MSV - Op een jongerencamping || Deel 8 || Topic 1 || - Speeltopics

Personages
Alienna Roderiquez – Natas
Angel Wings – Alicia
Bertha “Izzy” van Zalen-Gotha – Alicia
Bobbi Hoekstra - Natas
Cecila Roderiquez – Marjanne
Christina Blender - Marieke
Cyrith Evans – Natas
Daan Leeuwens
Donna Jo “DJ” Gates – Rosanne
Ellie de Vries - Rosanne
Elsa Leeuwens – Marieke
Flynn Aegean – Alicia
Gail Lommers - Rosanne
Helen Beekman - Rosanne
Ilse Keuring – Marjanne
James van Eck - Natas
Jan "Slater " Roodenburg - Natas
Jasper Gates - Natas
Jelle Wings – Alicia
Johan Leeuwens – Marjanne
Joshua MontClaire – Marjanne
Lee Broadsword – Natas
Lotte Berkman - Natas
Marije Leeuwens – Marjanne
Mozart “Mosh” de Waal
Natalee Birchmeier – Alicia
Noa MontClaire – Alicia
Racquel Huize - Marjanne
Raine Ramp - Rosannne
Roxy de Groot – Marjanne
Sterre “Starr” Berkman - Natas
Tommie Roodenburg - Natas
Yenthe Huize - Marjanne

[ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 21:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

DJ keek Cyrith geschrokken na en merkte dat ze een brok in haar keel kreeg. Wat ze op zijn gezicht had gezien was pure doodsangst. Angst, verdriet, pijn. Het was hun grootste gevecht. Van iedereen. Een dagelijkse strijd, om proberen het onder controle te houden, jezelf niet gek te laten worden. Ze perste haar lippen op elkaar en slikte toen moeizaam. Ze had geen idee hoe Cyrith zich moest voelen, al kon ze zich zijn angst aanval heel goed voorstellen.
'Misschien moeten we het hierbij laten voor vanavond?' hoorde ze Ellie naast zich mompelen. DJ was het daar wel mee eens. De sfeer - die ze bij sommige vragen toch al niet leuk had gevonden - was helemaal weg. Ze kon zich niet voorstellen dat het nog erg gezellig zou worden, want zelfs degenen die Cyrith en zijn achtergrond niet kenden, konden die gezichtsuitdrukking en schreeuw vast niet gauw vergeten. DJ leunde een stukje naar voren en legde haar hand op die van Lotte.
'Gaat het?' vroeg ze zacht.

[ bericht aangepast op 29 juni 2016 - 20:54 ]

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Het was een impulsieve actie om direct op te staan en achter Cyrith aan te gaan, maar Ilse had precies hetzelfde gedaan als ze meer tijd had gehad om erover na te denken. Ze had zijn gezichtsuitdrukking haarscherp op haar netvlies staan en kon zich niet herinneren dat ze hem ooit eerder zó - wat was het? - bang had gezien. Ze wist niet wat hem plotseling overkomen was, maar vermoedde dat het te maken had met Steve en Ashlee. Hoe en wat deed er niet toe; deze gebeurtenis maakte weer pijnlijk duidelijk dat het niet goed ging met Cyrith. Met niemand.
Ilse had zelf het glas niet naar haar lippen gebracht omdat ze zich niet kon voorstellen dat ze iemand zou kunnen doden, hoe erg ze Ashlee ook had gehaat. Ze had echter meerdere van haar vrienden zien drinken.
Haar vrienden waren goede mensen die zoiets niet eens in hun gedachten om zouden moeten laten gaan. Hen waren zoveel verschrikkelijke dingen overkomen, allemaal veroorzaakt door de personen voor wiens dood Cyrith verantwoordelijk was. Ilse was hem dankbaar geweest, had hem in geen enkel opzicht iets kwalijk genomen en had hem toentertijd als een soort held gezien dat hij een einde had gemaakt aan alle ellende die hen overkomen was.
Ze besefte nu pas hoe naïef en stom ze was geweest om te denken dat Cyrith het zelf ook zo zou voelen. Hij was geen moordenaar; hij kon niet iemand koelbloedig neerschieten zonder iets te voelen. Hoe erg hij Steve en Ashlee ook gehaat had, hen neerschieten had veel meer gevolgen gehad voor Cyrith dan enkel het einde van de pijn en angst. Die pijn en angst had enkel een nieuwe vorm aangenomen.
Cyrith had snel gelopen waardoor Ilse hem niet direct had ingehaald, maar een heel eind verder op het strand - waarschijnlijk zelfs buiten het campinggrondgebied - minderde hij vaart om uiteindelijk te stoppen. Hij leunde voorover en leunde met zijn armen op zijn bovenbenen; zijn hoofd had hij gebogen, waardoor Ilse zijn gezicht niet kon zien.
Hij trilde van top tot teen en zijn ademhaling was erg gejaagd. Hij maakte een plotselinge beweging met zijn hoofd en aan de geluiden kon Ilse horen dat hij moest overgeven. Ze liep vlug naar hem toe en legde haar handen op zijn schouders. Met haar duimen wreef ze over zijn schouderblad. Ze zei niets; ze wist niet wat ze kon zeggen en dacht ook dat het beter was als ze zich eerst stilhield. Hij moest eerst weer rustig worden.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lotte had het ijskoud gekregen. Ze had het gevoel dat iedereen naar haar keek en kon zich niet verroeren. Het lukte niet om DJ een antwoord te geven, denken kon ze gewoonweg niet. Steeds opnieuw zag ze de verwilderde blik in zijn ogen. Hoelang speelde dit al? Hoeveel van die angstaanvallen had hij het afgelopen jaar gehad? En daarvoor? Ze had heus geweten dat het niet geweldig met hem ging, dat kón ook niet na alles wat hij had doorgemaakt. Maar ze dat het zo erg was…
Ze knipperde haar tranen weg. Wat was ze voor een vriendin dat ze verstijfd bleef zitten? Moest ze hem niet achter na gaan? Ze had het gevoel dat ze al door haar benen zou zakken als ze ook maar een stap zette. Heel even kruiste haar blik die van Mosh. Hij knikte bijna onwaarneembaar en trok de aandacht naar zich toe door een nieuwe vraag te stellen.
Lotte haalde diep adem. Ze had geen idee wat voor vraag hij stelde en was plotseling doodmoe. Met prikkende ogen leunde ze tegen DJ aan. Ze kreeg het niet over haar hart om te zeggen dat het wel ging.
‘Loop je met mee naar de wc?’ vroeg ze met een trillende stem.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja, kom.' DJ hielp haar overeind en sloeg een arm om haar heen. Toen ze bij de wc's waren trok ze Lotte zwijgend in een omhelzing, omdat ze dat nodig had.
Ze wilde vragen hoe het met haar ging, maar die vraag was te overbodig. Natuurlijk ging het niet. Ze was zich doodgeschrokken.
'Wat gaat er in je hoofd om Lot?' vroeg ze voorzichtig. Ze hield haar hand vast en kneep daar zachtjes in, in de hoop haar een klein beetje gerust te stellen.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Cyrith veegde langs zijn lippen, maar daarmee kreeg hij de kotssmaak niet uit zijn mond. Hij slaakte een diepe zucht en keek om zich heen. Vlakbij was een strandtentje, waar ze ongetwijfeld wat te drinken verkochten. Hij wist niet of hij iets binnen zou houden, maar de huidige smaak was ook te ranzig voor woorden. Hij wees naar het tentje en mompelde dat hij wilde drinken.

---

'Ik heb hem de afgelopen maanden nauwelijks gezien,' zuchtte Lotte. 'En nu... nu heb ik het gevoel dat ik mijn eigen vriendje niet eens ken. Ik wist hier niets van. Het is vast niet de eerste angstaanval die hij doormaakt.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Hij wilde jou er ongetwijfeld niet mee opzadelen.' DJ kende Cyrith niet goed, maar wist van Lotte wel dat hij een enorme binnenvetter was en dat hij al jaren met zichzelf worstelde.
'Je kunt niets meer aan de tijd veranderen die jullie niet samen hebben doorgebracht,' zei DJ voorzochtig. Ze was altijd bang dat ze tijdens dit soort gesprekken niet het juiste zou zeggen. 'Maar je kunt hem nu wel helpen. Ik denk dat jij altijd al de aangewezen persoon bent geweest die hem het beste kan helpen. Met hem kan praten. Jij bent onderdeel van zijn angst. Zijn angst om jou te verliezen. Jullie houden van elkaar. Dat is zo'n beetje de beste therapie die er is.'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Lotte haalde een hand door haar haren. ‘Ik weet het…’
Ze durfde echter niet te zeggen wat ze echt dacht: dat ze bang was dat het hele vakantie zou gaan beheersen. Ze hield van Cyrith, er was geen haar op haar hoofd die daaraan twijfelde, maar ze was wel bang dat dit de zoveelste horrorvakantie zou worden. Ze wilde van haar vrienden genieten, van haar vakantie. Ze haalde diep adem en probeerde toch haar gevoelens onder de woorden te brengen.
‘Ik wil hem absoluut niet laten vallen, Deej, en ik wil er voor hem zijn zoveel ik kan… maar dit is ook mijn vakantie. Ik heb hier zowel weken naar uit- als tegenop gekeken, en ik weet dat Cyrith er niets aan kan doen en dat het allemaal volkomen logisch is, maar het is niet alleen Ashlee die een domper op ál mijn vakanties bezorgde.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tommie voelde een steek toen hij Lotte weg zag gaan. Hij gunde haar een onbezonnen vakantie, zelfs met de wetenschap dat ze niet voor hun herinneringen konden wegvluchten. De hele sfeer was een beetje verslapt en hij was blij dat Mosh een nieuwe poging deed om het spel leven in te blazen – al was het alleen maar om de aandacht van Lotte en Cyrith af te leiden.
‘Ik heb nog gemooned.’
Tommie grijnsde bij de herinnering die naar boven kwam en het beeld van Lottes bleke gezicht verdreef. Hij was net zestien geworden en had dat in de kroeg gevierd – toen kon dat nog op die leeftijd. Stomdronken was hij daarna naar huis gefietst met Ace, waar ze bovenaan een viaduct waren gaan staan en hun broek naar beneden hadden getrokken. Het was levensgevaarlijk geweest en hij was bijna naar beneden gevallen, maar mán wat hadden ze een lol gehad.
Hij nam een slok en bracht in stilte een toast uit op zijn vriend, die hij deze avond toch meer miste dan hij gedacht had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

DJ keek haar vriendin vol medeleven aan. De relatie van Cyrith en Lotte was altijd moeilijk op gang gekomen. 'Ik weet dat je hem nooit zult laten vallen en dat je er alles aan zult doen om hem weer op de been te helpen, want ik ken je.' Ze glimlachte flauwtjes. 'Maar jullie hebben ook tijd voor jezelf nodig. Daar is ook niets mis mee. Alleen los daarvan is het wel belangrijk dat jullie dit uitpraten. Die... problemen bespreekbaar maken. Misschien moeten jij en Cyrith deze vakantie gewoon een keer met z'n tweeën op pad gaan. Mooie oude kastelen bezoeken. In een knus hotelletje overnachten... je problemen even opzij zetten.' DJ was eigenlijk een beetje haar eigen idee aan het opperen, omdat ze Jasper deze vakantie ook met zoiets had willen verrassen. 'Jullie hebben tijd met en zonder elkaar nodig Lot.'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Lotte glimlachte waterig. ‘Dat is inderdaad wel een goed idee.’ Ze dacht dat Cyrith beter over zijn angsten kon praten als er geen anderen bij waren. Waarschijnlijk vond hij het sowieso wel prettig om na een week uit deze drukte te kunnen, want hoewel hij wat opener was geworden sinds de allereerste vakantie, was zo’n jongerencamping nog steeds niet voor hem. ‘Hoe gaat het tussen Jas en jou, Deej? Voelt het anders nu jullie getrouwd zijn? Ik kan me best voorstellen dat het vreemd is plotseling echt een leven te delen en elkaar niet alleen in de weekenden te zien.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja, dat moet nog wel een beetje wennen,' gaf ze toe. 'We proberen nog een beetje onze draai te vinden, maar dat gaat gelukkig goed. Hij maakt me heel gelukkig.' Ze glimlachte en kon alleen maar hopen dat hij dat ook zo voelde. Over hun nachten repte ze echter met geen woord. DJ wilde het daar nog niet over hebben. Het was te vroeg. Ze hoopte dat alles deze vakantie wat beter zou gaan. Dat het ongemak weg zou gaan, en de pijn. Bij hen allebei.
'We hebben natuurlijk ook allebei een andere baan, dus dat is ook nog even wennen.' DJ had haar werk als kraamverzorgster opgegeven, nadat ze ontslagen was ten gevolge van haar drugsgebruik. Het had haar veel pijn gedaan, zeker toen het bedrijf had aangegeven haar niet langer te kunnen vertrouwen met de pasgeborenen. Ze werkte sinds kort bij het advocatenkantoor van haar ouders. Niet haar droombaan, maar voor nu was het goed. Ze moest eerst nog aan zichzelf werken, want dat "proces" duurde veel langer dan ze gedacht had, als er al ooit een einde aan zou zitten.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Dat kan ik me voorstellen. Al vond ik Jasper een makkelijke huisgenoot hoor.' Lotte glimlachte. 'Maar het lijkt me inderdaad wennen.'
Ze moest er eerlijk gezegd zelf nog even niet aan denken om met Cyrith onder één dak te wonen. Ze voelde zich schuldig door die gedachte. Ze waren wel verloofd. Ze wilde ook heel graag met hem trouwen, maar hij moest - blijkbaar - eerst nog het een en ander verwerken voordat ze dat wilde. Als ze er samen helemaal voor gingen dan wilde ze stabiel beginnen en dat zat er op het moment nog niet in.

