Ik voel me niet lekker in mijn vel. [zeurtopic] - Liefde, Vriendschap & Familie

Ja, ik moet mijn verhaal weer eens kwijt. Ik voel me al sinds gisteravond al niet goed in mijn vel. Oké, natuurlijk al langer niet, maar gisteren zat ik in bed te janken, en dus ja...
Maar goed, hoe moet ik dit neer typen? Ik weet het eigenlijk niet. Ik weet alleen dat ik jullie eigenlijk niet lastig wil vallen met mijn gezeur, maar dat ik wél eventjes mijn ei kwijt wil. Daarom ook dat ik dit topic aan maak. En heb je even geen zin in gezeur? Klik dit topic dan maar weg, daar wordt ik heus niet boos om. (:

Maar goed, waarom wil ik eventjes een 'zeurmomentje' hebben? Nou, om vanalles. Het grote gedoe over de rechtszaak en mijn zus waar we geen contact meer mee hebben, en mijn zorgen om papa ga ik niet benoemen. Natuurlijk speelt dat in mijn achterhoofd ook een rol. Maar in dit topic wil ik het daar eigenlijk niet geheel over hebben.

Mama was namelijk ongelooflijk lief voor me, en heeft mij een rok gemaakt van een stof die ik een paar jaar geleden heb gekocht! Wat is daar negatief aan? Niets! Het is een leuke rok geworden!
Maar ja, toen ging ik de rok passen. En bekeek ik mijzelf in de spiegel. Ik kon wel janken. Het staat mij namelijk niet.
Mijn bovenlichaam is heel smal in verhouding tot mijn onderlichaam. Mijn heupen zijn zeer breed. En dat was overduidelijk te zien toen ik de rok aan had.
Mama suggereerde om er een jasje bij aan te doen, in plaats van alleen een shirtje, en dat hielp opzich wel. Maar ik voelde me vreselijk dik. Al helemaal omdat ik geen maatje niks heb, en toch wel wat voller ben. Van mijn ''vriendengroep'' (ik weet het geen andere naam te geven) ben ik namelijk de dikste!

Dusja, ik voelde me totaal niet prettig. Aangezien ik me al voor mezelf schaam zo lang als dat ik mij kan heugen. Toen ik klein was al! Ik vind het vréselijk gênant om te eten in de buurt van andere mensen, want dan voel ik me het dikkertje dat zich volvreet. Maakt niet uit wát ik eet of hoe veel ik eet. Zo voel ik me dan nu eenmaal. Ik nam ook nooit eten mee naar school e.d.
Ook qua kleding is alles dat ik leuk vind, iets voor dunne modellen. Dus niet geschikt voor mij, en dat maakt me eigenlijk toch ook erg verdrietig. Maar ik wil me gewoon eens mooi voelen, een complimentje krijgen dat ik er leuk uit zie.
Maar neen, zulke dingen gebeuren niet. En dat maakt me eigenlijk toch best wel verdrietig.
      Hoewel Antithese en PUKKELlxDING in het LJH topic lieten weten dat jurken met een geaccentueerde taille en een wijd uitlopende onderkant mij wel zouden staan. Bedankt voor het meedenken, both. <3

Ook zit het me toch wel een beetje 'dwars' (om het zo te verwoorden), dat ik geen echte vrienden heb. En nu heb ik het over de ''vrienden'' in het echte leven, en niet over de internetvrienden. Het is namelijk zo dat het ''vriendengroepje'' dat ik geen naam weet te geven, niet bepaald een vriendengroep is. Ik zou namelijk bij geen van allen bijvoorbeeld midden in de nacht aan kunnen kloppen als er iets aan de hand zou zijn. En ikzelf vind het wel belangrijk dat echte vrienden elkaar kunnen steunen wanneer nodig. En natuurlijk ook samen kunnen lachen en samen leuke dingen kunnen doen. c:
Ik weet ook niet hoe ik wél nieuwe mensen/vrienden kan maken. Ik ga niet meer naar school. Echt leuke sportclubs zijn er hier niet, aangezien ik voetbal niet leuk vind, en uitgaan doe ik ook niet. Mijn werk is accordeon spelen in het winkelcentrum, waardoor je niet echt een leuk praatje maakt met jongeren, en in het café zijn we alleen nog maar open met darten, en echt veel jongeren doen dat niet.

Maar goed, ik mis het dus wel heel erg om een vriend(in) te hebben die ik kan vertrouwen en waar ik leuke dingen mee kan doen. Of het een vriend is waar ik een relatie mee heb, of gewoon een gezellige vriend of vriendin zegmaar dat maakt me niet uit, haha. Ik ben niet wanhopig op zoek naar een vriendje. Ik wil gewoon een beste vriend of beste vriendin.

Verder is het zo dat een tijd geleden (inmiddels al wel een maand of 2) ik met papa naar de huisarts ging. Ik was namelijk zeer snel heel ziek en het leek maar niet over te gaan. De huisarts ging mij onderzoeken, maar kwam uit tot een conclusie dat er niets mis was met me. En toen zei papa dat hij en mama hadden gesproken en dachten dat ik misschien depressief aan het worden was. De huisarts adviseerde me om met een psycholoog te spreken, maar ik heb op die dag van de afspraak afgebeld. Want ik kan met mijn ouders praten over álles en het voelt als een soort verraad als ik met een psycholoog ga praten. Ook zou ik niet weten wat die voor mij doen kan. Plus de vorige keer dat ik 'depressief was' (ik vind het moeilijk om dit woord te gebruiken, aangezien ik nooit het label ''depressief'' opgeplakt heb gekregen) had ik zelfmoord neigingen. En die heb ik niet meer, dus zie ik mezelf niet als depressief.
Maar vorige week stelde papa een brief op met punten om aan de rechter te laten zien. Daarbij stond ook dat de huisarts mij een psycholoog had aangeraden door alle toestanden die bezig zijn. Ik ben sindsdien aan het nadenken of het misschien toch kan zijn dat ik depressief (aan het worden) ben. En ik ben er nog steeds niet over uit.

Wat me ook de laatste dagen een beetje ergert, is dat papa zo vaak in de woonkamer zit. Ik ben het namelijk niet gewend. Normaal gesproken ging hij vroeger naar zijn werk, en sinds we het cafe hebben, zou hij op het podium zitten om daar muziek te componeren. Maar alles is geschreven, de online-saxofoon methode website is af en de lessen ervan zijn ook klaar. Papa weet niet meer wat hij nu nog kan doen, behalve op leerlingen wachten. Dus zit hij veel in de woonkamer. En waar studeer ik accordeon? Juist. In de woonkamer. En steeds wanneer ik studeer is papa dan wel stil, maar ik kan hem gewoon horen denken wanneer ik fouten maak tijdens het studeren. Want papa wil mij altijd wel helpen. Maar ik vind het vervelend, ook omdat ik tegen papa opkijk en ik weet dat hij heel veel van muziek af weet.
Maar ik ga er niets van zeggen, want het is zeer asociaal om je eigen vader de woonkamer uit te sturen. En zelf wil ik niet naar het podium, want ik vind het een onprettige ruimte om te studeren.
Dusja, maar hier kan ik dus gewoon niet echt wat van zeggen, vind ik.

Ik voel me niet goed genoeg, voel me toch wel een beetje koosvriendloos en het accordeon studeren gaat niet geheel lekker. May I have a hug, please?
      Heel erg bedankt voor het lezen van mijn zeurtopic. Ik weet niet wat ik precies met dit topic wil. Tips of juist lieve reacties. Ik weet het niet. Wel wilde ik gewoon mijn hart eventjes echt luchten, en ik denk dat ik dat zo wel heb gedaan.

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 22:49 ]

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Californication schreef:

Het is echt niet leuk voor je maar ik weet zeker dat het goed gaat komen after all, als er iets is kun je mij ook altijd een berichtje sturen als je dat nodig hebt. Ik hoop dat alles snel weer beter gaat met je en vindt het trouwens echt leuk dat je accordeon speelt!

What she said!
(En geloof me als ik zeg dat ik weet waar je vandaan komt. Ik ben ook de dikste uit mijn vriendengroep en mij lukt het zelfs niet om internetvrienden te krijgen... -.-')

---

So close to reaching that famous happy end, Almost believing this was not pretend.

Escapism schreef:
@Nikki en Jolanda
Thanks both, dat is heel lief van jullie. <3 Ik wil alleen niet het persoontje zijn dat alleen maar kan zeuren en huilen, hahaha. Dus ik weet niet of ik wel een berichtje ga sturen. Maar bedankt dat ik bij jullie aan mag kloppen als ik ergens over wil praten. Dat waardeer ik zeer. <3

Als het iets is wat ik jou (bijna) nooit zie doen, dan is het wel "zeuren". Zoals ik al zei in mijn laatste opdracht: jij bent naar mijn idee altijd ontzettend positief en bij dit soort topics ontzettend begripvol, aardig en grappig. Dus ik vind eigenlijk dat je het driedubbel terugverdiend ^^
Maar waar ontzettend rot voor dat je je zo voelt. Ik kan je niet echt helpen, misschien bij het eetgedeelte, omdat ik een beetje hetzelfde probleem heb nu. Ik ben wat kilo's aangekomen en daar ben ik best wel van geschrokken. En ik zat daar eigenlijk best wel mee, en toen heb ik dat aan mijn ouders gezegd en mijn moeder was ook heel erg aan het afvallen en toen is ze deze zomer best weer veel aangekomen en toen is ze heel boos op zichzelf geworden. En nu zijn we elkaar aan het helpen om gezond te gaan eten en wat kilo's kwijt te raken. Ik ben nu twee dagen bezig en ik voel me al een stuk beter. (mijn moeder zei dat ze het nu al kon zien ^^ ) Misschien dat jou dat helpt? Ik heb namelijk het idee dat jij je zelf in een uitzichtloze situatie zet. Je vond jezelf vriendloos, je zit niet lekker in je vel door je figuur, die rechtzaak. Weegt nogal zwaar op je schouders, vooral van iemand die nog niet volwassen is. En je kunt het ook niet kwijt, heb je het gevoel. Ik zou sowieso dit eigenlijk ook met je ouders delen. Ik heb niet het idee dat jij een "slechte" relatie hebt met je ouders, dus dan kun je het hen wel vertrouwen.
Ik ben op het moment al drie werken bezig om drie keer per week te fitnessen. (zonder pauzes)
Ik kan tijdens het fitnessen mijn hoofd lekker uitzetten, omdat ik me moet concentreren op het gewrichten trekken/heisen/etc en balanceren. Haalt mijn hoofd even van alles af en ik ben gezond bezig. Ik zou jou hetzelfde aanbevelen, al hoeft dat niet meteen fitness te zijn. Je kunt gaan fietsen, hardlopen of touwtje springen (heeeel goed voor je).
Ik weet dat zoiets moeilijk is om vol te houden, maar je moet mezelf daarom ook belonen. Ik heb namelijk afgesproken met mezelf dat ik dat ene jurkje wat ik nu al voor kerst in mijn hoofd heb, mag bestellen als ik dit twee maanden volhoudt.
Als je met motivatie nodig hebt, wil ik, met zoals mijn moeder voor mij, best je motivatie-buddy worden. En als je even je gedachtes kwijt wilt, kun je altijd mij iets berichtje sturen, maakt me niet uit hoe (;
Ik hoop dat dit je een beetje helpt ^^

---

Deep inside, I've never felt alive

Square schreef:
Meh, wat vervelend dat je je zo slecht voelt, Yolanda.
Maar, ten eerste: je bent niet dik. Ik weet dat het niet zo gemakkelijk is om opeens meer zelfvertrouwen te hebben of je eigen lichaam in een beter licht te zien, maar ik heb je nu twee keer gezien en je bent echt niet dik. Je hebt een prima figuur en je ziet er hartstikke leuk uit, dus als je het mij vraagt hoef je je nergens voor te schamen. Zeker wat eten in het openbaar betreft niet. Ik begrijp je zorgen en ik heb me ook weleens zo gevoeld, maar zelfs als mensen zoiets denken (wat de meesten echt niet doen) dan is dat hun probleem, niet het jouwe. Jij bent prima zoals je bent en daarvoor hoef je echt geen maatje nul te zijn. Sterker nog, het is beter van niet, want dat is juist ontzettend ongezond voor de meeste mensen.
Verder betekent het feit dat je geen zelfmoordneigingen hebt, niet dat je niet depressief kunt zijn. Ik snap dat je dat met elkaar associeert als het eerder op die manier voorkwam, maar het zijn twee dingen die los van elkaar kunnen staan. Zelfmoordneigingen zijn een symptoom van depressie, maar geen vereiste. Je verraadt je ouders ook echt niet als je toch met een psycholoog gaat praten. Zelfs als ze er altijd voor je zijn zullen ze er echt wel begrip voor hebben als je eens bij iemand anders je verhaal wilt doen, want het zijn je ouders, en zij willen het beste voor je. Bovendien heeft een psycholoog veel meer kennis van depressie en alles wat daarmee verbonden is dan jouw ouders, want zij hebben daar tenslotte niet voor gestudeerd. Ik raad je echt aan om het tenminste een keer te proberen - misschien vind je het vreselijk, maar misschien helpt het juist wél, en dat zul je alleen merken als je het een kans geeft.
En last but not least mag je natuurlijk ook altijd je verhaal bij mij kwijt als je daar ooit behoefte aan hebt. Een uur met de bus is geen onoverbrugbare afstand, dus je zou hier wat mij betreft zelfs midden in de nacht mogen aankloppen, al snap ik dat dat niet is wat je bedoelde. Wat vrienden maken betreft kan ik je verder helaas ook niet helpen, want ik heb geen idee waar je verder nog mensen zou kunnen ontmoeten, helaas.
Puppyknuffel! ^^

Nouja, ik ben sowieso té dik voor een gezond lichaam. Dat zorgt ook voor nog meer onzekerheid, haha. Persoonlijk vind ik maatje niks juist hartstikke mooi. Maar misschien vind ik dat júíst omdat ik altijd wat forser ben geweest. Zoals dat men zegt dat mensen met stijl haar krullen willen hebben, en andersom. Lol xd

Verder zeiden mijn ouders en de huisarts ook al dat je niet per se zelfmoord neigingen hoeft te hebben om depressief te zijn. En die woorden hoor ik wel, maar het dringt gewoon niet tot mij door. Waarschijnlijk snap ik daarvoor gewoon te weinig van wat een depressie hebben precies inhoudt.
Sowieso weet ik niet zeker of ik toch wél met een psycholoog wil gaan praten. Het idee spookt al wel een weekje in mijn hoofd, maar wat me het meeste tegenhoudt, is dat de psycholoog een man is. En dat is heel stom om te zeggen, dat weet ik. Maar ik voel me ''veiliger'' bij een vrouw.
En inderdaad, een uurtje reizen is niet zo heel lang. Daarbij weet ik dan wel niet of jij OV hebt of niet, maar voor mij om naar jou toe te gaan kost slechts een tientje. Heen én terug inbegrepen. Dus dat is inderdaad niet zo veel.
Ook jij heel erg bedankt dat je er voor me bent. <3

Soe schreef:
(...)

Hahaha, ok shhttt xp

Awh, thanks <3
Yeah, rigglen, haha.

Let's pretend we don't know anything. c: hahaha

Riggle, riggle, riggle, yeah yeah.

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

@Alptraum
Naahw, maar internetvrienden krijgen is niet zo moeilijk. Je stuurt (laat ik het nu eventjes gewoon op internetvrienden van Quizlet houden) gewoon iemand die je leuk lijkt, een berichtje in zijn of haar gastenboek of een privébericht en probeert een leuk gesprekje aan te knopen. Ik weet zeker dat ook jij heus wel vrienden maken zult!

@Sofie
Ghehe ik bekeek juist voordat ik dit topic aanmaakte, mijn geschiedenis van aangemaakte topics. En toen zag ik op de eerste pagina al 2 ''zeurtopics'', vandaar dat ik me alvast excuseer voor het ''zoveelste'' zeurtopic, haha. Maar fijn dat je niet vind dat ik zeur. c:

Wij zijn thuis heel erg bezig met gezond eten. Een soort ''nuldieet''. Je eet wat je verbruikt. Iets van Dr. Atkins. Alleen is het zo dat mijn moeder door haar reuma niet kan sporten. Mijn vader kan nog niet echt sporten door dat hartinfarct van een jaar geleden, en de sportschool is te duur. Dus daar ga ik niet heen. En ik heb het gevoel (please tell me if I'm wrong) dat naar een sportclub gaan (ik mag wel op zumba als ik zou willen ) dat als je op een sportclub gaat die maar 1 keer per week is, dat dat niet heel veel helpt. En alleen gaan sporten als in fietsen of hardlopen vind ik echt enorm moeilijk, Ik heb sporten namelijk nooit leuk gevonden, en vind het daardoor heel moeilijk om mezelf ertoe te dwingen om het dan tóch te doen. Er is ook niets wat ik zou willen waarmee ik mezelf zou kunnen belonen. Boeken mag ik van papa namelijk niet meer kopen, dan moet ik mijn biebpas maar in ere herstellen, hahaha. x)
Maar als je (of anderen) tips hebben voor het tóch gaan sporten, dan zou dat wel fijn zijn ja.

Verder weten mijn ouders al wel wat mij zoal dwarszit (behalve dan het laatste gedeelte over papa die veel in de woonkamer zit, natuurlijk, en dat ik toch nadenk over een psycholoog omdat ik daar nog niet over uit ben) maar kunnen zij natuurlijk niets voor mij doen. Veel 'problemen zijn dingen die niet heel erg op te lossen zijn.

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 23:39 ]

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Ik ben doodmoe en heb niet echt genoeg aandacht om wijs advies te geven, eerlijk gezegd, maar ik wil even zeggen dat ik het allemaal gelezen heb en dat ik het zo rot voor je vind dat je je zo slecht voelt. Ik weet dat het waarschijnlijk geen zier helpt, maar je bent echt een mooie, lieve, grappige meid, Yolanda, en ik kan er niet tegen om te lezen hoe onzeker en verdrietig je je nu voelt. Weet dat je altijd bij mij terecht kunt om te kletsen, of als je problemen hebt, of wat dan ook.

---

I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

Novoselic schreef:
Ik ben doodmoe en heb niet echt genoeg aandacht om wijs advies te geven, eerlijk gezegd, maar ik wil even zeggen dat ik het allemaal gelezen heb en dat ik het zo rot voor je vind dat je je zo slecht voelt. Ik weet dat het waarschijnlijk geen zier helpt, maar je bent echt een mooie, lieve, grappige meid, Yolanda, en ik kan er niet tegen om te lezen hoe onzeker en verdrietig je je nu voelt. Weet dat je altijd bij mij terecht kunt om te kletsen, of als je problemen hebt, of wat dan ook.

Haha geeft niet hoor, dat je geen advies weet. Ik zou het zelf ook niet weten. x) hahaha
But thank you anyways, for your kind response. You're sweet. <3

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Je verhaal raakte me echt en natuurlijk mag je een knuffel ^^. Ik hoop echt dat alles goed komt en ik kan je ook heel goed begrijpen vooral met vrienden , ik heb zelf ook mijn verleden en heb ook punten om aan te werken dus ik begrijp hoe je je voelt. Mogt je ooit ergens over willen praten iets serieus of gewoon een babbel mijn inbox staat altijd open ^^

---

Everything should have a balance, There is no light without darkness.

Escapism schreef:
@Alptraum
Naahw, maar internetvrienden krijgen is niet zo moeilijk. Je stuurt (laat ik het nu eventjes gewoon op internetvrienden van Quizlet houden) gewoon iemand die je leuk lijkt, een berichtje in zijn of haar gastenboek of een privébericht en probeert een leuk gesprekje aan te knopen. Ik weet zeker dat ook jij heus wel vrienden maken zult!

@Sofie
Ghehe ik bekeek juist voordat ik dit topic aanmaakte, mijn geschiedenis van aangemaakte topics. En toen zag ik op de eerste pagina al 2 ''zeurtopics'', vandaar dat ik me alvast excuseer voor het ''zoveelste'' zeurtopic, haha. Maar fijn dat je niet vind dat ik zeur. c:

Wij zijn thuis heel erg bezig met gezond eten. Een soort ''nuldieet''. Je eet wat je verbruikt. Iets van Dr. Atkins. Alleen is het zo dat mijn moeder door haar reuma niet kan sporten. Mijn vader kan nog niet echt sporten door dat hartinfarct van een jaar geleden, en de sportschool is te duur. Dus daar ga ik niet heen. En ik heb het gevoel (please tell me if I'm wrong) dat naar een sportclub gaan (ik mag wel op zumba als ik zou willen ) dat als je op een sportclub gaat die maar 1 keer per week is, dat dat niet heel veel helpt. En alleen gaan sporten als in fietsen of hardlopen vind ik echt enorm moeilijk, Ik heb sporten namelijk nooit leuk gevonden, en vind het daardoor heel moeilijk om mezelf ertoe te dwingen om het dan tóch te doen. Er is ook niets wat ik zou willen waarmee ik mezelf zou kunnen belonen. Boeken mag ik van papa namelijk niet meer kopen, dan moet ik mijn biebpas maar in ere herstellen, hahaha. x)
Maar als je (of anderen) tips hebben voor het tóch gaan sporten, dan zou dat wel fijn zijn ja.

Verder weten mijn ouders al wel wat mij zoal dwarszit (behalve dan het laatste gedeelte over papa die veel in de woonkamer zit, natuurlijk, en dat ik toch nadenk over een psycholoog omdat ik daar nog niet over uit ben) maar kunnen zij natuurlijk niets voor mij doen. Veel 'problemen zijn dingen die niet heel erg op te lossen zijn.

Vast lang geleden dan ^^
Oh, dat is superslim en heel goed. Als ik iets weet van niet lekker in je vel zitten, is er dan écht iets aan doen het beste voor je is. Ik zie er namelijk ook niet dik uit (wil ik heel eerlijk toegeven), maar ik eet ongezond en ik doe (buiten fitness) op het moment niks omdat ik geen school heb en geen werk. Dat is geen goede combi, en ik voelde me ook gewoon niet fijn dat ik toch nog aan was gekomen, ondanks dat ik sport.
Het dieet wat ik nu doe is ook vrij simpel. Ik eet de gewone maaltijden, alle vitamines die ik moet hebben, maar als ik tussendoor honger krijg, moet ik iets heel simpels pakken zoals een appel of een kopje melk. En ik moet genoeg drinken, anders worden alle afvalstoffen niet afgevoerd.

Maar je kunt jezelf ook met hele simpele dingen belonen. Met dat nuldieet, kun je ook hele simpele dingen doen. Dat je bijvoorbeeld een keer chocola pakt. Een keertje mag best, zolang dit maar niet elke dag wordt.

Pfff, ik heb nog een heleboel cosmogirls, waarin een heleboel telkens een routine staat die je kunt doen. Heb ik eerst ook nog gedaan, voordat ik naar de fitness ging. Kun je makkelijk thuis doen, en heel veel zijn ook nog best leuk, moet ik zeggen.

Ik zou eigenlijk, als ik jou was, jouw ouders vertellen over die gedachtes van die psycholoog. Misschien dat zij het voor jou een makkelijkere keuze kunnen maken.
Kijk, ik zou je best willen helpen, maar ik ken je nog niet zo goed, waardoor ik mezelf niet goed genoeg vind om zo'n soort advies te geven. En je ouders kennen je dan (denk ik) het beste.

Ik ga trouwens nu slapen, dus ik reageer morgen pas weer ^^

---

Deep inside, I've never felt alive

Oh lieve Yolanda. Je bent een prachtige meid. Vanbinnen en vanbuiten. En ik weet dat je misschien in je omgeving nog niet de juiste mensen hebt gevonden om mee om te gaan, maar wij zijn wel je echte vrienden en rond de kerst en jouw verjaardag komen we gewoon gezellig weer naar je toe. Ik weet dat ik de laatste tijd met zoveel prut heb gezeten dat ik je niet altijd de aandacht heb gegeven die je verdient, maar weet dat ik je echt als een vriendin beschouw en je altijd bij mij terecht kan.

Ik houd er btw ook helemaal niet van om bij mijn moeder in de buurt te spelen overigens. Daardoor speel ik nu maar weinig en dat is best zonde, dus misschien is het wel een plan om dit precies zo aan je vader te vertellen. Zeggen dat je tegen hem op kijkt kan immers nooit kwaad.

Nou ja, niet wanhopen en zeker niet slecht over jezelf denken. Ik kom in mijn kerstvakantie gewoon weer fijn naar je toe en misschien is het dan wel een idee om te gaan winkelen samen. Dan gaan we gewoon lekker neuzen tot we iets gevonden hebben dat je zo geweldig staat dat je jezelf alleen nog maar beeldschoon kunt vinden

---

Happy Birthday my Potter!

Oh en als je nog behoefte had aan knuffels (en ook als je er geen behoefte aan had, want dat maakt knuffels niet minder leuk):

---

Happy Birthday my Potter!

Ik leef echt heel erg met je mee en kan op sommige punten aardig relateren aan je problemen. Zelf ben ik ook redelijk stevig, opzich wel een goede taille, maar echt brede heupen en voornamelijk dikke dijen. Hoewel jij jurkjes je dus niet vind staan, werkt het voor mij zelf dus wel om getailleerde jurkjes aan te doen: dan valt mijn onderkant wat weg. Ook ben ik nu begonnen met hardlopen (ookal vind ik het echt verschrikkelijk stom).
Toen het vorig najaar heel slecht met mij ging, ben ik uiteindelijk weer doorverwezen naar de psychiater. Dat is natuurlijk wel wat anders dan een psycholoog, omdat je daar veel meer moet praten en bij een psychiater voornamelijk medicijnen worden aangeraden, maar ondanks het feit dat ik eigenlijk echt niet wilde, ben ik nu blij dat ik wel ben gegaan. MIjn sombere gedachtes zijn voornamelijk gecombineerd met mijn ADD, waardoor ik nu dus weer aan de medicatie ben, maar ondanks mijn eerdere protesten zit ik nu wel veel beter in mijn vel. Dus misschien kan het helpen als jij naar de psycholoog gaat: je kunt natuurlijk altijd aangeven dat je liever een vrouw wil.

Voor nu een knuffel:

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Amaimon schreef:
Je verhaal raakte me echt en natuurlijk mag je een knuffel ^^. Ik hoop echt dat alles goed komt en ik kan je ook heel goed begrijpen vooral met vrienden , ik heb zelf ook mijn verleden en heb ook punten om aan te werken dus ik begrijp hoe je je voelt. Mogt je ooit ergens over willen praten iets serieus of gewoon een babbel mijn inbox staat altijd open ^^

Naaw, dankjewel. c:

Congeniality schreef:
(...)
Vast lang geleden dan ^^
Oh, dat is superslim en heel goed. Als ik iets weet van niet lekker in je vel zitten, is er dan écht iets aan doen het beste voor je is. Ik zie er namelijk ook niet dik uit (wil ik heel eerlijk toegeven), maar ik eet ongezond en ik doe (buiten fitness) op het moment niks omdat ik geen school heb en geen werk. Dat is geen goede combi, en ik voelde me ook gewoon niet fijn dat ik toch nog aan was gekomen, ondanks dat ik sport.
Het dieet wat ik nu doe is ook vrij simpel. Ik eet de gewone maaltijden, alle vitamines die ik moet hebben, maar als ik tussendoor honger krijg, moet ik iets heel simpels pakken zoals een appel of een kopje melk. En ik moet genoeg drinken, anders worden alle afvalstoffen niet afgevoerd.

Maar je kunt jezelf ook met hele simpele dingen belonen. Met dat nuldieet, kun je ook hele simpele dingen doen. Dat je bijvoorbeeld een keer chocola pakt. Een keertje mag best, zolang dit maar niet elke dag wordt.

Pfff, ik heb nog een heleboel cosmogirls, waarin een heleboel telkens een routine staat die je kunt doen. Heb ik eerst ook nog gedaan, voordat ik naar de fitness ging. Kun je makkelijk thuis doen, en heel veel zijn ook nog best leuk, moet ik zeggen.

Ik zou eigenlijk, als ik jou was, jouw ouders vertellen over die gedachtes van die psycholoog. Misschien dat zij het voor jou een makkelijkere keuze kunnen maken.
Kijk, ik zou je best willen helpen, maar ik ken je nog niet zo goed, waardoor ik mezelf niet goed genoeg vind om zo'n soort advies te geven. En je ouders kennen je dan (denk ik) het beste.

Ik ga trouwens nu slapen, dus ik reageer morgen pas weer ^^

Dat topic heette ''Stomme, stomme rechtszaak'' en dateert van 28 juli. :p haha

Het is wel fijn dat we thuis gewoon ook echt met z'n allen willen afvallen. Alleen is het jammer dat mijn ouders niet mee kunnen doen met sporten. Ik eet verder ook gewoon alle maaltijden, maar gezonder dan eerst, haha. Qua drinken drink ik alleen maar water, en in de avond één glaasje prik. En soms overdag, vandaag heb ik namelijk mijn glaasje prik al gehad. Sowieso vind ik water ook lekker, dus is het geen straf om dat de rest van de dag te drinken. c:

Nou, met eten ga ik mijzelf gewoon níét belonen. Aangezien ik mij dus schaam zodra ik iets eet. Ik denk niet dat dat dus erg gaat werken. Maar ik moet nog even zien als ik met een beloningssysteem werken ga, hoe ik dat dan doen zal. Ik vind het wel een goed idee van je!

Hmm nou mijn ouders hebben me wel gezegd destijds dat als ik met een psycholoog zou willen praten, dat ik dat mag. Want ze zeggen dat het misschien kan helpen om met een vreemde te praten. Ik weet dat mijn ouders niet veel zien in psychologen, maar dat zij het maar niets vinden, zorgt er gelukkig niet voor dat ik het niet mag. Ik wil alleen heel graag dan een vrouwelijke psycholoog, omdat ik dat gewoon fijner vind. Maar de huisarts raadde alleen de man aan, en een vrouw kende hij niet eens. En die man is toevallig ook nog eens zijn collega, dus waarschijnlijk dat hij daarom alleen die mannelijke psycholoog aanraadt, hahaha.

En inderdaad, wij kennen elkaar nog niet heel goed. Wel fijn dat je ook daardoor geen conclusies trekt over wat je vind dat ik doen moet. (: Sowieso bedankt voor je hulp. c:

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Asmodom schreef:
Oh lieve Yolanda. Je bent een prachtige meid. Vanbinnen en vanbuiten. En ik weet dat je misschien in je omgeving nog niet de juiste mensen hebt gevonden om mee om te gaan, maar wij zijn wel je echte vrienden en rond de kerst en jouw verjaardag komen we gewoon gezellig weer naar je toe. Ik weet dat ik de laatste tijd met zoveel prut heb gezeten dat ik je niet altijd de aandacht heb gegeven die je verdient, maar weet dat ik je echt als een vriendin beschouw en je altijd bij mij terecht kan.

Ik houd er btw ook helemaal niet van om bij mijn moeder in de buurt te spelen overigens. Daardoor speel ik nu maar weinig en dat is best zonde, dus misschien is het wel een plan om dit precies zo aan je vader te vertellen. Zeggen dat je tegen hem op kijkt kan immers nooit kwaad.

Nou ja, niet wanhopen en zeker niet slecht over jezelf denken. Ik kom in mijn kerstvakantie gewoon weer fijn naar je toe en misschien is het dan wel een idee om te gaan winkelen samen. Dan gaan we gewoon lekker neuzen tot we iets gevonden hebben dat je zo geweldig staat dat je jezelf alleen nog maar beeldschoon kunt vinden

Nahw, dankjewel. En het zou inderdaad leuk zijn als je in december langs komt! c: Sowieso wil ik natuurlijk ook een keer bij jou logeren, als jij dat ook leuk vind! ^^
En het is toch logisch dat we wat minder met elkaar spraken de laatste tijd? Je hebt onwijs veel dat aan de hand is momenteel! En ik ook dus, dus is het wel logisch dat het contact wat minder was. Is niet erg, ik ben heus niet boos op je hoor. En jij kunt natuurlijk ook altijd bij mij terecht wanneer er iets is. <3

Nouja, ik weet niet of dat handig is om te zeggen. Papa wacht momenteel op telefoontjes van mensen die graag saxofoonles willen hebben, maar aangezien dat totaal niet vlot gaat is ie best chagrijnig de laatste tijd. x) hahah. Want we hebben nu gewoon niet echt een inkomen waar je vna rond kunt komen, en mijn ouders hun laatste spaarcenten zitten in de saxofoonles. Ik weet dus niet of ik het er wel met papa en mama over hebben zal... :x

Jaaaaa winkelen klinkt als een goed plan! c: Thank you for everything. <3
En ook die hugs zijn geweldig!

Antithese schreef:
Ik leef echt heel erg met je mee en kan op sommige punten aardig relateren aan je problemen. Zelf ben ik ook redelijk stevig, opzich wel een goede taille, maar echt brede heupen en voornamelijk dikke dijen. Hoewel jij jurkjes je dus niet vind staan, werkt het voor mij zelf dus wel om getailleerde jurkjes aan te doen: dan valt mijn onderkant wat weg. Ook ben ik nu begonnen met hardlopen (ookal vind ik het echt verschrikkelijk stom).
Toen het vorig najaar heel slecht met mij ging, ben ik uiteindelijk weer doorverwezen naar de psychiater. Dat is natuurlijk wel wat anders dan een psycholoog, omdat je daar veel meer moet praten en bij een psychiater voornamelijk medicijnen worden aangeraden, maar ondanks het feit dat ik eigenlijk echt niet wilde, ben ik nu blij dat ik wel ben gegaan. MIjn sombere gedachtes zijn voornamelijk gecombineerd met mijn ADD, waardoor ik nu dus weer aan de medicatie ben, maar ondanks mijn eerdere protesten zit ik nu wel veel beter in mijn vel. Dus misschien kan het helpen als jij naar de psycholoog gaat: je kunt natuurlijk altijd aangeven dat je liever een vrouw wil.

Voor nu een knuffel:

Nouja, ik heb echt het gevoel dat die jurkjes waarvan PUKKELxDING en Anthithese dus zeiden dat het mij staan zou, dat dat echt van die hele opvallende jurken zijn. Ook ben ik jurken en rokken niet gewend, doordat ik het nooit heb gedragen, omdat het mij niet stond. Mjah misschien moet ik het toch een keertje zo'n jurk gaan aanpassen. Misschien verander ik wel van gedachten.
En ik geloof dat iedereen wel vind dat ik de psycholoog een kans moet geven. Misschien hebben jullie ook wel gelijk. Maar ik moet er toch nog even over nadenken. Ik vind het namelijk best wel een grote stap, omdat je dan bekend dat er iets mis is. En dat vind ik toch wel erg moeilijk. En ook, omdat ik niet weet in hoeverre zo'n psycholoog mij helpen kan.
Dankje voor je advies. c:

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Wat zijn jullie ervaringen met een psycholoog eigenlijk? Of wat weten jullie van anderen die eens bij een psycjoloog hebben gelopen?

Ik denk er dus wel over na, maar wat zou een psycholoog voor me kunnen betekenen? Want als het niets helpt is het zonde van het geld, haha.

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Escapism schreef:
Wat zijn jullie ervaringen met een psycholoog eigenlijk? Of wat weten jullie van anderen die eens bij een psycjoloog hebben gelopen?

Ik denk er dus wel over na, maar wat zou een psycholoog voor me kunnen betekenen? Want als het niets helpt is het zonde van het geld, haha.

Dat hangt echt van jou en van de psycholoog zelf af. Ik ben bijvoorbeeld nogal sceptisch geworden over psychologen sinds mijn nieuwe psych alleen maar zeurt en me beslissingen dwingt te maken waar ik zelf helemaal niet achter sta. Met andere woorden, het klikt gewoon niet tussen ons, maar met mijn vorige psychologe had ik een heel goed contact. Ik kon bij haar echt dingen kwijt en ze respecteerde mijn keuzes volledig - ik beschouwde haar een beetje als een vriendin bij wie ik altijd terecht kan als er iets scheelt. Je moet eigenlijk gewoon het geluk hebben een goede tegen te komen, zelf een goede visie op psychologen te hebben en ook echt bereid zijn om je beter in je vel te voelen. (:

[ bericht aangepast op 30 aug 2014 - 19:10 ]

---

I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it