Kingdom of Darkness - RPG - Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 15:55 ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Mijn topics]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Mijn topics]

| mijn topics. |

Topics

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Shane Levi Holmes || oud koninklijk gezin.

Een gesmoorde snik verliet mijn mond. Het was inmiddels één jaar geleden na het overlijden van mijn ouders. Ik was er heilig van overtuigd dat mijn oom erachter zat. Zijn bloedeigen broer vermoorden om daarna de troon in te pikken. Lafaard! Ik, en mijn drie zusjes, hadden recht op die troon! Ik stond op en liep ijsberend door de kamer. Het had enkel één raam, zonder gordijn. Ik liep ernaartoe, liet mijn handen zakken en keek uit over het dorp. Ik liep terug naar mijn kleine, gammele kast om wat kleding eruit te pakken. Ik trok de kleding aan en pakte een kaars. Toen ik die eindelijk had aangestoken liep ik voorzichtig van de lange smalle trap. Na een paar minuten kwam ik eindelijk aan bij de torenkamers in het noorden. Zoals elke ochtend zou ik wachten op mijn zussen. Ik wreef vermoeid over mijn gezicht, wetende dat ik er niet uit zou zien. De hele nacht had ik gewoeld, geschreeuwt en gehuild.

Elizabeth Aimee Holmes

Vanochtend was ik al vroeg uit mijn bed. Ik voelde me rot, nog net niet depressief of misschien ook wel. Vandaag is de dag... Het is precies een jaar geleden sinds het verlies van mijn ouders. In een jaar is er zoveel verandert, zelfs zoveel dat het geen jaar lijkt te zijn, maar veel langer. Toch is het echt een jaar. Het paleis ligt er nog stil bij. In mijn witte jurkje en op blote voeten dwaal ik door het paleis. Hier en daar loopt een bediende die ik met een glimlach begroet. Het was allemaal zo vertrouwd en tegelijkertijd zo nieuw. Ik voelde me niet meer thuis in dit paleis, het liefst vertrok ik ook met de noorderzon, maar ze zouden me nooit laten gaan. Automatisch liep ik naar buiten. Het ochtendzonnetje verwarmt mijn gezicht meteen en de wind speelt met mijn haren. Ik steek de binnenplaats over en loop naar de stallen. De geluiden van de paarden en vogeltjes brengen een wazige glimlach op mijn gezicht, maar laten mijn ogen ook vullen met tranen. Ik loop op mijn blote voeten de stallen in. Het kan me niet schelen dat het hier vies is. Ik kijk niet om naar andere paarden en loop gelijk naar mijn lieve paard. Shadow kijkt op als hij me aan ziet komen. Ik open de box en leg mijn hoofd tegen de hals van het paard. Ik had Shadow gekregen op mijn zestiende verjaardag. Het was een goed paard en kon uitstekend rijden, maar dat deed me allemaal weinig. Het paard betekende zoveel voor me, omdat mijn vader me het paard gegeven had. Mijn lieve vader. Een snik verlaat mijn mond en mijn armen wikkelen zich om de hals van Shadow. Shadow snuffelt aan mijn haar en hinnikt zachtjes. Ik veeg mijn wangen droog. Ik had zin om te rijden, naar de heuvels en genieten van het mooie uitzicht. De geur van bloeiende bloemen diep in ademen, konijnen en hertjes zien aan het rand van het bos en Shadow zien grazen. Ik kon niet, ik had toestemming nodig en die zou ik nooit krijgen. Niet vandaag. Deed ik het stiekem, dan was het een dag niet eten. Ik had het er voor over. Mijn bleek gleed door de stallen. Als niemand er was, dan kon ik er gewoon tussen uit sluipen. Misschien wilde iemand me dekken? Ik zag alleen niemand.

[ bericht aangepast op 12 mei 2013 - 21:49 ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Mijn topics]

To love is to destroy.

Jared Ian Holmes - 21 jaar - Nieuw Koninklijk gezin.
Jared wierp het scherpe mes de lucht in en ving hem behendig terug op aan het handvat. Hij herhaalde de beweging keer op keer zonder zich te bezeren. De zon klom traag omhoog in de donkere lucht en kleurde die met vlekken oranje en geel. De ochtendgloren was altijd al Jareds favoriete moment van de dag geweest. Hij staarde met een iets wat verveelde uitdrukking op zijn gezicht naar de bergen in de verte, die de horizon sierden met hun ongelijke vlakken en hun besneeuwde toppen.
Het mes werd alweer de lucht in geworpen, maar Jared miste en het lemmet maakte een kleine snee in zijn handpalm. Een dun streepje donkerrood bloed sijpelde uit de wonde en een druppel viel op Jareds bleke broek. Hij keek even naar de vlek, nam toen het mes terug vast en wierp hem omhoog, zijn bezigheid verderzettend. Het was niet alsof hij zelf zijn broeken moest wassen. Daar hadden hij en zijn familie bedienden voor.
Jared wist dat het vandaag één jaar geleden was dat de vorige koning vermoord werd. De dader was onbekend. Hij was op de hoogte van het feit dat de kinderen van de vroegere koning, zijn neven en nichten, hun oom verdachten, de huidige koning ofwel Jareds vader. Het boeide hem even weinig als de vlek op zijn broek. Hij voelde niks voor de kinderen. Geen medelijden, geen haat, gewoon niks. Even min hij liefde voor zijn vader voelde.
Jared ging wat verzitten en een scherpe steek in zijn rug verraadde dat hij met zijn rug tegen een tak aanzat. Hij verplaatste zijn gewicht opnieuw en liet toen zijn hoofd tegen de boomstam leunen. Het mes zette hij vast in de aarde en genietend van de ochtend sloot Jared zijn ogen.

|Iemand voor Jared? (: |

[ bericht aangepast op 12 mei 2013 - 21:17 ]

kindness is never a burden.

[Mae wilt wel? (:]

To love is to destroy.

[mijn topic hoe beginnen we?]

Peggy Rosalie Payden-bewaker
Met volle vaard rent Peggy haar 10de rondje, licht vermoeid maar verder ging het prima. Ze moest elke ochtend trainen om haar conditie op peil te houden en in topvorm te blijven. Opeens realiseerd Peggy zich dat het vandaag geen normalen dag is precies vandaag zijn de oude koning en zijn vrouw vermoord. Peggy stopt even en slikt. Wat zou dit vresselijk zijn voor hun kinderen. Peggy had meedelijden met hun en dat had ze niet vaak. Ze heeft ook gezegd dat ze altijd voor hun klaar zou staan. Ze was zeker ook niet bang als deze belofte zou doorlekken bij de kinderen van het nieuwe gezin. Alleen Peggy en de kinderen van het oude gezin wisten dit. Ze staat ook 100% aan de kant van het oude gezin. Peggy besluit maar weer door te gaan ze had immers nog 5 rondjes te gaan en ze waren zeker niet klein. Na een tijdje zitten de rondjes er op, maar ze was nog niet klaar al laatste moestze gaan opdrukken. Maar liefst 50 keer, maar dat was voor haar een eitje. Na een paar keer snel haar eigen gewicht optillen was ze klaar. Ze kon nu eindelijk gaan douche. Peggy loopt naar binnen en gaat naar haar eigen badkamer. Ja, ze had een luxe hoor. Peggy had haar kleding gisteren als laar gelegt in de badkamer dus kon ze meteen gaan douche. Ze doet de badkamerdeur opslot en kleed zich uit. Ze springt in de douch en voelt hoe de eerste waterdruppels haar raken. Ze zeept zich in en spoelt zich weer af. Na een tijdjeheeft ze ook haar haren gedaan. Ze zet de douch uit en kleed zich weer rustig aan. Ze had nu een zwarte broek aan en een zwart shirt met daar over een zwart jasje. Ze legt haar andere kleding in haar wasmand en kamt haar haren. Ze doet haar make-up op en is eindelijk klaar. Ze doet de deur van slot af en loopt naar haar slaapkamer toe. Ze trekt haar schoenen aan en pakt haar pistool uit haar kluisje. Ze steek haar pistool in haar broekzak en loopt haar kamer uit op naar buiten. Als ze buiten is loopt ze gewoon wat rond op het plei ze hadden haar nu toch niet nodig.

[ bericht aangepast op 12 mei 2013 - 21:48 ]

[Mijn topics]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

> Mijn topics.

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Iemand voor Vince/Jeff?]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Edward George Smith

De energie vloeide door mijn lichaam en ik kon er niks aan doen dat ik een grote glimlach op mijn gezicht had. Hoewel het een donkere dag was in het koninkrijk, voelde ik me vrolijk en fit. Het was niet de juiste dag, maar ik kon het niet helpen. Toch vond ik het wel zo respectvol me in te houden en niet vrolijk te gaan babbelen. Er waren namelijk mensen in het paleis die erg onder het verlies leden, iets dat volkomen logisch was. Het was ook niet niks. Het liet me niet koud, maar ik beschuldigde de huidige koning ook niet van de moord. Dat ging me te ver.
Omdat ik me inhield, uitte ik al mijn energie en vrolijkheid in de trainingen. Ik deed alles voor de volle 100 procent en aan het eind van de training was ik dan ook doodop. Mij kennende had ik de energie na een lekkere warme douche wel weer terug. Met een neutraal gezicht wandelde ik naar mijn kamer die grensde aan het trainingsveld, iets dat ik enorm waardeerde. Ik kon namelijk best lui zijn. Mijn vuile kleding gooide ik in de hoek van de badkamer om vervolgens gelijk onder de douchte te stappen. Al snel rook de badkamer lekker naar douchegel en voelde ik me weer helemaal fris. Eenmaal aangekleed en klaar gooide ik mijn vuile, stinkende kleding in de wasmand en liep naar buiten om het oogje in het zuil te houden. Ik deed mijn werk en deed het niet voor de helft, maar helemaal. Ik hield me aan de regels en herinnerde iedereen eraan. Er waren geen uitzonderingen en ik luisterde niet naar tegenspraak. Het was mijn werk en die deed ik met plezier. Ik zou het graag willen behouden en kende daarom ook geen uitzonderingen. Ik was niet harteloos, ik zou het eerder egoïstisch noemen. Die eigenschap had ik van mijn vader.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne