[RPG] Satan's Waiting II SpeelTopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

4 feb 2015 - 10:18

Ethel 354

Op een zonnige dag in New York City komen vijf vriendinnen bij elkaar. Een van hen heeft een oud boek met spreuken gevonden op zolder. Door verveling besluiten de vijf vriendinnen een van de spreuken uit te proberen. Een spreuk die er voor zorgt dat hun diepste verlangen worden waar gemaakt. Het duurt niet lang voor ze alles bij elkaar aan het zoeken zijn. Twee gaan op zoek naar vreemde kruiden en de drie overgebleven zoeken een schaal, kaarsen en wierook bij elkaar. Ook graven ze de kat die al 10 jaar bij de buren in de tuin ligt op. Twee uur later hebben ze alles bij elkaar. De vijf vriendinnen sluiten de gordijnen zetten de kaarsen in een kring en doen ze een voor een aan. Dan komt eindelijk het moment dat ze gaan beginnen. De oudste van het stel zet de schaal in hun midden. De anderen doen de kruiden en de botten in de schaal. Alle vijf te gelijk lezen de vreemde tekst op.

"Diabolus diabolum
Implete spes mea.
Tuus sum, et in perpetuum."

Om de spreuk helemaal af te maken geven ze alle vijf een druppel bloed in de schaal. Een half uur gaat voorbij maar er gebeurt helemaal niks. Ondanks dat ze niet geloofde dat het ook maar werkte zijn ze toch blij dat dit inderdaad het geval was. Langzaam staan ze allemaal op en blazen de kaarsen uit. Maar dan gebeurt er toch iets. Een voor een raken ze in trans en verschijnt er een in mantel verscholen persoon voor hen. Die ze alleen maar aan kijkt zonder iets te zeggen. Dit alles bij elkaar duurde echter maar een paar seconden. Niemand durft er iets over te zeggen en doen als of er niks is gebeurt. De volgende dag worden ze wakker en is inderdaad hun wens in vervulling gegaan.

Een half jaar later zijn ze alle vijf nog steeds gelukkig. Waar ze echter niet aan hebben gedacht zijn de kleine letters die onder aan de bladzijden stond. In hun slaap werden ze alle vijf meegenomen door mannen in mantels. Dit zijn dienaren van Satan. De man die hun wensen in vervulling heeft laten gaan. Nu is het hun beurt om te betalen voor die wensen. Alle vijf de vriendinnen worden de persoonlijke slaaf van satan en zijn vier zonen. Echter is dit niet een rol die ze voor altijd zullen vervullen. Ze worden namelijk opgeleid om als vrouw te dienen voor hen. Zodra ze hun ogen openen zullen ze dan spijt krijgen van wat ze gedaan hebben? Of zullen ze het accepteren en het er het beste van maken? Aan jou de keuze.

Demones

Demons:
Hoewel dat de duivel en zijn zoons er normaal uit zien, betekend dit niet dat ze dit ook echt zijn. Ze bezitten alle vier langere hoektanden. Wat ze hier mee doen etc is helemaal aan hun zelf. De ogen word volledig zwart als ze bos worden of bij een andere sterke emotie. Maar ook kunnen ze er voor kiezen om ze zwart te maken. Verder zien ze er uit als een mens. Alleen heeft honger en ouder worden niet echt grip op ze. Ook hoeven ze niet elke avond te gaan slapen maar hier kunnen ze wel voor kiezen. Zodra ze er voor gekozen hebben om niet meer ouder te worden dan stopt het veroudering proces. Demonen verliezen nog steeds bloed wanneer ze gewond raken. Ze genezen alleen sneller dan een mens. Een grote snee of wond zou minstens een tot twee dagen blijven zitten, maar na die twee dagen is er niks meer te zien zelfs geen littekens.

Krachten:
Door de jaren heen hebben de demonen ook krachten gekregen. De meeste zijn ontstaan in de pubertijd. Maar door dat ze al vele jaren misschien al wel eeuwen leven betekent dit dat ze de meeste dingen goed onder controle hebben. Al kan het natuurlijk altijd nog wel eens fout gaan. Vergeet niet dat sommige krachten uit puttend kan zijn, zelfs voor demonen.

Kids
- 4 van de 5 elementen (een per kind), water, aarde, lucht en elektriciteit.
- Telekinesis (gevorderd niveau)
- Portal Creation (Kunnen teleporteren door middel van een portaal die gemaakt word door hun element)
- Mind control (Het beheersen/lezen van het menselijke brein)
- Enhanced Senses (Verbeterde zintuigen)
- Enhanced Agility (Leniger dan de mens)
- Enhanced Speed (sneller dan de mens)
- Enhanced Strength (Sterker dan de mens)

Duivel
- 5 elementen (vuur de sterkste)
- Mind control (Het beheersen/lezen van het menselijke brein)
- Enhanced Senses (Verbeterde zintuigen)
- Enhanced Agility (Leniger dan de mens)
- Enhanced Speed (sneller dan de mens)
- Enhanced Strength (Sterker dan de mens)
- Telekinesis (hoogste niveau, met lvl beperkingen)
- Empathie
- Teleportatie (zonder portals)
- Summoning (versterkend & using: vb leger oproepen, hellhounds roepen, maar zelf niet sterker worden)
- Necrokinesis (De mogelijkheid tot onmiddellijke dood veroorzaken)
- Resurrection (De mogelijkheid om de doden te doen herleven)
- Magie (om alle wensen uit te laten komen etc)

Hel

De hel ziet er op zich redelijk normaal uit. Zie het voor je als een landgoed in de middeleeuwen. Dit betekend echter niet dat het hier heel mooi is. In de hel is het altijd warm, wat op zich zijn voordelen heeft. Aan de hemel is alles rood. Van de wolken tot aan de maan. De hel kent geen zon, dit betekend niet dat hun maan niet vel is. Deze is wel vel, vel genoeg om dag en nacht de straten te verlichten. Het is dus ook nooit donker in hel. Aan de rand van de stad staat een groot kasteel waar Satan, zijn kinderen en de slaven leven. Echter diep in de kelder daar begint hel pas echt. Hier komen de zielen terecht en worden ze gemarteld. Over het landgoed heb je vele bossen maar ook velden en een meer. Hier en daar staat er een huis op het land waar andere demonen wonen. Je hebt hier geen moderne spullen. Ze hebben ook geen stroom etc. Ze verplaatsen zich in hel door paard en wagen. Elke demon kan gemakkelijk door een poort naar de aarde gaan en mensen mee nemen. Maar een mens kan niet alleen door de poort heen dit zal hen doden. De poorten worden namelijk bewaakt door helhonden die door het menselijk oog niet te zien zijn alleen wanneer ze dit willen. De dieren in hel zien er niet uit zoals op aarde. Ze hebben allemaal iets engs en zijn ook niet allemaal zo vriendelijk als je ze lastig valt.

Regels:

– 350 woorden minimaal, is makkelijk te halen.
– Minstens 4 keer in de week reageren.
– Niet meer dan 1 personage.
– Een reservering blijft 48 uur staan.
– geen perfecte personages.
– Hou het realistisch.
– 16+ is toegestaan.
– Ga niet als een snel trein reageren. (Dus niet dat twee mensen in een dag tijd een hele pagina vol posten)
– Naam verandering door geven.
– Leef je de regels niet na, dan word je na de tweede waarschuwing er uit gegooid.

Koppels
Blake - Elizabeth
Ivory - Alison
Kenton - Annabeth
Satan - Ygritte
- Alexis

Wensen:
Annabeth Fate Sturgess: Gewichtsverlies
Alexis Maia Heynwidge: Geld
Ygritte June Mackenzie: Genezing tweeling broer
Alison Talia Slate: Terug keer van beste vriend.
Elisabeth Lily Anna Hale: Haar ouders weer bij elkaar

Rollen:

Meiden:
Annabeth Fate Sturgess ll Guns_N_Roses ll 1.2
Alexis Maia Heynwidge ll Sabaism ll 1.3
Elisabeth Lily Anna Hale ll Iniminicum ll 1.7
Ygritte June Mackenzie ll VladiFerr ll 1.3
Alison Talia Slate ll Allirian ll 1.4

Demons:
Vol
Satan – Axl ll ElasticHeart ll 1.4
Blake ll Solangelo ll Aarde ll 1.3
Kenton ll Squib ll Lucht ll 1.2
- ll Water
Ivory ll Orochi ll Elektriciteit 1.3

De vertaling van de spreuk.
Duivel, duivel
Laat mijn diepste wensen uitkomen.
En ik zal voor eeuwig het uwen zijn.

Melding!
Ik heb toestemming van Monstrous om deze rpg over te nemen

Topics:
Rollen Topic
Praat topic

[ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 20:17 ]
I love you 3000 <3

11 feb 2015 - 21:39

Itsuki 3513

(Ik wacht op een post.)

Vampire + Servant = Servamp

15 feb 2015 - 16:55

Solemnly 10817

Blake
"If I told you what I was, would you turn your back on me?"

Opeens kijkt de jonge vrouw verward om zich heen en ik merk dat ik heel nerveus word. Natuurlijk zou ik heel kalm moeten zijn en doen alsof zij maar een onderdaan is of weet ik veel, maar ik heb nooit van dat bazige gedoe gehouden. Ik vind eigenlijk niet dat iemand beter is dan iemand anders, maar zo ben ik opgevoed. Pas toen ik bij Katherine leefde heb ik dat aangeleerd.
Ze kijkt omhoog en ziet mij, waarna ze meteen opspringt en een paar stappen achteruit doet. Ze is bang van me. Natuurlijk is ze bang van me, ze denkt dat ik haar ontvoerd heb. Wat ook zo is natuurlijk.
"Waar ben ik - wie ben jij?" Haar stem trilt een beetje en ik zie dat ze me bekijkt. Ergens vraag ik me af wat ze van me denkt, maar ik zeg niets. Het zou me helemaal niks uit moeten maken wat zij van me denkt, maar het maakt me wel uit. Heel erg veel zelfs.
"Ik weet niet zeker of je wel antwoord wil op dit vragen. Maar omdat je het zo lief vroeg.' Ik glimlach zo vals mogelijk, hoewel het heel nep voelt. "Ik neem aan dat je het verhaal wel kent. Over hoe Christenen denken over waar je heen gaat als je dood bent?" Ik zeg het vragend, maar het is geen vraag. Natuurlijk kent ze het verhaal.
"Vast wel. Nou, laat ze een feestje vieren, want ze hebben het goed. Hemel en hel. Natuurlijk wil iedereen in de hemel komen en bla bla bla, maar niet alle mensen kunnen daar komen. De andere en minder gelukkige mensen, komen hier. Hel." Ik kijk haar aan en glimlach dan even nep, hoewel ik eigenlijk weg wil rennen en iets verrot wil slaan.
"Tweede vraag. Natuurlijk weet je ook wie de duivel is. Of Satan, zoals wij hem altijd noemen. Hij heeft vier zoons: Kenton, Ivy, Cillian en mij, Blake. Ik ben een demon. Als je weg wil lopen; ga je gang, je komt hier toch niet weg. Omdat jullie zo ontzettend dom waren om die spreuk te zeggen, moeten jullie met ons trouwen. Je wens is trouwens uitgekomen, ook al kun je het zelf niet zien.''
Ik kijk haar even aan en merk op dat ze eigenlijk heel mooi is. "Het spijt me echt voor je dat je hier zit," zeg ik zachtjes, zodat niemand het kan horen.

[ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 16:55 ]
Spoiler alert: you will save yourself

15 feb 2015 - 16:57

707 10141

(Ik schrijf me denk ik liever uit. Het is mij veel te snel gegaan in deze rpg en ik heb weinig tijd. Sorry!)

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

15 feb 2015 - 17:05

deIeted 7288

Elisabeth Lily Anna Hale

"Ik weet niet zeker of je wel antwoord wil op dit vragen. Maar omdat je het zo lief vroeg" zegt hij met een stem waar een rare ondertoon in te horen is. Ik kijk hem even met een sceptische blik aan.
"Ik neem aan dat je het verhaal wel kent. Over hoe Christenen denken over waar je heen gaat als je dood bent?" begint hij. Natuurlijk ken ik het verhaal. Ik heb zelf nooit in God geloofd maar mijn lerares op de basisschool las altijd voor uit de bijbel. De verhalen hebben me altijd op een bepaalde manier gefascineerd.
"Vast wel. Nou, laat ze een feestje vieren, want ze hebben het goed. Hemel en hel. Natuurlijk wil iedereen in de hemel komen en bla bla bla, maar niet alle mensen kunnen daar komen. De andere en minder gelukkige mensen, komen hier. Hel" ik kijk hem even aan om te zien of hij dit meent, maar zijn gezicht lijkt serieus. Langzamerhand krijg ik het gevoel dat de jonge man voor me niet helemaal goed in zijn hoofd is.
"Tweede vraag. Natuurlijk weet je ook wie de duivel is. Of Satan, zoals wij hem altijd noemen. Hij heeft vier zoons: Kenton, Ivy, Cillian en mij, Blake. Ik ben een demon. Als je weg wil lopen; ga je gang, je komt hier toch niet weg. Omdat jullie zo ontzettend dom waren om die spreuk te zeggen, moeten jullie met ons trouwen. Je wens is trouwens uitgekomen, ook al kun je het zelf niet zien" ik laat mijn blik even over zijn gezicht glijden en begin dan te lachen.
"Leuk verhaal. Maar sorry, ik geloof je niet" zeg ik tegen hem.
"Excuseer me. Ik ga naar huis"

-

15 feb 2015 - 19:43

Ethel 354

DocRoe schreef:
(Ik schrijf me denk ik liever uit. Het is mij veel te snel gegaan in deze rpg en ik heb weinig tijd. Sorry!)

Jammer.

I love you 3000 <3

15 feb 2015 - 20:16

Ethel 354

Annabeth Fate Sturgess

Het irriteerde haar zeer dat Kenton niet reageerde of ook maar op keek toen ze zich weer bij hem had gevoegd. Ze wist gewoon zeker dat hij er echt wel van bewust was dat zij de kamer in was gekomen. Maar vooral het feit dat ze niet wist wat ze nu moest doen irriteerde haar nog het meest. Ja ze wist dat ze zijn slaaf was, maar ze had letterlijk geen idee wat ze nu zou moeten doen. Het liefst wou ze naar haar vriendinnen toe en samen met hen een poging doen tot ontsnappen. Maar toch bleef ze staan waar ze stond en sprak ze haar vraag uit. Het verbaasde Annabeth hoe Kenton reageerde op haar, zijn reactie zorgde voor een blos op haar wangen die ze nu liever niet wou hebben. Het enigste wat ze kon doen was naar de grond kijken en hopen dat hij de blos op haar wangen niet ontdekte. 'Je mag je trui houden, Maar je mag hem niet buiten mijn vertrekken dragen.’ Een gevoel van opluchting schoot door haar lichaam door zijn woorden. "Dank je." Even aarzelde maar verbeterde ze haar zelf snel. "U bedoel ik." Want ja hij was haar meester dus zou ze hem ook wel u moeten noemen. Annabeth keek weer omhoog toen ze zag dat kenton op stond. Ze keek toe hoe hij van de stoel naar de bank liep en daar plaats nam. Zodra ze zijn kloppende hand zag liep ze aarzelend naar hem toe. Niet helemaal zeker wetend of ze wel naast hem wou zitten. Maar ze deed maar wat hij wou en zodra ze zat staarde ze naar haar schoenen. Ze raakte alleen maar meer in de war van dit alles dan dat ze al was. ‘Ik wil niet dat je het landgoed verlaat zonder mijn toestemming en nooit alleen, de meeste demonen zullen bij je weg blijven omdat je van mij bent maar dat is niet een risico dat ik wil nemen.’ Annabeth haalde diep adem voor ze een knik als antwoord gaf. Ze zou de misschien wel buiten mogen komen? Ze hoopte het zo, het leek haar niks om alleen maar hier tussen deze muren vast te moeten zitten. ‘Nu we dat uit de weg hebben kan ik me voorstellen dat je enkele vragen hebt over hel, mijn familie. Ik kan niet garanderen dat ik overal antwoord op geef maar vraag wat je wilt.’ Annabeth bleef even stil terwijl ze nadacht over vragen. Er ging zo veel door haar heen dat ze zich niet meteen de beste vragen kon bedenken. Maar zodra ze er wat had vroeg ze die dan ook maar meteen. "Is de tijd hier zoals thuis?" Sprak ze zacht terwijl haar blik zich verplaatste naar haar schoot. "Waar is jullie moeder?" Misschien was dit geen veilige vraag maar Kenton had voor nu alleen nog maar over zijn broers en zijn vader gehad er moest toch ergens een moeder zijn. "Wat gebeurt er met mensen die voor een lange tijd in hel zijn?" Dat waren de eerste drie vragen die echt in haar op kwamen en die ze dan ook maar vroeg.

I love you 3000 <3

15 feb 2015 - 20:21

deIeted 7288

Mangata >> Iniminicum

-

15 feb 2015 - 23:26

Squib 4617

Kenton

Een tijdland was het stil terwijl ze nadacht over de vragen die ze me wilde stellen. ‘Is de tijd hier zoals thuis?’ vroeg ze maar nog voor ik er antwoord op kon geven ging ze al weer verder. ‘Waar is jullie moeder?’
Ik voelde even een steek toen ik die vraag hoorde, mijn drie broers waren in werkelijkheid mijn halfbroers en mijn moeder was al meer dan 1400 jaar dood. ‘Wat gebeurt er met mensen die voor een lange tijd in hel zijn.’
Na deze vragen viel ze weer stil dus ik ging er vanuit dat dit haar eerste vragen waren. ‘Tijd verloopt hier in principe hetzelfde als op aarde maar omdat we eeuwig leven maakt het voor ons niet echt uit, daarbij zijn we qua technologie vast blijven zitten in de middeleeuwen dus geen laptops en smartphones hier, zelfs het telegraferen is niet uitgevonden.’
Heel even val ik stil, ik weet niet zeker of ik haar over mijn moeder wil vertellen maar besloot dit uiteindelijk toch te doen, ik hoefde niet veel te vertellen en ik wilde op zijn minst een vriendschap met Annabeth en haar vragen beantwoorden zou me daarmee kunnen helpen.‘Mijn broers en ik hebben allemaal een andere menselijke moeder. Mijn moeder heette Arleigh, ze stierf lang geleden.’
Lang geleden was in mijn geval ongeveer 1400 jaar terug toen mijn moeder stierf bij de geboorte van mijn kleine zusje Arlette, het meisje was wel helemaal menselijk geweest en had een prachtig leven geleid ondanks de moeizame start. Ik besloot niet langer hierbij stil te staan en ging verder met het beantwoorden van de derde vraag. ‘Het verschilt,’ gaf ik toe. ‘De meeste mensen zijn niet in staat om zichzelf te blijven in hel en veranderen in monsters en demonen, sommigen blijven zichzelf en andere worden duistere versies van zichzelf. Het ligt er ook regelmatig aan welke rol ze in hel toegewezen hebben gekregen.’
Annabeth zou ongetwijfeld veranderen, ze had geen andere keus als ze een enigszins gelukkig leven wilde leiden maar ik zou er alles in mijn macht aan doen om te voorkomen dat ze zichzelf vernietigde en een gevoelloos monster werd, dat was niet het soort vrouw dat ik wilde hebben. ‘Nog meer vragen of was dit het?’

Remember to be ridiculous.

16 feb 2015 - 10:02

Ethel 354

Annabeth Fate Sturgess

‘Tijd verloopt hier in principe hetzelfde als op aarde maar omdat we eeuwig leven maakt het voor ons niet echt uit, daarbij zijn we qua technologie vast blijven zitten in de middeleeuwen dus geen laptops en smartphones hier, zelfs het telegraferen is niet uitgevonden.’ Dat ze hier achter liepen had ze wel verwacht door alles wat ze gezien had, maar ze had nooit geloofd dat ze vast waren blijven zitten in de middeleeuwen. Dat zou natuurlijk wel de jurken uitleggen. Maar dat zou betekenen dat ze nooit meer haar lievelings-muziek zou horen, of ook maar een film of serie zou kunnen kijken. Laat staan dat ze haar moeder niet stiekem een berichtje zou kunnen sturen dat alles goed met haar was. Of nouja voor zover dat kon natuurlijk. Ondanks dat ik graag wou protesteren hield ik mijn lippen stevig op elkaar en merkte dat Kenton het wat moeilijk kreeg toen de vraag over hun moeder kwam. Misschien had ze die vraag nooit moeten stellen, misschien was dat juist een vraag die haar in gevaar zou brengen. Die gedachten lieten haar even rillen van angst maar ze hoopte dat kenton dat niet in de gaten zou krijgen. 'Mijn broers en ik hebben allemaal een andere menselijke moeder. Mijn moeder heette Arleigh, ze stierf lang geleden.’ Annabeth keek hem wat geschrokken aan en slikte moeizaam. "Het spijt me." Fluisterde ze zacht, in de tussen tijd dat ze sprak legde ze haar hand op de zijne en kneep er zachtjes in. Al snel liet ze los toen ze besefte wat ze gedaan had. Ze had spijt voor zijn verlies maar ook voor het feit dat ze hem die vraag gesteld had. En hij door haar weer aan haar moest denken. ‘De meeste mensen zijn niet in staat om zichzelf te blijven in hel en veranderen in monsters en demonen, sommigen blijven zichzelf en andere worden duistere versies van zichzelf. Het ligt er ook regelmatig aan welke rol ze in hel toegewezen hebben gekregen.’ Zodra het antwoord op vraag drie kwam zonk de moed in haar schoenen. Ze wou geen monster worden of een demon! Ze wou haar zelf blijven, natuurlijk was ze als haar zelf niet perfect maar noway dat ze slecht zou gaan worden en ook maar zoals de anderen hier zou worden. ‘Nog meer vragen of was dit het?’ Annabeth schudde haar hoofd als antwoord dat ze geen vragen meer had. Natuurlijk had ze die wel maar voor nu bleef zijn laatste zinnen door haar hoofd spoken. De kleur in haar gezicht waren door die woorden weg getrokken terwijl ze voor haar uit staarde. Wat als ze zou veranderen? Zou ze daar wel mee kunnen leven? Zal ze haar zelf volledig verliezen? Annabeth twijfelde er niet aan dat het niet zou kunnen gebeuren. Daar kende ze haar zelf goed genoeg voor. Ze was makkelijk mee te slepen in dingen, vooral dingen die geen goede invloed op haar hadden. De dwang om van hem weg te rennen kwam ook weer in haar op. Ze had frisse lucht nodig annabeth kreeg het alleen maar benauwder bij die gedachten. Het duurde dan ook niet lang voor ze snel op stond en het op een rennen zette. Eenmaal bij de trap die naar beneden leidde bleef ze even staan omdat haar been was begonnen te zeuren. Maar haar trillende handen zorgde er voor dat ze door zette waar door ze de trap af rende en uiteindelijk in de grote hal terecht kwam. Haar blik bleef hangen op twee grote zwarte deuren aan de andere kant van de hal en zo snel ze kon rende ze er heen trok ze een van de deuren los en stapte naar buiten in de hoop de koude wind tegen haar huid te voelen. Maar zodra ze merkte dat de lucht buiten alleen maar warmer was liet ze zich huilend op haar knieën vallen en bleef in elkaar gedoken op de grond zitten. Het enigste wat ze wou was frisse lucht, was dat nou teveel gevraagd?

I love you 3000 <3

16 feb 2015 - 22:32

Solemnly 10817

Blake

Ze begint te lachen en ik kijk chagrijnig weg. Lach maar, nu je het nog kan. Na een eeuwigheid in hel door te hebbend gebracht weet ik niet eens meer hoe het voelt om oprecht te lachen.
"Leuk verhaal. Maar sorry, ik geloof je niet. Excuseer me. Ik ga naar huis." Ik rol met mijn ogen en zucht even. Ik heb helemaal geen zin om de slechterik uit te hangen, maar ze lokt het ontzettend uit. Als het zo verschrikkelijk makkelijk zou zijn was ik hier al lang niet meer geweest.
"Je gelooft me dus niet. Geloof je dit?' vraag ik en ik pak haar handen vast. Als ik ze weer loslaat ligt er een klein beetje aarde in haar hand. Ik laat het in de lucht zweven en vorm er een 'B' mee. Blake. Toen ik in de zielenwereld rondzweefde had ik de naam Barnett aangenomen. Toen ik met Kathrine trouwde heette zij ook Barnett en samen waren we meneer en mevrouw Barnett. Plannen voor de toekomst waren er toen nog genoeg.
"Kun je dit verklaren? Oh wacht, dat is vast heel erg grappig. Dus probeer maar een goede theorie te bedenken waardoor ik je uit kan lachen. Ik heb er al genoeg gehoord. En nee, er zit geen touw aan de aarde als je dat soms dacht, ik ben namelijk geen goedkope charlatan."
Ik ga weer op mijn stoel zitten en kijk haar aan. Ik kan niet zeggen dat ik geen medelijden met haar heb; ze is in de hel en moet trouwen met een man die nooit van haar kan houden. Nee, geen man, een demon. Een man zou nog te goed zijn.
"Laten we opnieuw beginnen, aangezien we tot in de eeuwigheid met elkaar zullen moeten leven. Ik ben Blake Barnett. Je mag me meneer Blake noemen, of heer. Of gewoon Blake, als je dat fijn vindt. Stel jezelf nu maar voor en geen onzin, ik weet wanneer je liegt.' Ik haat het om gedachten te lezen bij mensen, aangezien het inbraak van privacy is. Maar op dit moment is het een manier om machtsvertoon te laten zien en ze moet weten wie de baas is hier.

[ bericht aangepast op 16 feb 2015 - 22:33 ]
Spoiler alert: you will save yourself

16 feb 2015 - 22:49

deIeted 7288

Elisabeth Lily Anna Hale

Ik zie dat hij met zijn ogen rolt en een lichte zucht is hoorbaar. Ik kijk de ruimte weer even rond en probeer het te herkennen. Misschien is het de kelder van een van de clubs die zich in de stad bevinden. Ik ben wel eens in een kelder van een van de clubs geweest en die had wel wat weg van deze ruimte.
"Je gelooft me dus niet. Geloof je dit?" Zegt hij waarna hij mijn handen vastpakt. Even heb ik de neiging om hem in zijn gezicht te slaan maar dan bedenk ik me dat dat waarschijnlijk geen sociaal wenselijke reactie is. Wanneer hij mijn handen weer los laat voel ik dat er iets in mijn handen ligt. Ik werp even een vluchtige blik op mijn handpalm en zie dat er een hoopje aarde oplicht. Het is fijne aarde, niet van die blubberige aarde vol met wormen die altijd in mijn moestuintje te vinden was toen ik nog klein was. Plotseling begint de aarde te zweven en vormt de letter 'B' in de lucht. Even heb ik de neiging om er heel kinderachtig mijn hand boven te zwaaien om te controleren of er geen touwtje aanhangt. Maar ik denk niet dat ik nog heel erg serieus ga worden genomen door hem als ik dat doe.
"Kun je dit verklaren? Oh wacht, dat is vast heel erg grappig. Dus probeer maar een goede theorie te bedenken waardoor ik je uit kan lachen. Ik heb er al genoeg gehoord. En nee, er zit geen touw aan de aarde als je dat soms dacht, ik ben namelijk geen goedkope charlatan" zegt hij waarna hij weer op zijn stoel gaat zitten.
"Laten we opnieuw beginnen, aangezien we tot in de eeuwigheid met elkaar zullen moeten leven. Ik ben Blake Barnett. Je mag me meneer Blake noemen, of heer. Of gewoon Blake, als je dat fijn vindt. Stel jezelf nu maar voor en geen onzin, ik weet wanneer je liegt" langzamerhand kruipt er een ander gevoel door me heen. Ongeloof wordt vervangen door angst. Een drukkende wanhopige angst die me het gevoel geeft dat ik niet adem meer kan halen.
"Ik ben Elisabeth. Elisabeth Hale" zijn de vijf simpele woorden die ik uit weet te brengen.
"Maar je kan me ook Lis of Lissy noemen. Zo noemen mijn vriendinnen me" voeg ik er vervolgens aan toe en ik merk dat mijn stem een beetje trilt.

-

17 feb 2015 - 15:32

Solemnly 10817

[Blake Barnett

Aan haar gezicht is duidelijk te zien dat ze bang is en ik voel me schuldig; ze moet de tijd met mij door brengen, wat zeker geen pleziertje zal zijn.
"Ik ben Elisabeth. Elisabeth Hale." Ik zet mijn tanden stevig op elkaar en probeer niks te verraden. "Maar je kan me ook Lis of Lissy noemen. Zo noemen mijn vriendinnen me." Haar stem trilt van angst en ik sluit heel eventjes mijn ogen, waarna ik haar weer aankijk.
"Fijn je te ontmoeten, Elisabeth,'' zeg ik met een bittere glimlach. "Ik vind het een mooie naam. Een tijd geleden kende ik ook iemand die zo heette. Maar zoals dat met mensen gaat; ze sterven." Ik kijk weg en probeer niet te laten zien dat ik moeite doe om mijn emoties onder controle te houden.
"Je hoeft niet bang van me te zijn, ik zal je niks aan doen. Zolang je niks doms doet - en je lijkt me niet iemand die snel domme dingen doet - zul je geen slecht leven hebben hier." Ik probeer een geruststellende glimlach te laten zien zodat ze minder bang is, maar het lukt niet helemaal goed. Dingen zijn niet goed hier, hoe erg ik mezelf er ook van probeer te overtuigen. Ik ben nooit gelukkig geweest in hel.
"Ik snap dat het allemaal verschrikkelijk vreemd en onduidelijk moet zijn voor je. Als je vragen hebt kun je die aan mij stellen." Ik probeer aardig over te komen om niet te hoeven kijken in die met angst gevulde ogen. Alles eraan doet pijn en ik wil niet dat mensen bang voor mij zijn.
Mijn handen ontspan ik en laat ik naast mijn lichaam hangen. Ik wil niet dat ze denkt dat ik iets te verbergen heb. Hopelijk kunnen we het goed vinden en worden we misschien wel vrienden - meer dan dat kan ik me niet voorstellen. Vrienden worden met mij is al lastig aangezien ik een ontzettend deprimerend persoon ben om mee om te gaan. Daarom probeer ik altijd mensen te negeren zodat ik ze dat bespaar. Met mijn familie ga ik eigenlijk niet om, behalve dan als het moet.

Spoiler alert: you will save yourself

17 feb 2015 - 21:56

Itsuki 3513

Ik wacht nog steeds op Alison, anders schrijf ik morgen wel een extra stukje.

Vampire + Servant = Servamp

17 feb 2015 - 22:06

Ethel 354

Orochi schreef:
Ik wacht nog steeds op Alison, anders schrijf ik morgen wel een extra stukje.

Het heeft weinig zin om te gaan schrijven als je op niemand kunt reageren lijkt me.
En er dan ook niemand op jou kan reageren want volgens mij zijn de mensen die nog schrijven al uit de kelder of ik heb het mis als het om Blake en Elisabeth gaat(?)

I love you 3000 <3

17 feb 2015 - 22:06

Kenopsia 1933

Ygritte June Mackenzie

Hij zei dingen die mijn ene oor ingingen en daarna weer het andere uit. Ik wou niks horen wat hij te zeggen had. Mijn blik was compleet in beslag genomen door zijn ogen. Toen hij zijn handen om haar nek liet sluiten lette ze weer op.
'Vermoorden daar in tegen.'
Een huivering vloog door haar lichaam. Shit. Ze voelde een onmenselijk knak. Heel even.

Ze opende haar ogen en ze zou zweren dat ze even in de hemel was. Omringd door witte wolken waar ze vroeger altijd van dacht dat het het huis van god was. Ze besefte binnen een paar seconden dat ze nog steeds op deze afschuwelijke plek was. Daar zat hij. Haar aan te kijken met die zwarte blik. Het leek haast een interessante blik. Ze zag de kwast in zijn handen en met een misselijkmakend gevoel besefte ze zich dat hij haar aan het naschilderen was. Ze wou opstaan, maar ze voelde nog een afschuwelijk steek in haar nek. Die overging naar een lichte spierpijn. Mompelend keek ze hem aan en wachtte op een uitleg die ze niet zou gaan krijgen. Ze zuchtte en wreef nog even in haar ogen om er zeker van te zijn dat ze niet wakker zou worden.
'Goed,' mompelde ze toen. 'Mag ik op zijn minst je naam weten?'
Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan en bestudeerde ondertussen het vertrek waar ze in zaten. Sowieso minder luguber dan de eerste plek waar ze wakker werd. Een steek van gemis ging door haar heen toen ze even dacht aan haar vriendinnen. Mijn god, wie weet wat daar wel niet mee ging gebeuren. Ze beet even op haar lip en staarde nog steeds doelloos rond. Misschien wou hij dit wel. Haar proberen te laten panikeren, maar ze vertikte het.
'Ik ben Ygritte,' zegt ze dan en ze staat op. De pot op met zijn schilderij. 'Maar ik denk dat je dat al wist.'
Ze loopt naar hem toe en bekijkt het schilderij. Het was behoorlijk mooi en ze betrapte haar zelf erop dat ze zich gecharmeerd voelde. Toen keek ze hem weer aan en legde voorzichtig een hand op zijn schouder. In nog een rare spierpijn had ze geen zin, maar voor een verkrachting hoefde ze niet bang te zijn.

"Rebellion's are build on hope"

Index RPG Actieve Topics Zoek