Naam; Adeline
"Della Bella" Bella Holmes
Leeftijd; 17 jaar
Karakter;
Adeline was tot haar veertiende altijd een heel opgetogen en naïef meisje geweest. Ze wilde met iedereen bevriend zijn en sloot niemand buiten. Echter vond ze het ook niet erg om alleen te zijn en had ze een erg eigenzinnige manier van denken. Terwijl iedereen naar feestjes ging, las zij een boek of speelde piano met haar vader. Ze had vriendinnen, wat het leven een stuk makkelijker maakte, maar na het verhuizen had ze geen moeite met het feit dat ze geen contact meer hadden. Tegenwoordig is er niks over van dat opgetogen en naïeve meisje. Adeline is erg op zichzelf en sluit iedereen om haar heen buiten. Vertrouwen doet ze al helemaal niet, simpelweg omdat ze diep vanbinnen bang is om mensen te verliezen aan een verslaving- zoals haar moeder- of de dood- zoals haar vader. Ook met jongens heeft ze niet zoveel. Het enige vriendje dat ze ooit had gehad, koos haar simpelweg voor het uiterlijk en nadat bleek dat Adeline nog niet klaar was voor een ontmaagding op haar vijftiende, dumpte hij haar voor een ander. Verder had ze wel in de loop van de jaren een paar korte relaties, maar allemaal liepen ze spaak door Adeline's moeilijke en gesloten gedrag. Het is immers moeilijk om iets te hebben met iemand die niks over zichzelf kwijt kan en zichzelf alleen maar vanbinnen kwetst. Adeline is dus geen meisje dat je energie geeft en je laat lachen. Als je haar aankijkt, kijk je eigenlijk recht in de ogen van de dood. Hoewel haar eetstoornis beter gaat, is er nog steeds geen teken van emotie bij haar te zien. Ook al is deze niet te zien, hij is wel daadwerkelijk aanwezig vanbinnen. Ze hunkert naar liefde, ze hunkert naar een mannelijk figuur in haar leven en ze hunkert naar een leven vol plezier, maar ze weet niet hoe ze die kan voelen zonder de pijn te voelen die de dood van haar vader meebracht. Bovendien is ze bang dat ze hem vergeet als ze vrolijk doorgaat met leven, alsof hij nooit een deel heeft uitgemaakt van haar geluk. Adeline is dus nogal in tweestrijd en wil niet dood, maar de honger lijkt haar beter dan de pijn.
Uiterlijk;
Adeline Holmes heeft blonde haren met hele erge slag. Ze draagt haar haren altijd los, waardoor haar kenmerkende blonde haren altijd over haar schouders vallen. Haar haar is iets waar ze trots op is, net zoals haar opvallende blauwe ogen. Ze is echter wat minder tevreden met het moedervlekje naast haar neus, maar aangezien haar vader dat altijd zo kenmerkend vond, laat ze het niet weghalen. Dit is echter wel een gedachte die regelmatig in haar gedachtes rond spookt. Hoe dan ook heeft ze de stap nog niet durven zetten en waardeert ze het unieke kenmerk steeds meer.
Adeline heeft een normale vrouwen lengte, namelijk 170 cm, ze lijkt alleen heel lang door haar bouw. Haar bouw is van nature al heel slank, maar doordat ze met anorexia rondliep en eigenlijk nog steeds rondloopt is ze mager om te zien. Het is niet dat ze het zelf mooi vind, maar het is alles beter dan de pijn voelen die haar vaders dood meebracht.
Adeline houdt van mode en dan vooral de chiquere kant. Jurkjes, blazertjes etc. kan ze blijven kopen, ook al heeft ze er al genoeg van. Ook hoge hakken staan in grote hoeveelheden in haar kledingkast. Echter heeft ze ook een stoere kant en kan je haar ook vinden in gescheurde spijkerbroeken, gympen en trainingsjackjes. Sportief is ze dan ook, hoewel ze dat nu niet meer kan opbrengen doordat niet eten al genoeg gevolgen heeft. Dat is wel iets wat ze mist aan de jaren toen haar vader nog leefde; hockeyen terwijl haar vader haar toejuichte. Gespierd is Adeline dus niet.
Reden waarom werken bij de ranche; Haar anorexiakliniek heeft haar in overleg met het weeshuis de mogelijkheid gegeven om weer een sociaalnetwerk op te bouwen, door te helpen op een boerderij op het platteland. Hierdoor zou ze het leven misschien vanuit een ander perspectief kunnen bekijken. Met nieuwe mensen, een nieuwe omgeving. Een poging om haar het verleden te laten accepteren. Op de ranche zal ze vooral huishoudelijk de moeder bijstaan (dus koken, schoonmaken, was etc.), want door haar mentale en fysieke situatie kan ze niet veel werk aan. Wel vindt ze paarden fijne dieren en zal ze ook in de stallen te vinden zijn om de dieren te verzorgen (voeren etc.)
Extra;
Ze heeft een hele gelukkige jeugd gehad en is opgegroeid zonder klachten of tekortkomingen. Haar hart is al sinds haar geboorte gewend aan liefde, die haar ouders haar vol overgave hebben gegeven. Dit veranderde echter toen haar vader 3 jaar geleden- op haar 14de- overleed aan een onverwachte hartaanval. Adeline verhuisde met haar moeder om daar de draad enigszins op te pakken. Dit verliep moeizaam, waardoor Adeline's moeder een drankverslaving opliep en Adeline haar vrolijke zelf verloor. Ook zij ging experimenteren met manieren om haar verdriet te vergeten en vond zo het hongergevoel uit. Hier loopt ze nog steeds mee rond en heeft dan ook het afgelopen jaar in een kliniek gezeten. Nu wordt verwacht dat ze weer mee gaat draaien in de samenleving.
Ze heeft een tattoo boven haar rechterheup botje met de tekst;
There is love of course. And then there's life, its enemy. Daarnaast speelt ze piano en gitaar, helaas zingt ze zo vals als een kraai.
[ bericht aangepast op 16 april 2016 - 16:06 ]
'It's sad how we are not alone in our loneliness.' @thesilencefeeling
