[RPG] Ex On The Beach || Speeltopic 1 - Speeltopics

Zon, zee, strand en vooral: Liefde. 8 mensen verblijven op een geweldig strand en in een mooie villa, liefde bloeit tussen iedereen op, geweldig toch? Niks blijkt mis te gaan totdat 1 voor 1 hun exen arriveren en daar ook verblijven. Valt je vakantie volledig in het water? Of kan iedereen de drama nog aan? En de belangrijkste vraag is: ''Who's ex is next?'' Zal iedereen tegen de liefde en de drama op kunnen? Of zal de verschrikkelijke tablet informatie een waarschuwing geven over een nieuwe ex? En wie zal met wie op date gaan als de exen langskomen? Zal iedereen de chaos nog goedkeuren? Of zullen de exen alles in de war schoppen? Of zal iedereen de vriendschap laten vallen omdat je ex langskomt?

(Idee komt van het progamma Ex On The Beach)

Personages: Stop op meiden!
De 8 mensen die als eerst op het strand zijn: Vol!
- Brooke Jane Eatside PeterParker
- Aylinn Chelsey McGrath Jovantos
- Kian Robert Lawley Floreale
- Hester Peyton Nathaniel Torres Dumbledore
- Anthony Zac Macros-Cayetana Scrubb
- Scarlett Aubrey Foster Malfoy
- Leslie Noëlle Michaelson Amarela
- James Flanagan Eunomia


De Exen: (Er komen sowieso meer exen bij)
- Jamie Jack McAllister PeterParker
- Que-Mara Iefuela Hastings Butera
- Emma Jane Gibbs Eunomia
- Jackson Rigsby Eunomia
- Jacy Norelia Gray Scrubb
- Dexter Julian Dawson Kirk
- Elizabeth 'Liz' Robertson Kirk
- Ashton Collin Clevelands Raccoon
- Andrew 'Drew' Ian Chase Erudtie
- Nathan Luke Prendergast Kodaline
- Gereserveerd voor Oli
- Madison Jase Carell Caverne
- Johnny 'John' Lewis Tootles
- Keziah ''Ziah'' Veda Darsha Verde
- Gereserveerd voor Caelestis
- Gereserveerd voor Dumbledore
-
-
-


Invullijstje:



Regels:
- Sowieso 200 woorden, iedereen heeft weleens een mindere dag maar laat het dan weten.
- 3 personages per persoon.
- Niet de personages van anderen besturen, behalve als je toestemming hebt.
- Geen Mary Sue's of Gary Stu's, iedereen heeft wel minpunten.
- 16+ mag, maar waarschuw wel voor degenen die er niet tegen kunnen.
- Topics worden alleen door mij aangemaakt, terwijl ik iemand aanwijs, dan zet je bijv. By PeterParker.
- Niet gelijk stoppen met het RPG, zeg wanneer je niet online kunt komen of niet kunt schrijven maar doe dat niet te vaak.
- Reserveringen blijven 72 uur staan.
- Je mag gerust vragen stellen als je het niet snapt.
- Niemand buitensluiten, ruzie IC mag maar OOC niet!
- Als je 1 van deze regels breekt krijg je een waarschuwing, na 3 waarschuwingen lig je er zonder pardon uit.
- Regels zijn er om plezier te hebben vergeet dat niet.


Begin:

De 8 eersten komen net aan op het strand. Hun bagage staat al in de villa waar ze verblijven. Ze krijgen zelf een kamer met kamergenoot toegewezen. Ze mogen eerst relaxen en het strand en huis verkennen. Daarna komen de eerste exen al. (Ik heb geloot welke exen eerst komt) En dat zijn: Johnny Lewis en Ashton Clevelands.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

[Jovantos -> Hemwin]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[Oli --> Preciado.]

