MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 2] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 20:01 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Robin had de brief net klaar toen ze naar beneden liep. Ze schoof aan bij griffendor waar intussentijd wel wat meer folk zat. Ze was naast haar neefje neer geploft. Ze wist eigelijk niet waarom. Weinig mensen wisten dat ze familie waren. Ze keek de groep rond. Ze zag hier en daar mensen zitten die ze vaag bekent voor kwam. Niet veel. Ze had voorgaande jaren altijd contact met mensen die er nu niet meer zijn.

Robind19 schreef:
(...)
Nog niet robin wouw eerst die brief schrijven. This idd beetje verwarrend

But Miss Everdeen, it are the things we love the most, that destroy us.

Hannah liep de kamer binnen toen haar nieuwe meester 'kom binnen' had gezegd "Hallo ik ben Hannah" zei Hannah terwijl ze haar hand uitstak.

A horse of course

'Nakamoto Suzuka desu, ik ben Suzuka Nakamoto.' Suzuka negeerdee haar hand en boog naar haar. 'Waar ik vandaan kom schudden wij geen handen, we buigen naar elkaar. Ik verwacht dat je dit vanaf nu ook zult doen. En achter het kamerscherm ligt een iromuji voor je klaar die mag je alvast aantrekken. Ik zal ocha "thee" gaan zetten en daarna mag je wat over jezelf gaan vertellen, Hannah-chan.'
Suu-chan kon haar nog niet bevelen om op de Japanse manier thee te gaan zetten want dat kon ze niet.

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Freya had gehoord dat er nog een slaaf vrij was en ze besloot die meteen de claimen. Het scheen een jongen te zijn en dat vond ze prima. Ze liep de zaal in en glimlachte toen ze een jongen met een emmer sop en een doek de tafels af zag nemen.
'Jij moet Pipkin zijn,' zei ze uiteindelijk, om zijn aandacht op te eisen.

Hannah liep naar het kamerscherm en trok de iromuji aan, Hannah is niet echt fan van jurken of wat daar op lijkt. 'Zo zit alles wel goed' dacht ze bij haarzelf. Ze liep achter het kamerscherm vandaan en liep naar Suzuka.

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 12:10 ]

A horse of course

Pipkin keek om toen hij een meisje uit zwadderich zach staan. Hij had de doek vol met sop nog in zijn hand. 'Ik ben Pipkin,' zei hij en liet de doek weer in de emmer vallen.
Hij kwam met een stekende gevoel dat dit meisje zijn meesteres zou worden. Pipkin wilde brutaal wat vragen, maar hield strak zijn mond dicht.

Vampire + Servant = Servamp

'Doozo osuwari kudasai, ga zitten alsjeblieft.' Suzuka maakte een gebaar naar de tafel met 2 stoelen erbij. Ze zette een kopje thee voor haar neer.
'Dit is Ryokucha, een thee-soort uit Japan. Je ziet er goed uit in de iromuji het staat je echt mooi. Vertel eens wat over jezelf.'

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Onyx had niet slecht geslapen, ondanks dat haar zusje de hele tijd door haar gedachten spookte. Soms dacht ze haar te horen snikken of schreeuwen, maar was bij zinnen genoeg omdat aan haar angst toe te schrijven.
Inmiddels had ze haar eigen bed en dat van Van opgemaakt en wist ze niet zo goed wat ze verder moest doen. Ze was van plan om pas zijn kamer op orde te brengen als hij naar de les was.
‘Over de suikerveren,’ begon ze aarzelend. ‘Ik zal ze natuurlijk voor u halen, maar ik bezit zoals u weet geen geld om ze te kopen.’

Every villain is a hero in his own mind.

Juanita had even op Asalour en Neveah gewacht voordat ze naar de eetzaal vertrok, zodat ze niet alleen hoefde te ontbijten. Toen ze aan de tafel van Ravenklauw schoven, zag ze dat het nog erg rustig was. Ze wist dat sommige leerlingen ervoor kozen om op hun kamer te eten, maar dit gedrag werd door het schoolbestuur afgekeurd. Het was de bedoeling dat ze tezamen aan tafel gingen. Juanita had niet veel keuze, want niemand zou haar voedsel komen brengen, al waardeerde ze de gezelligheid aan tafel wel. Tijdens de lessen werden ze immers geacht te zwijgen en de leukste conversaties vonden meestal aan tafel plaats.

Every villain is a hero in his own mind.

ArianatorXx schreef:
Waarom wilde hij toch meer weten. Stacey wou hier echt niet over praten.
'Mensen hebben me alleen op straat gevonden en hebben me meegenomen. Ze hebben voor me gezorgd ook al was het niet op de aardigste manier. Ze waren streng en lieten me niet veel dingen doen. Ik zat vaak gewoon in mijn kamer om boeken te lezen.', zei ze nog steeds niet heel duidelijk. Waarom vertelde ze dit toch allemaal ? Het was iets waar ze normaal nooit over zou beginnen of antwoorden maar ze had het gevoel dat ze geen andere keus had.

~ I have found that if you love life, life will love you back.

'Dus ze hebben je leren lezen,' merkte Lenin op. Dat was lang niet meer vanzelfsprekend voor dreuzeltelgen. 'Dat is naar mijn maatstaven toch best vriendelijk.'
Hij nam nog een slok wijn.
'Welke dingen hadden ze je verboden?'

Every villain is a hero in his own mind.

Van liep naar zijn hutkoffer, deed die open en zocht naar een buidel van Mookvel, waar zijn meest waardevolle bezittingen in zaten. Zelfs al zou Onyx het vinden, ze kon de inhoud er nooit uit halen.
Hij telde het aantal zilverstukken dat hij op zijn handpalm had geschud. Zeven. Het was niet dat hij zo gierig of straatarm was dat hij er zo zuinig op was, maar hij zou het niet tolereren als ze er wat van zou stelen. Hij wist hoeveel hij hiervoor kon krijgen.
'Hier.

Het nieuwe topic

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 20:15 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Graaggedaan, oh als ik zo les heb wil ik dat je mijn kamer even schoonmaakt en mijn hutkoffer uitpakt en in de kasten legt oké?'

That is a perfect copy of reality.

'Zal ik doen meester.' Zei Zoë Glenn knikte.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Dit is de nieuwe topic
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=165664

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 20:22 ]

But Miss Everdeen, it are the things we love the most, that destroy us.