[RPG - 300] The Rivers • SPEELTOPIC [16+] - Speeltopics

---

“Knowledge is power. Power to do evil...or power to do good. Power itself is not evil. So knowledge itself is not evil.” “There is only one thing that makes a dream impossible to achieve: the fear of failure.” Topics Rollentopics: O1 Praattopics: O1 Speeltopics:

The Rivers River City, beter bekend als The Rivers, is een kleinschalige stad in het westen van Amerika. In principe is het een stad als geen ander. Er is veel werkgelegenheid, zowel voor hoger- als lageropgeleiden, scholen en genoeg aanbod als het aankomt op vrijetijdsbesteding. River City staat echter bekend om criminaliteit. In een korte tijd is de stad de meest criminele stad van Amerika geworden. Alles in de onderwereld begint bij de maffiabende van Marco DeLuca. Deze man heeft zich al jaren gevestigd in de stad en heeft de controle over de drugskartel van The Rivers, de wapenhandel in de stad en de illegale prostitutie. De politie is er al jaren mee bezig om deze man in de gevangenis te krijgen, maar dat is moeilijker dan het lijkt. DeLuca heeft overal handlangers, zowel bij de politie als de hoge banken van de stad. Door zijn extreme welvaart is hij in staat om alles en iedereen om te kopen. Marco DeLuca is ongrijpbaar.       De FBI heeft een nieuw plan om de bende van DeLuca op te doeken. Er worden tientallen spionnen ingeschakeld om te infiltreren in de stad en uiteindelijk DeLuca te verraden tegenover de FBI. Verschillende ervaren spionnen worden geplaatst in de clubs waar DeLuca komt, in de hoge hotels van The Rivers en zelfs in de drugshandel waar de maffiabaas zich actief mee bezighoudt. Zal het hen lukken om DeLuca voor eens en altijd neer te krijgen of is de man te machtig om geraakt te worden?                                                                                                                                                                                                                         River City: information Iedereen die buiten de criminaliteit staat, heeft een doorsnee baan: docent, winkelmedewerker, fabrieksmedewerker, tuinier etc. Als je echter betrokken bent bij de criminele activiteiten van DeLuca bevind je je in een bepaalde circuit. Vaak ben je dan werkende als zijn handlanger, bankmedewerker, barman, drugssmokkelaar, prostituee, serveerster in DeLuca's favoriete club etc. Als je eenmaal in deze kring bent beland, is het praktisch onmogelijk om eruit te komen. DeLuca en zijn mannen kennen iedereen en zullen ook niemand met geheimen weg laten komen. DeLuca Mansion Marco DeLuca is samen met zijn gezin woonachtend in een immens groot huis in de buitenwijken van River City. Zijn huis wordt 24/7 streng bewaakt en je kunt er alleen binnenkomen op uitnodiging van DeLuca zelf. Club Embassy Club Embassy is de favoriete club van DeLuca. Het is een nachtclub die al jaren bestaat, maar sinds de interesse van DeLuca echt succes kent. Vaak werken hier de mooiste vrouwen van River City die graag een centje bij verdienen. Werken in die club verdient dan ook erg goed. De vrouwen die er werken, neigen vaak naar prostitutie maar ze zijn in principe barvrouwen. Vaak gaan ze met hun gasten naar huis, wetende dat ze dan meer geld kunnen verdienen. Ze zijn dit niet verplicht, alles gaat in principe uit vrije wil. Een aantal jaar geleden heeft Marco DeLuca de club opgekocht zodat hij er zijn eigen regels kon maken. Wapen- en drugshandel DeLuca heeft zijn macht bereikt door zijn succesvolle wapen- en drugshandel vanuit de stad. De maffiabaas heeft ondertussen geen actieve bijdrage meer aan deze handel, omdat hij rijk genoeg is om die vier generaties na hem nog een rijk leven te bieden. De handel gaat echter door en dan onder de leiding van DeLuca's rechterhand: Fabio DiMartino. Roles INVULLEN Naam: Leeftijd: 24+ (ik ben bereid om uitzonderingen te maken, maar dan wel met een goed verhaal) Beroep: Innerlijk: Uiterlijk: Geschiedenis: Hoe is degene terecht gekomen waar hij/zij nu is? Woonplek: In wat voor huis/appartement/flat woont jouw personage? Pas als je echt hoog staat in de maffia zul je echt extreem rijk zijn Relaties: Deze worden afgesproken in het praattopic. Ben origineel, niet iedereen is vrienden aangezien het een duistere wereld is Extra: Naam | User | Beroep | Pagina Inwoners: The Rivers Mannen • Felix Galante | mikelljakson | Maffia | 1.2 • Riccardo DiMartino | Dumbledore | Maffia | 1.3 • Johnny Cosa | mikelljakson | Maffia | 1.4 • Fabio Francesco DiMartino| Dumbledore | Maffia | 1.6 • Giovanni Alessandro Costanzo | Malec | Maffia | 1.7 • Isaac Mercer | Mignon | Politie | 1.8 • ? | Feliana | ? | ? • ? | Millard | ? | ? Vrouwen • Bella Nakoma DiMartino | Malec | ? | 1.3 • Reese Whiteheart | Sempre | Serveerster | 1.6 • Juliette D'Angelo-Bishop | Mignon | Serveerster | 1.6 • Ljubica Violeta Marfa Nataliya Gomulka | Avalance | Wapenhandel | 1.9 • Alessandra Havana Morello | Shazi | Maffia | 1.8 •Iolanthe Sophia Fuensanta | Asriel | / | 1.9 Spionnen Mannen • Gabriele Michele D'Angelo | AlecLightwood | Griffier | 1.4 • Emmanuel Alfie Cornelissen | IncroyabIe | Bankmedewerker | 1.4 • Fox Alastor Cyriacus | Asriel | Barman | 1.6 Vrouwen • Ophelia Nini Harisson | IncroyabIe | Bartender | 1.3 • Romy Eleanor Coleman | Raccoon | Stripper | 1.3 • Agatha Aisla Northvill | Unrequited | Bankmedewerker | 1.4 • Alvera Varinia Fuensanta | Deryth | Stripper | 1.6 Rules • River City is een fictieve stad. Heb je er vragen over? Ask me! • Alleen ik maak nieuwe topics, tenzij anders aangegeven • Reserveringen blijven vier dagen staan • Maximaal twee personages: minstens één man • Een post is minimaal 300 woorden • Geen ruzie OOC, alleen IC • Dit is een 16+-RPG. Geweld, vloeken en seksuele handelingen mogen beschreven worden • Bestuur geen personages van anderen • Geen perfecte personages • Ik heb hier veel tijd ingestoken, dus denk goed na of je meedoet • Heb je vragen? Stel ze! • Sluit anderen niet buiten • Have fun! • Thanks to IncroyabIe for the amazing cover! Begin Het is zeven november rond een uur of negen 's avonds. Het is koud buiten, eigenlijk te koud voor de tijd van het jaar en het regent hard. De meeste mensen zitten achter de tv, terwijl de onderwereld juist 's avonds tot leven komt. Op straat wordt, ondanks de regen, volop gehandeld en de clubs van DeLuca stromen langzaamaan vol met gasten die snakken naar een drankje en wellicht een praatje met een mooie dame. Er hangt een vreemde sfeer in de stad. Iedereen lijkt gespannen alsof er iets ernstigs gaat gebeuren.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Ziegler schreef:
(...)

Die wordt aangemaakt, maar ik zit nu op mijn telefoon. Velaris vroeg dit ook, dus ik heb aangegeven dat zij dit ook mag doen. c:

Fijn ^^

---

Mhm?

ZIE HIER, HET ALMACHTIGE PRAATTOPIC

not all caps

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Het duurde niet lang voordat Alvera haar stem liet horen. Ze gaf kort aan dat Ricci binnen mocht komen en het feit dat ze zijn stem herkende, plezierde hem wel. Voorzichtig opende hij de deur naar Alvera's kleedkamer en zijn blik viel acuut op haar ontblote rug waar half een jurk aan opgetrokken hing. “Misschien kun je me dan meteen helpen met mijn rits? Ik krijg hem niet dicht. “ vroeg ze dan ook aan hem.       Meteen vormde zich een grijns op Ricci's gezicht. Hij nam enkele seconden de tijd om Alvera's lichaam te bestuderen. Dat was ze wel gewend, zeker van Ricci. Alvera wist echter goed dat hij daar verder nooit bedoelingen bij had. Als hij ook maar te dicht bij Alvera zou komen, zou Fabio zijn ergste nachtmerrie zijn en dat wilde hij liever voorkomen. Ricci stapte naar Alvera toe en trok rustig de rits van de jurk omhoog. '       “Vrouwen en hun jurken hè,” zei Alvera lachend.       'Ja, dat heb ik nooit begrepen,' antwoordde Ricci. 'Al zie ik je liever in je outfit van daarnet,' Daarmee doelde hij op haar stripact van eerder die avond. Toen Ricci haar jurk helemaal dicht geritst had, liet hij zich neerzakken op een stoel in de kleedkamer. Op zijn gemak keek hij de ruimte rond en liet zijn blik opnieuw bij Alvera hangen. Dit keer had hij een ietwat serieuze uitstraling dan eerder. 'Dus, hoe is het met Fabio?' Hij wist dat die vraag moeilijk te beantwoorden was -hij was immers niet dom-, maar juist daarom stelde hij de vraag ook. Hij wilde meer weten dan hij al wist, omdat hij graag op de hoogte was van alle roddels. Hij zakte iets onderuit en trok zijn wenkbrauw op om aan te geven dat hij nieuwsgierig was.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

'No can do, sir. De jongedame zei nee. Als u gezelschap zoekt, zou ik bij die dames eens gaan vragen,' meldde Fox de man. Alessa hoopte dat de man nu eindelijk de hint zou snappen (hoewel het eigenlijk al geen hint meer was). En dan vonden sommige dat mannen ook nog het intelligentere ras waren. Helaas vond de man schijnbaar dat alleen wat hij wilde er toe deed. 'Ik wil haar.' Op deze woorden blies Fox sigarettenrook in de man zijn gezicht. Op een één of andere manier leek de man alleen maar meer aangespoord te worden door wat zij en Fox deden, want hij had nu zelfs het lef om zijn arm om haar schouders te slaan. 'En ik neem haar. Wat wil je doen? De politie bellen?' Nou eigenlijk was er straks niet echt een andere optie meer. De mensen hier zouden er waarschijnlijk niet erg blij van worden, maar stiekem maakte haar dat eigenlijk niet veel uit. Met een gezicht vol afkeer draaide ze haar hoofd weg toen hij aan haar blonde lokken rook. Ze hoopte oprecht dat de man geen vrouw had.       Tot haar teleurstelling begon Fox de drankjes in te schenken en begon ze er over na te denken om de man maar gewoon een klap in zijn gezicht te geven als hij nog iets probeerde. Waar was die verdomde beveiliging wanneer je ze nodig had.       'Hier.'       De man sloeg in één keer het drankje achterover en deed hierna meerdere pogingen om haar aandacht te trekken, maar ze bleef stug voor zich uit kijken. Twee minuten later viel de man uit het niets van de kruk af, op de grond, en begon luid te snurken.       'Moet je iets anders hebben dan Sex on the beach?' vroeg Fox quasi-onschuldig. Alessa zond hem een dankbare glimlach. Ze kwam overeind, leunde iets over de bar heen en drukte een kus op zijn wang. 'Dankjewel,' zei ze op een zachte toon.       Voor ze verder nog antwoord kon geven op zijn vraag, gebeurde er iets aan de andere kant van de bar. Gabriele gaf Felix een klap tegen zijn kaak en sleurde vervolgens Jules aan haar arm mee naar buiten, waarop Felix hem nog iets na schreeuwde. Alessa rolde met haar ogen naar Fox. Dit soort gedrag van de mensen hier was een van de dingen waarom ze er weg wilde.       'Je kan die Sex on the Beach wel aan hem geven,' zei ze, terwijl ze naar Felix knikte. Ze gleed van de barkruk af (wat ze eigenlijk sowieso van plan was, want ze wilde daar niet meer zitten als de bezopen man wakker werd), en liep naar Felix. Ze ging op de barkruk naast de zijne zitten (grotendeels omdat er niet echt andere plekken vrij waren aan de drukke bar). 'Je zou wat ijs daarop moeten doen,' murmelde Alessa tegen hem. 'Hé Fox!' riep ze daarna iets luider. 'Deze idioot hier heeft ijs nodig.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

