Co-writer vampieren - Story problemen

Stil staarde ik, onder mijn deken door, naar de rood oplichtende cijfers. 23:58 gaf mijn digitale wekker aan. “2 minuten.” Dacht ik in mijzelf. Nog 2 hele minuten, ben ik 17 jaar. Ik kreeg kriebels in mijn maag bij de gedachten. Nog even en dan was ik 18 jaar, volwassen. Ten minste, volgens de wet was ik dan ‘volwassen’. Niet dat ik er zo veel verantwoordelijker en slimmer van zou worden, in tegendeel. Nee, mijn 18e levensjaar werd echt MIJN jaar. Het zou een nieuw begin betekenen. Een glimlach sierde mijn gezicht toen ik de 8 over zag springen naar de 9. Opnieuw kreeg ik de zelfde kriebels in mijn buik. “1 minuut.” Prevelde ik. Nog 1 minuut en dit alles was voorbij. Even wende ik mijn ogen van mijn digitale wekker en richtte ze op mijn koffer, die al klaar stond bij mijn bureau. Morgen was ik weg! Dan kwam ik nooit meer terug naar dit kleren hol! Ik voelde mijn hart te keer gaan bij die gedachten. Ik plantte mijn ogen in de wekker. Toen de wekker toch eindelijk op 00:00 sprong stopte mijn hart een kleine seconde met kloppen. Even stond alles stil. Mijn lichaam werd overspoeld door opluchting, geluk…VRIJHEID!
Ik zag mijn mobiel oplichten op het nachtkastje, maar de felicitaties las ik morgen vroeg wel. Ik draaide me om en nestelde me nog eens lekker in mijn bed. Ik slaakte een diepe zucht en sloot mijn ogen. Ik was vrij!

Het was ochtend van dat ik begreep dat ik niet alleen was.
Een meisje genaamd Kira stond naast me. Ik wist niks te doen tegen over haar. Maar ik bleef rustig. Waarom ik het op deze manier zeg? Ze was een vampier opzoek naar bloed. Ze keek me aan met rode oplichtende ogen en ik wist dat het niet lang goed zou gaan.
Maar ik liet het toe. Waarom? Ik wist het niet ik was leeg in m'n hoofd niet begrijpend waarom ik dat deed.
Ik wees naar m'n nek kort daarna zat haar hoofd naast de mijne. En ze beet. Ze zei dat de meeste mensen dood gingen nadat vampiers klaar waren maar ik bleef leven. Ze keek me aan en ze deed wat onverwachtst ze pakte me vast en gooide me tegen een muur.
"Je bent precies de goeie die ik nodig heb. Herken je me niet?" Zei ze.
"Perfect om een vampier te zijn?" Toen ik dat zei gleden er rillingen over m'n ruggengraat.
Ze pakte een een flesje voor me met rode vloeistof en ze schudde nee wat me niet al te blij maakte.
Wat wilde ze met mij dan gaan doen? Natuurlijk wist ik het niet maar ik heb het vage vermoede dat ik er snel achter zou komen. Ik had dus geen keus en moest gaan wachten wat haar volgende zet was./spoiler]

Ik wil de ervaring om over vampieren te schrijven vergroten. In mn eigen verhaal zit er een aantal vampieren rollen in dst is H1 van een van mn verhalen. Ik hoor het wel.