Abortus of IVF - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik wist niet helemaal zeker of ik dit topic hier moest plaatsen of in het Lifestyle forum, aangezien het niet echt over familie, vrienden of relaties gaat. Indirect misschien wel.

Laat ik bij de oorzaak beginnen:
Ik heb een erfelijke ziekte (erfelijke dikke darmkanker) en als mijn kinderen dat gen van me erven is het bijna 100% zeker dat zij het ook krijgen. Dat gun ik ze natuurlijk niet (aangezien ik nu al amper naar school kan of kan werken) en denk al een tijdje na over of ik op een natuurlijke manier kinderen wil of dat ik het kunstmatig wil.

Het voordeel van kunstmatig (IVF) is dat mijn kinderen sowieso mijn ziekte niet krijgen. IVF doet alleen wel verschrikkelijk veel pijn als ze na een hormoonbehandeling rijpe eicellen gaan opzuigen uit je eierstokken.
Het probleem is nu dat ik een pussy ben als het om pijn gaat en onderga dus liever geen IVF of andere manieren van kunstmatige inseminatie.

Mijn andere keus is op natuurlijke manier zwanger raken en dan laten testen of het kindje de ziekte niet heeft. Als het wel ziek is laat ik het weghalen.
Ik vraag me bij deze keus alleen af of ik niet vreselijk egoïstisch ben, om een kindje weg te laten halen omdat ik zelf geen pijn wil hebben bij IVF (of andere manieren).

Ook heb ik liever geen twee- of meerlingen. Ik weet niet of het mogelijk is dat je bij een IVF behandeling kan aanvragen of ze maar één eitje terugplaatsen. Maar ik heb al gemerkt dat ik niet makkelijk zwanger raak (na bijna een jaar geen resultaat) en het is daarom ook niet te zeggen dat het op een kunstmatige manier wel meteen lukt.

Nog een paar redenen waarom ik niet aan IVF wil beginnen zijn de hormonen, ik hou niet van vreemde hormonen in mijn lichaam, die alles in de war maken.
En reageerbuisbaby's hebben een kleine achterstand met leren, wat natuurlijk ook niet fijn is.

Maar om nou door alle nadelen van IVF meteen voor abortus te kiezen.. Ik heb geen idee wat me dat psychisch gaat doen. En om dat nou vijf keer (50% kans dat alle kindjes ziek zijn) achter elkaar te doen vind ik ook zo.. cru. Vooral voor mijn tante die al vier jaar lang probeert kinderen te krijgen en het gewoon niet lukt. Het is dan niet eerlijk tegenover haar dat ik zieke kindjes weg laat halen, omdat ik geen zieke kindjes wil.
Cru is niet helemaal het woord dat ik zoek, ik wil juist wel rekening houden met mijn tante.


Helaas kom ik er niet helemaal uit in mijn eentje. Mijn vriend heeft niet echt een mening omdat hij niet weet wat het allemaal inhoudt. Bij familie hoef ik niet aan te kloppen met dit verhaal, omdat ze allemaal tegen abortus zijn (Christelijke familie). Abortus is in hun ogen ook geen optie.

Graag zou ik hierover de meningen van mijn mede Q'ers lezen.

Ik hoop dat het een beetje een samenhangend verhaal is geworden.
Hier is een bloemetje voor iedereen die het hele stuk van over 500 woorden gelezen heeft en me wil helpen:

Alvast bedankt (:


Als iemand er nog iets over te zeggen heeft (wanneer dit topic oud of gesloten is ofzo), voel je vrij om me een PB te sturen ^^

[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 17:12 ]

Ik zou gaan voor IVF – maar mede omdat mijn tante er ervaring mee heeft en de pijn wel mee vond vallen. Daarnaast vind ik het kiezen voor 'geen pijn' voor 'het weg halen van iets wat ooit een kind kan gaan worden' zeer gemakkelijk. Het is niet dat ik helemaal 'anti – abortus' ben, maar dan zou ik wel kiezen voor een pijn die maar even duurt. Daardoor raak je ook al niet gehecht aan het kindje als je te horen krijgt dat je zwanger bent.

Maar, je bent pas twintig – dus je hebt nog tijd genoeg lijkt me (:

---

•

Hé! Het is toch echt een keuze die je zelf zou moeten maken, die kunnen wij niet voor je maken. Maar bij een abortus lijkt het me erg lastig, want je raakt toch gehecht aan het wezentje in je buik.. Dus, zou je er dan wel afscheid van kunnen nemen als hij toch ziek blijkt te zijn? Verder vind ik het niet echt egoistisch, want jij helpt het kindje juist. Het kindje is nog niet volgroeid, dus het zal nooit hebben gemerkt dat hij kon leven. Jij helpt hem beschermen om geen nare ziektes te krijgen, dus in dat opzicht vind ik het niet egoistisch. En wat betreft je tante ook niet. Het is niet jouw schuld dat je tante geen kinderen kan krijgen, dus je hoeft je er niet schuldig om te voelen dat jij geen ziek kindje wilt.