      Ik voelde hoe Ricci’s poelen over mijn lichaam heen gleden, waardoor mijn lippen het niet konden laten zich tot een glimlach te vormen. Ik was er inmiddels aan gewend geraakt dat deze gauw bekeken werd en dat enkele mannen het helaas nodig vonden om me met hun blikken zowat nog meer uit te kleden dan dat ik op het podium al deed. Hoe gemakkelijk Ricci echter toegaf aan het kijken, had hij verder geen enkele bijbedoelingen waardoor ik me daar bij hem dan ook geen zorgen over hoefde te maken.
      Zorgvuldig hield ik mijn haren opzij toen de jongeman mijn kant in kwam en de rits van mijn jurk zonder problemen omhoog deed. Het leek wel een cliché dingetje en iets wat vermoedelijk bij haast elke vrouw leek te gebeuren. Die verdomde jurken ook af en toe. “Ja, dat heb ik nooit begrepen,” beantwoorde Ricci mijn vraag. “Al zie ik je liever in je outfit van daarnet.” Grinnikend schudde ik licht met mijn hoofd, waardoor de plukken haren die uit mijn vlecht waren ontsnapt langs mijn gezicht af stroken.Terwijl ik mijn ogen op Ricci richten, liet ik de losse vlecht van mijn haren weer los over mijn schouder hangen.
      ”Dan zul je moeten wachten tot morgenavond,” knipoogde ik hem toe terwijl hij zich liet neerzakken op een van de stoelen in mijn karige kleedkamer. Ik mocht er verder niet al te veel over klagen, het was tenslotte nog altijd beter dan er een te delen met de rest van de meiden. Vluchtig blikte ikzelf een keer rond tot ik de zwarte, hoge pumps vond die vlak naast mijn kaptafel stonden.”Dus, hoe is het met Fabio?” Bij het horen van deze vraag voelde ik hoe het bloed lichtjes uit mijn gezicht wegtrok. Door Ricco zijn binnenkomst had ik mijn gedachten van mijn lieftallige ex af weten te halen - zijn vraag bracht de aandacht echter weer helemaal naar de man in kwestie toe. Bedenkelijk bukte ik en tilde de pumps op zodat ik ze voor mijn voeten weer kon neerzetten. Ik sprak liever zo min mogelijk over hem, maar voor de bekende onder ons was mijn relatie met hem nooit een geheim geweest. Ergens was het dan ook niet zo gek als iemand er naar vroeg, zelfs in de wetenschap dat we al een poosje uit elkaar waren.
      ”Fabio?” bracht ik vervolgens uit. Zonder mijn blik ook maar één keer op Ricci te richten focuste ik mezelf op het in mijn pumps stappen - waardoor ik enkele centimeters de hoogte in ging. Diep van binnen wist ik dat Ricci niet op een luchtige manier naar Fabio vroeg, tenslotte was ik niet de aangewezen persoon om te beantwoorden of het wel of niet goed ging met de man. De serieuze uitdrukking die Ricci op zijn gezicht had staan vertelde me dat hij niet doelde op de koetjes en kalfjes binnen dit verhaal. Een diepe zucht rolde over mijn lippen heen terwijl ik de stoel van de kaptafel iets omdraaide alvorens ik er op ging zitten.
      ”Ik zou niet weten hoe het met hem is en dat interesseert me ook niet,” bracht ik uit en blikte kort naar hem. Mijn vingers gleden op de tast naar het pakje sigaretten dat op de kaptafel lag en plukte er behendigd een sigaret uit. “Ik weet verder ook niet wat er te zeggen valt. Tussen hem en mij is niks meer dat het bespreken nog waard is en eerlijk gezegd heb ik daar ook niet meer de behoefte naar.” Hoewel mijn woorden een bittere ondertoon trachtte te hebben kon ik het niet helpen een vlaag van gekwetstheid door mijn poelen heen te laten glijden. Ergens wilde ik de man haten, maar mijn gevoelens waren daar nog veelste sterk voor.
      Een deel van mijn antwoord was echter een leugen geweest, er waren nog genoeg dingen die besproken zouden kunnen worden maar waarvan ik eveneens wist dat het geen nut meer zou hebben. Fabio had zijn punt duidelijk gemaakt toen er een eind werd gemaakt aan alles wat we hadden. Hij kon zijn werk voor mij niet aan de kant zetten, of het althans deels proberen, waardoor de mogelijkheid om onze relatie een stuk serieuzer te maken haast onmogelijk leek. Ik kon niet leven met het idee ten alle tijden op de tweede plaats te komen staan en had behoefte aan meer. In het begin was ik enigszins een beetje bang geweest dat ik wellicht iets te veeleisend was geweest, maar naar meerdere gesprekken met andere vrouwen te hebben gehad bleken die er net zoals mij over te denken; in ieder geval met een blik op de toekomst.
      ”Het is over en uit,” mompelde ik en bracht de sigaret naar mijn lippen zodat ik hem kon aansteken. Het beeld van die ene bewuste avond leek zich opnieuw als een dramatische scène in mijn hoofd af te spelen en elk greintje vrolijk wat ik eerder had gehad, verdween weer als sneeuw voor zon.

