• De moordenaren van de koning

    De koning van land Adraeldan is een strenge vorst en niet altijd even eerlijk. Hij is doodsbang voor magie en zij die magie beoefenen en zal alles doen om dit kwaad uit zijn land te houden, omdat hij steeds meer ridders verliest in zijn strijd tegen heksen, weerwolven en andere monsters besluit hij een groep gevangenen dit werk te laten doen. Zodra er ontdekt word dat er ergens een magisch wezen is, word deze groep, de Stille Kracht genaamd, er op afgestuurd.
    Iedereen in de kracht heeft een eigen reden om zich bij de kracht aan te sluiten, sommige hebben geen keus, anderen maken een deal met de koning. Twee ridders zullen mee gaan op de avonturen om de groep in bedwang te houden en te zorgen dat ze niet weg vluchten.

    Rollen:
    Stille kracht:
    - Philana Qian Geleninja
    - Viola Mocháin Ideomotor
    - Ileana Valance Beckmann
    - CALDEN ARCHER NoStranger
    - Erik Geleninja
    Ridders:
    - Falence Avarria: Orochi
    - Roland Howard NoStranger
    (koning word door Geleninja en Beckmann gespeeld)

    Regels:
    -Alleen Geleninja en Beckmann mogen topics aanmaken.
    -Max. 2 rollen p.p. toegestaan!
    -Reservaties blijven vijf dagen staan, daarna worden ze verwijderd.
    -Geen gescheld of gepest naar elkaar!
    -Minimaal 100 woorden per stukje.
    -Rollen laten nakijken aub! zodat we geen perfecte mensen krijgen.
    -Beheers alleen je eigen rol en niet dat van iemand anders.
    -Problemen of vragen? Stuur ons vooral een pb!!

    Begin:
    Iedereen is net uit zijn cel gehaald en heeft te horen gekregen dat ze bij de stille kracht moeten. Een vleugel van het kasteel is speciaal ingericht als hoofdkwartier van de stille kracht. Daar verzamelen de ridders en de gevangenen zich om samen op hun eerste missie te gaan.


    Hoofdkwartier van de Stille Kracht: De trap lijd naar de slaapvertrekken.


    [ bericht aangepast op 30 dec 2014 - 14:21 ]


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.


    Eerste missie:


    Een dorp in het westen van Adraeldan, Karles genaamd, word geplaagd door een groep Feeën. Reizigers zijn overvallen en twee baby's zijn ontvoerd. Er zijn in totaal 4 feeën geteld. Dood ze.
    Je dood een fee met ijzeren wapens.
    Als je zout of suiker voor een fee neer strooit is hij/zij gedwongen ieder korreltje te tellen.










    >> Fee >>

    [ bericht aangepast op 30 dec 2014 - 20:37 ]


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

    Mijn topics.


    Spoiler alert: you will save yourself

    MT


    Physics is awesome


    Philana Qian


    Twee bewakers trokken me door het kasteel. Een ander prikte een speer in mijn rug. Niet zo dat ik verwond zou raken, maar wel op een manier dat ik wist dat als ik probeerde te ontsnappen hij me kon doorboren. Dus ik liet me maar mee trekken. Vanaf de koningskantoor naar wat het hoofdkwartier van de "Stille Kracht" moest worden. Wat een flut naam, stille kracht.
    Een deur voor mij werd open gegooid en ik werd een kamer in gesmeten. De deur werd snel weer achter me dicht getrokken en toen stond ik alleen in een simpele zaal die naar kasteel standaard klein was, maar waar mijn huis minimaal 4 keer in paste. Zo, dit ging dus mijn lot worden. Monsters jagen en met een stel criminelen opgesloten zitten in een grijze zaal.
    Wel dat klonk als het begin van een slechte grap... of mijn dood.

    [ bericht aangepast op 30 dec 2014 - 14:54 ]


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

    Calden Archer



    Achter mij lopen twee bewakers, hoewel ze overbodig zijn. Ik ga niet weg proberen te rennen als Godric op het spel staat. Zolang hij veilig is dan maakt het me niet uit wat ik allemaal moet doen. Ik zal bij deze 'Stille Kracht' gaan, hoewel ik het betwijfel of het gaat werken. Criminelen staan er nou niet precies om bekend dat ze zo vriendelijk tegen elkaar doen en al helemaal niet tegen ridders.
          Toch ben ik geen onvriendelijke man, al zeg ik het zelf. Mijn code is iets wat ik nooit zal breken. Mijn hele leven draait om Godric want hij verdient het om een beter leven te leiden dan ik nu leidt. Misschien is hij beter af op dat kasteel, hoewel ik een hekel heb aan de koning. Hij denkt dat hij ontzettend slim is doordat hij deze groep mensen bij elkaar heeft gezet. Alleen is het probleem dat niemand hier echt profijt van heeft, voor zover ik weet. En ik heb genoeg ervaring met criminelen om te weten dat je niet zomaar naar de goede kant kan gaan.
          Als we aankomen bij een speciaal voor de Stille Kracht gebouwde vleugel maken de bewakers mijn handboeien los en draaien ze zich om. Ik loop de vleugel binnen en kom in een zaal te staan. Er staat al één vrouw, die ik niet ken. Als er nou iemand geweest was die ik kende, was het misschien nog wel gezellig geweest. Alleen ben ik niet iemand die snel vrienden maakt.
          'Ik ben Calden,' stel ik mezelf voor. Met een glimlach draai ik me om en kijk ik de kamer rond. 'Waar hangen de wapens?'

    [ bericht aangepast op 30 dec 2014 - 19:18 ]


    Spoiler alert: you will save yourself

    Mijn topics. Ik post vanavond wel wat, ben nu bezig met schoolwerk c:


    Seasons will change, but I shall remain

    Roland Howard




    Met een trotse blik op mijn gezicht pak ik de laatste spullen bij elkaar en stop ik mijn zwaard in zijn schacht. Dit is de opdracht waar ik op wachtte; de manier waarop ik mezelf kan bewijzen. Mensen nemen mij niet serieus en daar kan ik niet langer meer tegen. De koning gaf mij deze opdracht en ik zal deze uitvoeren. Door mijn jonge leeftijd en geschiedenis denkt iedereen dat ik mijn plek als ridder gratis gekregen heb ofzo - wat niet zo is. Ik heb er even hard voor getraind als de rest, alleen ben ik wat jonger.
          Ik begin mijn tocht naar de vleugel en groet wat ridders die ik ken. Bijna allemaal kijken ze me nors aan, want ze weten dat ik op een geheime missie ga. Misschien dat ze nu stoppen met grappen over me maken en me eindelijk beschouwen als een goede ridder.
          Als ik aankom zie ik dat er al twee mensen zijn, maar ik besteed geen aandacht aan ze en ga op een stoel zitten. Natuurlijk zou ik vrienden kunnen gaan maken of zorgen dat ze me aardig vinden, maar ik ben niet van plan om bevriend te raken met criminelen, omdat ik niks met ze te maken wil hebben. Voordat je het weet trekken ze je mee op het slechte pad en beland je - net zoals deze mensen - in de cel.
          Aan de andere kant is het natuurlijk wel handig zodat ze mij vertrouwen. Ik besluit dat ik niet hard zal zijn, maar ook niet zacht. Ik blijf gewoon rechtvaardig en trouw aan mijn koning.


    Spoiler alert: you will save yourself


    Erik


    De bewakers naast me voelde zich duidelijk niet op hun gemak terwijl ze me door het kasteel begeleidden, maar dat was te begrijpen ik was in hun ogen een crimineel. Een crimineel die er uitzag alsof hij zijn hele leven goed te eten had gekregen en iedere dag getraind had in vechten. Ze hadden de woorden van adel op mijn hoofd kunnen tatoeëren en het was even duidelijk geweest dat ik geen simpele zakkenroller was.
    We kwamen bij een grote deur aan in een afgelegen deel van het kasteel en ik zag de opluchting op de gezichten van de bewakers. We waren dus bij het hoofdkwartier van de stille kracht aan gekomen. De bewaker ademde diep in alsof hij de hele tijd zijn adem in gehouden had. Ik zuchtte. Het was duidelijk tot welke conclusie ze gekomen waren: Adel + crimineel = verrader. En o, er was een verrader in het spel, maar ik was niet de verrader. Ik knarste mijn tanden en liep het vertrek in.
    Mijn blik gleed over de mensen in het vertrek. Een vrouw, die aan haar kledingstijl en haar te zien overduidelijk uit het noorden kwam, een man met een vriendelijk en serieus gezicht die waarschijnlijk van lagere komaf kwam en een ridder. Mijn blik bleef hangen bij de ridder. Hij was geen gevangene en had zich afgezonderd van de andere twee. Hij was een jonge ridder en dan zie ik het embleem op zijn schild staan.
    'Heer Roland,' zeg ik terwijl ik op hem afloop. 'Zoon van Heer Howard. Ik heb jou vader nog ontmoet.'


