• • • •
    Heads up,
    • • •




    • • •
    Heels down.
    • • •


    • • • •

    Ergens in het Verenigd Koninkrijk, ligt een grote stal voor de meest getalenteerde dressuur ruiters en amazones. De mensen die hier hun opleiding mogen volgen zit vol met talent. Zij zijn grote beloftes voor de toekomst. Grote namen hebben hun opleiding hier gevolgd. Vanaf hun zeventiende leefjaar kunnen jongeren met veel talent zich aanmelden voor de stal. Wanneer zij door de messcherpe selectie weten te komen zitten zij twee jaar in hun voorbereiding. In de voorbereiding zitten aan het begin van het eerste semester zo'n 30 leerlingen. Naarmate de tijd vordert, vallen er mensen af, omdat zij simpelweg niet meer genoeg punten weten te behalen, of te weinig vooruitgang boeken. Door de loop van het tweede jaar, wanneer de ruiters en amazones achttien jaar oud zijn, vallen er nogmaals tien mensen af. En als er minder mensen afvallen, wordt er een selectie van de tien besten gemaakt, waarin de beste ruiters en amazones terecht komen. Zij zijn de Elite. Meestal zijn het vijf jongens, en vijf meiden. Aangezien deze in aparte klassen worden getraind, komen ze meestal pas als klas bij elkaar in de Elite. Deze Elite volgt de opleiding nog minimaal twee jaar. In dit RPG volgen we de Elite die voor hun eerste jaar in de Elite zitten.

    • • • • 
    VOL!
    Girls
    Eleutheromania • Alexandra Caelie Siarah McDavon • 1.2
    Mangata • Annalise Alisha Annabelle Linton • 1.7
    Quivers • Cécile Willa Phoebe Ross • 1.1
    Meraki_ • Chloë Jones • 1.3
    Komorebi_ • Castus Yaffa Loena Komorebi • 1.11

    Boys
    Sobremesa • Tobias Augustus Prescott • 1.8
    Zephyr • Jared Dimitrov Castillo • 1.7
    Bain • Malachy Hunter Levi • 1.2
    Trohman • Antoine Matthieu Tallon • 1.11
    Wiarda • Jonathan Charlie Yates • 1.7

    Trainers
    Zephyr • Gabriël Johnson • 1.11
    DarkAng3l • Killian Aiden Brendan Sterling • 1.7

    • • • •

    De gang van zaken en de omgeving
    De leerlingen verblijven met zijn allen in een groot gebouw, je kan het een soort internaat noemen. Als je bij het stallencomplex wilt komen moet je de weg oversteken, al is deze niet druk en rijden er zelden auto's. In het internaat heeft elke leerling zijn eigen kamer. De kamer van iedere leerling bevat een bureau, een kledingkast, een boekenplank en een bed. Iedere leerling heeft gewoon een basiskamer, maar de meesten zullen deze hoogstwaarschijnlijk naar hun eigen stijl hebben aangepast. In principe zijn er vijf aparte huizen op het internaat waar de leerlingen verblijven. Een is voor de eerstejaars, een voor de tweedejaars, een voor het eerste Elite-jaar, een voor het tweede Elite-jaar en een voor de mensen die na hun opleiding langer blijven om verder te trainen. De eigenaren van de stallen wonen boven de kantine. Per huis zijn er ook twee Trainers aanwezig, die onder andere er voor zorgen dat er elke avond eten op tafel staat. Ook hebben de leerlingen hun eigen badkamer. De badkamer hebben een bad, douche, toilet, wastafel, een spiegel en twee kastjes waar onder andere handdoeken en douchespullen bewaart kunnen worden. De woonkamer is de plek waar de leerlingen zich bevinden als zij niet in de stallen te vinden zijn. Ook worden hier eventuele toespraken gehouden. Op de tv worden meestal wedstrijden vertoont, of de leerlingen hun rijden zelf. Hier wordt ook besproken wat zij kunnen verbeteren, nadat zij kritisch naar hunzelf op film hebben gekeken.
    De stallen zij altijd netjes onderhouden. Er staan vele paarden, zowel van de leerlingen, als paarden van de eigenaren van de stal, en paarden van de trainers. Er zijn twee dressuurbakken binnen, en er is er eentje buiten. De bakken hebben een afmeting van 20x60 meter, aangezien dit de officiële rij-arena afmetingen zijn voor de hogere dressuur. Op het terrein zijn zo'n 20 kleine paddocks te vinden, van 15x15 meter, in deze paddocks mogen maximaal vier paarden tegelijk staan. Ook zijn er drie grote paddocks van 100x60 meter, hier mogen maximaal 30 paarden in staan, alhoewel het liever gehouden wordt bij twintig paarden. Er is ook een groot weiland, van 300x300 meter. Hier mogen in principe alle paarden staan. De stallen begeven zich erg dicht bij het bos, waardoor er makkelijk en regelmatig buitenritten gemaakt kunnen worden. Het stallencomplex is vrij besteedbaar voor de leerlingen.
    De leerlingen hebben in hun Elite-jaar toestemming om zelfstandig te trainen. Er is ook een algemene training, een keer per dag, en er worden regelmatig buitenritten gemaakt. De leerlingen rijden op een standaard dag zo'n 3 uur. Zondag is een rustdag, waarop slechts een lange buitenrit gemaakt wordt, en ze soms met de trailer ergens heen gaan om bijvoorbeeld over het strand een lange buitenrit te maken. De leerlingen mogen in de zes dagen dat zij training hebben om de dag zelfstandig trainen, wat maximaal een uur mag duren. Natuurlijk gelden vrijheidsdressuur en longeren niet onder deze regel. De leerling mag zelf bepalen wanneer hij of zij dit doet, en of hij/zij dit überhaupt doet met zijn/haar paard. De paarden staan in de nacht op stal en overdag in principe in de paddock of de grote weide. Tussen elke keer rijden moet minimaal twee uur rust zitten voor het paard, het opzadelen en verzorgen zit hier niet bij inbegrepen. De algemene trainingen zijn op maandag, woensdag en vrijdag om vier uur in de middag en duren tot half zes. Hierna worden de paarden verzorgd en gaan zij naar stal. De leerlingen eten en kletsen nog even, en tussen acht uur en half negen gaat de groep nog op buitenrit, wat anderhalf tot twee uur duurt. Op deze dagen kunnen de leerlingen dus in de ochtend trainen. Op dinsdag, donderdag en zaterdag beginnen de algemene trainingen om negen uur 's ochtends. Deze duren dan tot half elf. Om twee uur wordt er een buitenrit gemaakt van anderhalf uur, en 's avonds kunnen de leerlingen nog zelf trainen als zij hier behoefte tot hebben.
    Als de leerlingen wedstrijden hebben (wat maximaal een keer in de twee weken voorkomt) wordt deze dag/worden deze dagen aangepast aan het wedstrijdschema. Op deze dagen hebben de leerlingen dan slechts een wedstrijd, en mogen zij verder ook niet trainen. Natuurlijk zijn zij nog wel vrij om een buitenrit te maken voor of na de wedstrijd, maar er wordt niks meer georganiseerd in de vorm van rijden.
    De leerlingen rijden op het moment ongeveer Z2 dressuur (zwaar 2, Nederlandse klassen) en trainen natuurlijk hard om verder te komen.
    De leerlingen in de Elite hebben geen lessen meer, zoals je die op een normale school hebt. Bij hen draait het om de paarden en het leven daar.


    • • • •

    Regels stallen en internaat
    • De stallen zijn vrij te betreden, maar wees er netjes.
    • Om zes uur wordt er gegeten. Er wordt niet op je gewacht dus als je te laat bent ben je te laat en zal je zelf moeten zorgen dat je iets eet.
    • Ga netjes om met je paard en je spullen. Wij ruimen het niet voor je op. Er wordt verwacht dat je je paard dan ook goed verzorgt voor- na- en tijdens het rijden.
    • Gooi geen afval weg op het stallen terrein.
    • Sta op tijd op om je paard te voeren, dit wordt enkel op zondag gedaan door ons. De rest van de dagen zal je zelf je paard moeten voeren.
    • Mest de stal van je paard minimaal drie keer per week uit, waarvan minimaal een keer grondig (al het stro/zaagsel er uit en nieuw stro/zaagsel er in).
    • Ga netjes met elkaar om.
    • Schreeuw, ren en vecht niet in de stallen. Als je dit echt zo nodig moet doen doe je dat maar ergens anders, maar niet in de stallen of bij de paarden.
    • Om half twaalf zijn alle lichten uit en is iedereen in zijn eigen kamer.
    • Geen jongens en meiden bij elkaar op hun kamer.
    • Luister naar de aanwijzingen en waarschuwingen.
    • Houd je aan de regels.


    • • • •

    Regels RPG
    • Minimaal 150 woorden per post. dit is makkelijk te halen.
    • Het is niet toegestaan om andermans personages te besturen wanneer jij geen toestemming hebt van diegene
    • Rollen moeten minimaal 800 woorden zijn, en worden goed- of afgekeurd. Als deze afgekeurd wordt staat hier een reden bij .
    • Geen ruzie buiten het RPG, de personages mogen ruzie hebben ja, maar de spelers niet!
    • Houd het gezellig.
    • Reageer met regelmaat.
    • Denk goed na of je mee doet, ik wil niet dat de RPG na een week al dood is.
    • Houd je aan de regels.
    • Reserveringen blijven vier dagen staan.
    • Alleen ik (Goya) open de nieuwe topics. Als ik geen topic kan opnemen zal ik vragen of iemand anders dit wil doen. Als ik een week lang niet online ben geweest, dan mag er door degene met de laatste reactie een nieuw topic worden geopend.
    • Houd jongens en meisjes een beetje gelijk.
    • Wees realistisch, een relatie kan niet in een dag al ontstaan.


    Klik hier als je dingen wilt weten over de paardensport en de omgang met paarden, of als je wilt weten welke rassen waarvoor geschikt zijn.

    Begin
          We beginnen op de tweede dag van de Elite, de leerlingen zijn gisteren aangekomen en het is nu 3 September, een maandag. We beginnen 's ochtends, het is zo'n uur of zeven en over een half uur begint het gezamenlijke ontbijt. De meiden slapen overigens op de eerste verdieping, de jongens op de tweede, en het eten en al die shizzle is op de begane grond ^^ Tijdens het ontbijt zullen de trainers het programma van het komende jaar en hun verwachtingen van de leerlingen op tafel leggen en de leerlingen zullen hun eventuele vragen beantwoorden, daarna hebben zij een vrije ochtend, waarop zij mogen trainen, of iets voor henzelf doen.

    [ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 21:04 ]


    take me back to the basics and the simple life

    CASTUS YAFFA LOENA KOMOREBI ~ Rijbroek ~ Sweater



    "My horse is my everything."


    Ik weet niet wat ik moet doe, aangezien ik bij Misha weg ben gegaan. Het is nog te vroeg voor het ontbijt en dus wil ik niet er al zitten te niksen. Ik bedenk me dat ik wel even kan gaan douchen en daarna lekker kan gaan appen met oude vriendinnen. Zodoende ga ik dat ook maar eventjes doen. Het is beter dan niksen. Ik kom er vast wel uit wat ik daarna ga doen. Of het dan ook nog te vroeg is of juist niet. Ik loop de trap op naar boven. Ik ga naar mijn kamer en leg eerst mijn spullen weg. Ik ga daarna naar mijn badkamer en kleed me uit. Daarna ga ik in de douche. De warme stralen zijn erg fijn. Ik maak mijn haren schoon en mijn lijf ook. Als ik twee minuten later de douche uit stap ben ik weer helemaal schoon. "Fantastisch." zeg ik tegen mezelf. Ik doe nu wel gewoon mijn rijbroek aan en een sweater. Het zijn comfortabele kleren die me erg lekker zitten. Het ruikt ook nog eens naar paard. Ik laat mezelf op de bank ploffen, de natte haren langs mijn gezicht. "Zo. Eens zien wat we hier hebben." zeg ik als ik mijn telefoon er bij pak.

    [ bericht aangepast op 14 feb 2015 - 10:55 ]


    all because i liked a girl

    Alexandra Caelie Siarah McDavon


    "Don't treat a horse like a human. It's a horse. Not a human. Treat it like a horse. Gentle, and with respect."


    Ik zie dat Toby een beetje grinnikt, waarschijnlijk denkt hij aan mijn duik in het water, en ik kan het niet laten om breed te glimlachen. "Wel leuk, alhoewel het met jou leuker was." antwoordt hij, waardoor mijn wangen lichtelijk rood kleuren. Godverdomme, Alex, ga niet blozen. Nergens voor nodig, hij vindt jou toch niet leuk. "En de jouwe?" vraagt hij daarna, waarna hij Sacra even aait.
    "Naja, beetje hetzelfde, was leuker met jou er bij, een stuk gezelliger in ieder geval. Ik het vooral veel getraind, en heb nu bijna genoeg winstpunten voor de ZZZ, waar ik redelijk trots op ben." antwoordt ik hem oprecht, het is namelijk waar. Het was veel leuker toen Toby er was. Nog voordat hij kan reageren komt Cile ineens aanloen. "Nu is het genoeg." zegt ze ferm, en ik vraag me af waar ze het pover heeft. Voordat ik iets kan vragen of überhaupt zeggen, duwt ze mijn en Toby een lege stal in, die ze op slot draait.
    "En nou godnondeju elkaar op de mond nemen, want het is óverduidelijk dat jullie elkaar leuk vinden. Have fun daarlangs." zegt ze, met een grijns. Waardoor ik haar een boze blik toewerp. Dit is dus echt nergens voor nodig, en het slaat ook nog eens nergens op. Toby vindt mij niet leuk, helaas. Ik sla mijn armen demonstratief over elkaar heen en glimlach nog wel naar Toby, ik bedoel, ik kan niet boos op hem zijn ineens.


    take me back to the basics and the simple life

    / • / • / • / • /       TOBIAS 'TOBY' AUGUSTUS PRESCOTT      / • / • / • / • /


    'Naja, beetje hetzelfde, was leuker met jou er bij, een stuk gezelliger in ieder geval. Ik het vooral veel getraind, en heb nu bijna genoeg winstpunten voor de ZZZ, waar ik redelijk trots op ben,' vertelt ze me. Ik wil mijn mond openen om haar te feliciteren, omdat ik weet dat ze zo hard heeft gewerkt voor haar winstpunten. Maar op dat moment komt Cile ineens aanstampen. Voordat we door hebben wat ze doet, duwt ze ons beiden in een lege stal en draait die op slot.
    'En nou godnondeju elkaar op de mond nemen, want het is óverduidelijk dat jullie elkaar leuk vinden. Have fun darlings.' Met die woorden verdwijnt ze weer. Mijn hart bonkt hard, en ik weet niet wat ik moet doen. Het zelfde lijkt te zijn voor Alex. Ze werpt een boze blik op Cile, die ik maar negeer. Dan werpt ze een glimlachje naar me toe. Dat kleine glimlachje na wat Cile zei, dat hele kleine dingetje gaf me de moed. Voor een seconde vergat ik alle consequenties die dit zou kunnen hebben en hoe het onze vriendschap kon verwoesten. Voor een seconde kan ik alleen maar denken aan wat het zou kunnen worden. Een relatie. Hoe makkelijker en simpeler het zou zijn. Want dit beste-vrienden-thats-it gedoe kan ik niet meer aan. Het is tijd. Alles of niets. En dus doe ik het gewoon. Ik kus haar.


    “A queen will always turn pain into power.”

    CÉCILE "CILE" WILLA PHOEBE ROSS ~ RIJBROEK ~ SWEATER





    Alex werpt me een boze blik toe, maar ik steek onschuldig mijn handen in de lucht. "Jij hebt het er altijd over dat je 'm zo leuk vindt, kan ik niks aan doen." Een grote grijns siert mijn lippen.
    Tobias ziet zo te zien zijn kans, en dat is het moment waarop hij zijn lippen op de hare drukt. Mijn grijn wordt er alleen maar breder van. "Ik laat jullie wel even alleen," zeg ik hen, waarna ik hun bijzijn verlaat. Het was schattig om te zien, je vrienden die elkaar leuk vinden. Ik wist alleen niet hoe het tussen mij en Jared zou kunnen noch moeten gaan. Ik was gewoon nog niet klaar voor een vaste relatie. Ik wist niet wat liefde was, laat staan hoe ik ermee om moest gaan. Het enige wat ik wist was dat het mensen gelukkig maakte, en dat is voor mij het enige wat telt.


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either


    ANNALISE ALISHA ANNABELLE LINTON


    "People fear what they do not understand"

    "Well then, dan zie ik je over een halfuurtje wel verschijnen aan het ontbijt" hoor ik Alexandra vervolgens zeggen waarna ik haar voetstappen langzaam hoor verdwijnen. Niet veel later sta ik op om in langzame stappen naar de badkamer toe te lopen. Daar aangekomen ga ik onder de hete stralen van de douche staan die ervoor zorgen dat ik gelijk wakkerder ben. Ik kleed me snel om en föhn mijn haar totdat het helemaal droog is. Ik kijk even door het raam naar buiten. De lucht toont aan dat het een mooie nazomerse dag zal worden. Ik besluit om naar het stallencomplex toe te gaan om Skye te voeren. Ik negeer eigenlijk alle mensen die ik onderweg naar de stallen zie. Ik heb niet echt zin om sociaal te doen dus doe ik het ook niet. Ik zie het hoofd van Skye al uit de boxdeur steken wanneer ik de stal binnen kom. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht waarna ik vervolgens in grote stappen op hem af been.
    "Goedemorgen" zeg ik tegen hem terwijl ik zijn hoofd licht aanraak. Vervolgens loop ik weer weg om wat eten voor hem te halen. Ik vul een maatemmer tot de helft met muesli en een maatemmer tot de helft met bix. Vervolgens loop ik weer terug naar Skye en geef hem het eten. Ik bedenk me dat het waarschijnlijk bijna tijd is voor het ontbijt dus begin ik weer naar het gebouw toe te lopen. Plotseling zie ik een gestalte lopen wat ik maar al te goed ken.
    "Cile!" Roep ik terwijl ik vrolijk naar haar zwaai.


    -

    Alexandra Caelie Siarah McDavon


    "Don't treat a horse like a human. It's a horse. Not a human. Treat it like a horse. Gentle, and with respect."


    "Jij hebt het er altijd over dat je 'm zo leuk vindt, kan ik niks aan doen." Zegt Cile met een grote grijns. Niet veel later drukt Toby zijn lippen op die van mij. Mijn ogen worden groot, en ik verstijf, ik weet niet waarom. Ik zou hiervan moeten genieten, hem terug moeten zoenen, maar het lukt niet. Met grote ogen kijk ik hem aan, de konge waar ik al tijden verliefd op ben, en nu.. Nu kust hij me, en ik verstijf. Dom dom dom dom dom. Maar ik kan mezelf er niet uit halen om alsnog te reageren. Het lukt niet, ik dta verstijft met grote ogen en mijn armen langs mijn lichaam. "Ik laat jullie wel een alleen" zegt Cile waarna ze wegloopt, waarschijnlijk heeft ze mijn reactie niet opgemerkt, maar ik ben er vrij zeker van dat Toby dat wel heeft gedaan. En ik eert niet waarom, maar mijnogen vullen zich langzaam met tranen terwijl ik hem nig steeds aanstaar. Dit is niet zoals ik het me voor had gesteld, dit is vreselijk. Ik doe niet eens iets. En ik haat mezelf ervoor om hem dit aan te doen. Wie weet hoe onzeker hij nu wel niet wordt. Hij is altijd al onzeker geweest, maar ik weet niet wat dit er mee gaat doen. Ik ben bang dat het onze hechte vriendschap verpest, evenals dat het waarschijnlijk de kans om ooit nog iets met hem te krijgen verpest.


    take me back to the basics and the simple life

    CÉCILE "CILE" WILLA PHOEBE ROSS ~ RIJBROEK ~ SWEATER





    Ik was uiteindelijk aangekomen bij de stal van Anaklysmos, had haar nog even geknuffeld en had daarna de staldeur dichtgedaan. Ik had Jared gedag gezegd, gezegd dat ik ging ontbijten. Ik was langzaam naar het gebouw aan het lopen, wakker kon je mij niet noemen. Ik was volledig vergeten dat de stal waar ik zojuist Toby en Alex in had geduwd niet meer van het slot af had gehaald. Dat mochten ze zelf wel uitvogelen.
    Een lichte grijns siert mijn lippen bij de gedachte. Dan hoor ik iemand mijn naam roepen, en die stem ken ik maar al te goed. Ik draai me om, en zoals verwacht komt Annalise aanlopen. Mijn grijns wordt alsmaar breder en gaat over in een lach. Mensen zagen mij niet vaak lachen, maar mensen als Annalise en Alexandra zagen het zowat elke dag. Ik begin naar Anna toe te rennen en vlieg haar dan om de hals. "Anna, kind ik heb je gemist." Dit was altijd mijn openingszin geweest als ik Anna of Alex een tijd niet had gezien. Het was gewoon niet hetzelfde zonder hen.
    "En, hoe was jouw vakantie nou eigenlijk?" vraag ik haar dan.


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    / • / • / • / • /       TOBIAS 'TOBY' AUGUSTUS PRESCOTT      / • / • / • / • /


    Maar Alex doet niets. Ze kust me niet terug. Het duurt een paar seconden voordat ik dat doorheb, en dan laat ik haar los. Zet een paar stappen achteruit. En daar staat ze, zo bloedmooi als altijd. Verstijfd, grote ogen. Gevuld met tranen.
    Shit. Fuck. Fuck. Fuck. Ze vind me helemaal niet leuk. Ze ziet me gewoon als een vriend. Niks meer. En nu is dat helemaal verpest.
    Cile is verdwenen, en we zitten opgesloten in de stal. Even rammel ik aan de deur, hopend dat hij opengaat. En alsof god zo enorm veel medelijden heeft met me, gaat hij open. Het slot was oud. Thank god. Met een laatste blik op Alex ren ik de stal uit, langs de paarden, naar buiten. Niet wetend wat ik moet doen.


