• ‘The drama continuous’
    Het is jaar 4 van de Apocalyps. Levens zoals men dat kende, bestaat niet meer. De dagindeling bestaat uit het zoeken naar voedsel, het vinden van een schuilplaats en het overleven van de ronddwalende wezens die ooit je gelijke waren.
    Dit moet allemaal gebeuren voor de nacht invalt. Eenmaal de zon achter de huizen is gezakt en het schemer het licht wegneemt wordt het gevaarlijk.
    Het leven in een zombie Apocalyps is niet gemakkelijk. Je bent nóóit veilig. Probeer dan maar eens een goede nacht slaap te pakken.

    Een groep overlevenden had het zichzelf gemakkelijk gemaakt. Ze hadden een onderkomen, een gemeenschap. Dit werd echter verwoest door een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Nu? Nu zijn ze zoekende. Op zoek naar een nieuw onderkomen.
    Gaandeweg hebben ze mensen verloren, maar ook verkregen.
    De groep is hecht, wat betekent dat ze niet snel mensen toelaten. Dus wat gebeurt er wanneer ze tegen andere mensen aanlopen?

    De groep bevindt zich in een dorp, dit dorp heeft welgeteld drie winkels – welke ze nog moeten onderzoeken – een pakhuis en een fabriek. De omliggende woningen bieden daarbij een kans om overlevingsmiddelen te vinden.
    De temperatuur is redelijk. Veel zon, rond de 25 graden en een briesje.
    De groep is opgedeeld in twee teams: team 1 zoekt naar overlevingsmiddelen, team 2 heeft de schone taak de omgeving te verkennen en uit te zoeken of er een mogelijkheid bestaat voor een nieuw onderkomen.


    ‘’It's all about survival now.’’

    Da rules
    -Gelieve geen faceclaims uit The walking dead! Dit om verwarring te voorkomen en om het origineel te houden, maar mocht je echt een goede reden hebben om wel een te voeren, overtuig me!
    - Geen oneliners. Posts van minimaal 300 woorden zijn makkelijk te behalen! Als je er niet uit komt dan wil ik je altijd helpen.
    - Geen Mary Sue’s en Gary Stu’s, niemand is perfect dus ook jouw personage niet
    - 16+, schelden, vloeken, slaan, het mag allemaal, maar er zijn grenzen. Houd het realistisch!
    - Houd rekening met elkaar tijdens het posten en ga er geen sneltrein vaart inzetten. Wacht daarom minimaal twee posten voor je zelf weer een post plaatst.
    - Aparte topics worden aangemaakt voor overleggen, doe dit dus niet in het rollen/speeltopic.
    - Een nieuw topic wordt alleen aangemaakt door Shachath, tenzij anders wordt aangegeven.
    - Naamsveranderingen graag doorgeven in het topic.
    - Bij het niet houden aan één van deze regels wordt je na een tweede waarschuwing direct uit het RPG gezet.
    - mannen en vrouwen gelijk houden
    -Als je personage gebeten wordt door een zombie, overleeft hij dit niet

    Invullen:
    Naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Relaties*:
    Geschiedenis:
    Wapens:
    Team(1 of 2):
    Extra’s:


    Rollen:
    Originele groep
    Vrouwen: [5/6]
    - Cassia "Cas" Zoé Chavez. - Wrestler [1,1]
    -Dalia May Forrester - Stygian[1,3]
    -Diana Artemis Mikashia - Escobar [1,7]
    -Jessica Crimson - Nebthet [1,3]
    -Juniper Al'kapur - Yonggook[1,7]

    Mannen: [4/6]

    -Zevon Brad Lincoln - Stygian [1,1]
    - Nathaniel Robin Leaf. - Blurryface [1,2]
    -Buddy Marsh -Larkin [1,4]
    -Dakota Lennox - Casby[1,8]

    Rondzwervende nieuwe groep(deze zijn nog niet bij de originele groep, maar spoedig wel)
    Vrouwen[1/2]
    - Rosie-Jane Francis - Vluuv [1,9]
    -Jessa Taylor Wilkinson - Complexes[1.10]

    Mannen
    -Lane Rocco Lincoln - Wrestler [1,1]
    - Storm Roselix – Jorah [1,7]
    -Raymond Sebastian Clement - Archer[1,10]


    Teams:
    Team 1
    Lane Rocco Lincoln.
    Buddy Marsh
    Zev Brad Lincoln(ook bij team 2)
    Leaf(ook bij team 2)
    Juniper Al'Kapur

    Team 2
    Cassia "Cas" Zoé Chavez.
    Jessica Crimson.
    Dalia May Forrester
    Dallas York Morales
    Ivana Nadezhda Danchev


    Verblijfplaats:
    De groep verblijft tijdelijk in een oud fabrieksgebouw net buiten het dorp waar ze zich bevinden. Het pand is zo opgedeeld dat er ook kantoorkamers aanwezig zijn, welke uitstekend zijn om om te toveren tot slaapkamers.



    Topics:
    Praattopic 01
    Speeltopic 01

    [ bericht aangepast op 30 juni 2015 - 17:24 ]


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    Yaaay! c;
    Ik zou graag een man uit de originele groep willen reserveren. ^^


    Caution first, always.

    Ik zou een vrouw uit de originele groep willen en een man uit de nieuwe groep, als dat kan? c:


    I'm your little ray of pitch black.

    Mag ik een vrouw uit de nieuwe groep?


    El Diablo.

    Beide zijn goed!


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    Mag ik een vrouw uit de oude groep?


    » Naam. «
          Cassia "Cas" Zoé Chavez.

    » Leeftijd. «
          Vierentwintig jaar jong.

    » Uiterlijk. «
          Het eerste dat mensen het eerste aan Cassia zullen opmerken is haar huidskleur, ze is licht getint - dit heeft te maken met haar Spaanse afkomst. Haar haren zijn bruin gemend met blond dat meestal gewoon doet wat hij zelf wilt, en dat is vaak in de richting van wat drukkere golven. Meestal zit het dan ook vast, voor haar eigen tevredenheid. Haar ogen hebben een erg bijzondere kleur, ze zijn namelijk lichtgroen met enorm veel grijs er doorheen gemengd. Het ziet er erg bijzonder uit, maar het maakt haar gezicht ook enorm open - iets dat ze liever niet had gehad. Haar neus vind ze ook wat te groot vergeleken met haar smalle kop, maar daar laat ze het maar bij, het had immers erger kunnen zijn. Haar lippen zijn wat voller, en daar is ze dan weer wel tevreden mee.
          Cassia heeft echt een latina figuur met veel vormen, en - dit komt door middel van sporten - weinig vet. Haar proporties passen wel, en daar is ze haar moeder erg dankbaar voor. Haar kont steekt wat uit, evenals haar heupen en haar borsten hebben een redelijke proportie - die niet te onnatuurlijk overkomen. Zelf vind ze niet dat ze erover hoeft te klagen, alleen irriteert ze zich stiekem soms toch wel aan het feit dat haar dijen toch wel wat te breed zijn. Dit is wel iets dat haar dwarszit zo nu en dan, vooral wanneer ze een korte broek draagt. Ze is wel redelijk klein, namelijk 155 centimeter.
          Nooit en te nimmer zou je Cassia in een jurkje zien, daarvoor is ze net een tikkeltje te "mannelijk". Ze houdt het liever bij skinny jeans en een leuke top - of een simpel shirt. Wanneer het wat frisser is zal er een blouse overheen gaan, of een leren jack. Qua schoenen kom je ook niet snel verder dan wat sneakers - meestal Converse, Air Jordans of Vanz - of moderne kistjes. Ze is niet echt op mode gericht, maar zo nu en dan zal ze er onwetend wel eens in gespot zijn.

    » Innerlijk. «
          Cassia is vriendelijke jongedame die eigenlijk vooral sociaal is aangelegd en altijd aardig zal proberen te zijn tegen iedereen, maar wanneer je aan haar verkeerde kant staat zal ze daar dan ook eerlijk over zijn en het duidelijk laten blijken. Iedereen verdiend twee kansen bij haar, en zodra je de derde verspilt hebt verdwijnt ze uit je leven - wanneer dat mogelijk is, wanneer dat niet het geval is zal ze je zoveel mogelijk ontwijken om conflicten te ontlopen.
          Ook is deze jongedame erg vrolijk aangelegd, meer het type dat het glas halfvol ziet dan halfleeg. Dit probeert ze ook altijd op anderen over te laten springen om iets goeds te brengen aan de mensen om haar heen, vooral de mensen waar ze om geeft. Ondanks dat ze conflicten graag vermijd en vriendelijk van nature is kan ze ook fel uit te hoek komen wanneer iemand haar iets op probeert te dwingen. Ze heeft in haar verleden al genoeg moeten vechten, en is daar daarom helemaal klaar mee - vooral om anderen tevreden te stellen wanneer het ten koste van haarzelf moet gaan.
          Cassia is eigenlijk toch wel een enorm gesloten persoon, vooral wanneer het over haar verleden aankomt en haar gevoelens. Cassia weet precies wie ze is en wie ze wil worden, maar dat wil niet zeggen dat anderen daar iets van hoeven te weten. Ondanks dat haar ogen een open boek zijn is zijzelf een gesloten boek. Die combinatie klinkt niet logisch, maar Cassia laat het op de een of andere manier werken - al snapt ze zelf niet precies hoe, ze geloofd dat ze er op dat punt gewoon zo lang overheen praat dat anderen het maar vergeten - of opgeven.
          Deze jongedame is onbewust ook enorm charmant, zowel tegen potentiële lovers en vrienden of kennissen. Dit kan dan ook heel snel voor geflirt opgevat worden, wat haar al in enkele ongemakkelijke situaties heeft geplaatst. Zelf is ze eigenlijk best onzeker - ze heeft geen rock bottom gehaald hiermee - en snapt de interesse die anderen hebben in haar niet, over wat voor relatie het dan ook gaat. Wanneer ze iemand aan het lachen heeft gemaakt voelt ze zich echter wel geweldig, alsof ze alles aankan.
          Cassia bezit over een gezonde portie doorzettingsvermogen waardoor ze vecht voor wat ze wil bereiken - en in haar ogen moet bereiken. Hierin zal ze dan ook enorm vaak ongeduldig over komen, en in sommige gevallen zal dat inderdaad het geval zijn bij deze jongedame. Daarmee heeft ze ook een erg actief karakter en moet ze haast altijd wel in beweging zijn, puur om haarzelf af te leiden voor de negativiteit. Al is het maar dat ze iets in haar handen heeft zodat ze haar kant kan bewegen en het voorwerp tussen haar vingers kan laten rollen.
          Een kwaliteit die deze jongedame echter bezit heeft zeker wat tijd nodig om aan te wennen. Ze is erg tactiel ingesteld, wat inhoudt dat ze mensen vaak aanraakt. Dit staat overigens niet in verband met het flirten, het kan wanneer ze lacht dat ze iemands schouder vastpakt of dat ze erg knuffelig is zo nu en dan. Ze heeft zelf niet echt door dat het een vervelende kwaliteit kan zijn wanneer je met haar aan het praten bent, ze beseft het echter wel wanneer diegene iets wat geïrriteerd begint te raken.

    » Geschiedenis. «
          Cassia was de dochter van een verpleegassistente en een beeldhouwer, niets echt bijzonders dus. Ze kreeg vroeger de dingen die ze wilde, mits haar wensen niet te ver gingen uiteraard. Ze was het enige kind van haar ouders, en daar heb je haar nooit over kunnen horen klagen. Er was genoeg liefde te ontvangen, ondanks dat haar moeder lange uren maakte. Cassia leek het echter altijd te hebben begrepen, en is niet minder van haar moeder gaan houden ondanks dat ze haar steeds minder begon te zien naarmate ze ouder werd. Haar vader was er altijd voor haar, en daarom is Cassia ook echt een vaderskindje. Ze hadden daarom nooit veel geld, maar altijd genoeg om te overleven - daar vocht haar moeder wel voor.
          Naarmate dat Cassia opgroeide kreeg ze behoorlijk wat vrienden en begon ze mensen, zichzelf en voorwerpen - neem het op zoals je zelf wilt - te ontdekken, met haar volle interesse. Ze weet daarom ook dat ze vroeger fouten heeft gemaakt, maar daar probeert ze niet meer aan te denken. Zo was er een incident toen ze twaalf was, zij en haar beste vriendin waren langs het water aan het spelen en ze was haar ineens uit het oog verloren. Cassia gaf zichzelf daar altijd al te schuld van. Op haar veertiende had ze een leuk meisje leren kennen - die ze overigens niet als een simpele vriendin zag - maar toen ze daar eens bleef slapen had de broer van het meisje Cassia misbruikt, dat had haar gebroken - maar het liet haar ook losgaan, al was het misschien wel een paar tikkeltjes te los.
          Cassia is op haar drieëntwintigste uit huis gegaan omdat haar moeder het niet meer redde en naar een verzorgingstehuis moest verhuizen - en haar vader dus uiteraard mee moest. Ze heeft daarna geen huis meer gezocht aangezien ze voor haar werk enorm veel moest reizen - ze was namelijk een worstelaar bij een independent wrestling society.

    » Wapens. «
          Cassia heeft voor de gevechten dichtbij altijd haar brass knockles aan haar broekriem hangen, voor veraf - en kleine groepen - grijpt ze eerder naar haar werpmessen. Zodra ze echter midden in het gevecht beland is grijpt ze naar haar vertrouwde machete. Ze kan helemaal niet zonder die drie dingen. Als worstelaar is ze ook behoorlijk lenig en kent ze wel wat trucjes om hetgeen aan te vallen wat er op haar pad staat.

    » Team(1 of 2) . «
          Team twee.

    » Extra’s. «
          Cassia was er al op jonge leeftijd achter gekomen dat ze biseksueel was, zo heeft ze inmiddels al voldoende relaties met zowel mannen als vrouwen gehad. Ze heeft meer dan genoeg ervaring dan de meeste vrouwen van haar leeftijd. Het is nou niet dat ze ermee troeft of iets dergelijks, het is privé voor haar. Het biseksueel zijn overigens niet, daar is ze gewoon open over.

    » Relaties*. «
          Jessica Crimson. - Er is affectie te vinden, maar is vooral haar crush.
          Nathaniel Robin Leaf. - Goede vrienden, heeft haar gered.
          Dallas York Morales. - Vrienden, komediemaatje.
          Dalia May Forrester. - Haat-liefde verhouding, geflirt.
          Zevon Brad Lincoln. - Wederzijdse verovering.

    [ bericht aangepast op 9 maart 2015 - 21:13 ]


    I'm your little ray of pitch black.


    » Naam. «
          Lane Rocco Lincoln.

    » Leeftijd. «
          Vijfentwintig jaar jong.

    » Uiterlijk. «
          Lane heeft een weelderige bos bruine krullen, en voor zolang hij erover terug kan denken had hij dat altijd gehad, aangezien hij een vreselijke hekel aan de kapper had - en dat vind hij nog steeds geen pretje. Zijn ogen hebben een enorm donkerbruine kleur, waardoor ze haast zwart lijken - vooral wanneer hij kwaad wordt is dit het geval. Vaak weten zijn ogen zijn geheimen beter te bewaren dan zijn mond kan. Zijn ogen lijken nog duisterder over te komen omdat ze zijn omringt door een prachtige waaier aan wimpers en donkerbruine wenkbrauwen. Onbewust maakt hij dit altijd nog enkele stappen erger door middel van zijn baard die hij laat staan, al komt het meestal niet verder dan een stoppelbaard. Zijn lippen vallen er stiekem toch tussen op aangezien die voller zijn dan de gemiddelde blanke man.
          Deze jongeman bezit van nature al een wat breder postuur - zo zijn zijn schouders waarschijnlijk het eerste dat er te zien is aan hem. Dat heeft ook grotendeels met zijn hoogte te maken, aangezien die al snel tegen de twee meter aan lijkt te liggen. Verder heeft een wat smallere taille, waardoor hij in vele vrouwenogen een perfecte "v-rug" heeft. Het is er uiteraard vanaf kinds af aan niet in gegroeid, hij traint er dan ook echt iedere dag voor. Zijn armen hebben ook geweldige proporties en kunnen haast niet perfecter - al is er uiteraard altijd ruimte voor verbetering. Zijn wasbordje hoeft van hem echter niet te verbeteren, aangezien hij die niet wil overdoen. Hetgeen waar hij echter een hekel heeft aan zijn lichaam zijn zijn veel te grote voeten, waardoor schoenen kopen daadwerkelijk een hel is. Dit had hij blijkbaar van zijn vader geërfd - en daar is hij hem dan ook alles behalve dankbaar voor.
          Lane is meestal gekleed in een bouwvakkers blouse in de kleuren zwart-wit of zwart-rood. Eronder is meestal een simpele zwarte broek te vinden aangezien hij allemaal niet mode en al die zooi geeft. Hij draagt wat hij fijn vind zitten, en zo af en toe zul je hem in een wifebeater zien, of misschien een shirt (eventueel met lange mouwen). Eronder heeft Lane meestal gewoon wat simpels als Adidas of Nike sneakers - hij hecht er echter verder geen waarde aan, dus hij draagt wat hij in een leuk model of kleur kan vinden - wanneer het tenminste in zijn maat te vinden is.
          Bovenal zit de jongen vol met littekens waar je hem nooit over zult horen praten. Het begint ongeveer vanaf zijn nek en loopt door tot aan zijn enkel. Enkel zijn broer weet waardoor die vreselijke verminkingen er gekomen zijn, en dat wil hij graag zo houden.

    » Innerlijk. «
          Lane heeft nogal wat meegemaakt, en dat heeft hem een nogal stille jongeman gemaakt. Hij blijft veel liever op de achtergrond dan dat hij zijn mond opentrekt. Het is echt meer een volger dan een leider, maar zo nu en dan - wanneer het écht moet - zal hij zijn zegje doen. Het is niet zo dat hij het niet wil, het is eerder dat hij de confrontatie niet aan wil gaan wanneer hij iets verkeerds zegt - en dat is nogal snel in zijn eigen ogen. Het is meer uit zelfverdediging dan dat het op specifieke mensen gericht is, al zal het snel zo lijken omdat hij met de één gemakkelijker kan praten dan met de ander.
          Het praten is één deel, maar het vertrouwen is héél wat anders. Hij heeft sinds dat zijn broer vertrokken is nooit meer een ander persoon vertrouwd, of ook maar in een ander geloofd. Lane kan bepaalde dingen zeggen tegen bepaalde mensen, maar wanneer de vragen of het gesprek naar zijn zin te ver gaan dan kapt hij dit af, en soms is dat iets te abrupt dan hij het daadwerkelijk bedoeld. Zijn verdedigingsmechanisme verpest veel voor hem, dat ziet hij enkel niet helemaal in.
          Lane is echter een pientere jongeman, zijn IQ ligt dan ook enorm hoog - al geloofd hij er niet in dat zo'n test alles uitmaakt. Hij weet veel van bepaalde dingen, al zal hij daar nooit open over zijn. Hij wil niet als de slimme persoon gezien worden uit de angst dat mensen op hem zullen rekenen en hij erin zal falen. Soms zal hij - wanneer het écht nodig is - een uitleg geven, of personen behoeden voor een grote fout. Hij zou het mentaal niet overleven wanneer hij iemand in gevaar zou brengen door onwetendheid en hij diegene zou kunnen helpen. Lane heeft namelijk het laatste deel van zijn leven al vastgezeten in die negatieve gemoedsrust.
          Vreemd genoeg is Lane wel iemand die het voor zichzelf opneemt, dat komt door middel van zijn verleden. Zijn verleden heeft hem echt gemaakt in een ander persoon, aangezien hij altijd een vriendelijke en open jongen was. Hij is nog altijd vriendelijk, behulpzaam en bezorgd om anderen, maar het is niet meer met de volle honderd procent, zoals dat voorheen wel altijd was. Wat nog vreemder is is dat deze jongeman echt niet goed is met vrouwen, zij maken hem snel onzeker - want dat is hij sowieso al tot een bepaalde hoogte. Niet dat hij zichzelf waardeloos en lelijk vind, want daar sport hij voor en daarom is hij zo in de boeken gekropen toen hij zich zo begon te voelen.
          Lane is dus over het algemeen stil en zit liever in zijn hoofd dan tussen anderen. Hij is eerder iemand die de kat uit de boom kijkt - voor een vreselijke lange tijd - dan iemand die zelf op mensen afstapt. Zelf snapt hij ook wel dat dat een waardeloze karaktereigenschap is, maar het werkt voor hem. Vaak is het wanneer hij even geen zin in sociale bezigheden heeft dat hij gaat hardlopen of trainen, dat is namelijk een van de weinige momenten dat hij zich op zijn gemak lijkt te voelen. Die socially awkward vaardigheden zijn ook snel op te vatten voor anderen, en dat is hetgeen waar hij aan probeert te werken.

    » Geschiedenis. «
          Lane heeft een vreselijke jeugd gehad met een vader met veel te losse handjes, een moeder die doodsbang was voor haar eigen man en een broer die er op een dag genoeg van had en een einde maakte aan al hun leiden - en daarna uit het leven van Lane en hun moeder vertrok. Het jongste broertje was machteloos, maar moest toch hun moeder bij elkaar weten te rapen, die helemaal niets waard is geweest al deze tijd. Lane moest de rol als man of the house op zich nemen, en hij heeft tot op de dag van vandaag het idee alsof hij gefaald heeft - al had hij zijn moeder na een hele tijd weer aan het praten gekregen. Het was hem echt niet makkelijk afgegaan, en hij heeft het zijn broer nog altijd niet vergeven dat hij vertrokken is. Voor wat hij daarvoor heeft gedaan begon hij langzaamaan in te zien dat het beter was, aangezien hun vader anders een van hen vermoord had - zéér waarschijnlijk.
          Zijn moeder heeft het echter niet overleefd, aangezien ze toch besloot zelfmoord te plegen en dat het haar dan ook gelukt was. Dit is iets dat Lane zichzelf nooit heeft vergeven, en waarschijnlijk ook nooit zal doen. Hij moest toch voor haar zorgen? Zij had hem toch nodig? Waar was zijn verdomde broer? Al wist hij ook wel dat wanneer hij zijn broer zou gaan zien in de toekomst hij hem niet zou kunnen haten - het was immers zijn broer - maar dat hij wel eens even duidelijk zou zeggen waar het op stond, en dat hij fout zat door te vertrekken.
          Lane heeft daarna zijn baan stopgezet bij de garage en is wat gaan reizen, aangezien zijn moeder blijkbaar spaargeld bleek te hebben. Hij heeft zichzelf hier wel gevonden, maar vreemd genoeg ook verloren. De jongeman vond het vreselijk om het geld op te maken omdat zijn moeder zo'n onwijze cheapskate was. Toch zette hij door en had hij geweldige dingen gezien, zowel binnen Amerika als erbuiten. Hij heeft zich wel fijn gevoeld bij het feit dat zijn moeder hem altijd had gezegd dat hij zijn dromen achterna moest gaan omdat hij het verdiende.

    » Wapens. «
          Lane heeft een ijsbijl, die hij altijd zo dicht mogelijk bij zich draagt. Ook heeft Lane altijd een mace in zijn rugzak zitten, al vind hij deze wat minder prettig werken, deze zou hij liever inwisselen voor een kruisboog. Een jagersmes is ook iets waar hij verdomd goed mee overweg weet te kunnen.

    » Team . «
          Team één.

    » Extra’s. «
          Lane is totaal onervaren als het aankomt op romantische dingen, of überhaupt vrouwen. Nooit heeft hij er eens de tijd voor genomen, omdat hij zichzelf als een slecht persoon ziet. Hij vind niet dat hij iemand waard is, dat hij maar alleen moet sterven is hoe hij zijn leven voor zich ziet.

    » Relaties*. «
          Zevon Brad Lincoln - Verloren broer.
          Ivana Nadezhda Danchev. - Vrienden, al ziet hij haar als een zusje.
          Razia Donelle Lockwood. - Vrienden, beschermend over haar.

    [ bericht aangepast op 9 maart 2015 - 15:59 ]


    I'm your little ray of pitch black.

    Mag ik een vrouw uit de nieuwe groep? (;


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    Mag ik een mannelijk personage uit de oude groep reserveren?
    Met als FC Daniel Bederov (doordat ik morgen vroeg naar stage moet heb ik geen tijd om nu mijn rol te maken).

    [ bericht aangepast op 4 maart 2015 - 21:42 ]


    Ja, man voor mij! Originele groep (:


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    [ bericht aangepast op 5 maart 2015 - 21:10 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Colonel schreef:
    Mag ik een mannelijk personage uit de oude groep reserveren?


    Jouw avatar lijkt zoveel op die van Sabaism dat ik even in de war was o-o


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    Shachath schreef:
    (...)

    Jouw avatar lijkt zoveel op die van Sabaism dat ik even in de war was o-o


    Begrijpelijk — but I was first and I ain't gonna change it (gayhandjedieiknietkan).
    Heb even een FC geplaatst op Daniel Bederov aangezien ik zo ga slapen en ik geen tijd heb om nu al een rol te maken.


    ~ Zevon Brad Lincoln
    Zev
    29, Zev is jarig op 23 Juni

    The world is a dangerous place to live; not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it.





    •UIterlijk: Al voor zolang hij zich kan herinneren, heeft Zev een redelijk blanke huidskleur. Zev komt nooit vaak in de zon doordat hij voornamelijk ’s nachts werkt. Voor hem is het geen probleem, voor omstanders is het een teken om bij hem uit de buurt te blijven; zo’n man kan niets goed betekenen.
    Zev heeft van zichzelf een bos donkerbruin, krullend haar. De bruine lokken geven hem een speelse uitdrukking, terwijl hij deze helemaal niet heeft. Het haar is een ramp. Het is kort, maar het zit hem altijd in de weg. De springerige krullen vallen vaak voor zijn ogen – precies op een moment waarop hij iets belangrijks moet doen. De ‘net uit bed’ look siert hem prima, al heeft Zev er wel een tic van gemaakt om regelmatig een hand door zijn haar te halen.
          De ogen van Zev zijn enorm doordringend. Als hij je aankijkt, dan lijkt het erop alsof hij dwars door je ziel heen probeert te komen. Mede doordat hij weinig emoties vertoont kan dit als dreigend worden opgevat. De kleur kan worden omschreven als donkerbruin, tegen het zwarte aan. Vanaf zijn geboorte is het al een aparte verschijning. In de kerk, waar zijn ouders hem vroeger mee naar toe sleepten, zagen ze hem als een teken van de duivel. Een kind van Satan hemzelf.
    Mede door die vernedering heeft hij een gloeiende hekel aan alles wat met God te maken heeft. Hij had geen psalmen en priesters nodig om zichzelf goed te voelen. Er zijn immers zoveel andere, leuke manieren om dat klaar te krijgen.
    Zev’s gezicht heeft een ietwat ronde vorm, met een enigszins aanwezige kaaklijn. Het is een typisch mannengezicht door de grove wenkbrauwen en de baardgroei. Zijn ‘baard’ wordt nooit meer dan een soort drie daagse stoppelbaard maar hij voelt zich op zijn best wanneer hij zichzelf kan verbergen achter zijn eigen gezicht.
          Qua lichaam heeft Zev de juiste verhoudingen, althans, zo kijkt hij er zelf tegenaan. Hij bereikt met gemak de 1,95 waardoor zijn brede schouders in eerste instantie niet zozeer opvallen. Zev’s lichaam heeft genoeg spiermassa, maar niet overdreven. Het werk dat hij verricht dwingt hem om te bewegen, maar buiten dat om, voert hij vrij weinig uit.
    Op zijn rug pronkt de enorme tatoeage van een draak. Hij heeft hem ooit laten zetten als rebelse actie tegen het gezag.
    Als het aankomt op zijn kledingkeuze, dan draagt hij het liefst versleten jeans, geblokte blouses en kisten. Dat gepaard met een leren jas en hij kan er weer tegenaan. Aan de andere kant trekt hij ook vaak aan wat binnen handbereik is. Of dat nu bij elkaar past of niet, dat deert hem niet.
    Wat andere mensen denken van zijn kledingstijl kan hem net zo min schelen.
          Mr. Lincoln heeft een litteken over de zijkant van zijn zij lopen – aan de linkerkant. Het is groot, roze en lelijk maar het heeft hem wel een wijze les geleerd. Vertrouw niemand. Zelfs de personen die dicht bij je staan kunnen je verraden.

    •Innerlijk: Er is maar een manier om Zev te kunnen omschrijven: gesloten. Over zichzelf praten komt er niet bij kijken. Wat in zijn verleden ligt, dat wil hij daar graag laten. Naar zijn smaak zijn mensen te vaak te snel als het aankomt naar vissen achter iemands verleden. Wat van hem is, daar hoeft niemand anders aan te komen.
    Iemand toelaten daarentegen is geen enorm probleem, hij doet het niet met liefde maar hij weet dat het moet. Eenzaam en alleen wegrotten in een hoekje, dat helpt hem niet. Mensen zijn vreemde figuren, daar kan hij heel lang over praten. Het ene moment zijn ze je vriend, het volgende roddelen ze over je. Maar niet alle mensen zijn slecht, dat snapt hij zelf ook heel goed. Je moet de rotte appels er tussenuit halen en misschien zal de oogst dan voortreffelijk zijn.
          Vertrouwen is niet zijn ding. Hoe hij ook op iemand over mag komen, het zal niet zo zijn dat hij deze persoon vertrouwt. Als je het vertrouwen van Zev wil winnen, dan moet je een enorme prestatie weten te verrichten. Zijn argwaan naar anderen toe is groter geworden door de jaren heen, waardoor hij nu op het punt is aangekomen dat iemand vertrouwen nauwelijks meer gaat.
          Iemand uitkafferen is voor Zev daarentegen geen probleem. Uit puur vermaak zal hij geen mensen uitschelden, maar wanneer iemand hem een onintelligente vraag stelt, dan zal hij daar geen adem aan verspillen. Het zal hem alleen maar irriteren omdat je zijn tijd niet moet verdoen met iets nutteloos.
          Wanneer je Zev van een ander perspectief gaat bekijken, zal je ontdekken dat hij een echte charmeur is. Hij weet precies hoe hij mensen moet behandelen om te krijgen wat hij hebben wil. Met een paar gladde woorden, een knipoog of een speelse lach, is hij meestal wel binnen. Het gaat hem daarbij niet om de persoon die erachter zit. Hij speelt graag met mensen; voornamelijk vrouwen. Hij heeft eenmaal zijn hart op een vreselijke manier gebroken en hij is niet van plan om dat nogmaals te laten gebeuren. Als het aan hem zou liggen, dan zouden dames de kinderen van de duivel zijn. Zo vreselijk zoals ze zich soms kunnen gedragen.
    Na die tijd heeft het voor hem geen nut meer gehad om vrouwen met respect te behandelen. Hij neemt wat hij wil, en natuurlijk kan daar plezier bij komen kijken, maar dat is voor even. Alles moet op afstand blijven, dan voelt Zev zich het veiligst. In dat opzicht is Zev een dominante, ruwe verschijning.
          Bij Zev is niet alles even zuiver. Hoewel hij luchtig en charmant kan overkomen – wat hij graag als zijn masker ziet – is er ook een duistere kant aan deze man. Het is een kant die hij liever niet naar boven laat komen. Het is een agressieve trek die hij heeft geërfd van zijn vaders kant. De man die hij alom haat. Bij een verkeerde beweging of opmerking kan hij hierdoor heel vreemd uit de bocht komen. Als iets niet gaat zoals hij dat wil, dan heeft de persoon in kwestie een groot probleem. Deze agressiviteit gaat gepaard met het nodige geweld. Hierin maakt hij geen verschil tussen mannen en vrouwen.
    Niemand is perfect en dat wil hij ook niet beamen. Hij schaamt zich dan ook zeker niet voor het kleine mankement wat zich heeft gevestigd in zijn binnenste.
          Wanneer je met Zev praat lijkt er een zekere ongeïnteresseerdheid in hem te zitten. Alsof het hem totaal niets uit kan maken wat je zegt. Echter luistert hij wel, maar hij moet alles wat een ander hem vertelt eerst verwerken. Ondanks zijn soms tegenstrijdige karakter, wil hij niemand opzettelijk kwetsen. Hij heeft daar zijn buik vol van en om dat aan anderen aan te doen, dat zou hij niet willen.
          Iedere man heeft zijn zwakke kanten. Wanneer iemand oprecht voor hem door het vuur gaat, dan zal hij helemaal van slag zijn. Maar wetende dat dat nooit zal gaan gebeuren, wil hij het zo goed en kwaad als mogelijk is in het midden laten. Zolang niemand naar zijn persoonlijke omstandigheden vraagt, of zich bezighoudt met zijn emoties, dan gaat alles goed.

    •Verleden: Zevon Brad Lincoln is de zoon van een clubeigenaar. Deze man is precies alles wat hij niet wil zijn. Gemeen, genadeloos, agressief. Nooit is er een dag voorbij gegaan in zijn jeugd waarbij hij, zijn broertje of zijn moeder, geen klappen kregen. Het liefst op de meest exotische manieren leefde zijn vader zich op hem uit. Alles wat er bij zijn vader in het leven gebeurde, dat was zijn schuld.
    Zijn moeder was niet in staat om haar zonen te verdedigen. Ze was het beste wanneer ze het huis aan kant hield, stil was en mooi bleef zijn in een hoekje. Een woord tegenspraak en ze liep dagen rond met blauwe plekken. Om haar te pakken, plaatste zijn vader lief deze altijd in haar gezicht. Zo werd ze gedwongen om binnen te blijven juist omdat ze zo hield van de buitenlucht.
    Het huis waar hij in opgroeide –klein, vergeelde muren en versleten tapijt - was altijd koud, maar dat kwam omdat het een behoorlijk oud huis was dat zowaar uit elkaar viel van ellende. Als klein jongetje vond hij het echter geweldig. Elk krakend geluidje, elk oud ornament, alles bestudeerde hij. Hij wilde graag geloven dat er ooit een heel machtig man had gewoond, die erg goed was voor zijn familie. Die hen had gewaardeerd en hen lief had gehad.
    Het huis had zijn glorie verloren, maar de tuin vertelde des te meer verhaal. Zijn moeder stak al haar liefde in de planten. Het had hierdoor de uitstraling van een film gekregen. Rozen, grindpaden, ijzeren sierhekken. Het was alles wat het huis niet was. Vandaar dat Gabe liever binnen was dan buiten. Daar voelde hij zich veel meer op zijn plaats.
    Met de hulp van zijn moeder was het hen zelfs gelukt om een kleine hut te maken in het achterste hoekje. Wanneer hij geen behoefte had om binnen te komen slapen, dan konden zijn ouders hem daar vinden. Helaas gebeurde het vaak dat Zev daar lag, zichzelf verstoppend voor de vuisten van het monster. Vaak had hij daarbij zijn broertje bij zich. Hij moest deze koste wat het koest beschermen tegen het onheil wat in het huis rondwaarde.
    Ontsnappen aan de hel leek onmogelijk, tot het moment dat hij toekeek hoe zijn broertje de volle lading kreeg.
    Dat was de druppel.
    Nog nooit eerder was Zev tegen het gezag van zijn vader ingegaan, maar nu had hij geen keus.
    Het was op dat moment dat hij zijn onschuld verloor. Een man vermoorden met je blote handen is een prestatie waar je je volle verstand voor nodig hebt, hoewel Zev zich op dat moment in een rode waas bevond.
          Het werd hem niet in dank afgenomen. Zijn moeder praatte niet meer, ze leek een geest te zijn geworden. En zijn broertje? Hoewel hij zijn best voor hem had gedaan, had Zev altijd het idee gehad dat hij had gefaald.
    Dus hij verdween.
          Het leven na het verlaten van de thuisbasis was in eerste instantie lastig. Hij heeft een behoorlijke tijd als dakloze geleefd. Het zwerven door de straten vond hij geweldig. Je leerde zoveel kennen over de stad - en dat was tevens de voornaamste reden voor Zev om zich op het criminele pad te gooien. Hoe makkelijk was het immers om te stelen van iemand? Als een dom persoon zijn raam open liet staan, dan was Zev al binnen voor je met je ogen kon knipperen. Hij nam alles mee wat hem nuttig en waardevol leek: geld, juwelen, elektronica. Je noemde het op en hij verpatste het. Het bracht hem zover dat hij uiteindelijk een redelijk huis boven een bar heeft kunnen verkrijgen. Een appartement goed genoeg voor een jongeman van zijn leeftijd.
          Aan school heeft Zev nooit veel gedaan. Het was maar goed dat de jongen slim genoeg was van zichzelf, anders had hij nooit het fortuin gehad om zijn verslavingen te kunnen bekostigen.

    •Relaties:

    •Wapens: Om de levende doden te bestrijden, gebruikt deze man het liefst ouderwetse steek- en snijwapens. Messen, zwaarden of andere scherpe voorwerpen. Het maakt hem geruisloos wanneer hij zo'n wapen gebruikt. Hij heeft altijd twee messen onder zijn riem en een zwaard op zijn rug gebonden. Mede doordat deze wapens erg geluidloos zijn. Wanneer je een vuurwapen in de strijd gooit, trek je sneller de aandacht, en op dergelijk geluid komen ze af.

    •Extra: Zev heeft een paar ongezonde gewoontes ontwikkeld, waaronder het veelvuldig consumeren van alcohol en zich vergrijpen aan andere verdovende middelen. Alles om maar te vergeten wat er in het verleden is gebeurd. Wat is geweest, kan je immers niet meer terugdraaien. Zev beschuldigt zichzelf ervan dat de dood van zijn broertje zijn schuld is. Hij denkt namelijk dat deze de apocalyps niet heeft overleefd. En als hij niet van huis was weg gegaan, dan was dat niet gebeurd.

    [ bericht aangepast op 4 maart 2015 - 22:21 ]


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    Zou ik een vrouwelijk personage uit de originele groep mogen reserveren?


    To the stars who listen — and the dreams that are answered