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.


    Philana Qian


    'Ik ben Calden.' Ik bekijk de man goed terwijl hij de kamer rond kijkt. 'Waar hangen de wapens?' Juist, criminelen. Die houden van wapens, daarmee kunnen ze je vermoorden. vind een wapen voor jezelf!
    'Geen idee,' zeg ik terwijl de deur open gaat en een jonge ridder binnen loopt. Hij negeert ons en gaat op een stoel zitten. Mijn blik valt op zijn zwaard. 'Waarschijnlijk geven ze ons pas wapens als we op weg gaan naar onze missie.' Ik kijk de kamer rond en vind de sfeer die het uitstraalt helemaal niet prettig. De kamer heeft een kale indruk, terwijl er allerlei schetsen aan de muur hangen. Ik was alleen een knus donker houten huisje gewend waar dieren vellen aan de muur hingen. De deur gaat weer open en een andere man loopt binnen. Aan de manier waarop hij zich houd is hij duidelijk een ridder, maar als ik hem op zijn kleding zou moeten beoordelen zou ik niet zeggen dat hij van adel was. Waarschijnlijk dus ook een crimineel. Hij knoopt direct een gesprek aan met de ridder en ik besluit dat ik hem wil mijden. Ridders worden niet zo snel gestraft voor de dingen die ze gedaan hebben als de gewone mensen, dus waarschijnlijk had hij een misdaad zo ernstig begaan dat zelfs de koning het niet kon negeren.
    Ik moest een beter beeld krijgen van de mensen om me heen, zodat ik wist wie ik kon mijden en met wie ik (redelijk) veilig een gesprek aan kon knopen.
    'Ik ben Philana,' zeg ik dus tegen Calden. 'Wat voor leuks heb jij uitgespookt dat je hier bent?'


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.


    Viola Mocháin

    Ik moet lopen van de bewakers. Toen ik nog in mijn cel zat, zag ik mensen rondlopen met twee bewakers achter ze. Ze zijn waarschijnlijk de mensen met wie ik in de stille kracht kom te zitten. Achter me lopen twee bewakers. Ze zijn breed, gespierd en bewapend. De koning onderschat me niet zo te zien. Deze bewakers mogen wel sterk zijn, maar ik heb een kans om weg te rennen. Ik ga toch niet wegrennen. Als ik nu wegrennen dan blijf ik mijn hele leven rennen. Het is geen slimme zet om nu te ontsnappen. Als ze me dan weer pakken ben ik dood.
    Ik ben blij dat ik in de stille kracht zit. Ik heb weer een beetje mijn vrijheid terug. Het werd zo saai in mijn cel. Mijn ouders zijn nooit echt blij geweest met het bovennatuurlijke, dus op een missie te gaan om ze uit te vermoorden vind ik niet zo erg. Ik mis ook mijn raaf Eoin. Ik heb haar niet meer gezien sinds ik in de cel ben gegooid.
    De stille kracht bestaat uit criminelen. Ik heb geen idee of dat wel zo slim is. Criminelen zijn niet echt de soort mensen die je kan vertrouwen. We zien vanzelf wel hoe dat gaat lopen. Ik moest van de bewakers even bij de deur wachten. De deuren worden open gegooid en ik moet naar binnen lopen.
    Ik loop de zaal naar binnen. De zaal ziet er redelijk knus uit. Zo te zien zijn er al een paar gevangenen en ridders aanwezig. Ik vraag me af of er nog meer komen. Ik glimlach en ga zitten.

    [ bericht aangepast op 30 dec 2014 - 21:21 ]


    Seasons will change, but I shall remain



    ~ Ileana Valance ~


    Ik schrik op als de deur van mijn cel wordt open gemaakt. Nadat een bewaker mij wenkt, sta ik op en loop naar hen toe. Waarschijnlijk moet ik naar het hoofdkwartier van de stille wacht. Het is dat ik geen andere keuze had anders had ik dit niet gedaan. Onder andere omstandigheden en als Lean bij mij was, zou hij keihard moeten lachen. Ik, die tegen monsters gaat vechten. Hopelijk overleef ik het.

    Samen met de bewakers loop ik door gangen. Op een gegeven moment staan wij stil voor een deur. Blijkbaar moeten wij hier zijn, beter gezegd ik moet hier zijn. Voorzichtig open ik de deur en ga de ruimte binnen. Ik zie twee vrouwen, een ridder, een man die misschien ook een ridder is en nog een man. De man die ook misschien een ridder is, staat bij de ridder. Ik zou niet proberen om vrienden te worden met die ridder, maar goed dat ben ik.

    Ik loop op de man en vrouw af die bij elkaar staan. Als wij op pad gaan, wil ik wel graag andere kleren. Een jurk is fijn, maar tijdens een gevecht niet altijd even handig. De vrouw vraagt iets aan de man, toch kan ik net niet horen wat ze vraagt.


    Physics is awesome

    NoStranger schreef:

    Roland Howard




    'Heer Roland.' Ik draai me om en zie een man die me ontzettend bekend voorkomt. Misschien heb ik geholpen met ervoor zorgen dat hij in de gevangenis belandde? Maar nee, deze man ziet er niet uit als een normale crimineel. 'Zoon van Heer Howard. Ik heb jou vader nog ontmoet.' Dan weet ik opeens weer wie hij is.
          'Erik van Aderissa. En het is 'u' voor jou. Verraders zoals jij verdienen een lot als deze niet. Je zou je moeten schamen voor wat je hebt gedaan.' Het was niet mijn bedoeling om uit te vallen tegen hem, maar ik kan er niet tegen als mensen iemand verraden. 'En je bent het niet waardig over mijn vader te spreken. Hij was een nobele man.'
          Even moet ik op mijn ademhaling letten zodat ik niet boos word op Erik. Maar ik vind dat loyaliteit en respect voor elkaar zeer hoog staan en hij heeft dat geschaad. 'Hoe ga ik ooit met deze mensen om,' zeg ik binnensmonds.

    [ bericht aangepast op 30 dec 2014 - 23:25 ]


    Spoiler alert: you will save yourself


    Erik


    'Erik van Aderissa. En het is 'u' voor jou. Verraders zoals jij verdienen een lot als deze niet. Je zou je moeten schamen voor wat je hebt gedaan.' De woorden komen hard binnen en ik voel hoe mijn gezicht weer de bittere trekken krijgt die sinds het verraad van de koning mijn gezicht sierden.
    'En wat heb ik dan gedaan?' vraag ik Roland. 'Zeg het me. Ik heb nog altijd werkelijk geen idee.' De bittere en snijdende toon in mijn stem verbergen mijn hulpeloosheid goed. Ik kijk hem recht in zijn ogen en draai me dan van hem af.
    Roland had zijn vaders ogen, alleen die van hem stonden jonger en voller met hoop. Ik begreep zijn houding naar mij. Ik was een verrader in zijn ogen en waarschijnlijk was het beter voor hem als ik dat bleef. Het was makkelijker te geloven dat een man een leugenaar was dan dat alles waar je voor stond een gelogen was.
    Mijn blik valt op de twee nieuwe vrouwen die binnen zijn gekomen en ik plaats me naast een van hen op een stoel. Ze straalt iets duisters uit en vroeger zou ik kippenvel van haar gekregen hebben. Nu plaats ik me met een zucht naast haar en stel me voor.
    'Erik va... Ik ben Erik.' Ik ben niet meer heer van Aderissa, die titel en dat land behoort nu aan mijn broer. 'En wie bent u?'

    [ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 10:53 ]


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

    Mt.


    Vampire + Servant = Servamp

    (nog een gelukkig nieuwjaar iedereen!! Beste wensen en veel schrijfplezier in 2015)


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.