Once Upon A Time (speeltopic) ~ 8 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~7
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178281&page=last&message=66#6263599

---

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin
"Graham loopt echt niet weg hoor.." zei ze ik rolde alleen even met mijn ogen. "En hoe krijg ik die banden van mijn handen?!" ik knielde naast Graham neer en deed de nieuwe hart erin hetzelfde als wat ik bij Bae deed, deed ik ook bij Graham. 'Niet.' antwoorde ik nog op Jo haar vraag.

Joseph Lloyd Dombrowski

'Het komt wel goed, ik zal je helpen.' Zei ze, dat was wel geruststellend. "Dankje. Wie ben jij eigenlijk?"

Graham

Ik weet niet wat er allemaal is gebeurd maar er komt een grote schok in mijn lichaam. Ik open mijn ogen en schiet overeind, terwijl ik mijn longen vol pomp met lucht. Ik krabbel naar de muur en blijf daar tegenaan op adem komen, terwijl ik de omgeving in mij opneem. Het was me wéér gebeurd, maar hoe? Vanwege het zuurstof tekort had ik een traag reactie vermogen. Ik zag allerlei spullen in vitrines liggen. Golds winkel? Moeizaam kijk ik omhoog en zie ik dat Gold en Jo voor me staan. "Wat..." ik sluit even mijn ogen. Ik had niet veel kracht, maar open ze weer moeizaam. "is.." waarom kan ik de zin niet in één keer zeggen. "er.... gebeurd?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Ik zie Graham opstaan, ik was blij, zover ik blij kon zijn en gaf hem een knuffel.
De vraag die hij stelde negeerde ik.
Ik keek mijn vader aan, "eind goed al goed..." Stamelde ik, zo kwam Ik misschien onder mijn straf uit,
"Het is toch niet meer zo erg?" vroeg ik zo lief mogelijk, er waren 2 dingen die konden gebeuren, of hij zou uit elkaar knallen van boosheid, óf hij is niet meer boos, ik ben bang dat het de eerste word...

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 16:37 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

De vraag die stelde werd volkomen genegeerd. Jo omhelsde me en gaf me een knuffel. Ik was totaal verbaasd. "Wat is er hier gebeurd?" vraag ik opnieuw. Ik hijgde nog steeds en voelde een paar zweetdruppels op mijn gezicht. Met moeite kon ik overeind komen. Ik keek de gold en Jo om te beurt aan. "Wat is hier aan de hand?" vraag ik opnieuw? Op eens merk ik dat ik een apart gevoel heb, maar wat is het? ik heb het wel eens eerder gevoelt, maar ook een tijd gemist...

---

Do I look like Mother Teresa?

Rumplestiltskin
"eind goed al goed..." stamelde ze. dacht ze nou echt dat ik haar nu zou vergeven? wie denkt ze wel niet dat ik ben Belle?
"Het is toch niet meer zo erg?" mijn mondhoeken trilde en ik voelde weer woede opkomen, wat een slijmbal, ik probeerde haar te negeren en wende me tot Graham. "Wat is er hier gebeurd?" vroeg hij. "Wat is hier aan de hand?" ik keek hem rustig aan. 'Je bent een tijd dood geweest,' zei ik kalm.

Gold kijkt mijn kant op en blijft vrij rustig. 'Je bent een tijd dood geweest,' Gold zei het alsof het de normaalste zaak ter wereld was. Echter leek het dat ook voor mij te worden. Dan schieten mijn ogen wijd open.
Ik zie voor me hoe Gold mijn hart in de lucht steek en hoe ik naar de grond val en pijn lijd. Jo begint op Gold in te slaan met een kandelaar en ik zie hoe mij hart is as veranderd en vervolgens neer valt op de de grond. Daarna heb ik geen zicht meer van alles.
Ik doe een stap achteruit. Gold had mij vermoord? Hij was een moordenaar. Ik moest inderdaad voor hem vrezen wanneer hij over magie zou beschikken. Ik draai me zo snel mogelijk om en ren de winkel uit. Ik ren, maar kom niet ver. Achter mijn auto hurk ik neer en probeer ik adem te komen. Ik hoopte dat niemand me gevolgd was.

---

Do I look like Mother Teresa?

Joseph Lloyd Dombrowski

Opeens zie ik Graham naar zijn auto rennen, en hij hurkt erachter neer. "Wie we daar hebben." Zei ik tegen het meisje. "De verloren zoon, Graham." Ik rende ernaartoe en keek hem boos aan. Ik ging hem niets aandoen, maar schrik mocht hij hebben. Ik gromde zachtjes.

Vittoria Gold
Ik zag Graham ook in paniek de winkel van mijn vader uit rennen. 'Wie we daar hebben.' zei Joseph. 'De verloren zoon, Graham.'
Joseph rende naar hem toe en ik rende hem er achter aan, ik zag dat Joseph hem boos aan keek en ik hurkte naast de twee neer geruststellend leg ik een hand op Graham schouder en kijk ik Joseph aan. 'Alsjeblieft Joseph maak hem nou niet verder aan het schrikken, hij is al zo in paniek.' zeg ik kalm.


Baelfire
Ineens voel ik een steek in mijn borst en de neiging om naar adem te happen wat ik ook gelijk deed, mijn ledematen voelde stijf aan en het duurde ook even voordat ik alles normaal kon bewegen, ik wist even niet meer waar ik was, in iedergeval was ik buiten, maar wat deed ik hier? ik probeerde om recht op te zitten waardoor ik merkte dat ik ergens in lag ik keek er naar en het leek sterk op een doodskist. Wat deed ik hier? beelden flitsen door mijn hoofd, wacht ik hoorde dood te zijn! ik hoorde dood te zijn! waarom ademde ik? langzaam kwam ik uit de doodskist en probeerde ik om op eigen benen te staan maar gelijk zakte ik in elkaar.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 18:23 ]

Ruby

Het bleef even stil. Gespannen wachtte ik zijn reactie af, hoe zou hij het opvatten? "Je Happy End is dichterbij dan je denkt Ruby. Je moet er alleen moeite voor doen." Hij leunde achterover. Ik staarde hem peilend aan. Bedoelde hij nou dat ik moeite moest doen voor hem? Of dat ik verder moest zoeken. "De naam is August," zegt hij dan. "Ik reis graag de wereld rond, maar ik denk dat ik hier nog wel een tijdje blijf." Nu leunde hij weer naar voren. "Ik heb nog lang niet alles gezien hier." Zegt hij geheimzinnig. Was dit nou weer een hint? Ik lachte. Hoewel ik mij van binnen opvrat vond ik zijn geheimzinnigheid toch vermakelijk. Ik wilde hem beter leren kennen. ‘Lijkt mij leuk, blijf zo lang als je wil.’ Nodigde ik hem uit. ‘En waar denk jij dat mijn Happy End zich bevind?’ Ik wilde er meer over weten. Hij leek mij beter te kennen dan dat hij zei, wat eng en spannend tegelijk is. Lachend speelde ik wat met een lok van mijn haar.

---

When you believe your dreams come true

Plots staat die gigantische wolf weer voor me neus. Een reactie kan ik niet uiten, puur vanwege het op adem komen. Ik moet eraan wennen dat ik mijn hart weer terug heb en sterker nog dat deze weer klopt. De wolf gromde zachtjes en ik keek de wolf die in zijn ogen aan. ik schrok toen ik opeens een hand op mijn schouder voelde. Vittoria was gehurkt bij de wolf en mij komen staan. 'Alsjeblieft Joseph maak hem nou niet verder aan het schrikken, hij is al zo in paniek.' ik kijk Vittoria aan. "Vittoria." zeg ik opgelucht wanneer ik mij in haar armen stort.

Ruby had me peilend aangekeken. Net zoals de vorige keer kwam ik over als het geheimzinnige typetje en dat deed het hem. Ruby begon te lachen.‘Lijkt mij leuk, blijf zo lang als je wil.’ Ik gaf een klein knikje als dank. ‘En waar denk jij dat mijn Happy End zich bevind?’ Ruby begon lachend met een lok haar te spelen. Ik tuurde even in de verte om na te denken. "Dat is het hem nou juist." ik wenk de bediende en vraag om nog een fles. Deze krijg vrij snel. Ik schenk de glazen weer vol en drink mijne snel leeg voordat Ruby die van mij weer kan stelen. "Ons leven is nog niet opgeschreven." zeg ik terwijl ik Ruby mysterieus aankijk. "In boeken, zoals dat sprookjesboek van je broertje, staat er vast wat er gaat gebeuren, maar in ons leven is dat niet het geval." Ik hoopte dat Ruby me nog kan volgen. "Een Happy End is in deze wereld nog niemand te vinden."

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 18:36 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Lisa

Ik zag de sheriff wegrennen uit Golds winkel. Ik liep naar hem toe. Er waren ook iemand anders en een wolf, hun kende ik niet. 'wat is hier aan de hand?' Ik keek naar de sheriff en naar de wolf. Hoezo zijn hier wolven? Ag ja wat maakt mij het uit, dat is juist gezellig.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 18:45 ]

Vittoria Gold
'Vittoria,' zei hij opgelucht en hij stortte zich in mijn armen, ik hield hem stevig tegen mij aan. 'Niemand kan je nu wat doen,' ik kijk de wolf aan. 'De wolf zijn naam is Joseph zal je ook niks doen.' ik glimlach even, en ik streel zachtjes zijn rug.
'Wat is hier aan de hand?' hoorde ik een vrouwen stem zeggen en ik keek op.
Ik wist niet precies wat ik tegen haar moest zeggen en of Graham wilde dat ik de waarheid zou vertellen, daarom als hij het wilde mocht hij het zelf vertellen.

Rumplestiltskin
Ik zag Vittoria neerknielen bij Graham, ik zag een wolf en uit eindelijk voegde zich nog een meisje toe aangezien ze aan de andere kant van de auto zaten zag ik verder niks en draaide me daarna naar Jo toe, ik keek haar boos aan. 'Wat was dat net?' ik liep naar haar toe. 'Dacht je dat je zo onder je straf uit kon komen?' ik lachte. 'Dat heb je dan toch verkeerd.'

Baelfire
Nadat de stijfheid er vrijwel helemaal uit was liep ik terug naar de dorp, het ging wel langzaam, met veel gesteun aan de bomen en geval maar uit eindelijk kwam ik er toch, ik probeerde me te herinneren waar de winkel van mijn vader was maar het lukte me niet om helder na te denken daarom liep ik maar gewoon een kant op in de hoop dat ik iemand misschien tegen zou komen om het te vragen of misschien dat ik zijn winkel wel tegen zou komen.

Joseph Lloyd Dombrowski

'Alsjeblieft Joseph maak hem nou niet verder aan het schrikken, hij is al zo in paniek.' Ik knikte naar Vittoria. "Vittoria." zei Graham opgelucht wanneer ze in elkaars armen storten. 'wat is hier aan de hand?' Zei een meisje dat erbij kwam staan. Ik keek haar aan, maar ik wist dat ze me niet kon verstaan. Ik voelde dat we werden aangekeken. Ik gromde en richtte mijn hoofd richting de man die ons aankeek.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 18:45 ]

Jo
Toen Graham wegrende draaide Rumple zich weer naar mij, ik slikte, 'Wat was dat net?' hij liep naar metoe. 'Dacht je dat je zo onder je straf uit kon komen?' Lachte hij, zo'n akelige lach heeft die man! 'Dat heb je dan toch verkeerd.'
"Pap alsjeblieft..." smeekte ik, ik wist dat als ik tegen hem in zou gaan het alleen maar erger zou maken maar ik kon mezelf niet bedwingen, een schop, recht bij zijn schenen, ik denk dat hij die wel voelt...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]