• "Witches are humans gifted with the power to affect change by supernatural or paranormal means, a practice known as "witchcraft". Witches are generally female, though there are a few male witches, referred to as "warlocks". Because of their unnatural abilities and supposed connections with dark forces, witches have historically been feared, persecuted, and hunted. Many escaped the Salem witch trials and sought refuge in New Orleans. Among the population of witches, there is always one witch per generation who possesses the totality of all witch abilities. This witch is known as the "Supreme Witch". As the witches settled in their new territory, a rivalry between them and the native Voodoo practitioners arose. The feud is still on going in present day New Orleans."




    Een groep jonge heksen (vrouwen én mannen) leert, onder streng toezicht van hun ‘Surpreme’ hun krachten onder de knie te krijgen in een instituut waar ze, voor de buitenwereld, zitten vanwege hun uitermate slechte gedrag. Dit slechte gedrag - brandstichting. onder andere - is vaak een resultaat van een plotselinge uitbarsting van hun kracht. Vrienschappen worden gesloten, er bloeit misschien zelfs hier en daar een romance op, maar uiteindelijk ligt de rivaliteit altijd op de loer - wie wordt de nieuwe Supreme, en hoever zijn de heksen bereid te gaan om de eretitel te krijgen?


    Mogelijke krachten:
    'Human voodoo-doll' - spreekt voor zich.
    "Clairvoyance" - andermans gedachten kunnen horen.
    "Resurgence" - doden terug tot leven brengen.
    "Black Widow" - deadly genitals a.k.a mensen om kunnen brengen door de liefde met ze te bedrijven.
    "Power Negation" - andermans krachten niet laten werken op jezelf.
    "The Sight" - door iemand aan te raken verschillende beelden van zijn/haar verleden of toekomst zien.
    Elk van onderstaande krachten.

    De zeven wonderen:
    Telekinesis is the ability to move objects with one's mind
    Divination is the ability to obtain direct knowledge about an object, person, location or physical event through means other than the user's physical senses.
    Transmutation also known as Teleportation, is the ability to disappear from one spot and reappear in another.
    Pyrokinesis is the ability to create, control and manipulate fire.
    Concilium is the ability to control another's mind through sheer willpower.
    Descensum is the ability to project one's mind into different planes, such as the netherworld or afterlife.
    Vitalum Vitalis is the ability to balance the scales of life.


    *Het is niet raar voor een heks om drie krachten te hebben, maar om dé Supreme te worden moet je in het bezit zijn van alle zeven wonderen en deze kunnen toepassen wanneer nodig.


    Rollen:
    • Arden Kavi Delacroix Talkhouse
    • Noël Alsom Sempre
    • Abigail Hazel Grant VladiFerr
    • Gereserveerd whilted
    • Skylar Indiana McGrath Cicatrix
    • Christelle Abigaile Alsom Netzwerk
    • Gereserveerd Nostalgic
    • Matthew Hunter McGrath VladiFerr
    • Alexander Jay O`Connor Netzwerk
    • Kevin Yoran Jackson Cicatrix


    Regels:
    • Minimaal 200 woorden.
    • We houden het OOC gezellig, eventuele meningsverschillen mogen best uitgepraat worden maar met respect naar elkaar.
    • Tussen haakjes praten als je iets buiten de RPG wilt zeggen, maar natuurlijk open ik ook een praattopic.
    • Minimaal één keer per week iets posten, als het dood loopt is er niets meer aan. Als je, vanwege wat voor reden dan ook, een tijd niet kan posten laat het alsjeblieft weten.
    • Perfecte personages zijn niet toegestaan, geen Mary Sue en Gary Stu.
    • Maximaal 2 personages, één jongen en één meisje.
    • 16+ mag, geef het alsjeblieft wel duidelijk aan zodat mensen die het niet waarderen het kunnen skippen.
    • Laat minstens twee mensen iets posten voordat je weer iets post. Als niemand reageert mag je natuurlijk eerder iets posten.
    • Je reservering blijft 72 uur staan (ook weer met uitzondering, als je maar aangeeft wanneer je je karakter post.)
    • En natuurlijk de huisregels van Quizlet.


    Over de Coven:
    • Onder leiding van de Supreme, Carole Frank.
    • Gebouw // Keuken // Gezamenlijke woonkamer een twee // Gezamenlijke eetkamer // Vertrekken // Badkamers //
    • Ruimte voor 10 tot 12 jonge heksen.
    • Alcoholgebruik en roken worden getolereerd. Bedtijden zijn voor middernacht. Toezicht op omgang jongens/meisjes matig tot slecht. Sociale media zijn toegestaan. Het meebrengen van mensen van buitenaf daarentegen niet.


    Voor eventuele vragen/dingen die niet duidelijk zijn kun je altijd mij of de American Horror Story - Coven wikia raadplegen.
    Klik hier!

    [ bericht aangepast op 18 okt 2014 - 11:22 ]


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    Talkhouse schreef:
    [Het valt me op dat een aantal mensen in derde persoon schrijven en anderen, waaronder ikzelf, in de eerste. Je mag doen wat je het prettigst vindt.]


    [De derde persoon vind ik persoonlijk mooier, daarom schrijf ik daar ook uit.]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Cicatrix schreef:
    (...)

    [De derde persoon vind ik persoonlijk mooier, daarom schrijf ik daar ook uit.]


    [Ik heb zelf moeite met in de derde persoon schrijven, omdat ik daar niet in denk. We gooien het wel gewoon een beetje door elkaar. (:]


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    [Ik vind persoonlijk de derde persoon fijner schrijven, aangezien ik ook verhalen schrijf in die vorm. Maar ik kan ook gewoon vanuit de eerste persoon schrijven, dus als je wilt dat het allemaal wat meer in een lijn is, dan kan dat wat mij betreft ook gewoon.]

    [ bericht aangepast op 18 okt 2014 - 12:24 ]


    When time and life shook hands and said goodbye.

    † Kevin Yoran Jackson
    † Don't be afraid. I will be there for you. †



    Met een sigaret tussen zijn lippen geklemd liep hij door wat zijstraatjes, geen zin hebbend om in de drukkere straten te lopen. Hij nam een trek van de sigaret, pakte die tussen wijsvinger en duim en ademde de rook langzaam uit om vervolgens het ding op de grond te gooien. En er even met zijn voet op te staan. Hierna begon hij te rennen naar het instituut. Waar hij redelijk snel was. Eenmaal binnen liep hij richting de keuken, waar hij stemmen hoorde. Daar zag hij Matthew, Skylar en Noël. ''Hallo mensheid!'' grijnsde hij en hij opende wat kastjes en zo, om vervolgens een broodje te maken. En daarna op een stoel te gaan zitten en het broodje begon te eten. ''Wat een enthousiasme Kevin.'' hoorde hij Skylar grinniken en hij knikte. ''Jaa!''

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:35 ]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Christelle 'Chris' Abigaile Alsom.


    Ik bewoog zachtjes mee op de muziek van Nirvana. Met een felrode koptelefoon op m'n hoofd en mijn lichtblauwe jurk, viel ik zeker op qua kleuren. Niet dat het mij iets boeide, maar voor vandaag kon ik eigenlijk beter iets anders aantrekken.
    Ik trok mijn donkergrijze kousen weer echt tot net over mijn knieën. Ik plukte de stof van mijn zwarte blazer recht en staarde verveeld naar de zwart glimmende Dr. Martens. Ik zat op een terrasje bij een café en meerdere mensen keken met een rare blik naar me. Waarschijnlijk vanwege mijn stijl.
    Ik zuchtte en legde wat munten neer bij de lege kop koffie. Dan maar naar huis. Oftewel, het instituut waar ik nu verbleef met mijn broer.
    Ik stond op en begon mijn weg naar het instituut. Ik vond het onzin dat je geen mensen van buiten mag meenemen, ik bedoel ze moeten niet weten wat we zijn. Alweer verliet een zuchtje mijn mond. Ik haalde even een hand door mijn schouderlange lokken en haalde hiermee ook de koptelefoon van mijn hoofd. Ik deed mijn koptelefoon om mijn nek en pauzeerde even de muziek.
    Ik stopte voor de deuren van het instituut. Het was groot. En soms ook saai. Ik duwde de deuren open en gelijk viel de muziek in m'n oren. Iemand was piano aan het spelen. Ik grinnikte. Volgens mij was ik weer één van de laatsten.
    Ik vervolgde mijn weg naar de keuken, waar een aantal te vinden waren. Matthew, Skylar, Noël en Kevin. Bij Kevin begonnen de vlinders in mijn buik weer te fladderen. Ik liep gelijk op hem af en drukte een kus op zijn wang. " Hey, lieverd. " Ik fluisterde deze zin in zijn oor om daarna gelijk weer rechtop te gaan staan en de rest te begroeten. " Hey ! " Ik zwaaide kort, wat ik meestal deed. Gewoon even zwaaien. Het liefst zou ik iedereen gewoon knuffelen, omdat het m'n vrienden zijn. Maar dat zou vast en zeker raar overkomen.
    Ik haalde even diep adem en rook nu een vieze geur. " Gadverdamme, alweer die vieze rook. " Ik plofte op een stoel naast Kev en trok mijn knieën op. Mijn armen verstrengelden zich om mijn knieën. " Iets wat ik gemist heb? "

    [ bericht aangepast op 18 okt 2014 - 13:46 ]


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    Arden Kavi Delacroix.



    Na een tijdje, hoe eng het ook klinkt, vanuit de deuropening naar de pianospelende jongen gekeken te hebben krijg ik door dat er meer mensen binnen zijn en laat ik de muziek voor wat hij is, en begeef me naar de keuken.
    De groep is uitgebreid met Noël, Kevin en Chris, de laatste klaagt net over de geur van mijn sigaretten en zich dan op een stoel laat vallen. "Iets wat ik gemist heb?"
    "Mij, natuurlijk, toen ik naar Paris was. Oh, en, sorry, mon petit chou. ik rook altijd eerst mijn Franse sigaretten voor ik weer aan de Amerikaanse begin."
    Ik leg het zo goed als lege pakje op het aanrecht en haal mijn hand kort door Noël's haar. "Bonjour, mon cherie."
    Het streepjesshirt met lange mauwen plakt bijna vast aan mijn armen van de warmte die mijn lichaam bijna altijd lijkt te genereren, en met een soepele beweging trek ik het ding over mijn hoofd voor ik op een van de lege stoelen ga zitten. Het witte hemdje, dat ik eronder draag, geeft kort mee en voor een fractie van een seconde is een glimp van mijn zongebruinde buik te zien. Het is een van mijn, vaak onbedoelde, gewoontes om alle ogen op me te krijgen.
    Het hemdje schijnt lichtelijk door en laat de veel te dure en helemaal niet comfortabele BH zien die ik in Parijs kocht. Eens of twee keer per jaar vlieg ik een maand naar Parijs om daar door te brengen met mijn oudere broer, die terugverhuisd is. Vanuit Parijs reizen we een aantal weken naar de zee, en met mijn genen word ik verbazingwekkend snel bruin. "Waar is die oude heks eigenlijk?"

    [ bericht aangepast op 18 okt 2014 - 13:50 ]


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    † Kevin Yoran Jackson
    † Don't be afraid. I will be there for you. †



    Langzaam at hij het broodje op en al snel liep iemand de keuken in, wat hem breed liet glimlachen. Christelle drukte een kus op zijn wang en fluisterde wat in zijn oor. "Hey, lieverd." zei ze. En ze nam plaatst op de stoel naast hem. Nog voordat hij wat kon zeggen kwam Arden er al weer aan. En begon wat te praten over haar Franse sigaretten en van alles en nog wat met Parijs en allemaal dingen van dat. Iets wat hem eerlijk gezegd niet boeide. "Waar is die oude heks eigenlijk?" vroeg ze. Kevin keek haar eventjes raar aan. Maar zei niets. Hij stond op, drukte eventjes een kus tussen Christelle's haren en liep naar de koelkast, om die vervolgens open te trekken. ''Iemand anders ook wat drinken?'' vroeg hij aan de rest.

    [ bericht aangepast op 18 okt 2014 - 14:51 ]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Christelle 'Chris' Abigaile Alsom.


    Voordat ik nog verder iets kon zeggen kwam Arden binnen. " Mij, natuurlijk, toen ik naar Paris was. Oh, en, sorry mon petite chou. Ik rook altijd eerst mijn Franse sigaretten voor ik weer aan de Amerikaanse begin. "
    Ik klemde mijn tanden op elkaar. Ik mag haar niet. Beter gezegd, ik haat haar. Wanneer ik me iemand ruzie heb, is het meestal Arden. " Het was werkelijk aangenaam toen jij er niet was. " Ik keek haar met een kille blik in mijn ogen aan. Die griet kon ergens anders heen verhuizen. Ik snoof verontwaardigd en zakt dieper in de stoel terug.
    " Bonjour mon cherie. " Ze haalde een hand door Noël's haren, wat mij nog bozer maakte. Als Noël iets in dat geval zag, zou ik zeker weten dat Noël een psychiater nodig heeft. Ik keek haar met fonkelende ogen aan.
    Ik verslikte me in m'n broodje, toen ze ook nog eens zo voor iedereen zich begon uit te kleden. Natuurlijk moest haar BH en haar bruine buik weer te zien zijn. De tranen prikten in m'n ogen en ik hoestte nog even. Dat was m'n broodje.
    " Zeg, als jij ze zo graag wil uitkleden voor andere mensen - donder je op naar een stripclub! Of wat weet ik veel. Loop lekker terug naar Parijs! " Ik stond met vaart op, zodat de stoel omver viel. Ik schreeuwde tegen haar, want zij maakte me op de één of andere manier echt pissig. Ik draaide me om en liep met snelle passen de keuken uit. Ik liep voorbij de woonkamer, waar Alec aan het spelen was. Ik rende zowat naar de volgende kamer en liet me gefrustreerd in een stoel zakken. Jezus, ik werd echt niet goed van haar. Ik haalde diep adem en liet me in de grote stoel achterover vallen.


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    † Skylar Indiana McGrath †
    † Let the death ones speak to us. †



    Een zuchtje rolde over haar lippen en met haar zwarte nagels tikte ze op de tafel. Ondertussen luisterde ze naar Ardens woorden, en schudde haar hoofd bij Kevins vraag. ''Dus je maandje Parijs was geslaagd, Arden?'' vroeg ze maar, aangezien ze verder niet echt iets had om te zeggen. Na enkele seconden stond ze op om daarna naar de woonkamer te lopen en daarna te kijken naar de jongen die de piano bespeelde, en luisterde naar de klanken die het instrument verlieten. De piano was toch wel het allermooiste instrument. Het geluid klonk rust gevend en ook zat er altijd wel een gevoelige toon in, het maakte niet uit wat voor lied je speelde. Van Happy van Pharell Williams tot So Cold van Ben Cocks tot Mozart, er zat altijd zo'n toon in. Vond zij tenminste. Anderen zouden het gewoon té klassiek vinden klinken.
    Ze stond nog altijd in de deur opening te luisteren naar de klanken.

    [ bericht aangepast op 18 okt 2014 - 19:52 ]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    "Don't try to hide, cause I don't have to seek."
    Noël Alsom


    In de korte tijd dat Noël zich bij de rest had toegevoegd waren hem een paar dingen opgevallen. En van de meeste dingen werd hij niet blij. Kevin en Christelle zaten wel heel dicht bij elkaar en hij voelde het gal opkomen toen hij hun begroetingen hoorden. Zijn ogen flitsten van zijn vriend naar zijn zusje en hij wierp Kevin een dreigende blik toe, die hem vertelde dat hij het niet in zijn hoofd moest halen om Christelle iets aan te doen.
    Vervolgens werd hij afgeleid door de hand van Arden die door zijn haar ging, waarna hij vervolgens meteen zijn haar schudde en haar nep-boos aankeek, Noël was best ijdel en zijn haar was tja, heilig. Niet dat Arden zijn blik gezien had, want op dat zelfde moment trok ze haar shirt uit om vervolgens een doorschijnend wit hemdje te onthullen waardoor hij weinig moeite hoefde te doen om te raden welke BH ze vandaag aan had.
    "Zeg, als jij je zo graag wil uitkleden voor andere mensen - donder je op naar een stripclub! Of wat weet ik veel. Loop lekker terug naar Parijs!" Christelle had het schijnbaar ook opgemerkt en was boos opgestaan waardoor haar stoel was omgevallen en rende zowat de kamer uit.
    "Héérlijk om terug te zijn," waren Noël's sarcastische woorden waarna hij hoofdschuddend de tv aanzitten. Meiden, soms begreep hij er echt niks van.


    When time and life shook hands and said goodbye.

    † Kevin Yoran Jackson
    † Don't be afraid. I will be there for you. †



    Hij had een dreigende blik gekregen van Noël, die hij maar negeerde. Met een klap gooide hij de koelkast weer dicht en leunde tegen het aanrecht aan. Zodra Arden haar shirt uitdeed en nu in een hemd zat, waardoor Christelle boos werd. "Zeg, als jij je zo graag wil uitkleden voor andere mensen - donder je op naar een stripclub! Of wat weet ik veel. Loop lekker terug naar Parijs!" schreeuwde ze en ze rende weg. Kevin zuchtte onhoorbaar. Dit was al een heel goed begin van dat iedereen terug was. Hij duwde zichzelf van het aanrecht weg en liep rustig achter haar aan en haar uiteindelijk in een stoel zag zitten. Langzaam liep hij naar haar toe en ging hij op de leuning zitten, om vervolgens haar hand vast te pakken. Verder zweeg hij maar gewoon, niet echt wetende wat te moeten zeggen.


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Arden Kavi Delacroix


    "Ik wist niet dat iedereen zo preuts was, hier." Het is niet meer dan een fluistering en ik heb het tegen niemand in het algemeen, en het verbaast me dan ook niet dat niemand me hoort. Het is niet dat ik het erom doe - Christelle en ik zijn gewoon alles behalve vrienden en ze lijkt altijd wel iets te vinden om boos om te worden.
    In de woonkamer gaat een TV aan en Christelle hangt, klef, met Kevin in een stoel. Heel even heb ik de neiging om het ding in de fik te steken, maar houd me dan maar in. Dat zou te veel opvallen, en mijn voodoo-trucjes werken alleen binnen een aantal meter. Ik zou met plezier een van haar nagels breken of haar een kras op haar mooie gezichtje bezorgen, maar then again, ik ben de enige die dat zou kunnen doen en dan val ik meteen zo door de mand.
    Zij en Kevin zijn tot nu toe het enige 'stelletje', en ik merk dat Noël het er niet al te makkelijk mee heeft. Dat herinner ik me nog van mijn eigen broer toen ik mijn eerste echte vriendje kreeg - hij had moeite om hem niet elke keer dat mijn vriendje naar me keek in zijn gezicht te slaan.
    De jongen kijkt met een half oog tv en met een glas wijn in mijn hand leun ik tegen de witte leuning van de bank. "Dus, je zusje en een van je vrienden, hè? Dat moet merde zijn."


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    Alexander `Alec` Jay O`Connor.



    Ik speelde de laatste klanken en ik had allang gemerkt dat iemand in de deuropening stond. Wíé in de deuropening stond. Daarvoor stond ook iemand te luisteren, maar die iemand was niet zo interessant als degene die nu in de deuropening stond. Ik klapte de piano dicht en stond van de kruk op.
    Met een zelfzekere lach en een uitdagende blik keek ik Skylar aan. » En, hoe vind je het ? « Ik keek haar grijnzend aan en liep langzaam op haar af. Ik stopte toen ik vlak voor haar stond. Ik was zeker langer als dit meisje en ik keek neer op haar blauwe haren. Ze is een mooi meisje, anders als de anderen. Als ik Arden of Christelle als voorbeeld zou nemen, zou dat een groot verschil zijn. Zelfs het verschil tussen hun is erg groot. Maar Skylar verschilt van alle meiden. Ze is op een manier mooi, die ik niet kan beschrijven. Haar blauwe haren, de lichte teint, de aparte oogkleur. Een grijns omspeelde mijn lippen. Ik steunde met mijn hand boven haar hoofd, tegen de muur. Ik stond erg dicht voor haar, wat me alleen meer liet grijnzen. Ik boog me heel dicht naar haar oor en fluisterde er iets in. » You say nothing. « Daarna liep ik met een zelfzekere grijns de keuken in om de rest normaal hallo te zeggen.

    [ bericht aangepast op 18 okt 2014 - 18:21 ]


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    Christelle `Chris` Abigaile Alsom.



    Ik hoorde geluid en algauw voelde ik de vertrouwde hand van Kevin om de mijne. Hij zweeg en ik merkte dat ik eigenlijk iets doms had gedaan, want na een tijdje was hij nog telkens stil. Ik voelde me ook niet goed over wat er was voorgevallen, maar Arden kreeg me op de één of andere manier boos. » Het spijt me.. Iedereen is er weer en ik zit gelijk pissig te doen, maar je moet gewoon weten dat.. Dat, zij maakt me gewoon boos. Volgens mij doet ze het ook nog eens expres. « Ik keek hem even aan. Ik slikte. Ik verloor me telkens, wanneer ik hem aankeek - in zijn mooie kijkers.
    Ik schudde even mijn hoofd, waardoor ik de lokken meevoelde bewegen. Ik kwam overeind uit de stoel en ging tegenover hem staan. Ik was nog telkens ietsje kleiner als hem, zelfs wanneer hij zat. Een glimlach sierde mijn lippen en mijn andere hand gleed in een vlug gebaar over zijn wang. Ik werd telkens vertederd bij zijn aanblik. Hij was zeker weten anders als andere jongens. Niet alleen omdat hij ook in dit instituut zat, maar hij bezat een andere uitstraling. Ik wist zeker dat ik hem kan vertrouwen. Mijne andere hand verstrengelde zich in zijn andere hand en ik drukte een tedere kus op zijn mondhoek.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 0:58 ]


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    † Skylar Indiana McGrath †
    † Let the death ones speak to us. †



    De piano werd dicht geklapt en ze keek weer op. Ze zag dat Alexander naar haar toe liep en vlak voor haar stil stond. ''En, hoe vind je het?'' vroeg hij. Ze zweeg eventjes en keek omhoog. Aangezien de jongen duidelijk groter dan haar was, zo'n twintig centimeter. Zijn hand steunde boven haar hoofd, waardoor ze zich toch wel ietsjes gekleineerd voelde. ''You say nothing.'' fluisterde hij in haar oor. En dit zorgde voor aangename rillingen en een raar gevoel. Hij was weggelopen, vermoedelijk naar de keuken, en ze bleef nog eventjes staan. Maar al snel liep ze zelf ook weer naar de keuken en nam naast haar broer plaats.


    [Flut stukje]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded