MSV - Askroth [3] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Nieuwe topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 1:06 ]

'Ik kom dadelijk, goed?' glimlachte Claire.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Het zal ongetwijfeld zijn dochter zijn,' zei Hanna zachtjes, licht gekwetst. 'Maar ik vraag me toch meer af hoe het zit met de vermoorde zoon.'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Ignatius haalde zijn wenkbrauw op.
'Het diende voor een groter doel,' legde hij toen uit.
'Ik heb het kind opgeofferd voor de eeuwige jeugd.'

'Dat meen je niet?' zei Claire. 'Je kind opgeofferd? Ben je gek geworden?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik heb nooit gezegd dat het mijn kind was.'

'Dat is walgelijk,' zei Hanna mismoedig. 'Barbaars gewoon. ' Ze keek naar de jongeman die naast haar stond en herkende hem even niet meer als haar geliefde. Hij had altijd een zucht naar macht en onsterfelijkheid gehad en dat had ze voor lief genomen, maar hij hsd zich in haar afwezigheid ontwikkeld tot een ware tiran, zonder grenzen. Zijn liefdevolle kanten leken door de tijd te zijn weggevaagd. Ze walgde van zijn laconieke houding en vluchtte het huis even uit en liet zich tegen de buitenmuur van het optrekje zakken om haar gedachten te ordenen.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Gaara had niet zoveel keuze, maar hij had ook geen zin om hier te blijven staan en besloot elders te wachten. Niet veel later ontvluchtte een ander het huis eveneens, maar haar gezicht straalde eerder verwarring dan onderdak uit. Hij staarde naar de lucht en deed alsof hij niet had gezien dat er nog iemand in zijn buurt was. Hij vond het al genoeg dat hij lief en leed met Claire deelde.

Every villain is a hero in his own mind.

Claire keek Ignatius hoofdschuddend na en volgde Hanna toen.
'Hé. Gaat het wel?' vroeg ze een beetje bezorgd. Ze legde haar hand even op die van Hanna. Ze was bluj om haar te zien

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ignatius zuchtte ietwat geïrriteerd toen ook zijn zus het gebouw verlaten had.
'Vrouwen..' zei hij toen luid tegen de twee jongens voor hem.

Alaine stond nog steeds aan de grond genageld en keek telkens van haar vader, die zojuist ontkend had haar vader te zijn, naar haar moeder, die misschien niet eens haar moeder was. Ze had de hele tijd in stilte geluisterd en had in het hele gesprek meer dan eens steken in haar hart gevoeld, maar had niets durven of weten te zeggen. Haar moeder huilde, maar ze durfde haar niet te troosten en zou ook niet weten hoe, want de woorden van haar vader deden haar ook pijn.
In stilte draaide ze zich om en liep ze het kleine huisje uit, niet wetend waar ze eigenlijk heen ging.

Van rolde met zijn ogen. Hij vond die Ignatius behoorlijk onvolwassen en had ook niet besloten al te diep in te gaan op wat hij allemaal te vertellen had gehad. De helft ervan klonk nogal onwaarschijnlijk.
'We moeten nu echt eten zoeken,' gromde hij en hij pakte zijn bezem weer vast.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Heb je ook een bezem over voor mij?' vroeg Ignatius.

Van keek hem aan.
'Ik heb er maar één.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius zuchtte wederom geïrriteerd.
'Je hebt een stok.'

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=165373

'Het gaat wel,' zei ze. 'Een beetje te veel informatie om in een keer te verwerken. Hij lijkt zo anders,' besloot ze.
Ze keek loom toe hoe Alaine, die net als zij lam was geslagen van al het nieuws, het huis verdwaasd uit kwam en probeerde haar met Ignatius te vergelijken. Ook zag ze hoe Ignatius een van de jongens een bezem probeerde af te troggelen. 'Bedankt,' zei ze tegen de jongen met de toverstaf. 'Voor je hulp met de beet.' Hij zag eruit alsof hij er zo spoedig mogelijk vandoor wilde gaan, maar ze wou niet ondankbaar overkomen.



Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 1:15 ]

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.