    “A queen will always turn pain into power.”

    GABRIËL       JOHNSON.



    I CAN ACCEPT FAILURE, EVERYONE FAILS AT SOMETHING.
    BUT I CAN'T ACCEPT NOT TRYING.



          'Sorry dat ik hem zojuist wegjoeg dan,' Gabriël haalde zijn schouders op. 'Maakt niet uit. Ondanks dat het haar misschien wat stress oplevert valt er vrij weinig aan te doen. Zo ben ook ook begonnen met Monster, die komt inmiddels bij elk persoon dat haar interesseert een aai halen. Het kost wat tijd, maar het komt nog wel.' Nu hij over zijn andere paard sprak realiseerde hij zich dat het misschien wel zo vriendelijk was die ook even naar buiten te halen. 'Maar ik ga die ander ook maar eens buiten zetten.'
          Zonder verder veel te zeggen liep hij richting de stallen, naar het bruine paard dat ergens halverwege stond met zijn hoofd enthousiast over de staldeur. Toen hij het paard rond zijn negende voor het eerst zag had hij nooit verwacht dat het zover zou komen. Het paard was net zoals Supernatural geweest, maar nu was het een ontzettend braaf dier dat altijd even kwam kijken voor aandacht.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.


    Malachy Hunter Levi
    Ik wilde eigenlijk net met Tony naar de eetzaal lopen, herrinderde ik me een hele stomme fout die ik had gemaakt. "Sorry, mate. Maar ik heb iets heel stoms gedaan. Ik ben zo terug." zei ik tegen hem voor ik naar beneden rende. Op het terrein mocht ik niet rennen, maar wel huppelen, wat ik dan ook deed, want dit kon echt grote problemen veroorzaken. Ik liep snel naar de stal, waar ik nog met sierlijke letters 'Aidan Ashton' op had geschreven gisteren, want het veegde er keer op keer af en we hadden ook al een paar keer moeten verhuizen. Ik pakte het halster van de dominante hengst. Onderweg naar de weides zag ik Jared met nog wat andere bekenden staan. "Hey, mate. Loop je mee?" vroeg ik, terwijl ik het halster rond mijn pols liet draaien. Die wist vast ook dat ik iets heel stoms had gedaan... Zoals bedenken dat als ik hem niet in de achterste paddock zette, hij zoizo ruzie ging zoeken met andere paarden. Dat was namelijk een van zijn favoriete bezigheden, net als dingen vernielen en zichzelf in de problemen werken... Zo paard zo baas, laten we maar zeggen. Ik rekte me nog even uit. Ik liep echt liever niet in mijn paardrijbroek en joppers, veel liever liep ik gewoon in mijn jeans en gympen, maar je kon niet alles hebben. rijden in een spijkerbroek en gympen was nu eenmaal niet altijd een success. Ik had in 21 dagen met hem van Brisbane naar Sydney gereden, 45 kilometer per dag, om zijn uithoudingsvermogen op te bouwen, gewoon in een rustig drafje, niets te zwaars, maar het had zeker geholpen. Toch was hij erna vrij onrustig geweest toen we een paar dagen, en een wedstrijd, later met een trailer de weg terug maakten naar Brisbane. Hij had bijna de trailer afgebroken tijdens de rit terug. Mafkees dat het was, want de meeste paarden hadden liever lui staan luieren in de trailer, maar Danshy natuurlijk niet, het paard wat in Australië Ashton werd genoemd en in Ierland Aidan. Mijn lieve mafkees die de paddock zou afbreken als ik het niet iets leuker voor hem zou maken. Draven en wat galopperen kon hij zonder ook maar moe te worden, maar dressuur en echt sierlijk springen had hij moeite mee. De slordige sprongen waarbij het alleen inschatten was hoe hij moest landen, waren zijn probleem ook niet, maar van echt nette afgewerkte sprongen, pirouettes, en piaffe vond hij het moeilijkste wat er bestond, net als gesloten lopen. Hij liep het liefst lichtelijk uit elkaar gevallen in zijn eigen tempo, met de touwtjes half in handen, maar dat kon met dressuur niet, net als met sprongen die hij net wel, net niet, kon halen. Nu maar hopen dat hij in deze korte tijd niets anders had gesloopt, of zichzelf pijn had gedaan.

    [ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 10:23 ]


    Bowties were never Cooler

    Alexandra Caelie Siarah McDavon


    "Don't treat a horse like a human. It's a horse. Not a human. Treat it like a horse. Gentle, and with respect."


    Toby laat me los, hij staart me enkele seconden aab, maar die seconden voelen als een eeuwigheid.hij zet een paar stappen naar achteren en ik voel zijn ogen in mij branden. Het is een vreselijk gevoel. Ik had iets moeten doen, ik had niet moeten verstijven. Maar dat ben ik nog steeds. Ik sta nog steeds versteend in de stal, met mijn armen langs mijn lichaam, mijn ogen die hem aanstarem, en waar nog steeds geruisloos tranen uit lopen. Ik merk vaag dat hij de deur openrammelt, en merk pas weer dat ik kan bewegen als ik snelle passen hoor uut de syallengang. Hij rent weg. Door de stallen, langs de paarden. Het mag niet, maar hij rent weg. En ik haat meself ervoor. Het is mijn schuld dat hij nu wegrent, en ik kan er helemaal niks aan doen. Het enige wat ik nu die is tranen over mijn wangen laten lopen, terwijl ik met een doodse blik de stal uit loop, naar Sacra, in de paar seconden die het duurt lm van deze stal naar die van Sacra te lopen werp ik Cile een wanhopige, hopeloze blik toe en schud ik labgzaam met mij hofd. Het liefst zou ik achter Toby aan willen renne, maar iets zegt me dat dat noet slim zou zijn. Dus laat ik mezelf simpelwrg in Sacra's stal tussen het stro zakken, waarna een zachte snikken gecombineerd met een regen aan tranen mijn mond verlaat en over mijn wangen loopt. Ik en dom, een sukkel. Iemand die te bang is om actie te ondernemen. En ik haat het. Ik haat het om te weten dat het Toby pijn doet, want ja. Ik had er iets aan kunnen doen.


    take me back to the basics and the simple life

    / • / • / • / • /       TOBIAS 'TOBY' AUGUSTUS PRESCOTT      / • / • / • / • /


    En ik blijf maar rennen zonder te stoppen niet wetend waar ik heen zou moeten want ik zou normaal naar Leonie gaan maar dat kan dus niet en mijn gedachten blijven maar stromen zonder te stoppen en ik wordt er gek van en ik weet niet wat ik moet doen mijn leven is gewoon zo verschrikkelijk en misschien moet ik maar gewoon van het dak van de stallen afspringen en -
    Oké, nu is het genoeg. Zo ongelofelijk erg is het nou ook weer niet. Zelfmoord plegen gaat te ver. En ondanks dat Alex me zoveel pijn heeft gedaan, wil ik haar dat niet aandoen. Ook al houdt ze dus niet van me. Misschien moet ik maar gewoon springen. Ze houdt blijkbaar toch niet van me. En Cile ook niet, anders had ze dit niet gedaan. Niemand houdt van me, en nu pas heb ik het door.
    Ik stop met op full speed rennen, de ene seconde ga ik keihard en de volgende seconde sta ik stil. Doodstil. Ik ben aangekomen bij de bossen. Achter me zie ik de stallen. Ik zou makkelijk op het dak kunnen klimmen. En dan gewoon springen. Springen en het stopt.
    Kom op, Toby, dit slaat helemaal nergens op. Alleen maar omdat iemand je heeft afgewezen zelfmoord plegen? Dat slaat nergens op. Doe normaal. Overdrijf niet zo.
    Uiteindelijk loop ik verder, en laat mezelf opslokken in het bos. Dan wordt het me allemaal teveel en moet ik zitten. Zonder echt te kijken waaar ik neer kom, laat ik mezelf op de grond zakken. Dan leg ik mijn hoofd tussen mijn benen en doe mijn ogen dicht.


    “A queen will always turn pain into power.”

    Jonathan Charlie Yates



    Terwijl Gabriël wegliep om zijn andere paard op het land te zetten, wendde ik me weer tot het stuk weiland waar Sun in stond. Ze was inmiddels haar overtollige energie gelukkig weer kwijtgeraakt en stond nu rustig te grazen; ze keek niet eens op toen ik over het hek van haar stuk land hing. Niet dat dat nou zo verrassend was; thuis keek ze niet eens op als de honden tegen haar aansprongen, laat staan wanneer iemand stilletjes over een hek hing.
    Uiteindelijk slenterde ik ook maar terug naar de stallen, met Suns halstertouw met een paar slagen om mijn schouder. Er was nog genoeg tijd voor het ontbijt en bovendien had ik daar een paar bekende stemmen gehoord, dus ging ik liever daar eventjes kijken om de rest te begroeten dan het risico lopen dat ik weer alleen in de woonkamer zou belanden. Pas toen ik Suns halster had opgehangen, ving ik een zacht gesnik op van een stal schuin tegenover die van mijn merrie. Gesnik van een wel erg bekende stem - Alex. Dat klopte niet. Dat kon niet. Als er iemand altijd vrolijk leek te zijn, was het Alex wel.
    "Alex?" vroeg ik zacht, terwijl ik de stal van Sacra rustig openmaak, de ruin even aan mijn hand laat snuffelen om hem me weer te laten herkennen en vervolgens naast een van mijn beste vriendinnen op de grond kniel. "Hé, hé... Wat is er gebeurd?"

    [ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 10:45 ]


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    Alexandra Caelie Siarah McDavon


    "Don't treat a horse like a human. It's a horse. Not a human. Treat it like a horse. Gentle, and with respect."


    De geluiden uit de stallen waren nog steeds dezelfde als die van een aantal seconden. Ik hoorde wel een extra paar voetstappen, en keek hoopvol op of het Toby was. Maar het was Toby niet, natuurlijk niet. Ik had hem pijn gedaan, hij heeft geen reden om terug te komen. Niet nu al tenminste. Het was een lange gestalte, met blonde haren. Charlie. Ik ken de mensen hier goed genoeg, zeker mijn vrienden, en zal ze dan ook altijd herkennen. Ik probeer de tranen te laten stoppen met lopen, en houd mijn adem in om het snikken te doen stoppen. Ik wil hier niet gaan janken als een of ander klein kind.
    "Alex?" vroeg de jongen zacht, waarna hij langzaam de stal in liep. Hij aaide Sacra even, en ik veegde verwoed de tranen op mijn gezicht weg, ookal vielen er nog steeds tranen uit. Misschien was het slecht dat ik nu huilde, maar ik weet niet waarom en stoppen lukt niet. "Hé, hé... Wat is er gebeurd?" vraagt hij, terwijl hij naast me knielt. "Toby.." s het enige wat ik uit weet te brengen, met een zachte stem. Ik hijs mezelf omhoog en veeg de tranen weg, ookal lopen ze nog steeds. Ik zet een aantal passen naar mijn paard toe, om het grote dier vervolgens te omhelzen. De zachte haren van Sacra's vacht voelen geruststellend aan, evenals de geur die van haar af komt.


    take me back to the basics and the simple life

    Jonathan Charlie Yates



    Net voordat mijn knieën het stro raakten, hees Alex zichzelf alweer overeind. Ondanks het feit dat ik nog steeds meer dan bezorgd was (want het plaatje van een huilende Alex paste nog steeds niet helemaal goed in het beeld dat ik van haar had), speelde er een glimlachje rond mijn lippen; van slag of niet, die meid bleef altijd sterk, zelfs als de tranen over haar wangen rolden. Ik stond ook weer op, aangezien het me een beetje onzinnig leek om als enige in het stro te blijven zitten, maar ik bleef wel staan waar ik stond. Ze zag er niet uit alsof ze een knuffel van een mens nodig had; soms waren paarden gewoon veiliger. Minder prikkende ribben, meer lichaamswarmte. Ik kon haar keuze wel begrijpen.
    "Toby," verklaarde ze mompelend.
    Het woordje was zo zacht dat het bijna langs me heen ging, maar toen het eenmaal registreerde voelde ik een vage knoop in mijn maag ontstaan. Ah. Als dit was wat ik dacht dat het was, zou er wel iets meer nodig zijn dan een paardenknuffel om dat gebroken hart weer te genezen. Voorzichtig, alsof ik haar even makkelijk weg kon jagen als Gabriëls paard een paar momenten geleden, wreef ik troostend over haar rug. "Wat heeft hij gedaan?" vroeg ik met een licht beschermend randje aan mijn stem. Misschien was ik niet de uitgekozen kandidaat om als overbeschermende vriend te dienen, maar dat betekende niet dat ik het niet wilde proberen voor haar.


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.