Ik haat mijn werk - Stamcafé

Vandaag sluit ik mijn tweede week af als werkende in een supermarkt, maar verdomme, wat heb ik een spijt dat ik daar ooit begonnen ben. Ik had enorm veel problemen met werk te vinden en daar kon ik eindelijk starten, maar helaas, het valt hier zo hard tegen. Ik voel me daar gewoon echt niet thuis, het lijkt alsof ik als een stuk vuil behandeld wordt door die baas. Gaat er wat fout, ben ik precies een hond voor hem. Waar is het respect?
Deze week viel ik ook toevallig ziek omdat ik sinds mijn geboorte evenwichtsstoornissen heb, deze keer had ik het zo erg dat bleek dat ik daarbij ook nog een virus op mijn evenwichtsorgaan had. In plaats van een beterschap, kreeg ik het tegen mijn voeten omdat ik er niet was en wist het heel personeel de volgende dag al waarom ik precies thuis gebleven was. Ok, geen problemen met dat iedereen weet wat ik heb, maar serieus, zo roddelen en zo onbeleefd tegen me? Wauw... echt wauw... De eerste dag wist ik niet eens wie - wie was, tot vandaag de dag leer ik nog steeds bij wie er collega is en wat zijn of haar naam is.
Kortweg gezegd, ik haat mijn werk. Ik heb het al gezegd en ik blijf het zeggen, zo gaat de ballon niet op en binnenkort vertrek ik gewoon als het zo bezig blijft. Ik doe liever iets anders, dan daar zonder pauze uren in die kutwinkel te zitten. Als de baas naar me roept, dan hou ik me vaker gewoon in omdat ik er eerst van aangedaan ben en vaker persoonlijk opneem. Maar bij momenten heb ik zin hem te antwoorden, maar slik ik mijn woorden toch in om verdere situaties te voorkomen. Maar serieus, na twee weken ben ik het daar toch al flink beu...

Heeft iemand ooit ook al zoiets meegemaakt op de werkvloer? Zo ja, hoe ging jij daar mee om?

16 - 09 - '17

Ik zou er echt wat van zeggen als het zo blijft gaan. Als het niet tegen je baas zelf is, tegen je ouders. Dit vind ik echt niet normaal... En volgens mij is het gewoon te privé om als baas aan alle werknemers te vertellen wat er met je aan de hand is.

[ bericht aangepast op 16 mei 2015 - 18:29 ]

Awilix schreef:
Ik zou er echt wat van zeggen als het zo blijft gaan. Als het niet tegen je baas zelf is, tegen je ouders. Dit vind ik echt niet normaal... En volgens mij is het gewoon te privé om als baas aan alle werknemers te vertellen wat er met je aan de hand is.

16 - 09 - '17

Ik zou gewoon ontslag nemen

Medb - Pronouced as [me-èv]

Ik zou onslag nemen, en zeg tegen je baas wat je probleem is!

tiptoe through the tulips...

Ah wat jammer nou Sylvie!:C Ik had echt gehoopt dat t goed zou gaan op je werk, omdat je er zo veel moeite voor hebt gedaan om überhaupt werk te vinden!
Maar als ze je zo behandelen, je nog steeds geen pauzes krijgt, en je niet eens met respect behandelen.. Dan zou ik inderdaad kijken voor wat anders, en daar weg gaan. Als je het nu al niet fijn vind om daar te werken, lijkt het me niet dat je het veel langer uit houd daar. Daar wordt je ook niet gelukkig van.

En wat ze hier boven me ook zeggen, als je van plan bent weg te gaan, zeg er dan zeker iets van tegenover je baas! Je stem laten horen.

Goodluck iniedergeval!

Inspiration can hit you any time

Thanks

16 - 09 - '17

Ontslag nemen.

Big girls cry when their hearts are breaking

Constantine schreef:
Ah wat jammer nou Sylvie!:C Ik had echt gehoopt dat t goed zou gaan op je werk, omdat je er zo veel moeite voor hebt gedaan om überhaupt werk te vinden!
Maar als ze je zo behandelen, je nog steeds geen pauzes krijgt, en je niet eens met respect behandelen.. Dan zou ik inderdaad kijken voor wat anders, en daar weg gaan. Als je het nu al niet fijn vind om daar te werken, lijkt het me niet dat je het veel langer uit houd daar. Daar wordt je ook niet gelukkig van.

En wat ze hier boven me ook zeggen, als je van plan bent weg te gaan, zeg er dan zeker iets van tegenover je baas! Je stem laten horen.

Goodluck iniedergeval!

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Ik heb hier last van gehad met een leidinggevende, maar dat kwam en ging. Op momenten ging ik met buikpijn naar mijn werk en dan weer niet. Op momenten deed ik iets goed en anderen momenten deed ik alles fout. Ik heb alleen mijn baantje niet opgegeven totdat ik weg moest (vanwege contractverlenging). Ik kreeg toen wel te horen van haar dat ze het heel erg jammer vond, omdat ze me een echte aanwinst vond. Als ze dat nou eens vaker kon zeggen. Ik was wel telkens bezig met het zoeken van iets anders, omdat ik daar wel liever weg wilde. Ik weet wel wat er aan de hand is, hoor, want ik herken het helemaal. Op dat moment werkte ik al twee jaar bij mijn werk, dus ik kende ook nog anderen en er waren meerdere collega's die niet helemaal tevreden met haar waren. Als je je collega's kent en je staat er met zijn allen "tegenaan", dan is het vaak makkelijker om te blijven. Bij jou is echter het geval dat je nog niet helemaal binnen bent, waardoor er waarschijnlijk ook minder met je wordt gedeeld.
Ik werk nu bij de Hema en er is ook wat mot met de nieuwe assistent filiaalmanager, de roostering en een nieuwe leidinggevende, maar ik ken nu al een heleboel mensen en ik vond het ook een leuk team waarin ik werk. Ik ben al "geaccepteerd". Zonde dat dit dan jou net moet overkomen. Ik zou als ik jou was het voor nu blijven volhouden en alvast op zoek gaan naar ander werk. Lukt het niet om zo snel nieuw werk te vinden, dan zou ik toch jezelf boven je geld zetten, want met buikpijn naar je werk gaan is geen leuk gevoel. Ik hoop dat het beter voor je wordt.

Deep inside, I've never felt alive