En dat andere.. Tjah, het klinkt inderdaad pijnlijk, maar als je het heel graag wilt.. Is het de pijn misschien waard! Heb je nog nooit nagedacht om een kind te adopteren dan?

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Paracosm schreef:
Ik zou gaan voor IVF – maar mede omdat mijn tante er ervaring mee heeft en de pijn wel mee vond vallen. Daarnaast vind ik het kiezen voor 'geen pijn' voor 'het weg halen van iets wat ooit een kind kan gaan worden' zeer gemakkelijk. Het is niet dat ik helemaal 'anti – abortus' ben, maar dan zou ik wel kiezen voor een pijn die maar even duurt. Daardoor raak je ook al niet gehecht aan het kindje als je te horen krijgt dat je zwanger bent.

Maar, je bent pas twintig – dus je hebt nog tijd genoeg lijkt me (:

Dat is zo. Had ik nog niet aan gedacht.

Of ik tijd genoeg heb weet ik niet. Als mijn gezondheid niet verslechterd, zoals bij mijn vader (hij is nu ongeveer 42 en kan niet meer geholpen worden als hij er weer last van krijgt).
Daarom zou ik het liefst snel aan kinderen beginnen, voor het geval ik niet meer kan meemaken dat mijn kinderen opgroeien.

CupidWithAGun schreef:
(...)
Dat is zo. Had ik nog niet aan gedacht.

Of ik tijd genoeg heb weet ik niet. Als mijn gezondheid niet verslechterd, zoals bij mijn vader (hij is nu ongeveer 42 en kan niet meer geholpen worden als hij er weer last van krijgt).
Daarom zou ik het liefst snel aan kinderen beginnen, voor het geval ik niet meer kan meemaken dat mijn kinderen opgroeien.

Hm – dan is het inderdaad wel een zaak om eerder te beginnen. Maar ik neem aan dat je dan ook gewoon en eigen woonruimte hebt en een baan? Want dan is mijn opmerking van je leeftijd niet meer nodig.

---

•

Stapper schreef:
Hé! Het is toch echt een keuze die je zelf zou moeten maken, die kunnen wij niet voor je maken. Maar bij een abortus lijkt het me erg lastig, want je raakt toch gehecht aan het wezentje in je buik.. Dus, zou je er dan wel afscheid van kunnen nemen als hij toch ziek blijkt te zijn? Verder vind ik het niet echt egoistisch, want jij helpt het kindje juist. Het kindje is nog niet volgroeid, dus het zal nooit hebben gemerkt dat hij kon leven. Jij helpt hem beschermen om geen nare ziektes te krijgen, dus in dat opzicht vind ik het niet egoistisch. En wat betreft je tante ook niet. Het is niet jouw schuld dat je tante geen kinderen kan krijgen, dus je hoeft je er niet schuldig om te voelen dat jij geen ziek kindje wilt.

En dat andere.. Tjah, het klinkt inderdaad pijnlijk, maar als je het heel graag wilt.. Is het de pijn misschien waard! Heb je nog nooit nagedacht om een kind te adopteren dan?

Ja, daar ben ik ook wel bang voor. Als het zover zou zijn denk ik dat ik op het laatste moment zeg dat ik het toch wil houden en heb ik er spijt van als het opgroeit en misschien al als middelbare scholier last krijgt van de ziekte.

Nee, true, ik kan er niks aan doen dat mijn tante geen kinderen kan krijgen.

Paracosm schreef:
(...)

Hm – dan is het inderdaad wel een zaak om eerder te beginnen. Maar ik neem aan dat je dan ook gewoon en eigen woonruimte hebt en een baan? Want dan is mijn opmerking van je leeftijd niet meer nodig.

Ja, als ik aan kinderen begin wil ik sws een dak boven mijn hoofd hebben en werk.
Ik kijk nu dus al druk naar banen en huizen (zover dat gaat zonder MBO diploma).


Meer reacties zijn altijd welkom. Of het via het topic is of via PB. (:

[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 16:19 ]

Ik zou in jouw geval ook voor IVF gaan. Ik heb helemaal niks tegen abortus: ik denk alleen dat het voor jou ook te zwaar is om elke keer abortus te laten plegen, omdat er zo weinig kans is dat het kindje gezond is.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Dandy schreef:
Ik zou in jouw geval ook voor IVF gaan. Ik heb helemaal niks tegen abortus: ik denk alleen dat het voor jou ook te zwaar is om elke keer abortus te laten plegen, omdat er zo weinig kans is dat het kindje gezond is.

Ja, het is wel een kleine kans op zich.
Het was makkelijker geweest als het niet bijna 100% zeker was dat je de ziekte krijgt met het gen. Maar het is eenmaal niet te veranderen.

Ik denk dat ik dan inderdaad voor IVF moet gaan en dan maar fingers crossed voor een eenling.

Stapper schreef:
En dat andere.. Tjah, het klinkt inderdaad pijnlijk, maar als je het heel graag wilt.. Is het de pijn misschien waard! Heb je nog nooit nagedacht om een kind te adopteren dan?[/i]

Ik ben helemaal vergeten hierop te reageren.
Aan de ene kant wil ik graag alle kinderen die het moeilijk hebben adopteren en ze een goed leven geven. Ten eerste is dat onmogelijk. Maar ik wil ook graag (het liefst) meerdere kinderen die echt van mezelf zijn.
En adopteren is helaas erg duur en duurt lang.

[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 16:42 ]

Bij IVF en ICSI is de kans op een tweeling ongeveer 30%.

Bij IVF kan het paar in de meeste gevallen zelf een keuze maken of ze 1 of 2 embryo's teruggeplaatst willen krijgen.

Dit vond ik op internet, dus ik denk dat dat risico opzich wel redelijk klein is.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Je hoeft je theoretisch gezien in ieder geval niet schuldig te voelen voor het kind als je abortus pleegt. Als je voor IVF kiest, was dit kind namelijk ook niet geboren. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je gehecht raakt aan het wezentje in je buik, en dat dat psychisch nog wel een flinke klap kan zijn om deze weg te moeten halen. Zeker als het meerdere keren moet.
Ik heb niet zo'n verstand van IVF, maar ik denk wel dat je jezelf er plezier mee doet daarvoor te kiezen. Bespaart je veel moeite, stress, tijd en tranen denk ik. Veel succes met je keuze en het toekomstige, hopelijk gezonde kindje ^^.

---

i put the fun in funeral

Dandy schreef:
(...)

Dit vond ik op internet, dus ik denk dat dat risico opzich wel redelijk klein is.

Ik wist al dat dat de kans van één eitje die een tweeling word, klein was (wist geen exacte percentages). Maar 30% is wel vrij laag ja.

Wel fijn dat je kan kiezen hoeveel je terug laat plaatsen. Thanks ^^

Overkill schreef:
Je hoeft je theoretisch gezien in ieder geval niet schuldig te voelen voor het kind als je abortus pleegt. Als je voor IVF kiest, was dit kind namelijk ook niet geboren. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je gehecht raakt aan het wezentje in je buik, en dat dat psychisch nog wel een flinke klap kan zijn om deze weg te moeten halen. Zeker als het meerdere keren moet.
Ik heb niet zo'n verstand van IVF, maar ik denk wel dat je jezelf er plezier mee doet daarvoor te kiezen. Bespaart je veel moeite, stress, tijd en tranen denk ik. Veel succes met je keuze en het toekomstige, hopelijk gezonde kindje ^^.

Nee, daar ben ik ook blij om. En met het kind dat er anders ook niet zou zijn is waar. Maar ik weet van mezelf dat ik wel snel gehecht raak aan dingen. En mijn kinderwens is erg sterk en bijna niet meer te onderdrukken. Dus ik denk niet dat ik er zonder kleerscheuren vanaf kom als ik voor abortus kies.

Ja, ik moet dan maar even door de pijn heen. Met een beetje mazzel hoeft dat maar één keer per kind.

Dank je ^^

Voor zo ver ik weet, plaatsen ze bij IVF altijd meerdere eicellen in je baarmoeder om de kans op succes te vergroten...
Edit: mag ik trouwens vragen hoe het komt dat het gen via IVF niet overgezet wordt? /interested

[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 18:11 ]

---

Has no one told you she's not breathing?

But.. y no adoptie? Heb je ook de andere ellende niet.

---

No growth of the heart is ever a waste

LaJoie schreef:
Voor zo ver ik weet, plaatsen ze bij IVF altijd meerdere eicellen in je baarmoeder om de kans op succes te vergroten...
Edit: mag ik trouwens vragen hoe het komt dat het gen via IVF niet overgezet wordt? /interested

Met IVF selecteren ze de gezonde eicellen/embryo's en plaatsen alleen de goede terug in de baarmoeder.

Volgens Dandy kon je laten weten of je één of meerdere embryo's wilt laten terugplaatsen. Het maximale per keer was volgens mij twee.

Ik denk dat ik jouw geval een adoptie het beste is om te doen?
Puur omdat je bang bent voor de pijn en dat je de kans op een ziek kindje wil vermijden.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Hashirama schreef:
But.. y no adoptie? Heb je ook de andere ellende niet.

Het lijkt me dat adopteren erg duur is en een traject duurt erg lang. Meestal ga je het kind ophalen in het land waar het leeft, maar ik heb vliegangst en durf niet te vliegen.

Ik wil heel graag kinderen adopteren (het liefst alle kinderen die geen ouders meer hebben of ongewenst zijn), maar ik wil ook zelf wel kinderen. Het lijkt me fijn om een kindje in je buik te voelen bewegen en er een band mee op te bouwen.

BoterBabbelaar schreef:
Ik denk dat ik jouw geval een adoptie het beste is om te doen?
Puur omdat je bang bent voor de pijn en dat je de kans op een ziek kindje wil vermijden.

Dat is zo. Dat zou ook wel het beste zijn. Maar ik wil wel graag zelf een kindje krijgen.

[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 18:24 ]