Once Upon A Time (speeltopic) ~ 8 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~7
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178281&page=last&message=66#6263599

---

When you believe your dreams come true

Neal/Baelfire
'Ga weg!' hoorde ik haar schreeuwen. 'Laat dit ophouden, alsjeblieft, Help!'
Ik rende naar Jo toe en zag haar zitten en haar oren dicht houden ik ging voor haar zitten en pakte weer haar schouders vast. 'Jo! er is niks aan de hand! kom terug naar de werkelijkheid er is niks, er is verder helemaal niemand hier alleen wij tweeën.'' ik pakte haar ellebogen en trok haar naar mij toe waar ik haar stevig vast hield, ik had het gevoel dat ik haar al kende maar ik weet niet waarvan in ieder geval wist ik dat ik haar moest beschermen.

Jo
'Jo! er is niks aan de hand! kom terug naar de werkelijkheid er is niks, er is verder helemaal niemand hier alleen wij tweeën.'' langzaam verdween de illusie weer, ik schokte nog een beetje na. Neal trok me naar hem toe en hield me stevig vast. "Dankje, Bae...." zei ik toen, zou hij het door hebben dat ik hem zo noem. Hij was veranderd, vroeger vond hij me een kreng, misschien als hij weet wie ik ben... Ik hoop het niet, hij is volwassen nu...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

Als ook Neal wegloopt blijf ik alleen met Regina over die nog steeds aan de telefoon is. Ik loop naar boven en laat mij op m'n bed vallen. Morgen is er weer een dag, pas nu merk ik hoe moe ik ben. Met kleren en al val ik in een droomloze slaap.

---

When you believe your dreams come true

Neal/Baelfire
'Dankje Bae,' hoorde ik haar zeggen ik sperde mijn ogen even open en mijn lichaam verstijfde, zo heeft niemand me in een lange tijd genoemd, en nu wist ik zeker wie het was. 'Mijn zus.' mijn lichaam ontspande zich en ik drukte haar dichter tegen me aan. 'Je leeft nog.' zei ik zachtjes en een glimlach verscheen op mijn gezicht.

Jo

'Mijn zus.' zei hij verbaast, 'Je leeft nog.'
"Natuurlijk leef ik nog, denk je dat ik zomaar me laat vermoorden of zoiets?" vroeg ik met een vage lach op mijn gezicht, ja, hij was echt veranderd...
"Maar waarom bleef je niet bij Pan?" vroeg ik zomaar.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Maar waarin bleef je niet bij Pan?' vroeg ze ineens. Ik keek haar aan. 'Uhm.' ik dacht na wat was de reden ook al weer?
'Wel geloof ik was het iets dat hij niet helemaal aardig voor me was.' Ja dat zal de reden wel geweest zijn.

Jo

'Wel geloof ik was het iets dat hij niet helemaal aardig voor me was.' Bae twijfelde, dat kon ik zien. Ik liet hem los, "Ik moet even iets doen hoor..." zei ik. Met een spreuk drong ik in bij Rumple's gedachten, hij zou de herinneringen van mij zien.

"Maar weetje, je vader heeft nu wel een baan!"
"Zijn enige baan was om te houden van zijn kinderen..."

"Vergeef hem, je kunt het, ik geloof in je!"
"Ik heb het geprobeerd! Maar het lukt niet, ik kán het niet!"

"Do you remember the night where that thunderstorm shook the apartment? I was five, and I thought the light was so bright, the world was on fire. I'm all under my covers, crying, and you came flying in another room and picked up the covers, and decided to make it a game. We are in Alaska, looking for gold, and you said the lightning was northern lights. The aurora borealis. You made that entire night an adventure until the storm passed. And I woke up the next morning, and it was a sunny day. You don't remember that?"
"Nee Jo, dat weet ik niet meer..."
"Dat kon ook niet, jíj was dat ook niet, dat was een onbekende, iemand die ik totaal niet kende, zelfs hij hield meer van me!"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Het bleef een lange tijd stil aan de andere kant van de telefoonlijn. Ik hoorde alleen Vittoria, waarvan haar ademhaling een klein beetje onrustig was vanwege de paniek. 'Hij ademt nog wel, maar wel zwak.' zei ze, ze klonk gelijk een stuk rustiger. "Het valt niet mee wat Graham heeft meegemaakt, dood gaan en dan weer levend worden. Hij heeft gewoon even rust nodig en morgen is hij gewoon weer bijna de oude." Ik kijk om me heen en merk plots dat Jo, Neal en Ruby de kamer al weer uit zijn.

---

Do I look like Mother Teresa?

Rumplestiltskin
Ik wankelde even op mijn beneden toen ik ineens een herinnering kreeg. Wie deed dit wat was dit? Ik drukte mijn hand op de muur. Dit moet verdwijnen.

Vittoria
'Oké bedankt Regina,' ik glimlachte en hing op, ij toverde een bed voor hem tevoorschijn eerst wilde ik hem zelf optillen maar bedacht me dat mij dat waarschijnlijk niet ging lukken daarom liet ik hem met magie optillen en legde ik hem op het bed.
'Hopelijk komt alles goes,' Zeg ik zachtjes.

[ bericht aangepast op 21 juni 2016 - 10:55 ]

Jo
Ik voelde me opgeladen door Rumple, hij kreeg het binnen, snel ging ik verder met herinneringen ophalen, maar deze zijn niet erg oud.

"Rustig, je bent veilig, we zijn met zijn tweeën..."
"Dankje, Bae..."

Ik liet hem de herinneringen zien die ik net had gekregen, degene met Bae, wat zou hij daarvan denken?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Oké bedankt Regina,' zei Vittoria en ze hing op. Ik legde mijn mobiel weg en liep naar boven. "Roland?!" die kleine boef zat nog steeds met Henry op zijn kamer te spelen. "Jullie moeten allang naar bed." ik stop de twee in en geef ze een zoen, waarna hun deuren dicht doe. Dan kijk ik om een hoekje bij Ruby, maar die ligt al te slapen. Ik zucht diep als ik zie dat ze haar kleren nog aanheeft. "Jij hebt morgen een kater jongedame." fluisterde ik. Ik sloot de deur dicht en liep naar mijn eigen kamer. "Dat duurde lang." hoorde ik de stem van Robin. "Pffff, mensen met problemen komen altijd naar de Burgemeester." antwoordde ik met een zwak glimlachje. Daarna kroop ik bij hem in bed.

---

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

Als ik de volgende morgen wakker wordt heb ik last van barstende koppijn. Met moeite krijg ik mijn ogen open, ik kneep ze tot spleetjes tegen het felle licht. Het was mijn eigen schuld, ik kende mijn grenzen. Toch moest ik glimlachen bij de gedachtes aan gisteravond. August was leuk, heel leuk. Ik had mij al een lange tijd niet meer zo gevoeld. Voorzichtig stak ik mijn voeten over de rand van het bed. Ik zag dat ik mijn kleren nog aan had, ik zuchtte. Dit was de laatste keer dat ik zoveel zou drinken. Voorzichtig verliet ik mijn kamer, ik had behoefte aan koffie en een stevig ontbijt. Snel nam ik een aspirine tegen de hoofdpijn. Ik bakte een ei en ging aan de keukentafel zitten om te ontbijten. Gelukkig was nog niemand wakker, deze rust kon ik wel even gebruiken.

---

When you believe your dreams come true

Ik weet niet hoelang ik geslapen had, maar langzaam gaan mijn ogen open. Ik knipper even tegen het licht, maar al snel raak ik er weer aan gewend. Ik kijk verbaast om me heen. Waar was ik? Al snel dringt het tot me door dat ik in het politiebureau ben. Moeizaam kom ik overeind en kijk ik om me heen. "Vittoria?" vraag ik een beetje verbaast. Nu pas merk ik dat ik op een bed lig in het politiebureau. Dit bed had hier nooit gestaan, maar lag om eerlijk te zijn wel vrij goed. "Ben ik hier in slaap gevallen?" vraag ik met een zwak glimlachje.

Ik druk snel op de wekker wanneer deze afgaat. Robin was vrij vandaag dus mocht gewoon lekker uitslapen. Blijkbaar had hij de wekker wel gehoord, want hij kreunde even en gaf me een kus op mijn wang, waarna hij zich weer omdraaide. Ik kleedde me snel om en maakte Henry wakker. Hij moest tenslotte naar school. Beneden aangekomen rook ik de heerlijke geur van gebakken ei en verse koffie. "Goedemorgen," ik geef Ruby een zoen op haar voorhoofd en loop de keuken in terwijl ik een ontbijtje klaar maak voor Henry. "Zo, dus vertel het nu eerst maar even." Henry neemt plaats aan de keukentafel net zoals ik en ik kijk Ruby aandachtig aan.

---

Do I look like Mother Teresa?

Vittoria Gold
'Vittoria?' Vroeg hij verbaasd ik keek hem aan en glimlachte. 'Ben ik hier in slaap gevallen?' Vroeg hij.
'Goedemorgen schone slaper,' ik grinnikte. 'Je viel ineens op de grond, ik dacht dat je weer dood ging.' Zei ik eerlijk. 'Maar gelukkig is alles toch goed.' Ik glimlachte breed 'hoe gaat het nu met je?'

Rumplestiltskin
'Rustig je bent Veilig.'
'Dankje Bae.'' Hoorde ik nu ik liet me omlaag zakken en zat tegen de muur aan. 'Bae, hij leeft nog.' Zei ik zachtjes. 'Mijn zoon, leeft.'

Ruby

"Goedemorgen," Regina geeft mij een zoen op mijn voorhoofd en loopt de keuken in terwijl ze een ontbijtje klaar maakt voor Henry. "Zo, dus vertel het nu eerst maar even." ze neemt plaats aan de keukentafel en kijkt mij aandachtig aan. Ik voel mijn wangen kleuren. 'Ik heb gister een leuke man ontmoet.' glimlachte ik. 'Hij reed mij bijna aan en toen wilde hij mij trakteren op een drankje. Vervolgens hebben we de hele avond zitten te kletsen.' Ik boog mij naar haar toe, Henry hoefde niet alles te horen. 'En ik heb hem gezoend,' fluisterde ik. 'Zijn naam is August en hij is sinds kort in Storybrooke.'

---

When you believe your dreams come true