---

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

[MT]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Caverne - Eighteen]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

James Flanagan
Het moment dat ik de deur door loop laat mijn sporttas vol met mijn spullen op de vloer vallen en loop bewonderend door de gangen en door alle kamers. Nadat ik alles bijzonder goed bestudeerd had liep naar de plaats waar ik twee jongensstemmen hoorden. Ik liep naar hun toe en zei tegen hun: "Hé, guys. Ik ben James." Ik bekeek ze allebei eventjes vluchtig van top tot teen. Ik was niet gay ofzo. Maar ze waren allebei niet verkeerd, wat betekende: concurrentie. Maar gelukkig was ik niet kieskeurig en kon ik makkelijk met meisjes over weg. Ik was niet zo'n type wat niets durfde te zeggen in de buurt van meisjes. Daar kon ik echt niet tegen, zo'n typetjes. Hoe wilde je dan ooit een vrouw krijgen? Tenzij je homo was natuurlijk. Ik had niets tegen homoseksuelen, ik had zelfs een paar gay vrienden, waarvan ik wist dat ze niet op mij wisten. Ik had hen daar wel uitvoerig over uitgehoord. Zo was ik wel. Maar het waren goede mannetjes zolang ze niet te vrouwelijk werden, daar had ik ook een hekel aan. Als het gingen overdrijven dan kon je er wel zeker van zijn dat ze het eigenlijk niet waren, maar aandacht wilde.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

[MT]

---

Bowties were never Cooler

Nathan Luke Prendergast
Ik had een koffer met aztecprint in mijn hand en mijn gitaarkoffer op mijn rug. Zo liep ik de villa in. Wat was die prachtig. Ik was veel krappie en mooie logeeradressen gezien, maar dit topte alles. Ik liep verder het huis door tot een kamer met uitzicht op het zwembad en het achterliggende prachtige landschap. Daar zette ik mijn koffer tegen het bed bij de ramen en legde mijn gitaar erop. Nog voor ik iets anders deed haalde ik die uit mijn tas en klom in het raamkozijn. Daar begon ik gewoon te spelen, gewoon improv. Ik hield van muziek, het was mijn hele leven, maar ik had een grote fout gemaakt. Dat zag ik nu wel in. Ik miste haar nogsteeds en hopelijk wilde ze me terug, al zou het denk ik wel lastig worden. Ik begon zacht te neuriën en ging op in mijn spel en het landschap. Als ik een kamergenoot kreeg hield hij hopelijk van muziek, want zonder redde ik het niet. Ondanks dat ik hier nu was door mijn obsessie met muziek. Na een kwartier zette ik mijn gitaar weg en trok mijn schoenen en sokken uit om via het raam naar het zwembad te gaan. Daar ging ik op de rand zitten en liet mijn blote onderbenen onder mijn korte skinny in het bad bungelen. Zo bleef ik zitten wachten op iemand anders terwijl ik met mijn benen bleef bungelen en zelf neuriede.

---

Bowties were never Cooler

James Flanagan
Aangezien de jongens niet antwoordde liep weg richting het zwembad, hopelijk daar wat spraakzamer gezelschap te vinden, want ik had geen zin als een halfgare zombie door dit huis te lopen, bang om iemand aan te spreken of dat iemand te bang is om mij aan te spreken. Ik bleef even staan toen ik gitaarmuziek hoorde. Ergens ver kwam dit liedje me heel bekend voor, maar toch ook weer niet. Toen stopte de muziek abrupt en hoorde ik kleine plonsjes. Ik zag een jongen in het zwembad zitten met alleen zijn voeten in het water. Ik lachte stilletjes in mezelf, ik zou die jongen eens fijn gaan pranken, ik hoopte dat hij tenminste tegen een grapje kon, want anders was het maar een zwakkelingetje. Ik besloop hem van achteren en toen ik achter hem stond, gaf ik hem een flinke duw zodat hij helemaal in het water viel. 'Dat is pas echt zwemmen, hè?' zei ik lachend tegen hem. Hierna trok ik mijn t-shirt en mijn schoenen aan zodat ik alleen nog maar mijn korte broek aan had en dook achter hem het water in. 'Ah, dat is lekker.' zei ik genietend.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Nathan Luke Prendergast
Ik begon me net af te vragen waar ik in godsnaam mijn mobiel had gelaten ik een klap in mijn rug voelde en voorover in het zwembad verdween. Ik was plots even in paniek aan het spartelen voor ik mezelf kalmeerde en boven kwam. Gelukkig had ik mijn mobiel of gitaar niet mee. Ik kwam proestend boven en zag een jongen lahend zwemmen. Hij moest het gedaan hebben. Ik trok mijn handschoentjes en shirt uit voor ik naar hem toe zwom. Eenmaal bij hem steunde ik met mijn hele gewicht op zijn schouders, zodat ik hem onder water kreeg, al woog ik maar barweinig. Ik sprong er weer af en wachtte tot hij boven kwam. Het was wel lekker om na zo'n lange reis even met iemand te kunnen kloten. Al zou hij me waarschijnlijk niet verstaan door mijn accent. Velen hadden daar last van. Daarom was het soms erg frustrerend om nooit thuis te zijn, want op alle andere plekken ging er altijd wel iets mis omdat ik mezelf niet helemaal verstaanbaar kon maken. Toen de jongen boven kwam keek ik hem met een stralende grijns aan. "Luke aangenaam." zei ik zo brits mogelijk, maar nogsteeds was mijn accent vet en onmisbaar. Hopelijk snapte hij het.

---

Bowties were never Cooler

James Flanagan
Even later werd ik proestend onder geduwd en kwam ik proestend van het lachen weer boven, gelukkig kon deze jongen dus wel tegen een grapje. Hij stelde zich voor als Luke. Ik hoorde duidelijk een Brits met een vleugje Iers. 'Yo, man.' zei ik, die al vaker mensen had ontmoet die hun plaats van afkomst probeerde te verbergen door een overdreven Brits accent. 'Ik hou van Ierse accenten, je kunt gewoon praten, hoor. Ik versta het gewoon, ik heb zelf ongeveer 3 jaar in Ierland gewoond, ik ben het accent alleen niet helemaal meester.' Ik lachte naar hem, hopelijk zou hij me geen creep noemen. Ik had, en nog steeds, veel gereisd. Ik bleef nergens langer dan een jaar, waarvan Ierland een uitzondering was, omdat ik het daar zo naar mijn zin had en ik daar een meisje had ontmoet, maar het was uiteindelijk toch niets geworden, waardoor ik minstens 2 jaar reistijd had verspild. Ach ja, eigen schuld, dikke bult, moest ik eigenlijk zeggen, ik had haar te veel opgejaagd, mij te veel aan haar opgedrongen, waardoor ze uiteindelijk gek van mij werd en besloot mij af te wijzen. Ik begreep het eerst niet en bleef haar nog een half jaar stalken, waarna ik na een ander half jaar in de gevangenis uiteindelijk naar Italië verhuisde.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Nathan Luke Prendergast
Gelukkig kon de jongen er wel tegen dat ik het bij hem terug deed. Ik luisterde naar zijn woorden en knikte. Dat scheelde veel moeite. "Dan ben je een van de weinigen want zelfs van Ieren zelf hoor ik vaker dan eens dat ik meer verstaanbaar moet praten." Het kwam er vrij rap en nu weer met mijn eigen hele zware accent uit. Liet hem nu maar eens zeggen dat hij alles verstond. Ik gooide er nu dan geen Ierse woorden door zoals normaal, maar nogsteeds was ik voor mijn gevoel slecht verstaanbaar. "Maar hoe heet je eigenlijk en waarom zit je hier?" vroeg ik oprecht geintereseerd. De verhalen van anderen vond ik altijd fijner om te horen dan de mijne te vertellen. Ik schreef er liever liedjes over. Ik veegde met een hand mijn haar, wat in lange natte strengen over mijn gezicht lag, uit mijn gezicht. Dat was het nadeel van langer haar dan de meeste jongens. Vooral omdat het krulde leek het niet heel lang, maar zo nat was het duidelijk dat het wel een flinke lengte had. Ik rekte me even uit en keek rond. Het huis was prachtig en enorm, maar toch was de omgeving nog mooier. Ik zou denk ik wel dagen kunnen dwalen door dit landschap, als ik daarvoor hier zou zijn. Nu richtte ik me weer op de jongen, wachtend op zijn antwoord.

---

Bowties were never Cooler

James Flanagan
'Dan ben je een van de weinigen want zelfs van Ieren zelf hoor ik vaker dan eens dat ik meer verstaanbaar moet praten." zei Luke. Ik grinnikte om zijn woorden, dan kon ik nu wel begrijpen, nu ik hem zo hoorde praten. 'Maar hoe heet je eigenlijk en waarom zit je hier?' vroeg hij daarna.
'Sorry.' zei ik. 'Ik was me helemaal vergeten voor te stellen. Ik ben James.' En ja, waarom zat ik eigenlijk hier? Toen bedacht ik me het ineens, ik was het helemaal vergeten, met de voorbereidingen voor deze vakantie. 'Nou, ik zit hier, omdat, nou ja, ik was op internet op zoek naar nieuwe vakantiebestemmingen, want ik wilde wel weer eens zon, zee en strand en toen kwam ik op dit eiland uit, dus ik heb meteen mijn koffer gepakt en een vlucht geboekt. En inderdaad dit is dé ideale stemming voor zon, zee en strand. Hopelijk kan ik er nog een S aan toevoegen, als je snapt wat ik bedoel.' zei ik tegen hem en knipoogde. Ik bedoelde natuurlijk de S van Seks, ik had al een tijdje geen meisje gehad, dus ook geen pleziertje en ik was er nu wel echt aan toe.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Nathan Luke Prendergast
Ik luisterde naar de reden waarom hij hier was. Aan de ene kant was hij hier om dezelfde reden als hij, aan de andere kant niet. Ik snapte best dat hij opzoek was naar sex. Zelf was ik daar niet naar opzoek. Ik zou het zo kunnen krijgen als ik zou willen, maar ik wilde het alleen van een iemand en van die kon ik het nou net niet krijgen. Ik haalde een hand door mijn haren. "Ik snap het, maar ik heb hier nog geen dames gezien, of je moet van de andere kant zijn. Daar is niets mis mee, maar goed. Ik ben het niet." Ik glimlachte en voelde me nu best ongemakkelijk, wat ik zelf had veroorzaakt. Rustig zwom ik naar de kant en ging weer op de rand zitten. Dat vond ik toch lekkerder dan helemaal in het water. Vond ik tenminste. Ik had het niet op compleet zwemmen, zeker niet omdat het niet zo extreem warm was. Voor Ierland wel, maar ik kwam als laatst uit Zuidoost-Azië, dus de hitte was ik nu wel gewent. "Zullen we zo wat gaan drinken? Dat reizen maakt dorstig." vroeg ik met een scheve grijns. Ik wilde niet verkeerd overkomen, maar ik had inmiddels geleerd om altijd charment over te komen en niet als een boerenpummel uit Ierland. Toch was het vaak nog erg lastig, maar ik leerde het langzaam.

---

Bowties were never Cooler

James Flanagan
'Yeah. Sure.' antwoordde ik op de vraag van Luke of ik iets wilde drinken. Ik klom uit het zwembad en schudde mijn haren als een natte hond. Daarna pakte ik mijn T-shirt en schoenen en liep het huis binnen, op zoek naar de keuken en de koelkast, waar vast en zeker een koel drankje of biertje zou staan. Ik had nu eigenlijk wel zin in een koel biertje. Na wat rondzwerven en hopen dat Luke mij zou volgen, kwam ik aan bij een ruimte wat er inderdaad uitzag alsof het een keuken was, waar in daadwerkelijk een koelkast stond. Ik opende de koelkast en zag een paar flesjes bier liggen. Ik pakte er een uit, hield hem voor Luke en vroeg: 'Wil je?' Zelf pakte ik er ook een uit en zette hem neer op het aanrecht om mijn zoektocht te vervolgen, deze keer naar het ding wat er voor zorgde dat ik uiteindelijk mijn bier kon drinken. Na een paar minuutjes alle laatjes en deurtjes uitgeprobeerd te hebben, vond ik het ding en gebruikte het op de manier waarvoor het was bedoeld. Ik nam een paar grote teugen en slaakte daarna een grote teug van tevredenheid. This is good life, dacht ik.

(Ik ben het woord vergeten voor het ding wat flesjes bier opent....)

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

[flessenopener(K)]

[ bericht aangepast op 2 aug 2014 - 23:41 ]

---

Bowties were never Cooler