Laat ik maar meteen beginnen. Sinds een klein poosje weet ik dat ik niet alleen op jongens val. Ik begon wat voor meisjes te voelen in de derde klas van de middelbare, dat is nu zo'n 2,5 jaar geleden. Daarna heb ik niet echt iets meer voor een jongen of meisje gevoeld. Totdat ik iemand van Twitter sprak.
Het begon allemaal heel simpel, de gesprekken waren goed en lief en ik voelde me steeds meer op mijn gemak bij haar. We werden closer, en naarmate dat vorderde begon ik me langzaam af te vragen of ik iets voor haar voelde. Het is speciaal wat ik met haar heb, het voelt speciaal. Elke dag hebben we gepraat, op een dag zei ze dat ze me miste.. Voor mij zei het al genoeg, alleen durfde zei het niet toe te geven. Uiteindelijk is dat goed gekomen en heeft ze gezegd dat ze verliefd op me is en heb ik gezegd dat ik dat ook op haar ben. Alleen nu komt het probleem. We hebben al wel gefacetimed een paar keer, maar we willen elkaar ontmoeten en zien. We zitten allebei met school, en zij werkt ook nog eens op zaterdag. De enige optie blijft dan de zondag. Dat is onze enige vrije dag.
En nu is het zo dat ze niet uit de kast is tegenover haar ouders. Ze durft ze het niet te vertellen omdat ze denkt dat ze dan teleurgesteld in haar zijn.
Ze wil het wel gaan doen, alleen ze kan geen geschikt moment vinden. Weten jullie hier misschien raad mee? En hoe ik dat het beste op kan lossen met dat afspreken? Want we willen het allebei zo graag. Ik wil bij haar kunnen zijn.
Even een reminder: Hakim Ziyech, the magician
