• SOREN VIRTANEN

    •••

    Guardian • @ Street • & Laurel
          Wanneer zijn woorden leiden tot Laurel's lach — voelt Soren het gapende gat binnen in zijn borstkas helen. Zojuist had ze een glimlach laten zien die haar kijkers niet had weten te bereiken. Nu lacht ze weer met alles hetgeen ze kan bieden — een stralende zon op een late avond.
          'Het lukt je wel.'
          Soren betwijfelt het — voornamelijk door het gevoel van Laurel's vingers die over zijn kleding heen en weer glijden. Huiverend sluit hij zijn kijkers, kortstondig — aangezien hij zichzelf niet wil laten meeslepen, of niet kan laten meeslepen. Soren dwingt zichzelf Laurel om weer onder ogen te komen — hetgeen hem niet doet kalmeren.
          'Maar dan moeten we nu gaan. Anders weet ik niet of het mij wel gaat lukken.'
          Soren's handen ballen zich in haar middel, haar nogmaals tegen zich aantrekkend. Grommend duwt hij zijn gezicht in haar inmiddels vochtige lokken — haar geur in zichzelf opnemend. Soren zucht hard, waarna hij zichzelf voorzichtig los tracht te maken. Hetgeen hij niet wil nu. Hij wil meer.
          'Dit wordt m'n dood nog,' kreunt hij dan ietwat overdreven.
          Grijnzend draait hij zichzelf een simpele kwartslag — waarbij zijn arm bezitterig rondom Laurel's middel heen blijft liggen. Onder de stof van haar gevoerde hoodie, voelt haar heup zacht aan. Slechts op wilskracht weet hij verder te lopen langs Laurel — af en toe een blik opzij werpend.
          Uiteindelijk weet Laurel tot stilstand te komen, gebarend naar haar huidige woonplaats. Soren kijkt echter niet op of om — zijn blik vast geklampt aan haar gezicht. Voorzichtig veegt hij een wilde lok haar achter haar oor, de regen inmiddels volledig verdwenen.
          'Deze avond was. . . Bedankt, Laurel. Mag— Mag ik je binnenkort bellen?'
          Soren buigt zich langzaam voorover, zijn lippen opnieuw zacht op de hare drukkend in een afscheidskus. Nukkig komt hij weer overeind — te bang om zichzelf mee te slepen in zijn gevoelens. Soren geeft een zacht kneepje in Laurel's zij die hij geen moment los heeft gelaten.

    [ bericht aangepast op 22 maart 2020 - 20:28 ]


    Ik vind 'm erg goed! :3


    26 - 02 - '16

    Thunderstruck schreef:
    Ik vind 'm erg goed! :3


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Ik vond hem erg fijn om te lezen. Vooral omdat ik er niet overdreven veel moeilijke woorden in staan zoals sommige mensen nog weleens willen doen. Sommige vinden dat interessant staan maar ik vind het vooral vreselijk irritant omdat ik het te overdreven vind. Bij jou is dat totaal niet.
    Ik vind hem echt heel goed!


    "Ignite, my love. Ignite."

    Ik vind die laatste zin wel een leuke afsluiter :] En sws vind ik de column erg goed geschreven


    If a writer falls in love with you, you can never die

    Ik vind het echt een leuke, vlot geschreven column. En die laatste zin is inderdaad echt mooi als afsluiter. ^^


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

    Eigenlijk herken ik het probleem uit je column wel, nu ik het nog een keer opnieuw lees. Ik kreeg ook altijd het idee dat ik achterliep, echt een naar gevoel :/


    26 - 02 - '16

    Ik vind het een heel leuk column, alleen ik vind dat het in de eerste zin doordat je 'moet' gebruikt een beetje lijkt alsof je er helemaal ging zin in hebt, maar dat ligt misschien aan hoe ik het opvat. Dat is eigenlijk mijn enige aanmerking, want verder vind ik hem echt heel leuk! Vooral die laatste twee zinnen (:


    "Take my advice; I don't use it anyway."

    Ik vind het een hele mooie column al heb ik ook wel een beetje de indruk van 'Ah je bent 21 dus no worries', maar ik snap het gevoel wel.


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Ik heb het met veel plezier gelezen en die laatste zin? Ik heb erom gelachen


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    Ik vind hem heel leuk. (:


    Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

    Hij is echt leuk Mirte, die laatste zin was inderdaad echt pakkend. :') :Y)


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Spotgaai schreef:
    Ik vind die laatste zin wel een leuke afsluiter :] En sws vind ik de column erg goed geschreven


    Inspiration can hit you any time

    Ik vind de columns erg goed geschreven. Eén tip: zorg voor een pakkend begin. Je kunt namelijk met een goed begin de lezer meteen prikkelen om verder te lezen. Ik had dat persoonlijk niet bij jouw eerste zin. Dit is slechts een tip en je mag zelf weten wat je ermee doet. (:


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Ik vind hem heel leuk! Wat hierboven ook al werd gezegd, vooral omdat je geen overdreven versiersels erin hebt gegooid komt het heel puur en eerlijk over. Het enige wat ik erop aan te merken heb is dat 'achterloop' één woord is, maar dat is dan ook echt alles. Je kan goed schrijven. ^^


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    Mooie column!


    Whatever you do in life will be insignificant, but it's very important that you do it because nobody else will.