---

James schaamde zich er haast voor, maar hij wenste dat hij zijn notitieblok bij zich had. Vanuit het oogpunt van zijn onderzoek was dit een hele interessante avond. Het was bizar wat mensen hardop toegaven omwille van een spelletje, of dat ze er doodleuk mee doorgingen nadat iemand best wel panisch was geworden. Het vergrootte zijn interesse in deze toch wel diverse groep. Wat bond hen? Hij had types gezien die nogal dodelijke blikken naar elkaar wierpen, maar toch zaten ze hier met zijn allen. Het gekke was nog dat hij zich niet eens een buitenstaander voelde. Het voelde alsof de helft elkaar amper kende.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Flynn stond na een tijdjr op met de mededeling dat hij moest plassen. Hij had niet, net als Lotte en Ilse, gauw weg willen gaan. Het zou allen maar aandacht vestigen op Cyriths paniekaanval, of wat het dan ook was.
Ilse was vast al bij Cyrith en hor lief Flynn haar ook vond, ze kon er soms nogal onhandige opmerkingen uitflappen, al was ze de laatste jaren flink veranderd. Toch wilde Flynn even zelf weten hoe het met Cyrith ging en wat er precies door zijn hoofd was gegaan. Hij voelde zich een beetje schuldig, omdat hij niet echt een goede vriend was geweest sinds Cyriths terugkeer.
Flynn wist nog hoe hij was toen hij nog dacht dat zijn vriend dood was en de opluchting en verearring nadat bleek dat het niet zo was, samen met Angels langdurige herstel, hadden hem afgeleid van Cyrith zelf.
Flynn liep weg van het strand en volgde de voetsporen van Cyrith en Ilse, zich afvragend hoe ver ze wel niet hadden grlopen.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'O, hij is heel makkelijk, zo bedoelde ik het niet hoor,' glimlachte DJ. 'Ik had alleen nog nooit eerder op mezelf gewoond en het echt zelfstandig zijn is best wennen voor me,' gaf ze toe. 'Ik vind het geweldig dat we elkaar nu iedere dag zien, en dat mijn moeder niet constant in onze nek staat te hijgen als we samen zijn of snerende opmerkingen maakt naar Jasper. Ik heb hem eindelijk voor mezelf.' Ze bloosde, omdat dat heel hebberig klonk.

[ bericht aangepast op 30 juni 2016 - 23:02 ]

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ilse knikte. Ze liet Cyrith los en liep op snelwandeltempo naar het tentje. Toen ze om een glas water vroeg, werd ze met opgetrokken wenkbrauwen geweigerd. Ze duwde de man een briefje van 5 euro in de handen en vroeg opnieuw om water; nu kreeg ze een flesje. Ze had niet eens door dat ze wisselgeld terug moest krijgen; ze was alweer omgekeerd en naar Cyrith gelopen. Een klein eindje verderop zag ze een gedaante naar hen toe lopen en even dacht ze dat het Lotte was, gewoon omdat haar dat het meest logische leek. De persoon was echter langer en had een mannelijk postuur en een paar tellen later herkende ze Flynn. Stiekem was ze toch wel blij dat er nog iemand gekomen was die er voor Cyrith zou zijn. Ze kende Flynn misschien niet heel goed, maar hij kende Cyrith wel langer dan zij hem kende en ze hoopte dat hun vriendschap niet zo uit elkaar was geweest als die van Ilse en Cyrith.
Ze opende het flesje met water en gaf deze aan Cyrith, die gulzig een paar slokken nam.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain