, dit is waardoor hij ook snel kan bewegen.
    Dallas Dior: Supergehoor, hij kan horen waar mensen zich naartoe bewegen.
    Helena Brynn Morales: Vuursturen.
    Elijah Woods: Absorbtie/kopieer kracht door aanraking van die persoon.
    Delron Midarm: Delron bezit de gave om in de tijd te reizen.
    Lana Bell: Lana heeft genezende krachten. Als iemand een wond heeft hoeft ze er alleen maar even haar hand op te leggen en dan is hij weer genezen.
    Aurora Audrey McAllister: Audrey heeft de kracht om ontzettend snel te rennen, als ze rent zie je alleen maar een vage flits en dan is ze al een kilometer van je af.
    Mortem Viper: Hij heeft de gave om aarde te sturen, hij kan tot nu toe alleen maar kleine stenen beheersen maar langzaam aan steeds grotere stukken.
    James Robert McMahon: James kan watersturen met zijn handen, hij kan het water alles laten doen.
    Riley Luke McMahon: Riley kan donkerrode bliksemstralen afschieten met zijn handen maar ook met zijn ogen.
    Anya: Onzichtbaarheid.


    Regels:
    *Er is geen maximum aantal personages
    *16+ is toegestaan, maar onder spoiler en met waarschuwing bij (Degene die niet willen hoeven het dan ook niet te lezen)
    *Alleen Illwill of Stannis maken de topics aan.
    *Ik geef geen minimum aan woorden. Kies voor jezelf wanneer je je reactie waard vindt om te posten.
    *Naamsveranderingen doorgeven (en ook even waarschuwen als het met hoofdletter I ipv. L is)
    *Geweld en schelden mag IC maar niet OOC.
    *Niet iemand zijn personage besturen zonder toestemming.
    *Niet iemand zijn personage doden of verwonden zonder toestemming.
    *Minstens 1 keer per week reageren (tenzij goede reden)
    *Geen perfecte personages.
    *Heb respect voor elkaar.
    *OOC tussen [ * ( { #
    *Vragen? Stel ze zeker!
    *Er kunnen altijd personages bij! (Ook wanneer de RPG al loopt)

    Story
    Rollentopic
    Rollentopic 2
    Praattopic
    Praattopic 2

    We beginnen op een rustig dagje. Sommigen zullen misschien aan het trainen zijn, anderen houden zich met andere bezig.
    In ieder geval wordt iedereen verwacht in de eetzaal, waar Anteia het eten zo zal opdienen. Daar zal de guildleader nog even een woordje uitleg doen over wat er staat te gebeuren in hun leven. (Lees: hij zal de jongeren wat gerust stellen over hun krachten en iets uitleggen over hoe de contracten in werk zullen gaan)
    Het is dus de bedoeling dat iedereen rustig richting de eetzaal komt. Kies een gezellig plaatsje aan tafel, misschien naast iemand die je het liefst hebt.

    [ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 18:35 ]

    “To live will be an awfully big adventure.”

    22 juni 2014 - 23:31   Kalinda is offline
    Kalinda
    Kalinda 10484

    Cesare Ludovico Crivelli || Leider City Guard

    Met opgeheven hoofd reed ik door de hoofdstad. Mijn zware, maar beschermende pantser omhelsde mijn lichaam, terwijl ik de teugels stevig in mijn handen klemden. De grote, gitzwarte hengst liep vluchtig, maar beheerst door de straten van de stad. Het paard, Aztec, was zeker één van mijn favorieten. Hij was galant en sterk. Zijn spieren bolden op bij elke stap die hij nam, en de trotse houding die hij uitstraalde deed mijn naam eer aan.
    Aan mijn rechterhand bereed mijn zusje, Lucrezia, haar sneeuwwitte merrie, Mistress. Het edele dier was een stuk kleiner dan mijn lieftallige hengst, maar Lucrezia had haar niet voor niets vanwege haar schoonheid uitgekozen.
    Er waren tevens twee wachters aanwezig, en beide beschermenden onze flanken. Alhoewel mijn vechttechnieken goed genoeg waren om mezelf te kunnen verdedigen, wilde ik er toch zeker van zijn dat Lucrezia in veilige handen verkeerde. Onze familienaam werd namelijk het liefste met ons eigen bloed op de muren van onze huizen geschreven, en als leider van de City Guard maakte ik sneller vijanden dan vrienden. Mijn kleine zusje kon niet door de stad lopen zonder uitgejouwd te worden, hoewel ik met plezier de rebellen een kopje kleiner maakte. Zij kon er immers niets aan doen dat ik een belangrijke functie moest vertolken. Gelukkig waren er nog maar weinig mensen over die de naam Crivelli in het openbaar durfde te vervloeken. De dood zou ze namelijk snel een bezoekje komen brengen.
    Zodra we het grote, luxe ogende huis in onze ooghoeken zagen verschijnen, gebaarde ik naar één van de wachters om af te stijgen. Hij hielp Lucrezia met zachte hand van haar paard en begeleidde haar vervolgens richting de deur, waar hij wachtte totdat ze veilig binnen was. Ik wist hoe vervelend zij het vond om steeds naar huis gebracht te moeten worden, maar een jonge, weerloze vrouw was nooit veilig in deze stad. En een jonge vrouw die zich in mijn bloedlijnen bevond, zou zich nooit alleen op straat kunnen vertonen. De dood schuilde overal en altijd, en hij was vaak dichterbij dan je ooit zou kunnen denken.

    [ bericht aangepast op 22 juni 2014 - 23:33 ]

    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    22 juni 2014 - 23:34   xLenox is offline
    xLenox
    xLenox 544

    Joaq schreef:
    [MT. c:]

    How awful that must feel. Being normal? Ugh.

    22 juni 2014 - 23:45   Karube is online
    Karube
    Karube 17107

    Lestat Daniel Malloy || Oudere Assassin || Geen bijzondere kracht



    Lestat beende vlot door de doorgangen van het hoofdkwartier tot hij buiten was. Direct vulden de geluiden van trainende mensen zijn oren en de zin om zelf aan de slag te gaan zorgde ervoor dat nieuwe energie door zijn lijf gierde. Hij had al even geen nieuwe opdracht gehad, maar zijn vrije tijd, al stelde hij deze zeer op prijs, wilde hij niet verdoen, Daarom stond hij elke dag een aantal uur buiten en oefende hij zijn techniek. Lestat was pas op latere leeftijd dit beroep ingerold en al had hij aanleg voor het vak, hij moest er wel hard aan blijven werken.
    Lestat had zijn boog dit keer in mijn kamer laten liggen. Tijdens zijn laatste opdracht was hij erachter gekomen dat zijn voetenwerk nog wat aandacht vereiste en dat was wat hij vandaag wilde training. Hij keek vluchtig naar alle aanwezigen, die allemaal druk bezig waren, maar hij zag nog even niemand waar hij goed bevriend mee was. Lestat besloot om voor het moment af te sluiten en me de focussen op zijn eigen training.
    Een lange tijd oefende hij. Hij voelde geen vermoeidheid of hitte, dat was pas nadat hij zijn zwaard weer liet zakken en even pauze nam. Hij wist niet precies hoe lang hij nou bezig was geweest, maar hij wist wel dat hij even van de wereld was geweest, want hij had eerder nog niet opgemerkt dat Yuki inmiddels ook was gearriveerd.
    'Hey, Yuki!' riep Lestat luid. Een aantal mensen keken hem fronsend aan, maar Lestat negeerde de boze blikken. 'Sparren!?' stelde hij voor terwijl hij zijn zwaard omhoog hield. Binnen een paar passen stond hij naast haar. Op dat moment voelde hij zijn maag rommelen en toen herinnerde hij zich de tijd van de dag. 'Of eten?' voegde hij met een kleine, schaapachtige glimlach toe.

    [ bericht aangepast op 23 juni 2014 - 0:13 ]

    Caution first, always.

    22 juni 2014 - 23:47   WenseKronik is offline
    WenseKronik
    WenseKronik 1167

    Noooh ik had echt een lang stuk en mijn mobiel deed raar en nu is het weg ):

    23 juni 2014 - 0:12   Kalinda is offline
    Kalinda
    Kalinda 10484

    Yuki Nagisa Minami || Oudere Assassin || Stuurster van emotie

    Terwijl de bruinrode kleur langzaamaan van de glimmende mesjes leek te verdwijnen, sneed de bekende stem van één van de Assassins door mijn gehoorgang heen.
    Lestat Malloy was zeer zeker niet op zijn mondje gevallen, noch werd hij een tikkeltje nerveus van de boze blikken die men op hem wierp. Ik griste de vlijmscherpe mesjes van de harde ondergrond zodra Lestat naar me toe kwam gelopen. Ongelukjes gebeurden snel, en ik zou niet bepaald blij zijn als ik het bloed van één van mijn vrienden zou moeten stelpen.
    "Je weet dat ik niet vecht met zwaarden," wees ik hem op de feiten toen hij zijn wapen toonde en voorstelde om te gaan sparren. Hoe graag ik ook met de zwaardere wapens zou willen leren omgaan, ik wist dat mijn spiermassa niet tegen het gewicht bestand zou zijn. Ik was klein, fragiel en zeker niet sterk, waardoor vechten met zwaarden, bijlen en dergelijken in principe uitgesloten waren. "En je weet dus ook dat ik onmogelijk van je kan winnen, tenzij ik een mes in je schouder gooi." En andere Assassins met opzet verwonden was ten strengste verboden, waardoor ik in principe al een verloren strijd zou leveren. En Lestat wist dat maar al te goed.
    Een kleine, bijna onzichtbare glimlach krulde rondom mijn lippen zodra ik zijn maag hoorde rommelen. Waarschijnlijk zouden we dat partijtje sparren uitstellen tot later op de avond. Ik stak mijn werpmessen weg en maakte de bevestigingen van mijn haak- en verborgen mes los, zodat ik mezelf niet zou kunnen verwonden tijdens het eten. De twee messen waren onder mijn mouwen verborgen en met stevige materialen aan mijn onderarmen bevestigd, maar de wapens waren niet bepaald praktisch buiten mijn missies om.
    "Laten we dan eerst eten. We willen immers niet het risico lopen dat ik je versla met sparren." Een ietwat plagerige blik sierde mijn vrijwel zwarte ogen, waarna ik mijn gezicht weer in de plooi trok en richting de ingang van het grottencomplex begon te lopen. "Kom je nog?"

    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    23 juni 2014 - 0:12   PluviophiIe is offline
    PluviophiIe
    PluviophiIe 8413

    Raven || Jongere Assasin || Shapeshifter
    Met een verlichte zucht kijk ik om me heen. Het is heerlijk rustig in het bos, al zijn er wel veel leden van de Gilde buiten om te trainen, hier is het rustig. Ik zit op een omgevallen boom, best ver van de grotten vandaan, te kijken naar de rustgevende wildernis.
    "Misschien een goede plek om mijn gave te oefenen" mompel ik zachtjes tegen mezelf.
    Ik sta op en rek me uit, de training die ik gister had met een paar andere jongeren was best zwaar en het heeft mijn spieren best stijf gemaakt.
    Oké, een dier... Markus heeft me verteld dat ik beter eerst mijn dieren of menselijke gedaantes kan oefenen, als ik mezelf in een voorwerp verander en ik kan me niet terug veranderen zit ik vast in een nutteloos voorwerp. Als ik in een dier of mens verander heb ik in ieder geval nog een leven als ik mezelf niet meer terug krijg.
    Ik neem dan een wolf in mijn hoofd en concentreer me op het dier. Mijn hele lichaam begint te tintelen en langzaam verander ik in een wolf. Als ik dan op vier poten sta lach ik opgewekt -wat eruit komt als een vreemd gegrom- ik kijk naar achter om mijn lichaam te bekijken, mijn vacht is blond zoals mijn haren en ik ben groot. Ik heb vaker wolven gezien, ze zijn enorm. Net honden, maar dan veel ruiger en groter.
    Ik kijk naar de zon, hij is onder aan het gaan. Tijd om te gaan eten. Ik zet me af en met zware, ongecontroleerde passen ren ik richting het grottencomplex. Ik merk hoe moeilijk is om op vier benen te lopen. Niet over je eigen benen struikelen is nu nog moeilijker dan met twee benen. Ik voel mijn voeten verstrikt raken met elkaar en ik val, met een verstikt gehuil kom ik neer in de grond van het bos. Ik voel hoe ik mijn eigen lichaam terug krijg en sta geïrriteerd op terwijl ik de modder uit mijn gezicht veeg.
    "Dat word de rest met twee benen lopen" mompel ik weer tegen mezelf. Ik vraag me af waar Jackson zit, maar hij zal wel ergens in de bomen zitten. Ik kijk omhoog maar zie de jongen nergens zitten. Hij is dan ook best moeilijk te vinden aangezien hij altijd helemaal bovenin de bomen gaat zitten. Het is dat ik nogal slecht ben in het beklimmen van hoge bomen, anders was ik erbij gaan zitten... misschien dat ik maar een keer moet proberen te veranderen in een vogel en kijken of het echt zo mooi is daar boven...
    Ik vervolg mijn weg naar de grotten met een stil, maar versneld tempo. Ik wil natuurlijk niet te laat komen voor het eten.

    Little do you know

    23 juni 2014 - 7:19   Kenopsia is offline
    Kenopsia
    Kenopsia 1933

    Sifanta.- City Guard.

    Nog diep in gedachten verzonken liep ik over straat. Ik keek op toen ik paarden hoorde in de verte en zag Cesar met zijn zusje Lucrezia. Slang, dacht ik bij mezelf. Ik wist zeker dat zij te maken had met onopgeloste zaken en ik ergerde me er dood aan.
    Maar mijn uitspraken moest ik voor mezelf houden. Anders was het volgende gif voor mij. Ik schrok toen ik een arm om me heen kreeg en keek in de donkerbruine ogen van John.
    'Goedendag, mijn ochtendprinsesje.'
    Plagend maakt hij een blaas-kus gebaar naar me toe. 'Als jij nou even mee loopt naar huize La Bóuton dan kun je mij even mooi vertellen wat je broeder deze keer heeft gedaan.'
    Ik grinnikte.
    'Mijn broer heeft het zelfde gedaan als jij vermoed ik' en ik knik naar een roodharige vrouw die achter ons aankomt vanuit een steegje. Haar kleding zat nog amper aan haar lichaam vast en het arme schaap werd na gevloten. Wat me zo zeker maakte van mijn zaak was dat ze een leren armband vast had en die was van John.
    'Oké Hildebrand,' zei ik zacht. 'Of we rennen nu hard weg. Of je kust me en wekt bij haar de illusie op dat je bezet bent.'
    Illusie of rennen. Het was allebei geweldig. En hij mocht kiezen.

    "Rebellion's are build on hope"

    23 juni 2014 - 7:34   MissMills is offline
    MissMills
    MissMills 746

    [MT]

    'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

    23 juni 2014 - 9:15   WenseKronik is offline
    WenseKronik
    WenseKronik 1167

    Mortem Viper ~ Assassin ~ Aardesturen

    Mortem plukte een paar bosjes van de plant, de zaden kwamen uit het Ottomaanse Rijk. Die had Lana voor hem mee genomen toen ze daar op een missie was geweest. Hij was haar erg dankbaar ervoor geweest. Ze vertelde dat ze de blaadjes in het eten gooide en in kokend water dat ze opdronken. Hij nam de paar takjes die hij had afgebroken en nam ze mee naar beneden. Hij liep de trap af en rook een heerlijke geur vanuit de keuken.
    'Anteia,' De vrouw keek op ze had met moeite de pan versleept. 'Dit is lekker door het eten het komt uit mijn kruidentuin.' Hij overhandigde haar de kruiden en wachtte af op haar antwoord.

    -

    Donatello Storum ~ bakker

    Donatello kraakte de eieren open en liet ze in de hoge schaal vallen. Hij had al eerder wat groente fijn gehakt voor de lunch.
    'Michelangelo kun jij een halve kop vullen met melk?' Vroeg Donatello terwijl hij het eten roerde. Toen Michelangelo niet snel genoeg deed reageerde Donatello geïrriteerd. 'Nu graag! Leonardo gooi jij nog een houtblok op het vuur en zet de lage pan erop.' Commandeerde hij naar zijn broertjes. Donatello had nog een paar kruiden die hij er door heen deed. Hij deed een klein beetje boter in de pan, hij moest even wachten totdat het bruin werd. De melk roerde hij er doorheen toen Michelangelo hem kwam aangeven. Daarna gooide hij het mengsel erin.

    23 juni 2014 - 10:32   Magnus is offline
    Magnus
    Magnus 4132



    Blake Hayden McCarty || Luchtbesturing

    Een mes gleed tussen mijn vingers door. Even keek ik ernaar, toen draaide ik me snel om en gooide het mes naar de schietschijf die er stond. Mijn hand vond al snel de andere messen aan mijn riem en terwijl ik om mijn as bleef draaien gooide ik de messen naar de schijven toe. Zodra ik mijn laatste mes had gegooid bleef ik staan. Mijn ogen scanden de schietschijven. De meeste waren precies in het midden, sommige waren iets afgeweken maar ze waren in het bord.
    Warmte overspoelde me en in een vloeiende beweging had ik mijn shirt uitgetrokken. Ik gooide hem op de grond en ging verder met trainen. Ik wist dat ik zo weg moest, naar de eetzaal. Maar zolang ik kon blijven, bleef ik.
    Hard begon ik tegen een bal die hing aan te slaan en te trappen. De zaal werd niet vaak gebruikt, maar voor nu was het handig. Na nog een paar stoten tegen de bal aan te geven besloot ik ermee te stoppen. Ik pakte mijn shirt op en begon naar de eetzaal toe te lopen, mijn shirt hield ik in mijn hand omdat het nog altijd erg warm was. Ik zou hem daar wel weer aan doen.
    Het grottencomplex was best groot dus meestal moet je veel lopen om van de ene plek naar de andere te gaan.
    Toen ik de eetzaal inliep scande ik de tafels of ik iemand zag die ik mocht, of waar ik misschien bij zou willen zitten. Dit was echter niet het geval, dus ik besloot ergens wat afgezonderd van de rest te zitten. Ik vond het niet erg om soms alleen te zijn, dan waren er ten minste geen mensen die aan je hoofd zeurden om van alles en nog wat.
    Ik liep naar de tafel toe die ik in gedachten had en nam plaats. Ik zat omgedraaid in mijn stoel, de achterkant van de stoel tegen mijn zij aan en mijn rug tegen de muur. De muur was lekker koel, en het voelde lekker tegen mijn warme huid aan. Toen ging ik wat onderuitgezakt zitten om vervolgens in een vloeiende beweging mijn shirt weer aan te trekken.

    [ bericht aangepast op 23 juni 2014 - 10:33 ]

    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    23 juni 2014 - 11:02   Itsuki is offline
    Itsuki
    Itsuki 3513

    Mt schrijf zo een stukje voordat ik de hele week op vakantie ga

    Vampire + Servant = Servamp

    23 juni 2014 - 11:26   Ringwraith is offline
    Ringwraith
    Ringwraith 32564

    Coco Butterfly x Inwoner

    Coco zat in de hoek van de kamer en haalde op secure wijze de stof van haar trekharmonica af met een fijnvezelige stofdoek. Het instrument was voor haar van grote waarde. Niet alleen omdat het de enige in de stad was, maar ook omdat het haar op trieste wijze overhandigd was.
    Twee jaar geleden was een jonge speelman zwaargewond uit het bos gekomen. Coco, die aan de rand bezig was geweest wilde bloemen te plukken om te verkopen aan de edelen, had hem bloedend vooruitzien kruipen. Direct had ze alarm geslagen en was de City Guard gekomen om de jongeman te helpen, maar het mocht niet baten: hij was gestorven voordat de nacht viel.
    Het voorval had haar nooit losgelaten. Sindsdien vroeg ze zich af welk gevaar er in het donkere bos school. Van kindsbeen aan was haar al op het hart gedrukt de stad niet te verlaten, maar ze had het verlangen nooit volledig weg kunnen drukken. Ze hield van de natuur die niet door mensen was aangetast. De wildernis – de creatie van moeder natuur. Zo heel af en toe waagde ze zich voorbij de bomenrijen, maar nooit was ze op iets geheimzinnigs gestuit. Nooit had ze de bron gevonden van hetgeen de dorpelingen angst anajoeg of wat de jonge speelman, de eigenaar van haar trekharmonica, de das om had gedaan.

    Every villain is a hero in his own mind.

    23 juni 2014 - 13:46   Gibigianna is offline
    Gibigianna
    Gibigianna 15113

    Edon Jenkins | Jongere assassin

    Geïrriteerd trap ik tegen de boom aan, terwijl ik de mesjes op raap, die ik er allemaal naast gegooid heb. Wanneer eentje erin slaagde de boom te raken, was die dan toch weer afgekaatst, zonder te blijven staan. Zowel met richten als met kracht ben ik een grote zero. Waarom heb ik nergens aanleg voor? Kwaad schop ik nog eens tegen de boom, ondertussen de pijn in mijn voet negerend. Ik berg de mesjes zonder er echt over te denken weg.
    Geïrriteerd mopperend loop ik terug richting de grot. Ik haat, werkelijk haat, het feit dat ik zo verschrikkelijk slecht ben in alles. Waarom alleen ik? Iedereen die hier terecht gekomen is, kan er wel iets van, maar ik... Er moet vast een fout gemaakt zijn.


    Anteia Auffrye | Assassin houshoudster

    Mortem Viper komt de keuken ingelopen, zodra ik de pan van het vuur af gekregen heb. Glimlachend draai ik me naar hem om, zodra hij mijn naam noemt.
    "Goeiedag Mortem." glimlach ik, voor ik luister naar de rest dat hij te zeggen heeft. "Dit is lekker door het eten het komt uit mijn kruidentuin."
    "Oh, wat vriendelijk, bedankt!" zeg ik vrolijk, terwijl ik de kruiden uit zijn hand over neem. Ik ruik er even aan en neem dan enkele blaadjes tussen mijn vingers. "Niet teveel veronderstel ik?" glimlach ik dan. Je kan beter de eerste keer je kruiden wat minder gebruiken, zodat je weet of je de volgende keer meer moet gebruiken dan omgekeerd. Ik gooi enkele blaadjes in de stoofpot, om die daarna nog goed om te roeren.
    "Hoe gaat het verder?" vraag ik nog aan Mortem, in een poging om een vriendelijk gesprek aan te knopen.

    “To live will be an awfully big adventure.”

    23 juni 2014 - 15:14   Itsuki is offline
    Itsuki
    Itsuki 3513

    Xavier Phoenix//Oudere assassin

    Met rustige passen liep ik zwijgend door de straten. Mijn kap was over mijn hoofd geslagen, waarbij alleen mijn mond te zien was. Uiteindelijk bereikte ik de plek waar ik al jaren kwam, als ik alleen wilde zijn. Deze plek had uitzicht over het dorp. Ik ging op het randje van de rots zitten en liet mijn blinde oog over het dorp gaan.
    Mijn oog kon nog niet de mensen zien bewegen, maar hun kleding en uiterlijk was moeilijk vanaf hier te zien.
    Ik kwam hier vrij vaak, aangezien ik veel rust nodig had.
    Ik liet me achterover vallen in het gras en sloot mijn ogen, waarbij de wind over me heen vloog. De wolken gleden bovenaan de hemel voorbij en ik had het naar mijn zin.
    Uiteindelijk kwam ik overeind en keek weer naar het dorp voor me en besloot om er maar naartoe te gaan.


    (Klein stukje, maar dit is ook mijn eerste en laatste stukje. Tot volgende week maandag weer.)

    Vampire + Servant = Servamp

    23 juni 2014 - 16:11   Dunedain is offline
    Dunedain
    Dunedain 2634

    Ayla Hearling ~ City Guard

    Met grote snelheid reed ik door het bos. De vorige nacht was er iemand bij mij door het raam geklommen en had een van mijn dolken gejat. Bij zijn vertrek had hij echter wat lawaai gemaakt waardoor hij mij wekte. Vanzelfsprekend had ik de achtervolging ingezet.
    Nu was het echter al ochtend en na een lange achtervolging was het figuur spoorloos verdwenen. De rest van de nacht had ik nog naar hem gezocht, maar het leek alsof hij in het niets opgelost was. Mijn maag rammelde en snel zette ik koers naar de stad. De hoogste toren was vanaf dit punt net te zien en ik stuurde mijn paard naar het westen.
    Toen de zon al een aardig eind omhoog geklommen was kwam ik eindelijk aan bij de stadspoorten. Ik reed nog een stuk langs de stadsmuur en kwam uiteindelijk aan bij het hoofdkwartier van de City Guards. Ik zette Jambo, mijn paard, buiten neer en liep het gebouw binnen.
    'Halo?' riep ik, maar er was niemand. 'Lekker is dit,' mompelde ik in mezelf en begon wat in de voorraadkast te rommelen. Ik vond er nog een paar wortels en een brood van zo'n twee dagen oud. Ik plofte neer op een houten bankje en begon op de wortels te kauwen. Zo meteen zou ik aan het werk gaan, maar eerst eten

    -




Index RPG Actieve Topics Zoek