George Weasley
D-dit wilde j-je aan doen.
Ik keek weer om naar Campbell en bleef hem even aanstaren voordat ik mijn blouse weer open maakte en het op mijn bed smeet waarna ik ziekenzaal gewaad pakte en die over mijn hoofd trok. Maar een witte blouse eigenlijk.
..Dat hoeft niet.. J-je hoeft er n-niet a-aan te w-wennen..
jawel. Antwoordde ik simpel terwijl ik de knoopjes van de witte blouse dichtgooideknoopte voordat ik de gewaad aandeed en terug naar Campbell keek die moeizaam terug naar zijn eigen bed liep. Ik draaide me weer om en pakte mijn vieze kledij op die ik toch nog netjes opvouwde en legde die netjes aan de voeteinde van mijn bed. Ik hoorde plotseling een harde bonk waardoor ik me gauw met een frons omdraaide, maar niemand lag op het vloer. Ik zuchtte zachtjes en draaide me weer naar mijn eigen bed om en begon het wat op te maken tot ik plotseling Camp zijn stem hoorde, een soort gefluister of murmeling (dit doe ik niet voor extra woorden hooooor.. gemurmel: ..I-ik wil niet.. zei hij.
Ik trok mijn wenkbrauwen op en draaide me wederom om naar zijn bed, die ik jammer genoeg niet kon zien door de wand die er tussen in stond. ik schuifelde naar zijn richting toe en liet mijn handen nerveus in mijn broekzak glijden.
Campbell, alsjeblieft. Geloof me nou; ik meende wat ik allemaal zei. Murmelde ik schor en keek weg.
En op deze dag, deze uur en moment kwam ik er eindelijk achter wat voor afschuwelijke persoon ik ben. Een afschuwelijke mens, broer en vriendje, zoals ik ook al eerder zei. Wel een wonder dat ik dat nog herinner. Alleen de zin tenminste. Hoe dan ook, als twee mensen een relatie met elkaar hebben, dan hebben ze vaak ook gewoon leuke momenten samen. Staat de ene voor de andere klaar, en als de hoop van de ene helemaal verdwenen en verscheurd is, en diegene wilt zelfmoord plegen, doet diegene dat toch niet omdat hij of zij nog een geliefde heeft. En daarom heet het een geliefde, je houd van elkaar. Maar toen ik eenmaal de hoek om liep, zag ik Campbell naast een bloederige nachtkastje liggen, met een schaar in zijn buik die hij er met zijn bloederige hand in stak en begon ik te twijfelen of hij wist dat ik van hem hield en of hij ook wel van mij hield. Maar dat was niet waar aan ik me nu zorgen om moest gaan maken.
Campbell?! riep ik geschrokken.
..nee; ik wil niet..
Met pure angst en schok in mijn ogen, staarde ik naar de bloederige scene die zich voor mijn neus afspeelde. Te verstijfd en bang om wat te doen. De Campbell die nu voor mij op het grand lag, bloederig met de schaar in zijn buik die hij eruit haalde en op de grond viel, de restjes leven die hij nog toonde voordat hij volledig op het grond viel.. Ik ben een afschuwelijke vriendje; hoe moet ik dit anders verklaren. Ik snelde naar Campbell toe en gooide mijn armen onder hem door om hem op het bed te leggen die meteen besmeurd werd met Campbell zijn bloed voordat ik met mijn handen door mijn haren ging en angstig met mijn hoofd schudde. Ook was een fijt dat ik de hele tijd mijn adem inhield en ik weet niet of ik dus hierdoor duizelig werd of nou door deze scene. Misselijk, duizelig, iets knapte in mijn lichaam waarna ik mijn haren losliet en mijn trillende handen paniekerig op zijn wond te drukken.
C-Campbell jij IDIOOT! Wat doe je?! sis ik paniekerig.
MADAMA PLIJSTER, IEMAND! riep ik maar angstig en drukte maar op Campbell zijn wond waardoor zijn bloed langzaam langs mijn vingers gleden en ik maar door bleef roepen voor hulp. Dit was ook alles wat ik kon doen; ik kende geen een spreuk die iemand zijn wond kan gaan helen.
Alsjeblieft; iemand! MADAMA PLIJSTER!
Waar in Merlijns naam was iedereen?! Ik boog me wat over Campbell heen en haalde mijn bloederige handen van zijn buik vandaan om het langs zijn wang te leggen.
Campbell, Campbell alsjeblieft, fluisterde ik maar met tranen in mijn ogen voordat ik hem weer losliet en mijn handen even in mijn gezicht verborg en kreunde wat er voor zorgde dat mijn gezicht en blouse ook onder het bloed ging zitten. Als iemand nu binnen kwam lopen, zou diegene denken dat ik Campbell bruut had vermoord. Maar nee. Nog even drukte ik mijn handen strak in zijn wand en zei: alsjeblieft, C-Campbell, h-hpu het vol, ik kom zo terug,
Hoewel ik in het ziekenzaal zou gaan blijven. Toch rende ik naar het deur toe en ruw duwde ik ze open om mijn stok naar de lege gang uit te steken en riep: Bombarda maxima, waardoor de halve gang de lucht in werd geblazen en Merlin dank u dat er nog les was waardoor er meteen studenten en professoren de gang in renden.
Weasley?! Ben je gek geworden? riep Anderling en meteen achter haar aan kwam Snape aan rennen.
vijftig punten aftrek van Griffoendor voor het opblazen van het gang en tien voor het verstoren van de lessen en..
waarom zit u onder het bloed? vroeg Anderling.
Zonder wat de zeggen stak ik mijn stok naar de twee professoren uit en zorgde er voor dat ze de ziekenzaal in vlogen waardoor de studenten achterin verward achterbleven en ik het deur dichtgooide en weer terug naar Campbell beende.
h-het is Campbell, zichzelf- schaar- eh-
Ik kon het niet eens meer afmaken en Snape liep richting Campbell toe en stak zijn stok naar zijn wond uit.
waar is Madama Plijster? vroeg Anderling.
Met betraande ogen schudde ik met mijn hoofd en kwam naast Campbell zijn bed staan waar Snape aan de andere kant stond en een vreemd soort lief- of spreuk uitsprak terwijl hij met zijn stok naar de wond wees die zich weer herstelde en de bloed ook meteen verdween. Ik liet een zucht van opluchting en ging nog even met mijn handen door mijn haren en murmelde: u bent een held. Waardoor ik een kille blik van Snape er voor terug kreeg.
en dertig punten aftrek voor het niet kennen van deze spreuk.
Hoewel ik de spreuk niet eens geleerd had of ooit gehoord noch gezien had, knikte ik met mijn hoofd, ondanks de afschuwelijke hoofdpijn die ik weer kreeg en keek weer op naar Snape die de zaal uit marcheerde.
u weet dat u de gang niet hoefde op te blazen om ons hier te krijgen, meneer Weasley. Wat is er gebeurd?
Het leek alsof ik mijn tong ingeslikt had en haalde maar mijn schouders op.
..goed. ik ga Madama Plijster nu opzoeken en zodra ik weer terug kom verwacht ik een uitleg van jou, Weasley. En met dat verliet ook zij het zaal. Met mijn hand streelde ik even over zijn buik, over de wond die nu verdwenen was en met mijn vrije hand veegde ik ruw te tranen weg voordat ik naar zijn hand greep en me wat naar voren boog en mijn bleke lippen teder tegen die van hem te drukken, alsof dit Doornroosje was en ik hem wakker probeerde te maken en nam uiteindelijk naast hem op zijn bedrand aan waarna ik ook met mijn andere hand naar die van hem greep.
i-ik was niet eens boos om de waarheid. n-nu ben ik woest om deze gebeurtenis, Campbell. Siste ik zachtjes waarna ik zijn hand weer losliet om er wat mee door zijn haren te gaan.
Argh, 1248 woorden. So close :)
[ bericht aangepast op 11 jan 2015 - 16:16 ]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸
