MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 2] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 20:01 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Juvenalis ging op zijn bed zitten en trok zijn schoenen uit.
'Jack is geen verkeerde jongen,' zei hij toen, 'al gaan er geruchten rond dat hij met zijn slaaf.. dingen doet die niet passen bij zijn naam. Ben je erachter gekomen of Onyx of Jasmijn zijn slaaf is?'

Nora keek even op en schudde haar hoofd.
"Ze waren beiden bij hun meesters," was haar reactie terwijl ze de rest van zijn woorden negeerden. Hij wist net zo goed als zijzelf dat de geruchten naar waarheid waren.

When time and life shook hands and said goodbye.

"Was het een dreuzel ofzo?" Lachte Castor terwijl hij zijn hoofd schudde. Haar vorige meester had niet eens wat simpele spreuken kunnen uitspreken.
"Ik denk dat hij een andere reden had, maar het verbaasd me dat het er uiteindelijk maar een keer van is gekomen." Hij doelde op het feit dat ze seks had gehad met haar vroegere meester.
Met een simpele zwier van zijn toverstok liet hij een flinterdun matras verschijnen die hij langs zijn bed liet vallen.
"Hier moet je het voorlopig mee doen, mocht je je aan je woord houden, dan zorg ik ervoor dat je een beter bed krijgt." Besloot hij. Het zou niet goed zijn om haar nu meteen al alles te geven. Ze moest het immers verdienen.

When time and life shook hands and said goodbye.

Aletta liep Zweinstein binnen. Ze vroeg zich af in hoeverre de slaven al gekozen waren en hoe de kennismaking met hun meesters verliep. Er klonk enige geroezemoes uit de grote zaal van de laatste mensen die er nog verbleven. De meesten waren waarschijnlijk ergens anders met hun slaven aan het praten.
'Juffrouw Wolff?'
Aletta draaide zich onmiddellijk om, haar zwarte haar zwiepte met haar draai mee. De persoon voor haar glimlachte beleefd. 'Volgt u mij alstublieft.'
Aletta deed zwijgend wat haar verteld werd, ervan uitgegaan dat de persoon dadelijk het woord zou nemen. Haar vermoeden klopte: 'We hebben het bericht over uw latere aankomst van uw vader ontvangen. Het lijkt me alleen niet handig snel achter te raken.' Aletta schudde haar hoofd in instemming, waarna de persoon vervolgde: 'Vandaar dat we nu naar de keukens gaan, waar de slaven bevinden die nog niet zijn uitgekozen.' We liepen het bekende pad af richting de keuken, waarna de deur ernaartoe geopend werd. De slaven gingen opnieuw op een rij staan, terwijl Aletta keurend naar ze keek.


Iemand nog een slaaf over?

''Laughter is timeless. Imagination has no age. And dreams are forever'' - Walt Disney

'Om het even vriendelijk te formuleren: hij had niet veel hersenen nee. Misschien heb je wel gelijk over de reden waarom, ik weet het niet. En waarom het maar een keer gebeurd is, waar ik trouwens blij om ben, ik was hem te snel af, tot die ene keer,' zei Amelia. Amelia rilde even. 'Ik hoop van harte dat jij niet zo bent.' Amelia keek bewonderd toe hoe Castor een matrasje uit zijn toverstok toverde. Amelia wenste dat zij dat ook ooit zou kunnen. 'Bedankt,' zei Amelia toen.

[ bericht aangepast op 25 aug 2014 - 22:34 ]

That is a perfect copy of reality.

'Nou, goed, dan zoek je het morgen uit, Nora.'
Juvenalis trok zijn shirt over zijn hoofd en trok daarna zijn broek uit. Vervolgens liet hij zich op het bed vallen en staarde naar het plafond.
'Ook wil ik dat je morgen, tijdens mijn lessen, een boek met bezweringen zoekt. Ik wil mijn plafond kunnen beheksen zodat het de sterren toont en ik niet iedere nacht tegen dit saaie steen aan hoef te kijken.'

Castor glimlachte even bij haar woorden maar gaf geen antwoord. In plaats daarvan begon hij in zijn kast te rommelen en vond daar een een korte joggingsbroek. Zonder naar haar om te kijken kleedde hij zich om en kroop in zijn bed.
"Als er iets is, dan maak je me wakker. Een extra deken en een kussen vind je in de kast."

When time and life shook hands and said goodbye.

Nora was eigenlijk niet van plan om het überhaupt uit te gaan zoeken, want ze vond het wel grappig dat er verwarring was ontstaan over de tweeling. En daarnaast waren ze te belangrijk voor haar.
"Dat zal ik doen," knikte ze bij zijn volgende opdracht waarna er een glimlach rondom haar lippen kwam te staan. Ze was benieuwd of ze even de tijd zou hebben om er zelf doorheen te bladeren.

When time and life shook hands and said goodbye.

Amelia knikte en pakte een kussen uit de kast, aan een deken had ze voorlopig wel genoeg. Ze ging op haar matras liggen en legde het kussen neer, waarna ze de deken over haar heen legde. Snel in slaap kunnen vallen zou Amelia niet lukken, dat wist ze heel zeker.

That is a perfect copy of reality.

'Uitstekend,' zei Juvenalis tevreden.
'Ik ben echter bang dat ik geen matras voor je heb. Wat mij betreft mag je op de grond slapen en mijn kussen gebruiken, of bij me in bed komen liggen, zolang je me niet aanraakt. Het is net wat je wilt.'
Hij legde zijn handen onder zijn hoofd en zijn gedachten dwaalden af naar het jaar dat komen zou.

Nora had geen seconde nodig om de opties te overwegen.
"Ik slaap liever op de grond," zei ze snel, gezien ze dat al jaren deed. En bovendien vertrouwde ze hem nog steeds niet, met zijn korte aanrakingen en het feit dat hij haar wilde uitlenen. Nee, bij hem slapen was geen optie.

When time and life shook hands and said goodbye.

Castor sloot zijn ogen.
"Welterusten Amelia."

When time and life shook hands and said goodbye.

'Welterusten Ca.. Eh meester,' zei Amelia terug en ze draaide zich om naar de muur, waarna ze begon te staren.

That is a perfect copy of reality.

Juvenalis trok zijn kussen onder zijn hoofd weg en gooide het afwezig richting Nora. Vervolgens legde hij zijn hoofd terug op zijn ietwat harde matras.
'Je hoeft je mening trouwens niet onder stoelen of banken te schuiven als we alleen zijn,' besloot hij toen, want hij wist niet zeker of hij dat al gezegd had. Hij hield ervan om de mening van andere mensen te horen en om uitgedaagd te worden in zijn denken, zelfs, of misschiel wel vooral, als dat door een halfbloed zou gebeuren, die het leven zoveel anders zag als hij.
'Slaap zacht, Nora,' zei hij toen en hij trok de dekens over hem heen, om vervolgens de ogen te sluiten.

Nora keek toe hoe het kussen langs haar viel en legde het onder haar hoofd neer, waarna ze zichzelf opkrulde. Hoewel ze wel had willen reageren op zijn woorden, was ze werkelijk te moe en beloofde ze zichzelf er de volgende dag op terug te komen.
"Welterusten Vivian," mompelde ze zacht voor ze in slaap viel.

When time and life shook hands and said goodbye.