• De RPG in het algemeen (verhaallijn)
    Een groep jongeren tussen de 16 en 21 jaar zijn uit het kleine dorpje waar ze geboren zijn ontsnapt en zijn naar de grote stad gevlucht, of eigenlijk de grote, kleine stad, met de naam: New York. New York is een grote stad, de grootste stad van de VS, en het heeft 5 stadsdelen, maar New York is ook een kleine stad. Alle geheimen gaan snel rond, en soms weten mensen iets over jou voordat jij het weet. De groep jongeren is naar New York gekomen om daar een nieuw leven op te bouwen, misschien kennen ze elkaar al jaren, of juist van heel lang geleden of misschien lopen ze elkaar pas voor het eerst tegen het lijf in New York, op sollicitatie, op school of tijdens een hobby. Wat de jongeren sowieso gemeen hebben, is dat ze een beurs hebben gewonnen voor een van de beste scholen in New York, het is een kostschool, wat betekend, je slaapt en eet op school, alleen in de vakanties mag je naar huis. De kostschool is geen gewone school, naast dat je er gewone lessen krijgt, heb je ook nog vier uur in de week een les die je helpt met je talent te verbeteren, je talent kan van alles zijn, van rekenwonder tot danstalent. Een geweldige kans, een tweede leven, maar de grote vraag is natuurlijk: Hoe zal het ze vergaan in de grote stad?

    -Over New York.

    Er zijn 5 stadsdelen, The Bronx, Brooklyn, Manhattan, Queens en Staten Island. Het heeft een oppervlakte van 1214 km2 en een hoog toerisme gehalte. New York ligt tussen de steden Washington D.C. en Boston en ligt aan de monding van de Hudson River, de Hudson River komt uit in de Atlantische Oceaan. New York heeft 33 kilometer aan publieke stranden en 11.000 hectare aan gemeentelijke parken.
    De zomers zijn heet en vochtig, het is tussen de 21 en 25 graden. De winters zijn koud, maar meestal rond het vriespunt. Er kunnen soms zeer hevige sneeuwstormen zijn. In de lente en herfst kan het koel tot heet zijn. Ook de onweersbuiten kunnen heftig zijn. En soms komt er een orkaan voor. Honkbal, American Football, ijshockey en basketbal zijn bekende sporten in Amerika. Qua eten is er veel keuze, door de immigranten. Bagels, kwarktaart en pizza zijn onder andere bekend uit Europa. Er zijn veel verschillende eetgelegenheden, bekend is natuurlijk de Starbucks.

    The Bronx, is het noordelijkste gedeelte van NYC, hier kun je het Yankee Stadium vinden en de wijk Co-Op City. Het staat bekend als de geboorteplaats van de rap en de hiphopcultuur.
    Brooklyn, bekend om zijn culturele, sociale en etnische diversiteit, zijn specifieke kunststromingen, de wijken met een eigen karakter en de unieke architectuur. Het heeft een duidelijk centrum en er is een lange kustlijn met veel stranden en Coney Island.
    Manhattan, bekend vanwege zijn wolkenkrabbers en het Central Park. Het is het financiële centrum van NYC, ook zijn er veel hoofdkantoren van multinationals en internationale organisaties, zoals de VN. Ook zijn er belangrijke universiteiten en culturele bezienswaardigheden. Het is te verdelen in Lower, Midtown en Upper Manhattan. Upper Manhattan wordt weer verdeeld in Upper East Side en Upper West Side, gescheiden door Central Park. Het meest noordelijk gelegen gedeelte heet Harlem. Er zijn ook nog verschillende stadsdelen zoals Chinatown, Greenwich Village, Little Italy, SOHO (South Houston Street) en TriBeCa (Triangle below Canal street).
    Queens, hier zijn de meeste verschillende etnische eenheden te vinden. Het groeit hard. Van oorsprong is het een verzameling van dorpjes gesticht door Nederlanders. Er wonen vooral middenklasse Amerikanen, en het gemiddelde inkomen van een Afro-Amerikaan ligt hier hoger dan die van de blanke. Er zijn twee luchthavens, LaGuardia Airport en John F. Kennedy International Airport.
    Staten Island, verbonden met Brooklyn d.m.v. de Verrazano-Narrows Bridge en verbonden met Manhattan door de Staten Island Ferry, wat ook een populaire toeristische attractie is. De F.D.R. Boardwalk, van 2,5 km, is de op drie na langste boardwalk van de wereld.
    Central Park ligt in Manhattan en strekt zich uit van 59th tot 110th Street.
    Carnegie Hall, een van de belangrijkste concertzalen van de wereld, voornamelijk gebruikt voor klassieke muziek, er heerst een goede akoestiek.
    Lincoln Center, hier zitten verscheidene instellingen, zoals Metropolitian Opera, New ork Phillharmonic, New York City Ballet, Vivian Beaumont Theatre en de Julliard School.
    Broadway, deze loopt langs 42nd street, vernoemd nar de grote straat die dwars door de theaterwijk loopt. De meeste theaters zijn gevestigd in de buurt van Times Square in Manhattan.
    New York Public Library, de bibliotheek met de grootste collectie boeken van alle bibliotheken van het land. Queens en Brooklyn hebben eigen openbare bibliotheken.



    Over de school:
    De school ligt in het stadsdeel Manhattan, één straat van Broadway, dicht bij Sakura Park en niet ver weg van de kust. De school is een kleine, maar bekende school met goede kwaliteit. De klassen bestaan ongeveer uit 25 leerlingen per klas. Per jaar worden er 100 leerlingen toe gelaten, aangezien er ook 100 leerlingen examen doen. De leeftijd maakt niet zo zeer uit op de school, je moet minimaal 16 zijn en maximaal 21. Er zijn vier verschillende stamklassen, daarnaast volgt iedereen zijn eigen lessen nog om het talent verder te ontwikkelen. Het systeem ziet er als volgt uit:

    Klas 1A – de uitzonderlijke talenten (alle leeftijden)
    Klas 1B – 20, 21 jaar
    Klas 1C - 18, 19 jaar
    Klas 1D - 16, 17 jaar.

    Zodra je een jaar hebt afgemaakt en bent bevorderd naar het volgende leerjaar, wordt de 1 een 2, daarna een 3 en als laatste een 4. Je blijft gewoon constant in dezelfde klas zitten.
    De schooltijden zijn van 08.00 – 17.00. Alle lessen die op een middelbare school worden gegeven volg je, dus de “natuur” vakken en de “maatschappij” vakken. De normale lessen duren 45 minuten, je volgt ze alleen minder vaak in een week dan normaal, en de lessen die met je talent te maken hebben duren anderhalf uur.

    1e uur – 08.00 – 08.45
    2e uur – 08.45 – 09.30
    3e uur – 09.30 – 10.15
    4e uur – 10.15 – 11.00
    PAUZE 1 – 11.00 – 11.15
    5e uur – 11.15 – 12.00
    6e uur – 12.00 – 12.45
    EET PAUZE – 12.45 – 13.15
    7e uur – 13.15 – 14.00
    8e uur – 14.00 – 14.45
    9e uur – 14.45 – 15.30
    10e uur – 15.30 – 16.15
    11e uur – 16.15 – 17.00
    Ontbijt is tussen 07.00 en 09.00.
    Lunch is tussen 12.30 en 13.30 (op school tussen 12.45 – 13.15)
    Avondeten is tussen 17.00 en 19.00.

    Er is een fitnesszaal die vanaf 08.00 beschikbaar is. Het zwembad is van 07.00 – 08.00 en na 17.00 tot 20.00 beschikbaar, tenzij je er bent met school. De judo-/ gymzaal is beschikbaar voor leerlingen na 17.00 tot aan 20.00. Ook de tennishal, basketbal, voetbal en het hockeyveld zijn beschikbaar na 17.00 tot 20.00. Verder heb je naast de judo-/ gymzaal nog een kleine gymzaal die als danszaal wordt gebruikt. Er zijn ook 8 stallen, waarin overal een paard staat, en er is een bak. De stallen zijn 24 uur per dag bereikbaar. Verder is er nog een muzieklokaal met allerlei instrumenten. De aula is open tijdens schooltijden en de bibliotheek van 08.00 – 20.00. om 22.00 moet je in je kamer zijn en in je bed liggen. De school het het Mint Tulp College. De oorspronkelijke eigenaren, het echtpaar O’Malley heeft alles wat ze hadden geïnvesteerd in het oprichten van een goede school voor talentontwikkeling, dit trok veel aandacht, er zijn veel sponsors en de eigenaren van nu, ook uit de familie O’Malley, zijn ook zeer rijk. Er zijn een aantal feesten op de school, deze worden dan in de aula gegeven.

    Back To School
    Autumn Falls
    Thanks Giving
    Christmas Angel
    New Year's Night
    Valentines Eve
    Spring Break
    Summer Time

    Daarnaast worden er soms op het terrein nog feestjes gegeven door leerlingen zelf of zelf georganiseerde dingen in de aula. In de buurt is een bioscoop, openbaar zwembad en meer faciliteiten. Als je van het terrein af wilt, moet je toestemming vragen, je slaapt alleen thuis in bijzondere gevallen of in de vakanties. Het is mogelijk in de vakanties gewoon op school te blijven.
    Je slaapt in verschillende huizen. Er slapen ongeveer 30 mensen in één huis. Er zitten ongeveer 450 leerlingen op het Mint Tulp College, er zijn 15 huizen. Een huis bestaat uit een begane grond, twee verdiepingen en een zolder. De badkamer en dergelijke zijn op de begane grond, op de twee verdiepingen zijn wel wc’s. Er zijn 7 meiden huizen en 7 jongens huizen, er is één gemengd huis. Op één verdieping zitten 5 slaapkamers. Op de zolder is ruimte voor twee mensen. Per kamer kunnen er 3 slapen, meestal slapen er 2. De huizen staan bij elkaar.




    Meisjes:
    Jailynn Emily Brooks || 17 || xoChantay.


    Rose Melheyd || 17 || Mevalina
    Lindsay Lofred || 18 || Arianator
    Amy Scott || 17 || MoonEye
    Christien De Leur || 17 || GrowStronger

    Jongens: Nog ruimte voor 3 jongens!
    -MoonLights
    James Volser || 18 || Mevalina
    Matthew Levi Thompson || 18 || xoChantay

    Hier de link naar het RollenTopic.

    KAMERINDELING:
    Jailynn|| Christien|| Lindsay - 101
    Rose || Amy - 107
    James || Matthew - 204

    FOTO'S
    Dit is hoe het er ongeveer uit zit, de omgeving e.d. zijn natuurlijk anders.
    *Bibliotheek:




    *Fitnesszalen; muzieklokaal; washok:



    *Zwembad



    *Stallen + bak




    *Hockeyveld



    *Voetbalveld



    *Tennishal



    *Judo-/gymzaal (voor dans)



    *Basketbalveld



    *Gymzaal



    *Aula
    Aula A -


    Aula B (voor feesten, bij een komsten, maar ook voor pauze etc.) - Deze inrichting:


    In deze aula: (Foto is in zwart-wit, dit heeft meer kleur, alleen de vloer is zwart/wit)




    *Slaapkamers; woonkamer; badkamer; wc.



    *Eetzaal + keuken

    [ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 12:51 ]

    Christien de Leur


    Met al mijn spullen in mijn handen probeer ik tegelijkertijd de drukke zaal uit te komen en op te zoeken waar ik heen moet. Met mijn ene hand houd ik de doos vast en met de andere hand graai ik in de doos op zoek naar een kamernummer en een sleutel of iets dergelijks. Ik ga zo op in mijn zoektocht dat ik niet echt oplet waar ik loop en tegen een ander meisje aanbotst, die me neidig aankijkt. Ik mompel iets wat op excuses lijkt en dan loop ik weer door. Uiteindelijk vind ik het nummer: 101. Dat is nog wel te onthouden, gelukkig. Heel even zet ik de doos op de grond neer en pak ik de plattegrond eruit, om te kijken waar ik moet zijn. Gelukkig is dat niet al te ver lopen. Met nieuwe energie pak ik de doos weer op en loop ik met de plattegrond nog in mijn armen naar, hopelijk, de goede richting. Ik zou best wel blij zijn als ik de goede kamer heb gevonden. Vannacht had ik nog gedroomd dat ik voor eeuwig zou rondlopen in een doolhof. Wel bijt ik op mijn lip, als teken dat ik het spannend vind. Stel dat er al iemand is? Ik ben niet heel goed met praten en zo. Als ik de grote zaal weer uitloop op weg naar het huis waar ik moet zijn hoor ik iemand tegen me praten.
    'Hoi, alles goed?' Vraagt ze.
    'Ja hoor. Ik zocht net mijn kamer. Ik ben trouwens Christien, maar noem me maar Chris. Ben jij ook nieuw hier?'

    Jailynn Emily Brooks
    Ik glimlachde naar haar. "Hoi Chris, ja ik ben ook nieuw, jammer genoeg. Welke kamer moet je hebben?" Vroeg ik. Ze zag er heel vriendelijk uit, dus misschien zou ik het wel met haar kunnen vinden, ik was in ieder geval aan mijn eerste gesprek hier begonnen."Trouwens, als je hier op school zit, dan zul je een talent hebben waarop je bent aangenomen of gevraagd, wat is jouw talent" Vroeg ik nieuwsgierig. Misschien niet de slimste vraag ik kon stellen, het is nu niet echt een normale vraag, maar normaal ben ik nooit echt geweest. Ik keek naar alle spullen die ze vast had. "Kan ik trouwens helpen met je spullen dragen?"

    Matthew Levi Thompson
    /

    Christien de Leur


    "Hoi Chris, ja ik ben ook nieuw, jammer genoeg. Welke kamer moet je hebben?" Wat een opluchting. Gelijk voel ik me niet meer zo alleen."Trouwens, als je hier op school zit, dan zul je een talent hebben waarop je bent aangenomen of gevraagd, wat is jouw talent?Kan ik trouwens helpen met je spullen dragen?" Zegt ze nog voordat ik kan antwoorden. Ze ziet er in ieder geval wel aardig uit, waardoor ik me al meer op mijn gemak voel. "Mijn kamer is nummer 101, als ik het goed heb onthouden. Ik denk het wel. Mijn talent is zwemmen. Vooral wedstrijdzwemmen en gewoon snel gaan, maar ik hoop hier iets meer over synchroonzwemmen te leren. Wat is jouw talent? En wat is eigenlijk je naam? O, over mijn spullen. Een beetje hulp zal wel welkom zijn lijkt me. Maar het is niet zoveel als het lijkt hoor, ik ben gewoon onhandig denk ik.'

    Jailynn Emily Brooks
    Ik pakte wat spullen over van Chris en liep naar het huis toe. "101, ik weet wel waar dat is hoor. Daar moet ik ook zijn hahaha." Lachde ik. Ik hield de deur voor haar open en liep vervolgens vooruit naar onze kamer, die niet zo heel ver lopen van eigenlijk alles op het terrein ligt. "Ik heet trouwens Jailynn." Gaf ik als antwoord op haar vraag van net. Toen we bij de deur van de kamer aangekomen waren, zette ik haar spullen neer en haalde mijn ketting los, vervolgens maakte ik de deur open en liep naar binnen toe met haar spullen. "Maar de meeste noemen me Lynn, of Jay, ik luister naar beide. En mijn talent is dansen. Zwem je al lang?" Vulde ik mezelf nog even aan. Ik zette haar spullen weer neer en klom daarna omhoog op de hoogslaper. "Oh en als je het niet erg vind, heb ik de hoogslaper al opgeïst, hij is al opgemaakt en al." Zei ik terwijl ik mezelf achter over liet vallen.

    Matthew Levi Thompson
    [Ik kan nog niet echt veel met Matthew aangezien hij nog geen contact met anderen heeft enzo.]


    Amy Scott

    Ik kijk de sleutel waar een hanger met het kamernummer op zit 107. Ik zie 101, 103, 105 en dan 107 ik draai de deur open ik kom in de woonkamer/keuken ik zet mijnkoffer tegen de muur en zet mijn tas erop ik zie een plattegrond hangen die deur gaat naar de gang en dan moet ik de linkerdeur nemen dan kom ik op de slaapkamer ik pak mijn koffer en tas en loop dan naar de slaapkamer. Ik doe de klerenkast open en leg mijn kleren erin er staan twee bedeen dus ik heb een kamer genoot wie dat is weet ik niet dan loop ik weer richting de woonkamer en ga even rondneuzen.

    [sorry dat het niet veel is...]

    [ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 16:30 ]


    A horse of course

    Jailynn Emily Brooks
    Na het gesprek met Christien keek ik op mijn mobiel. 19.45. Misschien kon ik nog even naar de danszaal toe, heel snel. "Ik ga nog even een kwartiertje dansen, hoop ik." Zei ik terwijl ik een flesje water uit mijn weekendtas haalde, mijn sleutel pakte en de kamer uit liep. Ik liep op een drafje de trap af naar beneden, door de woonkamer/keuken en stormde naar buiten. Waarschijnlijk zag dit er heel vreemd uit, maar dat kon me niet schelen, ik wilde nog even dansen. Midden op het terrein bleef ik even stilstaan. Wat was het groot! Nog steeds was het niet helemaal tot me doorgedrongen hoe groot het hier was en ik gokte erop dat ik nog niet eens alles had gezien. Ik keek naar een van de bordjes. Sportgelegenheden. Daar zou ik vast de danszaal ook vinden. Ik rende richting de 'sportgelegenheden' en botste ondertussen tegen iemand op. "Sorry!" Zei ik, ik keek op en keek recht in de ogen van Matthew. "Oh, hoi Matt, dat is lang geleden."


    Matthew Levi Thompson
    Er was nog steeds niemand anders gekomen op mijn kamer. Misschien sliep ik wel alleen, alles kon, maar het leek me erg onwaarschijnlijk. Ik was het gitaar spelen zat en legde hem aan de kant. Wat zou ik kunnen doen? Ik dacht dat ik paarden hoorde toen ik op zoek was naar mijn kamer, misschien zijn er ook wel ergens paarden en stallen, dan zou ik daar even kunnen gaan kijken. Ik stond op, met mijn sleutel en een paar paarden snoepjes in mijn broekzak, en liep twee trappen af naar beneden, om vervolgens een koffer omver te stoten die in de gang stond. "Sorry man." Zei ik, ik hielp de jongen de koffer overeind te zetten en liep vervolgens naar buiten toe, waar ik een sprintje trok in de richting waar ik dacht de paarden te hebben gehoord, tot ik tegen iemand aanbotste. Jailynn. "Oh, hoi Matt, dat is lang geleden." Zei ze terwijl ze me aan keek. "Ja, dat kun je wel zeggen. Had je haast?" Vroeg ik. Ze zag er beter uit dan de laatste keer dat ik haar had gezien in Jersey, toen kon ik bijna haar ribben tellen. "Ja, ik wilde nog even een kwartiertje dansen, maar ik zou niet weten waar ik de danszaal kan vinden, ik denk bij de sportgelegenheden. Maar ik kan het beter aan jou vragen, het leek wel alsof je de marathon liep." Grinnikte ze. Haar lach was in ieder geval niets verandert. "Ja, er zouden hier ergens paarden moeten zijn, denk ik... Ik dacht in ieder geval dat ik ze hoorde." Antwoordde ik. "Oh, leuk! Mag ik met je mee lopen? Paarden zijn zo leuk. Alleen mijn moeder en haar hekel aan paarden... de enige keren dat ik ze zag of er op heb gezeten was met jou." Riep ze enthousiast uit. "Van mij wel, maar ik weet het niet zeker." Zei ik op een bedeesde toon. Het was altijd zo awkward als je iemand al een poos niet meer had gezien of gesproken en niet wist waar je over moest praten, al leken we voor nu een onderwerp te hebben: Paarden.


    Lindsay Lofred
    Al enkele minuutjes zocht ik naar iemand die me de weg kon wijzen naar mijn kamer. Want ik snapte dus echt niks van die plattegrond. Het ging hier zo ingewikkeld zijn! Ze dachten vast dat iedereen genie's waren. Dus niet ! Dat begon al goed... Mijn valiese woog zo zwaar en ik liet hem even op de grond. Wat was ik moe. Ik keek rond me heen, maar ik zag niemand. Ik besloot maar gewoon ergens naartoe te gaan. Ook al had ik niet echt een doel. Opeens kwamen er een pak mensen van ik weet niet waar. Ik probeerde steeds iets te vragen maar ze negeerden me. Opeens kreeg ik een harde duw in mijn buik.'Aw!', schreeuwde ik uit. Maar de jongen met zwarte haren nood geen excuses en lachte. Had hij mij daarnet nu uitgelachen? Ik wou tranen laten vallen maar ik hield le in. Het zou alleen nog maar gênanter worden! Ik stapte verder en deed alsof er niets was gebeurd. Eindelijk zag ik in de verte een blonde jongen en een bruinharig meisje. Snel liep ik naar hun toe. 'Jullie moeten me helpen! Zien jullie deze mega-ingewikkelde kaart?', vroeg ik. 'Ik snap er niks van en heb hulp nodig', zei ik met een pruilipje. Ik had niet eens door dat ik weer zo raar aan het doen was...


    ~ I have found that if you love life, life will love you back.

    Jailynn Emily Brooks
    Verbaasd keek ik naar het meisje dat ineens op ons af kwam stappen. 'Jullie moeten me helpen! Zien jullie deze mega-ingewikkelde kaart?', vroeg ze. 'Ik snap er niks van en heb hulp nodig' Ze trok een pruillip en even moest ik moeite doen om mijn lachen in te houden. Ik keek naar de kaart en daarna naar haar. "Waar moet je heen? Ik ben trouwens Lynn, ik weet niet zeker of ik je kan helpen, ik ben ook nieuw." Maar overdrijven is ook een vak, dacht ik erachteraan. Ze zag er wel aardig uit, maar de eerste indruk die ze had gemaakt met dit gedrag was een beetje 'drama queen' achtig. Ze had wel hele mooie haren... Matthew zei ook wat tegen haar. Ik bestudeerde de kaart, mijn oog viel op het nummer bij haar kamersleutel. "Zoek je soms je kamer? Als dat 107 is, weet ik de weg wel. Ik kan anders wel met je meelopen?" Stelde ik voor aan het meisje.


    Matthew Levi Thompson
    "Jullie moeten me helpen! Zien jullie deze mega-ingewikkelde kaart?', vroeg het meisje. 'Ik snap er niks van en heb hulp nodig' en ze trok een pruillipje. Ik schoot bijna in de lach door het gekke gedrag van het meisje met de blonde haren en de pruillip, het was niet zo gek om om hulp te vragen, maar op deze manier... dat had misschien wel ietsjes anders gekund, aan de andere kant zag ze er wel uit alsof je lol met haar kon beleven. "Waar moet je heen? Ik ben trouwens Lynn, ik weet niet zeker of ik je kan helpen, ik ben ook nieuw." Zei Jailynn. Lynn? Sinds wanneer stelde ze zich voor als Lynn? "Ik ben Matthew, maar je mag ook Matt zeggen, zo noemt Jailynn me altijd." Zei ik wijzend naar 'Lynn'. "Ik neem aan dat je hier nieuw bent, wat is je talent?" Vroeg ik belangstellend. Jailynn zei even niets, maar ik kon niet opmaken aan haar gezicht of dat uit irritatie was, of omdat ze aan het denken was. . "Zoek je soms je kamer? Als dat 107 is, weet ik de weg wel. Ik kan anders wel met je meelopen?" Stelde Jailynn aan het meisje met de lange blonde haren voor. "Ik kan ook wel meelopen, ik ben benieuwd hoe groot dit terrein verder is." Merkte ik nog even nonchalant op. Ergens was het ook wel fijn dat ik tenminste iemand kende hier, aan de andere kant, hoe goed kende ik haar nu nog?


    Lindsay Lofred
    De twee mensen aan wie ik net mijn vraag stelde keken me bijna in lach aan. Beledigd keek ik hun aan, maar ja... Ik was nu niet eenmaal het type die in haar hoekje verlegen naar iedereen staarde. Ik was meer het type die actie en LOL wou. Maar ik was best raar vonden de meeste, toch bleef ik mezelf! Niemand zou le kunnen veranderen. 'Waar moet je heen? Ik ben trouwens Lynn, ik weet niet zeker of ik je kan helpen.'', Zei het meisje dat blijkbaar Lynn heette. Ze zag er lief uit. 'Zoek je soms je kamer? Als dat 107 is, weet ik de weg wel. Ik kan anders wel met je meelopen?', vroeg Lynn. Die blijkbaar Jailynn heette. Dat zei die jongen toch, of had hij het over iemand anders? Ingewikkelde mensen, dacht ik in mijn hoofd. Waarom maakte iedereen op deze planeet het toch zo moeilijk, als het makkelijk kon? Ik lachtte naar het meisje en klapte enthousiast met mij handen: Oh, thanxxx , jullie zijn zo leuk, het wordt vast super !'. Samen liepen we verder. Ik bleef maar doorpraten... 'Oh ja, mijn kamer is nummer 107 !',...


    ~ I have found that if you love life, life will love you back.

    Jailynn Emily Brooks
    Ik wierp een lach naar het meisje terwijl we naar kamer 107 liepen, al had ik geen idee of Matthew eigenlijk in het meiden huis mocht komen, maar dat zouden we dan wel weer zien. Ik hield de deur voor het meisje open, van wie ik nog steeds de naam niet wist, ze was in ieder geval wel heel vrolijk, haar vrolijkheid werkte een beetje aanstekend. "Hoe heet je eigenlijk? Je hebt ons je naam nog niet verteld volgens mij." Zei ik. Matthew pakte de deur van me over en ik liep naar binnen toe, de trap op, richting kamer 107. Toen we er bijna waren zei ik: "Mijn kamer is 101, roep maar als je hulp nodig hebt of zin hebt in gezelschap, mijn kamergenoot is ook heel aardig." Zei ik met een lach. Ik bleef bij de deur staan.

    Matthew Levi Thompson
    In stilte volgde ik Jailynn en het drukke, vrolijke meisje, die nog steeds niet had verteld hoe ze heette. Toen Jailynn de deur voor me open hield pakte ik hem over en liep daarna zelf het huis binnen. Je kon het verschil tussen jongens en meiden wel merken. Bij mijn huis waren er al een aantal jongens die met vieze schoenen binnen waren gekomen, of die met een zak chips heen en weer liepen en overal kruimelde. In het meidenhuis werd ik een beetje vreemd aangekeken door de meiden die beneden in de woonkamer zaten, dus ik lachte maar een beetje onzinnig naar ze en liep met grote passen achter Jailynn en het andere meisje aan, vervolgens liepen we de trap op en stopte ze, kamer 107 zag ik op de deur staan. "Mijn kamer is 101, roep maar als je hulp nodig hebt of zin hebt in gezelschap, mijn kamergenoot is ook heel aardig." Zei Jailynn met een big-smile, die ik persoonlijk een beetje overdreven vond, maar dat ben ik.


    James Volser
    204. Ik moest naam de kamer 204, dat werd dus mijn nieuwe kamer! Ik voelde dat dit een heel nieuw leven werd... Een perfect leventje ! Af en toe kwamen er leerlingen die ongeveer zo oud waren als mij. Maar niet zo knap natuurlijk ! Om naar. Het jongenshuis te gaan moest ik door een lange gang waar ik enkele meiden tegen kwam. Ik glimlachtte naar hun en gaf hen een knipoog. De meisjes giechelden en vertelden iets tegen elkaar. Het was hier echt heel groot ! Na een paar minuten was ik in de juiste gang waar mijn kamer zat. De gang was in iedereen gemal niet echt gezellig. Het was er helemaal stil. Al snel merkte ik nummer 204 en stak de sleutel in het sleutelgat. Mijn kamergenoot was hier al eerder geweest, hij had het onderste bed van het stapelbed genomen. Gelukkig voor hem, dacht ik in mezelf. Ik legde mijn kleren in een lege kast. Toen viel ik in slaap op mijn bed.

    [ bericht aangepast op 23 juli 2014 - 19:58 ]


    I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

    Christien de Leur


    Nadat ze me naar binnen had gelaten liep Jailynn weer weg om, zoals ze zelf al had gezegd, te gaan dansen. Dus gelijk ben ik weer alleen. Tuurlijk snap ik dat ze even wilt ontspannen door te dansen. Ik voel waarschijnlijk hetzelfde voor zwemmen, maar als je net je nieuwe kamergenoot hebt ontmoet, dan kan je toch wel even blijven kletsen? Ach, het zal wel. Ik had vast ook hetzelfde gedaan. En nu ik erover nadenk, heb ik ook wel zin om te gaan zwemmen. Een beetje afkoelen na die hectische dag van vandaag. Aangezien dat Jailynn de hoogslaper al in gebruik had genomen, neem ik het bovenste bed van het stapelbed. Vroeger vond ik het echt geweldig om boven op het stapelbed te slapen. Geen idee waarom, maar eerlijk gezegd voel ik me weer net als dat kleine meisje zodra ik eenmaal boven ben. Het liefste zou ik rennend naar het zwembad gaan om zo snel mogelijk in het water te kunnen komen, maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik er daarna enorm van zal balen als ik klaar ben met zwemmen en zie dat mijn koffer nog niet is uitgepakt. Dus zuchtend doe ik dat maar eerst. Dingen opruimen heb ik altijd al saai gevonden en dat is nooit veranderd, dus ik voel me ontzettend opgelucht als al mijn kleren in de kast liggen. Het eerste de beste badpak wat op het stapeltje ligt pak ik mee en stop ik in een rugzak met een paar andere noodzakelijke dingen, zoals een handdoek. Dan loop ik eindelijk de deur uit, met de plattegrond nog in mijn handen. Die is vanaf nu mijn beste vriend.

    Matthew Levi Thompson
    Ik voelde me een beetje ongemakkelijk bij Jailynne en het meisje zonder naam. "Hé, uhm, ik ga er weer vandoor, ik was onderweg naar de stallen, dus ik ga daar even kijken denk ik, of op zoek naar de piano. Ik zie je, eh, jullie nog wel." Zei ik terwijl ik me omdraaide en de trap af liep, nou ja, liep, het leek eerder op snel wandelen. Nog steeds vond ik het een vreemd meisje... drukke en vrolijke mensen was ik wel gewend, maar zo vrolijk, misschien zat er ergens een klein steekje los, of was ze gewoon hyperactief, of het lag gewoon aan deze nieuwe, vreemde, grote stad. Ik deed de deur open en liep naar buiten. Net buiten bots ik tegen een meisje op met een plattegrond in haar handen. "Oh sorry!" Zei ik tegen het meisje met de lange, bruine haren (@Chris). "Zo te zien ben jij ook nieuw." Zei ik met een grijns, met een knikje richting haar plattegrond. Ze zag er niet verkeerd uit. Ik twijfelde even of ik moest blijven staan of dat ik meteen weer weg zou lopen.

    Christien de Leur


    Een glimlach verscheen op mijn gezicht nadat ik zag dat het zwembad niet al te ver weg was. Ik zou nog ontzettend chagerijnig worden als ik het hele jaar lang ver moest lopen. Net als ik de plattegrond weer heb opgerold, botst er iets of iemand tegen me aan en heel even denk ik dat ik ga vallen. Godzijdank gebeurt dat niet, maar kan ik nog recht overeind blijven staan. Pas als ik mijn evenwicht weer terug heb ontdek ik wie ik voor me heb.
    "Oh sorry!'' Klinkt een nogal opgelaten stem. De jongen die bij die stem hoort heeft blonde haren.
    "Geeft niet hoor. Het was een ongeluk."
    "Zo te zien ben jij ook nieuw."' Heel even kijk ik hem raar aan. Hoe kan hij nou weten dat ik nieuw ben? Maar dan zie ik dat hij kijkt naar de plattegrond die ik nog steeds beetheb.
    "O" Zeg ik en ik begin een beetje nerveus te lachen. "Ja, inderdaad. Ik ben nieuw en jij dus blijkbaar ook. Waar was jij van plan om heen te gaan? Voordat je tegen me aanbotste bedoel ik."

    Matthew Levi Thompson
    Ik keek haar aan, het was schattig zoals ze nerveus lachte.
    "Mijn plannen waren om naar de stallen te gaan, aangezien het enige meisje wat ik hier ken in gesprek is met iemand die ik niet ken en ik me nogal opgelaten voel in een huis vol meiden." Grinnikte ik. "En wat zijn jouw plannen? Ook voordat ik tegen je aanbotste natuurlijk." Zei ik met een lach. Ik streek met mijn hand door mijn blonde haren heen en keek haar vragend aan. Ik moest iets naar beneden kijken, omdat ze net als de meeste meisjes wat kleiner was dan ik, m, de gemiddelde lengte is zo'n 1.71 in Amerika, dat had ik ooit eens opgezocht in mijn bui om rare weetjes te weten te komen, met mijn 1.86 keek ik over haar heen als ik recht voor me uit zou kijken, en dat vond ik niet zo beleefd tijdens een gesprek. Verder had ze een normaal postuur, waaruit ik niet kon opmaken of ze iets aan sport deed of iets anders. Het viel me wel op dat ze veel ringen droeg en haar ogen deden me een beetje denken aan bambi.