• Hoi allemaal.

    Ik zat vorig jaar met een meisje in mijn stamklas en dit jaar enkel met haar twee vakken in de klas. Vorig jaar zag ze er qua gewicht heel normaal en gezond uit. Dit jaar is het anders, heel anders. Ze is heel, heel dun. Het viel me voor het eerst op na de herfstvakantie toen de docent van een van de klassen die we samen hebben zei dat ze zo dun was geworden en nou ja, het was vrij genânt voor dat meisje. Kijk, niet iederee die dun is heeft een probleem, like, duh, ik ben vroeger zelf ook heel dun geweest dat het ongezond leek, terwijl ik een snelle stofwisseling heb. Enfin, ik ga niet met dit meisje om behalve soms een praatje, dus ik moet niet te snel conclusies trekken. Maar: volgens mij is ze weer meer afgevallen. Ik zie haar wel eens in pauzes, maar niet echt eten, maar wie ben ik? Ik vergeet elke dag eten mee te nemen naar school, wat denken mensen van mij? Daarbij, weet ik veel of ze begin pauze eet of whenever. Like, nee. Maar ik vind haar er niet gezond uitzien. Ze droeg vandaag een wijde rok met een legging en ze had enorm dunne spillebeentjes en haar blouse zat best wijd. Ik heb niet het idee dat ze haar lichaam verbergt, want ze draagt skinny jeans (die niet altijd skinny zitten op het moment) en strakke shirts, etc. Ik weet dat ik bij lange na niet genoeg informatie heb en ik vind het daarom voorbarig om er misschien een van haar vrienden naar te vragen of een docent in privé vertellen wat ik denk (zonder haar naam te noemen, wil eerst weten wat de docent vindt). Punt is: zie ik dingen die er niet zijn en is ze gewoon afgevallen om weet ik wat voor verklarende reden of is er echt iets? Ik zit er mee in mijn maag. Wat vinden jullie dat ik moet doen of juist niet?

    Dank je wel voor lezen.


    "A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

    Kan het niet gewoon stress en alles wezen, misschien maakt het meisje in persoonlijke kring iets mee, waardoor haar lichaam naja dun wordt enzovoorts.
    Ik heb zelf altijd heel dun geweest, later na middelbare school een klein propje geweest (al zeg ik zelf) en nu vecht ik gewoon om terug dat propje te worden. Wat overigens niet lukt.. Door alle (klappen) gebeurtenissen, die ik in de afgelopen jaren heb meegemaakt. Daar kunnen mensen ook van afvallen. ( er zijn 100 duizend redenen)

    Je kan overigens wel eens een gesprek aan knopen, met bijvoorbeeld over der kleding zoals, vet gaaf shirtje ofso iets, als je dat ook echt zo vind. En dan langzaam proberen, naar mate je meer contact met der heb, te vragen. En je gedachten te uiten naar haar. Misschien verteld ze het je dan. En overigens misschien slim om eens met je leraar te spreken, uiteraard zonder namen. En misschien als je het niet durft via een briefje dat je je zorgen om der maakt. in der kluis stoppen..


    Enjoy the little things in life, because one day you wi

    FoxAngel schreef:
    (...)
    Ergens vind ik dit een goed idee om met haar aan de praat te geraken, maar tegelijk niet omdat dat complimentje juist een aanmoediging is voor het afvallen.

    Is er op school een verantwoordelijke voor leerlingenbegeleiding? Misschien aan die persoon melden, en dan zal hij/zij eens praten met haar. (Ga ook wel even na of dat echt wordt gedaan, en ze het bv. niet ernstig nemen en laten voor wat het is.)


    Dat hangt er maar vanaf. 'Hé, ben je soms afgevallen?' en daarover doorpraten zonder haar afgeslankte lijf te bejubelen lijkt me best kunnen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ik zou het anoniem aan een leerkracht of sociaal begeleider melden. Dan kijken die eventueel wel verder, mocht dat nodig zijn. Ik zou alleen zelf niet op haar afstappen om met haar erover te gaan praten, dat kan voor problemen zorgen en zal waarschijnlijk niet tot een oplossing leiden voor haar probleem.

    [ bericht aangepast op 6 maart 2015 - 13:50 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Ik zou het zekere voor het onzekere nemen en het toch aankaarten bij een leraar of iemand die goed bevriend is met haar. Het kan zijn dat er niks aan de hand is, maar straks is er wél wat aan de hand. Je kan naar mijn mening beter het wel vertellen dat er straks niks blijkt te zijn, dat je het aan niemand verteld en er dan wel wat blijkt te zijn.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    FoxAngel schreef:
    (...)
    Klopt, het kan ook gewoon zijn dat ze is afgevallen door stress. Ik zou zelf niet met haar erover beginnen, want dat komt inderdaad bemoeiend over. Daarom aan de leerlingenbegeleider melden of een familielid of zo.

    Het lijkt me inderdaad beter om naar de begeleider te gaan, o.i.d. Straks komt het te direct op haar over en klapt ze al helemaal dicht. Maar ik weet niet zeker of het goed is als een ander zich ermee bemoeit.

    Powhatan schreef:
    (...)
    Dat is het: je gaat als snel uit van het extreme, terwijl dat niet het geval hoeft te zijn. Het is heel dubbel en ik zit er gewoon mee, want straks heeft ze wel een probleem.

    Het punt is: iemand buiten de kring heeft er niets mee te maken, om het zo even te zeggen. Het is immers haar leven. Maar, je kunt er wel met een begeleider over praten, dat je bezorgd bent.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Ik zou hiermee echt niet naar een docent of begeleider stappen. Zij gaan dan namelijk bij haar informeren, wat heel genânt kan zijn en ook gewoon vervelend. Bovendien wil ik nog even benadrukken dat het haar lichaam is en niemand daar mee hoort te bemoeien. Als het foute boel is komt een naaste van haar daar wel mee aanzetten.


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    WunWegWunDarWun schreef:
    Ik zou hiermee echt niet naar een docent of begeleider stappen. Zij gaan dan namelijk bij haar informeren, wat heel genânt kan zijn en ook gewoon vervelend. Bovendien wil ik nog even benadrukken dat het haar lichaam is en niemand daar mee hoort te bemoeien. Als het foute boel is komt een naaste van haar daar wel mee aanzetten.

    Het is nogal een lastige situatie, eigenlijk. Net zoals jij zegt, is het niet fijn en het is inderdaad haar lichaam. Aan de andere kant: het kan wellicht wel fijn zijn om te weten dat er personen bezorgd zijn. Alleen het komt zo snel in de buurt van bemoeienis.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Ik zou inderdaad een docent om advies vragen.
    Je kan natuurlijk ook niks doen, maar als er wel iets aan de hand is en de mensen om haar heen merken het niet... Tja.


    "I'm in the mood for chaos." - Cheryl Blossom [Weggooiwashand --> Katalante]