[ bericht aangepast op 1 juni 2016 - 20:45 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Ricci zag hoe Alvera licht glimlachte toen hij haar van top tot teen bekeek. Dat vond hij vreemd, omdat hij vaak vernomen had dat de vrouwen van Club Embassy het werk lang niet zo leuk vonden als dat ze lieten lijken op het podium. Ricci was misschien pervers en oversekst, hij was niet respectloos. Hij was anders dan de meeste mannen in het publiek. Hij hield van vrouwen en zeker als ze zo verleidelijk op een podium stonden te dansen, dat was iets wat zeker was. Maar hij zou nooit iets doen wat een vrouw niet wilde, in zijn ogen stonden vrouwen niet onder mannen - en dat was een uitzonderlijke gedachten gang in de wereld waarin hij leefde. Van de vieze, mannelijke collega's van zijn broer kreeg hij regelmatig te horen hoe vrouwen er slechts waren om mannen te dienen. Daar was hij het niet mee eens. In zijn ogen waren vrouwen machtiger dan mannen ooit zouden zijn en dat beangstigde hem.       ”Dan zul je moeten wachten tot morgenavond,” had ze met een knipoog gesproken, maar Ricci was eigenlijk alweer vergeten welke opmerking hij had gemaakt. Voor enkele seconden was hij ver weggezonken in zijn gedachten, maar hij wist zichzelf er weer uit te halen. Ricci volgde alle bewegingen van Alvera met zijn ogen. Dat deed hij niet omdat hij haar perse graag wilde zien, hij hield haar in de gaten. Ergens vertrouwde Ricci haar niet en hij kon niet goed plaatsen waarom. Misschien was het omdat ze ooit verliefd was geworden op zijn broer en hij absoluut niet kon begrijpen hoe iemand verliefd kon worden Fabio. Stil luisterde hij naar het geratel van Alvera over Fabio. Ze probeerde haarzelf meer ervan te overtuigen dat ze niets te maken wilde hebben met Fabio dan dat ze Ricci wilde overtuigen. Het was immers onmogelijk om Ricci van zijn eigen gedachten af te brengen, daar was hij veel te standvastig voor.       ”Het is over en uit,” sprak ze. Ricci haalde zijn schouders op. 'Dat zal wel, ja' mompelde hij en leek alsof hij plots niet meer geïnteresseerd was in haar verhaal. Het probleem van zijn wispelturige karakter was het feit dat hij ongelofelijk snel verveeld en afgeleid was. 'Ik ben me echt al de hele avond aan het vervelen,' zei Ricci en als een klein kind zakte hij onderuit.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Felix Galante Mijn ogen probeerde ik te focussen op mijn telefoon, wachtend op een enkel berichtje en het geluid suisde wat rondom mijn oren. Verman jezelf Felix. Ik schrok op bij het geluid van een schuivende barkruk en keek recht in de ogen van Alessa, haar blonde lokken zaten perfect rondom haar gezicht en ik kon het niet laten om haar hele gelaat snel te scannen.       ‘’Je zou wat ijs daarop moeten doen,’’ mompelde ze waardoor ik het even tot me door liet dringen en toen mijn hoofd schudde maar het was al te laat. ‘’Hé Fox! Deze idioot hier heeft ijs nodig,’’ schreeuwde ze bijna en ik keek wat genegeerd om mij heen. ‘’Verdomme Alessa, ik zeg toch nee?’’ Ik wendde mijn blik kort af en greep toen naar mijn zak om een sigaret op te steken, vervolgens voelde ik toch wel enige spijt voor mijn felle reactie en raakte haar hand kort aan; ‘’je ziet er prachtig uit, daar niet van,’’ sprak ik zachtjes en keek toen richting de barman – Fox. Ik kende hem al een tijdje, het was een aardige jongen maar hij had iets verdachts. Dat kon net zo goed het wantrouwen zijn die van mijn kant kwam maar over het algemeen was ik niet zo wantrouwend. Ik groette hem dan ook met een vlugge knik en keek weer naar Alessa.       Ik nam een diepe hijs van mijn sigaret en toverde een lichte glimlach op mijn gezicht, ik was altijd erg blij met haar geweest maar ze nam veel tijd in. Ik vond nou eenmaal het geld leuk, de macht en het werk – ik kon haar niet atlijd op de eerste plek zitten zoals ze het misschien wel had willen zien. Ik keek langs haar richting de strippers en mijn ogen zochten naar Romy, hoe sneu het ook was ik moest door, zonder Alessa en zonder al die drama. Ik kon het gewoon even niet hebben, de stress zat bij mij al tot hier en nog iets verder en ik zou ontploffen. ‘’Ik vroeg om een drankje trouwens, is die al onderweg?’’

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Stripper s Spy s Undercover s Twenty Five s Club Embassy s At the bar

Reese leek helaas nergens te bespeuren, dus Romy dacht dan maar dat ze was meegegaan met één of andere man. Helaas, ze kon niet ontkennen dat ze eerder al eens een meer dan gezellige avond met de schone had gehad.
Romy keek dus maar eens om zich heen en merkte het gehele tafereel op waarbij Felix een flinke vuist in zijn gezicht kreeg en al het gevloek erbij. Kort bestudeerde ze de twee mannen en vrouw en zag Alessandra zich naast Felix zetten. Een kleine steek van jaloezie ging dan ook door Romy heen. Ze wilde deze avond niet met lege handen naar huis gaan. Dus zette ze haar vrouwelijkste houding weer op, haar boezem ferm uitstekend wat zeker de aandacht zou trekken van de jongeman en liep richting de bar waar ze zich charmant naast Felix Galante neestreek. " Hmm, niet zo'n prettige avond achter de rug babe?" vroeg ze ook mierzoet en grijnsde even speels naar de knappe jongeman waarna ze Alessandra. Romy nam een drankje van de toog vandaan en schonk deze aan de man zodat ze zijn aandacht weer trok. " Spijtig, ik zie niet graag die frons op je mooie gezicht." krot beet ze op haar roodgestifte lippen en bestelde ook nog even een drankje voor zichzelf.
Ze vond het hier maar een warme en plakkerige boel en irriteerde zich mateloos dat ze geen bh meer had aangedaan na haar act.


(sorry voor de flutpost en hopelijk is ie een beetje goed zo? ;') I want her back alive a bit)

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 20:09 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Fox glimlachte vluchtig toen Alessa hem een kus gaf. Hij apprecieerde het gebaar, maar het deed hem verder niet veel. Toch voelde hij een steek van irritatie toen ze haar aandacht naar de andere man aan de bar schonk. Hij hield niet van dat gevoel; vervangbaar zijn. En dat was iets wat hij de laatste jaren maar al te vaak voorhad.       "Sure," mompelde hij, al had hij veel zin om ook in dat drankje iets te doen. Hij hield zichzelf echter in bedwang en volgde Alessa, alleen aan de andere kant van de bar. Hij nam het drankje met zich mee en plantte het vlak voor Felix, die op dat moment zijn charmes toonde. Hij gaf hem een knik en Fox deed hetzelfde.      "Ik heb geen idee wat je bestelling was, maar deze," en hij wees naar het drankje van Alessa. "Is gratis. Moet je nog wat anders hebben?" Zijn laatste vraag ging echter verloren toen één van de stripsters ook naast hem kwam zitten. Fox dacht dat ze Rebecca heette. Hij serveerde haar drankje met een blanco gezicht. Ergens vroeg hij zich af of ze echt zo oppervlakkig was, of dat er meer achter zat. Hij wist zeker dat hij niet de enige 'mol' was, gewoonweg al omdat ze hem zelf in het oog moesten houden.

[ bericht aangepast op 5 juni 2016 - 0:17 ]

---

Mhm?

---

---

'’Verdomme Alessa, ik zeg toch nee?’ snauwde Felix, waarop ze slechts met haar ogen rolde. Toen hij vervolgens haar hand aanraakte, trok ze die als door een wesp gestoken terug. 'Je ziet er prachtig uit, daar niet van.' Ze wilde hem bedanken, maar toen ze opkeek naar hem, zag ze dat hij zijn ogen al op iets achter haar had gericht, alsof hij iemand zocht. Je hoefde geen genie om te weten naar wie hij zocht. Voor enkele seconden verscheen er een gekwetste en gepijnigde blik in haar ogen. Een zachte zucht kwam over haar lippen, terwijl Fox de cocktail voor Felix' neus zette. 'Ik heb geen idee wat je bestelling was, maar deze is gratis. Moet je nog wat anders hebben?'       Voor ze hem een verklaring kon geven voor de cocktail, kwam Rebecca naast hem zitten, en ze besloot dat het de moeite al niet meer was, gezien Felix nu toch enkel zijn aandacht op de andere dame zou richten. Het is niet alsof ze niet wist dat hij Rebecca al juwelen gaf toen hij nog iets met haar had en ze durfde haast wel met zekerheid te zeggen dat ze vast van alles en nog wat gedaan hadden met z'n tweeën. En ja, dat deed pijn. Het was al lastig genoeg voor haar om mensen te vertrouwen in die stomme maffia wereld, en Felix had dat ook maar weer eens voor haar bewezen. Onbewust had ze haar hand die op de bar lag tot een vuist gebald.       'Hmm, niet zo'n prettige avond achter de rug babe?' hoorde Alessa haar aan hem vragen. 'Spijtig, ik zie niet graag die frons op je mooie gezicht.' Alessa rolde met haar ogen en gooide haar lange, blonde lokken over één schouder, zodat het als een soort gordijn tussen haar en Felix inviel. Ze wilde dat Jules er nog had, want ze had behoefte om met iemand te praten en Jules was eigenlijk de enige tegen wie ze dat kon. To: Jules Message: Kan ik je vanavond bellen?       'Fox, mag ik een wodka shot en een Long Island Ice Tea?' vroeg ze met een geforceerde glimlach. Zodra hij de drankjes voor haar neus neer zette, sloeg ze het shotje over. 'En, zou ik een sigaret van je mogen?' Normaal rookte ze niet veel, ze had er zelfs een beetje een hekel aan, maar voor vanavond maakte ze een uitzondering.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

      ”Dat zal wel ja.”
Lichtjes trok ik één van mijn wenkbrauwen op en richten mijn donkere kijkers op Ricci. Voor eens was ik blij met zijn wispelturige karakter en het feit dat hij zeer snel zijn interesse in bepaalde onderwerpen leek te verliezen. Vooral diegene die te maken hadden met zijn broer. De verveling was in vage lijnen van zijn gezicht af te lezen en voor de zoveelste keren in de langdurige periode dat ik de DiMartino broers kende, maakte ik de fout ze te gaan vergelijken; wetende dat de mannen in geen wegen op elkaar leken te lijken behalve uiterlijke kenmerken en dat ik mezelf alleen maar zou blijven kwellen door te denken aan Fabio.
      ”Ik ben me echt al de hele avond aan het vervelen.”
Ik lachte zachtjes en nam een hijs van mijn sigaret. Voor een paar tellen bleven mijn ogen op de jonge man hangen, waarbij ze ongegeneerd een keer over hem heengleden. Af en toe was het net een klein kind. “En hoe zou dat komen?” bracht ik vervolgens uit. Langzaam duwde ik mezelf overeind van mijn stoel, en legde de sigaret te rusten op een asbak terwijl ik een van mijn vele luchtjes tevoorschijn pakte, om deze subtiel op te s[uiten. “Geen vrouwen die je aandacht weten vast te houden? Of wellicht een zakelijk gesprek die boeiend genoeg is?” Met een schuine blik en een zachte glimlach op mijn lippen gekruld blikte ik via de spiegel van mijn kaptafel Ricci’s kant in.
      Hoewel mijn kleedkamer een veilige haven voor me was geworden in de tijd die ik hier werkte, en niet meer in een relatie was, moest ik toegeven dat de muren ondertussen lichtelijk op me af leken te komen. Misschien dat een frisse neus wellicht goed zou doen, of een welverdiend drankje aan de bar. Het was daarom dan ook dat ik mijn sigaret van de asbak afhaalde en enkele verfrommelde briefjes geld in mijn BH duwde.
      ”Misschien dat ik je verveling weg weet te halen door je mee naar binnen te nemen.” Subtiel draaide ik me om zodat ik Ricci weer recht aan kon kijken. Met een zoete blik waren mijn poelen op de zijne gericht. Ik had zin in een stevige borrel, misschien wel meer dan één.

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 10:46 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Felix Galante Ze trok haar hand zo snel mogelijk weg waardoor de afwijzing zich door mijn lichaam voelde, geërgerd had ik mijn hoofd dan ook geschud en afgewend. Voor mijn neus werd een drankje gezet en ik liet mijn blik even haken in die van Alastor, ‘’ik heb geen idee wat je bestelling was, maar deze,’’ hij wees er kort naar. ‘’Is gratis. Moet je nog wat anders hebben?’’       Ik fronste, ‘’gratis?’’ Ik schoof het met mijn ringvinger en middelvinger opzij uit wantrouwen en keek toen weer op naar de jongeman, ‘’maak er nog maar heen-‘’ Voordat ik kon zeggen wat ik wilde had ik de aanwezigheid van Rebecca gevoeld, de lucht van parfum en een sterk ruikende shampoo drong mijn neus binnen. ‘’Niet zo’n prettige avond achter de rug babe?’’ Vroeg ze en ik knikte kort. Ze had een speelse, ondeugende grijns op haar gezicht en amper een rood kleed aan die matchte met haar rode lippen.       Mijn ogen gleden langzaam maar zeker over haar heen en haar compliment nam hij zwak glimlachend aan, ‘’het is oké,’’ sprak ik kalmpjes en legde mijn hand onder de bar op haar knie voordat ik mijn ogen naar Alessa wendde. Ze had haar, haar naar mijn mening arrogant over haar shcouders gegooid en probeerde het smsjes wat ze stuurde mee te lezen wat niet bepaald lukte – na dat gaf ik het op en nam ik een slok van het drankje van Rebecca en probeerde de bestelling van Alessa te negeren. Sinds wanneer rookte ze? Als ze nu indruk op me probeerde te maken moest ze wel met wat meer komen dan dat.       ‘’Pas je op met haar Alastor, zoveel kan ze niet hebben dus doe maar rustig aan, we willen niet dat ze in de goot eindigt vanavond of wel soms?’’ Mijn blik schoot over hen heen en ik stak een sigaret op, ‘’hoe was jou avond Rebecca? Ik heb je show moeten missen helaas maar ik ben helemaal prima nu ik jou weer heb gezien.’’ Uit mijn zak viste ik wat geld en stak het haar onder de bar toe, ‘’ik weet zeker dat jij me vanavond ook wel een show wilt geven, toch?’’

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Romy Eleanor Coleman

e Rebecca Jones is here now, sugar. f

Stripper s Spy s Undercover s Twenty Five s Club Embassy s At the bar

Felix knikte even kort waarop ik even met mijn hand troostend door zijn donkere haren streelde, vanuit mijn ooghoeken zag ik dan ook dat zowel Fox, de barman als Alessa niet bepaald blij waren met mijn aanwezigheid. Mijn menszijn schoof ik aan de kant om me volledig te kunnen focussen op wie ik nu hoor te zijn, Rebecca Jones, stripster met een doel, en dit mocht niet verpruts worden door een meisje die gevoelens heeft voor een man die haar gewoon niet meer ziet staan. Het was haar dan ook wel opgavallen dat Felix het gratis drankje -wat van Alessa kwam- wantrouwend aan de kant schoof. Dus deze avond nam ik mijn kans maar en dacht ik niet aan de gevoelens van het meisje en de reacties van de barman.
Felix' bruine ogen voelde ik over me heen branden, waarop ik even grijnsde en mijn charmes bovenhaalde. De jongeman die duidelijk een zwak had voor blondines zou wel rap rond haar vinger gewonden zijn, en ook het meisje leek de hoop opgegeven te hebben. Romy vond dat ze niet echt in de maffiawereld hoorde maar meende iets gelezen te hebben over haar familie, maar dat was haar zaak niet. Momenteel draaide alles rond de DiMartino's en hun handlangers.
‘’Het is oké,’’Zei Felix waarna ik niet veel later een warme hand op mijn knie voelde. Gezien ik hem verder wilde aansporen besloot ik mijn benen sierlijk over elkaar heen te slaan en liet nog steeds zijn hand op mijn knie rusten terwijl ik met top van mijn schoen flirterig tegen zijn been aanwreef.
Gezien de jongen even zijn aandacht aan de dame naast zijn andere kant wendde nam ik nog eerst een slokje van mijn drankje en wachtte even tot hij zijn aandacht weer tot mij bracht. Als ik te hebberig zou overkomen, dan ging het te veel opvallen dus deed ik er rustig over. Veel maakte het me ook niet echt uti gezien de dame Felix negeerde door middel van haar rug onze richting ons te keren. Haar haren zwiepten over haar schouders en niet veel later begon ze drnkajes te bestellen, ze zat dus duidelijk diep. Geen emotie tonen Romy...
Mijn blik richtte ik dus maar op mijn rode nagels en wachtte dat hij me weer even aandacht schonk . ‘’Pas je op met haar Alastor, zoveel kan ze niet hebben dus doe maar rustig aan, we willen niet dat ze in de goot eindigt vanavond of wel soms?’’ Richtte Felix zich op de barman waardoor ik ook even opkeek en 'onschuldig' van de barman naar Alessa keek . Dat meisje viel overduidelijk op een foute man.
Felix stak een sigaret op en richtte zich dan na even weer op mij, waardoor er een liefelijke grijns om mijn lippen te vinden was. ‘’hoe was jou avond Rebecca? Ik heb je show moeten missen helaas maar ik ben helemaal prima nu ik jou weer heb gezien.’’zei hij waarop ik even quasi sip naar hem keek al keek ze iets verbaasd toe zodra hij me wat geld vanonder de bar toestak. Ongezien nam ik het dan ook uit zijn handen en stak deze weg in een kousenband van me, die je net niet kon zien bij mijn kleed. ‘’ik weet zeker dat jij me vanavond ook wel een show wilt geven, toch?’’ zei de jongeman waarop ze even speels grijnsde en haar lippen naar zijn oor bracht. "Hmm, met wat glazen wijn, goede muziek en een leuke slaapkamer vast wel." flusiterde ik zwoel en haf hem een wat subtiele hint dat ik met hem mee naar zijn huis wilde. Puur voor onderzoek, echt vanplan om met de man de gaan slapen was ik nou ook weer niet. Al kon ik niet voorspellen hoe de avond uiteindelijk zou gaan lopen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Even, heel even, had ik gedacht dat Fabio gewoon zijn norse, zwartkijkende zelf zou blijven en dat ik degene was die mezelf maar een compliment zou moeten schenken, omdat niemand anders het deed. Hij verraste me echter door zijn glas inderdaad te heffen en, hoe zacht dan ook, een 'goed gedaan' te mompelen. Ik overwoog te doen alsof ik doof was en om hem te vragen of hij wilde herhalen wat hij zojuist had gezegd, maar ik wist zelf ook wel dat de grote, boze wolf dit niet zou gaan herhalen en dus besloot ik de eer maar aan mezelf te houden.
      Ik nam een slok van mijn drinken om te voorkomen dat ik al te vrolijk leek, maar het feit dat ik zojuist een goedkeurende reactie van de grote baas had gekregen, deed me behoorlijk goed. Misschien was dit wel het startpunt waarop Fabio eindelijk zou stoppen om me als een rookie te zien, waarop hij zijn vertrouwen eindelijk in me zou leggen en het moment waarop hij me belangrijkere taken zou laten uitvoeren. Ik was klaar voor het grote werk, verdomme, en ik was het beu om als een soort van loopjongen gebruikt te worden, terwijl ik zoveel meer in me had. Zonder mij waren die beelden nu publiekelijk gemaakt, daar kon Fabio toch zeker niet omheen?
      Ik had dit grotere werk echter niet direct in de richting gezocht van de vraag die hij me nu stelde. Ietwat schaapachtig staarde ik hem aan, waarna ik mijn blik even moeilijk naar zijn vuurwapen liet glijden. Had ik wel eens op iemand geschoten? In games misschien, of tijdens het paintballen, maar had ik daadwerkelijk ooit op iemand geschoten? Nee. Gunde ik het Fabio om dit te weten, zodat mijn zojuist gewonnen greintje respect weer helemaal teniet zou gaan? Zeer zeker niet."Ik ben een agent," mompelde ik dan ook maar met droge mond, alsof dat alles zou verklaren. Dat ik eigenlijk niet veel verder dan het kantoor kwam, verzweeg ik hierbij wijselijk. Toch waren mijn zenuwen niet helemaal weg, want Fabio's vraag kwam zo out of the blue dat ik vermoedde dat hij hier al een tijdje op had zitten broeden.
      "Hoezo?" vroeg ik dan ook behoedzaam. Nerveus schoof ik mijn inmiddels lege glas wat heen en weer, terwijl ik mijn blik afwisselend op Fabio en de bar richtte, in de vurige hoop dat ik een van de serveersters kon wenken zodat er een korte onderbreking zou plaatsvinden in dit ongemakkelijke gesprek. Dit lukte niet, waardoor ik Fabio dus maar met een wat laf lachje aankeek en een hand door mijn nog altijd natgeregende haren haalde. "Wat een rotweer, vind je niet?"

---

She's imperfect but she tries

---

Big girls cry when their hearts are breaking